THE
| PAGE | |
Tablet from Abdul-Baha | 3 |
Farewell to Abdul-Baha—Article reprinted from The Christian Commonwealth, issue of Oct. 4th | 4 |
The Work in California—By Mrs. H. S. Goodall and Mr. Sydney Sprague | 11 |
Recent Letters from Bombay, India—By N. R. Vakil | 11 |
Persian Section—Illustrated | 12-24 |
STAR OF WEST
IMPORTANT ANNOUNCEMENT.
At the direction of the last Convention and with the later recommendation of Abdul-Baha, 292 feet of lake frontage, securing an unobstructed view from the Mashrak-el-Azkar site, has just been opportunely purchased under contract by the Bahai Temple Unity. The funds for this purchase must be raised by individual donations aside from the anticipated revenue necessary to complete the payment on the original plot. $2,200 is already available. $2,800 more is needed to meet this initial payment which is due December 29th, the remainder being due in four annual payments of $3,000 each. The call is urgent. Remittances to the Financial Secretary, Mrs. Corinne True, 5338 Kenmore Avenue, Chicago, Ill. Executive Board Bahai Temple Unity.
PRICE LIST OF PUBLICATIONS OF THE BAHAI REVELATION Hidden Words $ .15 Seven Valleys .25 Book of Ighan 1.00 Postage 10 cents
Tarazat and Other Tablets In Press Tablet of Ishrakat .25 Surat-ul-Hykl .25 Tablets of Abdul-Baha (Vol. I) 1.50 Postage 15 cents Mysterious Forces of Civilization 1.50 Postage 10 cents
Bahai Revelation $1.00 Postage 10 cents
Universal Religion 1.25 Postage 10 cents
Some Answered Questions 1.50 Postage 15 cents
School of the Prophets 1.25 Postage 10 cents
Unity Through Love .10 In Galilee .35 A Year with Baha'is of India and Burma .25 Story of Bahai Movement .05
Revelation of Baha'o'llah $ .10 Dawn of Knowledge .15 Martyrdoms in Persia .10 10 Days in Lt. of Acca .25 Table Talks with Abdul-Baha .10 Daily Lessons Received at Acca .20 My Visit to Acca .10 Flowers from the Rose Garden of Acca .10 Portfolio of Views of Holy Land 1.00
PUBLISHED AND DISTRIBUTED BY THE BAHAI PUBLISHING SOCIETY Address all Orders to MISS MARY LESCH, 5205 Jefferson Avenue CHICAGO
In congratulating the recently re-organized Bahai Publishing Society in securing the services of so capable a servant as Miss Mary Lesch, to attend to the sale and distribution of its publications, the STAR OF THE WEST, on behalf of all the friends in America, wishes to voice its appreciation of the pioneer work accomplished by the members of that Society during the past years, especially the self-sacrifice and devotion of Mr. and Mrs. Arthur S. Agnew. The Editors.
[Page 3]
STAR OF THE WEST
VOL. II Chicago (November 4, 1911) Kudrat No. 13
TABLET FROM ABDUL-BAHA.
Through Aga Ahmad Sohrab and Jenab Mr. Remey. To all friends of ABHA in America:
Upon them be the Glory of God!
O friends of BAHA'O'LLAH!
Your letters reached me and were read with great joy. Praise be to God, that they are the proofs of faith and assurance in the Kingdom ABHA. They are witnesses of firmness and steadfastness and earnest supplication.
His highness Jesus says if the Promised One manifests in the East, his signs will appear in the West. Now give thanks to God that as the Great Sun arose in the East, his Brilliant Light shone upon the West and brightened the western world. Therefore you must give a thousand thanks every moment that though you were apparently very far off, in reality you were near.
A blind person cannot see the sun though near, but eyes with sight can see it from a thousand miles' distance. For this the Great Almighty be praised, that in the far west the nostrils are perfumed by the Holy Fragrance.
Appreciate this Bounty, be happy and joyful for this Divine boundless Bounty. With great love you have asked for the presence of Abdul-Baha in America, I also greatly wish to go to the friends and see their interesting faces. But during this journey I have no time. I must go back to the East, this is according to wisdom. Therefore with great regret and sorrow at separation I am obliged to return. If it pleases God next year I will take a journey towards the West so that I may engage myself in seeing the faces of the friends, in proclaiming the Word of God and in spreading the Divine Fragrance and the calling of the Kingdom of God in the great meetings and assemblies.
If you only knew in what condition of tumult and excitement of longing is the soul and heart of Abdul-Baha to see you, then surely, because of the greatness of your happiness you would express your joy in music and song and engage yourselves in the melodies of the Supreme Court in worshipping and praising Almighty God.
Upon you be the Glory of ABHA!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
[Page 4]
NEWS NOTE.
On the morning of Oct. 2d, Abdul-Baha breakfasted with the Lord Mayor of London at the Mansion House. The Lord Mayor said to him that he considered London to be greatly honoured by having such a guest. The next morning Abdul-Baha left for Paris and is residing in a nice flat taken for a month or so, near the Trocadero and Arc de Triomphe.
Arthur Cuthbert.
[Reprinted from The Christian Commonwealth, London, Eng., issue of Oct. 4, 1911.]
FAREWELL TO ABDUL BAHA.
Impressive Meeting in London.
At the invitation of Mrs. Thornburgh-Cropper about two hundred representative people met in the hall of the Passmore Edwards' Settlement, Tavistock Place, last Friday evening to bid farewell to Abdul Bahá Abbas on the eve of his departure for Paris. Arriving in London on Monday evening, September 4, he has spent a happy and busy four weeks in our midst. Except for a brief visit to Bristol last week, he remained at 97, Cadogan Gardens. His time was mainly occupied in interviews with people who wished to meet him. These included not a few whose names are household words in this country, and some travelled long distances to see him.
A beautiful spirit prevailed on Friday evening. The atmosphere was very different from that of an ordinary meeting or religious gathering. Everyone present was enriched by the lofty spiritual tone of the proceedings; the notes struck were all in the direction of Brotherhood, unity, peace. While a report of the speeches would give a very inadequate idea of the effect produced, yet they were so well-conceived, so sincere, so exquisitely phrased as to be all worthy of reproduction. Among others Ameer Ali Syed wrote regretting his inability to be present, and Archdeacon Wilberforce sent affectionate greetings.
After the Lord's Prayer and prayers for Unity of Baha'u'llah and Gelasius (V. century), Professor Michael Sadler spoke as follows:—
We have met together to bid farewell to Abdul Baha, and to thank God for his example and teaching, and for the power of his prayers to bring Light into confused thought, Hope into the place of dread, Faith where doubt was, and into troubled hearts the Love which overmasters self-seeking and fear. Though we all, among ourselves, in our devotional allegiance, have our own individual loyalties, to all of us Abdul Bahá brings, and has brought, a message of unity, of sympathy, and of peace. He bids us all be real and true in what we profess to believe; and to treasure above everything the Spirit behind the form. With him we bow before the hidden name, before that which is of every life the Inner Life! He bids us worship in fearless loyalty to our own faith, but with ever stronger yearning after union, brotherhood, and love; so turning ourselves in spirit, and with our whole heart, that we may enter more into the mind of God, which is above class, above race, and beyond time.
Prof. Sadler concluded with a beautiful prayer of James Martineau.
Mr. Eric Hammond said the Bahai movement stood for unity: one God, one people; a myriad souls manifesting the divine unity, a unity so complete that no difference of colour or creed could possibly differentiate between one manifestation of God and another, and a sympathy so all-embracing as to include the very lowest, meanest, shabbiest of men; unity, sympathy, brotherhood, leading up to a concord
universal. He concluded with a saying of Baha'u'llah, that the divine cause of universal good could not be limited to either East or West. Miss Alice Buckton said we were standing at one of the springtimes of the world, and from that assembly of representatives of thought and work and love would go out all over the world making for unity and brotherhood. The complete equality of men and women was one of the chief notes of Bahai teaching. Sir Richard Stapley pointed out that unity must not be sought in the forms and externals of religion, but in the inner spirit. In Persia there has been such an impulse towards real unity as was a rebuke to this so-called Christian country. Mr. Claude Montefiore, as a Jew, rejoiced in the growth of the spirit of unity, and regarded that meeting as prophetic of the better time to come, and in some sense a fulfillment of the idea expressed by one who fell a martyr to the Roman Catholic faith, Sir Thomas Moore, who wrote of the great Church of the Utopians, in which all varieties of creeds gathered together, having a service and liturgy that expressed the higher unity, while admitting special loyalties. Mrs. Stannard dwelt on what that meeting and the sentiments expressed meant to the East, especially to the women, whose condition it was difficult for the West to understand. Tamaddon-ul-Molk testified to the unifying effect the Bahai movement had had in Persia, and of the wonderful way in which it had spread to America and other countries.
Then “The Master” rose to give his farewell address. An impressive figure, the face rather worn, but the eyes full of animation, he stood for about fifteen minutes, speaking in soft, musical Persian. From time to time he gently stroked his white beard, and with hands extended, palms upwards, he closed with a prayer:—
O noble friends and seekers for the Kingdom of God! God be praised! we see the light of love is shining in the East and the West; and the tent of intercourse is raised in the centre of the world for the drawing together of hearts and souls. The call of the Kingdom has gone all over the world. The annunciation of the world's Universal Peace has enlightened the world's conscience. My hope is that by the zeal and ardour of the pure-hearted, the darkness of hatred and differences will be entirely abolished, and the light of love and unity will shine more brightly. This world shall become a new world. Things material will become the mirror of the Kingdom. Human hearts will meet and embrace each other. The whole world shall become as a man's native country; and different races shall be counted as one race. Then disputes and differences will vanish, and the Divine Beloved will be revealed in the society of mankind. It is because the East and the West are illumined by the One Sun, all races, nations, and creeds are the servants of the One God. The whole earth is one home, and all peoples are bathed in the ocean of God's mercy. God created all. He gives sustenance to all. He guides and trains all under the shadow of his bounty. We must follow the example God himself gives us, and do away with all these differences and quarrels. Praise be to God! the signs of friendship are appearing, and a proof of this is that today I—an Easterner—in the London of the West have received extreme kindness, regard, and love, and I am deeply thankful and happy. I shall never forget this time I have spent with you. I leave you with extreme regret, and with prayers for you, that all the beauty of the Kingdom may be yours.
The translation of the valedictory having been read by Professor Sadler, Abdul Bahá closed the meeting by giving his blessing in undulating rhythmic tones.
By the time these lines appear Abdul Bahá Abbas will have left our shores, but the memory of his gracious personality is a permanent possession. His influence will be felt for many days to come, and has already done much to promote that union of East and West for which many have long yearned.
[Page 6]
THE WORK IN CALIFORNIA.
“The future of California, whether in regard to its material affairs or spiritual affairs, is very important. It is my hope that the people of California may become the sons and daughters of the Kingdom and be the means of promoting the religion of God.
“Regarding the Exposition of 1915 which will be inaugurated in San Francisco in America: From now undoubtedly the Bahais must arrange and prepare ways and means so that a great number of them may be present on that occasion.”—Abdul-Baha.
Every believer is becoming more active and here in California things Bahai are booming. Dr. Fareed and Mrs. Getsinger gave the Message to 5,000 people south, and here, wonderful openings are being made. The Knights Templar entertained Dr. Fareed two evenings. At the first all wore their regalia and Dr. Fareed wore his Persian robes. The second meeting was more informal. Dr. Fareed spoke of the disturbed conditions and mentioned a remedy. At the second he spoke of the Bahai Movement. He and Mrs. Getsinger spoke at the Unitarian Church in Alameda last Sunday.
Mrs. Getsinger also spoke before the Jewish Women's Council, consisting of 600 members, and their friends.
Our Oakland meetings are being held regularly and two meetings a week are held in the Bahai room here.
Mr. Mack, who enthusiastically received The Message on the battleship “California,” has called to see us several times and brought enquiring friends. He holds Bahai meetings in his cabin Tuesday evenings. Some of his friends were transferred to other ships, where they will undoubtedly spread the Message. Saturday, the 14th, was a gala day here. President Taft turned the first spade of soil for the Panama Exposition site. San Francisco is waking up spiritually and materially. Helen S. Goodall.
"Assuredly ye will achieve a Conquest in California."—Abdul-Baha.
Since last March Dr. Ameen U. Fareed and Mrs. Lua. M. Getsinger have been in California in obedience to the instructions of Abdul-Baha, disseminating the tidings of the coming of the Manifestation. They have spoken in various cities surrounding San Francisco Bay—San Francisco, Oakland, Berkeley, Alameda, and farther north on the Pacific Coast at Geyserville. In Southern California their work was begun in the extreme south of the state, in San Diego and the nearby towns of La Jolla and Point Loma. From San Francisco, distant six hundred miles to the north, came three Bahais to accompany Mrs. Getsinger and Dr. Fareed to San Diego, a city without any known believers. There, among strangers, the work commenced. Soon some prominent citizens became attracted to the teachings, thus leading to meetings in private houses, before one or two men's clubs, and in a public hall.
Our two messengers of peace even spoke on the battleship “California,” the flagship of the fleet; and across the boundary in Mexico, at Tia Juana, they gave succor to some of the wounded in one of the skirmishes between the federal and insurrectionary forces of Mexico. During this struggle, Dr. Fareed told the waiting Red Cross corps in their tent of the coming of BAHA'O'LLAH to bring peace to the world; and it is of significant interest that Dr. Fareed was asked by the Red Cross commander to act as surgeon on the field, and that Mrs. Getsinger was installed as one of the nurses. Several newspapers of San Diego reported the meetings that were held and gave accounts of the work and training of Mrs. Getsinger and Dr. Fareed. Interest grew rapidly, and when the two speakers returned to Los Angeles, after an absence of several weeks, a Bahai Center was left in La Jolla, and hundreds of persons in San Diego and its vicinity had heard the words of BAHA'O'LLAH.
In Los Angeles, an audience of about four hundred was addressed by both Mrs. Getsinger and Dr. Fareed, and many interested ones stayed to ask for fuller information and to offer assistance in furthering the spread of The Message. Mrs. Getsinger spoke to the American Women's League in its own hall, and both speakers addressed the World's Spiritual Congress, in session at Long Beach. Dr. Fareed spoke in the Church of the Golden Rule, at Pasadena, and Mrs. Getsinger addressed the regular meeting of believers in Los Angeles in the Walker Auditorium. In all about a thousand people in Los Angeles and vicinity—Pasadena, Long Beach, Glendale and Tropico—have listened to these speakers.
It is now thirteen years since Mrs. Getsinger sowed in California the first seeds of the Bahai teachings. Today she is rejoicing in the first fruits of that planting, even while she helps break greater fields throughout the state and make them ready for the longed-for coming of Abdul-Baha.
BRIEF SYNOPSIS OF DR. FAREED'S ADDRESS AT LOS ANGELES BEFORE AN AUDIENCE OF FOUR HUNDRED INQUIRERS.
Ladies and gentlemen, my friends in God:
I am glad to read to you from the Words of BAHA'O'LLAH: “O ye discerning ones of the people! Verily the words which have descended from the heaven of the will of God are the source of unity and harmony for the world. Close your eyes to racial difierences and welcome all with the Light of Oneness. Be the cause of the comfort and promotion of humanity. This handful of dust, the world, is one home: let it be in unity. Forsake pride, it is a cause of discord. Follow that which tends to harmony. Consort with all the people with love and fragrance. Fellowship is the cause of unity, and unity is the source of order in the world. Blessed are they who are kind and serve with love."
The Bahai Movement is not a sect, a cult, nor a religious denomination. Therefore, we are not here to invite you to join any sectarian issue, nor to fetter you with a creed. In presenting to you the Bahai Movement we will endeavor to inform you of a subject which has attracted to itself the attention of thoughtful men in all parts of the world. A great movement for which twenty thousand people in Persia
forfeited their lives willingly and parted with their possessions and sacrificed every worldly attachment joyfully. It is deserving for this reason, if for no other, your closest attention.
Our contemporaneous history records three important events occurring almost simultaneously. On the 23rd of May, 1844, in two parts of the world two different religious people, having studied the prophecies of their respective bibles carefully, came to the conclusion that their Promised One would appear at that time.
The Millerites, as you know, in this country, clothed themselves in “ascension robes” and from the hilltops and housetops gazed heavenward, anticipating the descent of the Christ from heaven. They were disappointed because of their misunderstanding concerning prophetic terminology. On that same date, however, God fulfilled the hopes of these expectant ones in His Eternal Way, in accordance with the reality of prophecy; for in Persia there did appear the wondrous Herald, who announced himself as the Bab, or Gate, to the promised Kingdom of God which was to be established upon the earth in the “latter days.” And, very significant, on the 24th of May, the very next day, in America the first telegraphic message was sent by Professor Morse,—“What hath God wrought!”
The Báb was only twenty-five years of age when he arose to give the Glad-Tidings of “Him-whom-God-would-Manifest.” He was the Preparer of the Way, and the Precursor mentioned in all the prophecies; a John the Baptist, as it were, of this great dispensation. He was a soul divinely intense and pure. The power of God's Word in his eloquence attracted thousands of those who sought the Light. The liberality manifested in his teaching as compared with the creed-bound and superstitious orthodoxy of the time aroused the severest opposition and persecution, to the point of his own death and the death of hundreds of his followers. Although he was allowed to live and teach about six years, when he was, on the 9th of July, 1850, martyred in the public square of the City of Tabriz, yet his Message had spread far and wide, even beyond the confines of his own country.
His book, El-Beyan, or The Explanation, contained the vital prophecy for the world that nine years after him the Promised One, or, as he expressed it "He-whom-God-would-Manifest," would appear and establish the Universal Religion. He even mentioned His Name, to be BAHA'O'LLAH or "The Glory of God," though he had never met Him. As prophecied by the Bab, BAHA'O'LLAH revealed Himself at the appointed time, laid the foundation for this world-embracing movement. The persecution which befell all the Prophets attacked Him, the movement having spread so rapidly through His dauntless announcement of the Word of God, so that people were attracted in hosts; the clergy of Persia, hand in hand with the government, exiled Him to Arabia. The story of this banishment and of those following it would make a volume. Suffice it to say that His banishment from Persia to Baghdad, Arabia, thence to Constantinople and Adrianople, and lastly to Acca, the penal colony of Turkey, was meant to exterminate His Movement, to extinguish the torch of God's love with which He kindled the hearts of men.
The remarkable, nay miraculous, thing happening every time He was exiled, was a greater spread of His Word and a greater brilliancy of His Light. Moreover, these banishments at the hands of the clergy and the government were aimed by God to fulfill the foreshadowings of His Prophets; for many are the prophecies contained in the Bible, the Koran, and the Zend Avesta, which were fulfilled by these afliictions. The last place of exile, the little prison town of Acca, in the Promised Land, deserves special mention because of the many tidings concerning it as given by Isaiah and Daniel; because from this prison BAHA'O'LLAH sent forth His letters to the kings and there, in this “Most Great Prison” hundreds, nay thousands went to see Him. Acca was renowned for its foul climate and pestilential environs. A
place where criminals and political suspects lived but a short time; however, when BAHA'O'LLAH, the Prisoner of the Love of God, blessed this disease-ridden town, God changed disease with ease, fresh salubrious water was conveyed to the city; in short, the climate was changed, and the surrounding desert is today a veritable garden.
Here, for over a quarter of a century, BAHA'O'LLAH was occupied with the giving of teachings which underlie this great Bahai Movement. His books are many and contain solutions of the many problems pertaining to man's welfare and salvation. He has answered the questions of all who have sought the truth of God and who today are longing for the knowledge of God. Before His departure, which occurred in May, 1892, He enjoined upon His followers the Covenant of God, whose Center He declared was His blessed son, Abdul-Baha, the present leader of the Movement. He commanded all who seek guidance in the Kingdom and interpretation of any of the Holy Writings, to turn to him. And so today, for spiritual light we look to the Servant of Baha, which is the meaning his name. BAHA'O'LLAH was the founder of the Great World Religion, and Abdul-Baha is the promulgator of it.
Now let us touch on the fundamental teaching of this movement. A teaching which makes unity possible in the world. He says: “Oneness in its true significance, means that God alone should be realized as the one power which animates and dominates all things, which are but manifestations of its energy.” This one power has from time to time manifested itself through chosen instruments called the Prophets, to various peoples at various times. These prophets are considered to be bearers of the same Message, Manifestations of the same Light, therefore, they are one and the leaders of the One God.
They prepared the peoples of the world for the latter days when this Oneness would find fulfillment and all men would become in reality brothers. The Bahais declare that this is the latter day, that through BAHA'O'LLAH all people are to be united. . . . . The human race has been hindered from union through three predjudices—religious, racial, and patriotic. When the Oneness of God is realized and the solidarity of the human family is well understood, these prejudices will be dispelled from the hearts of men. The Words of BAHA'O'LLAH are the remedies which alone can cure human ills. He says, “Ye are all leaves of one tree and drops of one sea!” Again He says, “Associate with men of all religions with love and fragrance, fellowship is the cause of unity, and unity is the source of order in the world." This one admonition would remove forever religious prejudices if it be carried out. “This handful of dust, the world, is one home, let it be in unity” is the basis of international patriotism, which can replace limited patriotic prejudice.
In regard to racial prejudice, which has separated man from man, this is His “Hidden Word” which has already united representatives of many races. “O sons of men! Do you know why we have created ye from the same clay: that no man should glorify himself above another, for ye must be as one soul, living in many bodies, in the one land,” etc. The world is interdependant, what affects one part of it will necessarily affect another. If one part of the body suffer, the entire sensorium is afflicted; and even so is it with the world, if one portion of the social fabric suffer, the entire body politic is afflicted. Thus it is that the Bahai Movement is to unite the world; though religious in nature, yet its laws govern social, industrial, and economic states and conditions. And it has already united many people of diverse nations and religions. F. B. Beckett.
Large photographs of Abdul-Baha, taken during his recent visit to England, may be obtained from Mrs. M. Thornburgh-Cropper, 31 Evelyn Mansions, Carlisle Place, Westminster, London. Price, 50 cents.
[Page 10]
STAR OF THE WEST
[Continuing the BAHAI NEWS]
PUBLISHED NINETEEN TIMES A YEAR
By the BAHAI NEWS SERVICE, 515 South Dearborn Street., Chicago, Ill., U.S.A. Entered as second-class matter April 9, 1911, at the post office at Chicago, Illinois, under the Act of March 3, 1879.
Albert R. Windust—EDITORS—Gertrude Buikema Persian Editor.—Mirza Ahmad Sohrab, 1800 Belmont Road, Washington, D. C., U.S.A. Associate Editor.—Dr. Zia M. Bagdadi, Chicago.
TERMS: $1.00 per year; 10 cents per copy.
Note—Until further notice, distribution in the Orient is through Agents. Make Money Orders payable to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
Address all communications to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
TABLET FROM ABDUL-BAHA.
O thou Star of the West! HE IS GOD!
Be thou happy! Be thou happy! Shouldst thou continue to remain firm and eternal, ere long, thou shalt become the Star of the East and shalt spread in every country and clime. Thou art the first paper of the Bahais which is organized in the country of America. Although for the present thy subscribers are limited, thy form is small and thy voice weak, yet shouldst thou stand unshakable, become the object of the attention of the friends and the center of the generosity of the leaders of the faith who are firm in the Covenant, in the future thy subscribers will become hosts after hosts like unto waves of the sea; thy volume will increase, thy arena will become vast and spacious and thy voice and fame will be raised and become world-wide—and at last thou shalt become the first paper of the world of humanity. Yet all these depend upon firmness, firmness, firmness!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
| MONTH | NAME | FIRST DAYS |
| 1st | Baha' (Splendor) | Mar. 21 |
| 2nd | Jalal (Glory) | Apr. 9 |
| 3rd | Jamal (Beauty) | Apr. 28 |
| 4th | Azamat (Grandeur) | May 17 |
| 5th | Nur (Light) | June 5 |
| 6th | Rahmat (Mercy) | June 24 |
| 7th | Kalamat (Words) | July 13 |
| 8th | Asma (Names) | Aug. 1 |
| 9th | Kamal (Perfection) | Aug. 20 |
| 10th | Eizzat (Might) | Sept. 8 |
| 11th | Masheyat (Will) | Sept. 27 |
| 12th | Elm (Knowledge) | Oct. 16 |
| 13th | Kudrat (Power) | Nov. 4 |
| 14th | Kowl (Speech) | Nov. 23 |
| 15th | Massa'ulk (Questions) | Dec. 12 |
| 16th | Sharaf (Honor) | Dec. 31 |
| 17th | Sultan (Sovereignty) | Jan. 19 |
| 18th | Mulk (Dominion) | Feb. 7 |
| Four Intercalary days. | ||
| 19th | Ola (Loftiness) | Mar. 2 |
| (Month of fasting.) | ||
| Vol. II | Chicago, (November 4, 1911) Kudrat | No. 13 |
We have been requested to correct the statement made in our issue of Aug. 1, 1911, wherein mention is made of Mirza Ali Kuli Khan, Charge de'Affaires of Persia, of Washington, D. C., being honorary president of the Persian-American Educational Society. We have been informed that his acceptance of this title depends upon the wishes of his government, from whom consent has not yet been received.
Our Persian Editor, Mirza Ahmad Sohrab, has been called to the presence of Abdul-Baha. He will leave America, Nov. 11th. The good wishes of all the friends go with him. The Persian section from his able pen will continue as heretofore, wherever he may be. Our Persian section this issue contains:
(1) Editorial on visit of Abdul-Baha to England; (2) photograph of Assadollah, who came to America, some years ago and who is now travelling with Abdul-Baha; (3) poem by Mirza Mahmoud Zargany, celebrating Abdul-Baha's visit to Europe; (4) article by Mirza Mahamond Bagor Kahn, who accompanied Abdul-Baha to London; (5) Abdul-Baha's address in the City Temple, London; (6) article by Mirza Lotfollah Hakin, describing the visit and work of Abdul-Baha in England; (7) farewell address of Abdul-Baha delivered before a gathering at Passmore Edward's Settlement; (8) address of Abdul-Baha in St. John's, Westminster; (9) photograph of Dr. Edward Getsinger, of Washington, D. C.; (10) photograph of Prof. Mohamad Barakatullah, editor of the Islamic Fraternity published in Tokyo, Japan; (11) Tablet from Abdul-Baha to Miss Rosenberg, of London, upon his arrival in Paris; (12) Tablet from Abdul-Baha to the American Bahais in regard to his coming to this country; (13) poem by Mirza Jalal Maftoun celebrating the appearance of the STAR OF THE WEST; (14) apology of the Persian editor for the late appearance of this issue of the STAR OF THE WEST.
[Page 11]
JENAB AFNAN VAKIL DOWLEH.
On August 29, 1911, there passed away on Mt. Carmel one of the great saints of the Bahai religion, Jenab Afnan Vakil Dowleh. He was the nearest living relative of the Bab, being his first cousin, and it was for his father, the Bab's uncle, that BAHA'O'LLAH wrote the Kitab-el-Ighan. Jenab Afnan was a play fellow of the Báb when a boy and I have heard him describe the beauty and illumination of that glorious youth. Now, I understand, there is no other Bahai in the world who can remember meeting the Bab. Those who have been to Acca will remember his illumined countenance, his long snowy beard and his bright, blue, smiling eyes. Jenab Afnan spent his whole life in serving the Cause and the crowning service of his long life was the building of the Mashrak-el-Azkar in Eshkabad, for it was due to his aid and untiring energy that that building was erected and he laid the first stone. The last years of his life he spent near his beloved Master in Acca and Haifa and it was in his home on Mt. Carmel, near the tomb of his divine cousin, that he passed away at the great age of eighty-five. In the early morning, at sunrise, we Bahais of Haifa and Acca took him to his last resting place, the little plot of land that the Bahais have acquired for a cemetery on the slope of Mt. Carmel near Elijah's cave. These great historical personages in the Cause are leaving us one by one. Theirs has been the storm and stress—ours the easy reaping where they have sown. Can we ever realize the great debt we owe to them?
Another of the old believers has passed away this summer, Haji Khan, and his history is also very interesting, for when he was young he was a rich and powerful chief of a tribe in Beluchistan. When he became a believer he gave up his wealth and position and walked from Beluchistan to Baghdad to see the Blessed Beauty, BAHA'O'LLAH, and from that time he was a faithful follower unto death.
These saints of God! So they live and pass on to their glorious immortality, the world all unheeding that if it has been entertaining angels unawares. Sydney Sprague.
EXTRACTS FROM RECENT LETTERS RECEIVED FROM BOMBAY, INDIA.
I fail to express how much people here like to know about Bahaism, and what a fine field of work is ready, but we require workers. If you can succeed in sending a few Americans here, only if they pay flying visits, one after the other, thus keeping India busy with Bahai talk, it will be very good. The opportunities are more for our good than that of the Cause. The Cause will progress anyhow, and if we do not work, there will be others to do it.
Of course, much work is to be done even in America, and you may say we cannot spare men, and you are quite right there; but the workers here are comparatively very few, besides if Americans come here it will be more weighty. If we make efforts we may succeed in spreading the Cause in India. In America the Cause is well-rooted and set on its footing, while in India, a country inhabited by one-fifth or one-sixth of the world's population, it is not comparatively well-rooted or well-spread, and we shall be held responsible if we do not carry the news to the people of India in every part of the country. It is the most important problem of all the problems and deserves greater attention and care.
We also wish that some American Bahai doctor might come to Bombay or India. If he comes to Bombay, and if he is well-versed in medicine, he will earn well, will create stronger bonds of Unity, and will attract many other people to the Cause. Besides, he will get enough work and be able to serve both the Cause and humanity. If he is married, so much the better. His wife may take up any cause of the poor, the depressed and the sick. If she too is educated, she may start a school or attend any school in Bombay she chooses. If we volunteer our services in India, and start some schools, a hospital or take up the cause of the depressed, I think, if God wishes, in a very short time many souls will be attracted to the Cause.
If any teacher thinks of establishing any school in Bombay, that too will be very good. But on that subject you should communicate with us in detail and we shall supply you every information.
India is a very good place for any sort of work. Its population is 300 millions. Just think, one-sixth of humanity lives in this small place. Much work can be done here. The people are good, kind, sympathetic, self-sacrificing, generous, loving and ready to offer a helping hand to anything. We must love them, if we wish that they should love us. N. R. Vakil.
نجم باختر 1329 . جلد 9 . شماره 13 - 12 ، 12 ذیقعده 1329
فهرست مندرجات
1 . سفر حضرت عبدالبهاء به اروپا .
2 . عکس حضرت آقای آقامیرزا اسدالله اصفهانی علیه بهاء الله .
3 . اشعار آبدار بقلم حضرت آقا میرزا محمود زرقانی در باب سفر مبارک .
4 . شرح سفر لندن حضرت عبدالبهاء بقلم آقا میرزا محمّد باقر علیه بهاء الله .
5 . خطابۀ حضرت عبدالبهاء در کلیسیای بزرگ سیتی تمپل .
6 . شرح سفر لندن حضرت عبدالبهاء به قلم آقا میرزا لطف الله حکیم .
7 . خطابۀ وداعی حضرت عبدالبهاء در محفل عظمی .
8 . خطابۀ حضرت عبدالبهاء در کلیسیای سنت جانز .
9 . عکس جناب وذمه و گتستگر .
10 . عکس جناب پروفسور محمّد برکت الله مدیر جریدۀ اخوّت اسلام .
11 . لوح مبارک بافتخار مسس روزنبرکت یکی از بهائیان لندن .
12 . لوح مبارک بافتخار احبّای امریک .
13 . اشعار آبدار در تهنیت ظهور نجم باختر بقلم حضرت مفتون فارانی .
14 . اعلان نجم باختر و سفر مدیر به اطراف اروپا و امریکا .
Persian Editorial Office: Najme Bakhtar,
1800 Belmont Road, Washington, D. C., U. S. A.
دفتر ناشر نجم باختر به زبان فارسی . شمارۀ 1800 خیابان بلمانت . واشنگتن دی ،سی . ایالات متّحدۀ امریکا
نجم باختر 1329
جلد دوم . شماره دوازدهم و سیزدهم ، قیمت اشتراک : سالی دوازده قران . 4 نوامبر 1911 . ماه قدرت سنه 68
صفحه 1
این جریده بر حسب تاریخ بهائی هر نوزده روز چاپ و توزیع میگردد و در نهایت آزادی در مسائل یگانگی بشر و وحدت ادیان و ترقیّات عصر و انتشار علوم و فنون این قرن و تربیت اطفال و پیشرفت امر حضرت بهاء الله در اطراف جهان و توضیح حقائق این دین عمومی خواهد نوشت و مقالات مفید که موافق سبک اداره است قبول و نشر خواهد گردید .
سفر حضرت عبدالبهاء در اروپا : در این ایّام که جرائد یومیّه و مجلدات هفتگی و ماهیانه اروپ و امریک صداهای خود را یکدفعه در محامد و نعوت و جلال و بزرگی حضرت عبدالبهاء بلند کرده اند و هر روز مقالاتی درج مینمایند و صفحات روزنامه های بانفوذ خود را به عکس های مبارک مزیّن نموده و مینمایند غلغله و هلهله در قلوب یار و اغیار افتاده و نشر نفحات الله و اعلان کلمة الله یک بر صد گردیده است . روزی و هفتۀ نیست که چندین جرائد معتبر مقالات مفصّله ننمویسند و در تعالیم و نوامیس امر اقدس شروحی مرقوم ننمایند .
عکسی از حضرت عبدالبهاء
ناشر نفحات میثاق خادم بنی نوع انسان هم سفر اروپ حضرت عبدالبهاء آقای آقا میرزا اسدالله
صفحه 1 - 2
فی الحقیقه محشری برپا شده و قیامتی رخ گشوده است که چشم عالم مانند آنرا ندیده و گوش تاریخ نظیرش را نشنیده در محفلی که انسان داخل میشود شرح سفر حضرت عبدالبهاء و خطابه های الهی آن وجود مقدّس در بزرگترین انجمن های آن مملکت نقل و شیرینی آن محفل است و گویا جمیع افکار و خیالات دیگر بکلیّ از میان محو و نابود شده و این فکر و خیال مانند آفتاب دائما روشن و نوربخش است مجالس بهائیان شرق و غرب فی الحقیقه چون کرۀ نار مشتعل گردیده و از شدّت فرح و سرور به تمجید و شکر و خدمت امر حضرت پروردگار قیام نموده اند و مسرورند که در چنین یومی زنده اند و با چشم های خود می بینند که شمس میثاق در نهایت اشراق بر آفاق عالم میتابد و مردم را از دور و نزدیک منجذب به ملکوت ابهی مینماید و قلوب مخموده را بآتش شوق و وله الهی مشتعل میفرماید این سفر حضرت مولی الوری به لندن و پذیرائی ملتّ انگلیس الی الابد سبب افتخار و مباهات حضرات خواهد گشت و نتائج روحانی آن در قرون آتیه ظاهر و هویدا خواهد گشت . چون بسیاری از اخبارات خوش از لندن در این باب رسیده در نهایت سرافرازی به درج آن وقائع می پردازیم .
اشعار آبدار بقلم نورانی یکّه تاز صحرای حقیقت و ناشر امر حضرت احدیّت آقا میرزا محمود زرقانی در باب سفر حضرت عبدالبهاء به اروپا .
هوالبهی الابهی
حمد ملیک ملکوت مجید کز بر دلدار دل آمد نوید
قوّت تأیید بها شد پدید عهد قدم یافت نفوذ جدید
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
سابق اگر بود پیام نسیم حال بود پیک در یار سیم
سیم بود آیت و خطب جسیم کاورد این مژده ز وجه بسیم
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
غرب تکون مشرق اشراق شد طالع از آن مطلع میثاق شد
نور فشان بر همه آفاق شد زین خبر ایمن دل مشتاق شد
صفحه 2 - 2
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
آمده خمر و خم پیمان بجوش مملکت غرب شده بزم نوش
ساقی میثاق زکل برده هوش شیفته گردیده جهان زین خروش
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
درکتب قبل حدیث و خبر بود کز آیات شه منتظر
شمس شود جلوه گر از باختر حال عیان گشت چنین مستقر
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
دلبر یکتا بدوئی پا زده خیمۀ وحدت باروپا زده
پای بفرق صنم لا زده این قدم از عالم الا زده
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
بزم لقا و طرب و نوش بین جمله امم سرخوش و مدهوش بین
باختر و خاور هم آغوش بین عالم از این واقعه در جوش بین
تا به کنون از طلعات ظهور هیچ نکری به اروپا عبور
این بود از قدرت سلطان نور کین خبر انداخت در آفاق شور
شاهد پیمان به اروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
وحدت انسان گهی اینسان نبود شرقی و غربی ز دل اخوان نبود
هریک از احزاب ثناخوان نبود این خبر اندر صف امکان نبود
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
صاحب دل در دو جهان گر کس است صلح و صفا خواه و حقیقت رس است
رابطۀ شرق و مغرب بس است زین اثر آنکس که بنالد خس است
شاهد پیمان به اروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب رسید
در ره آسایش و نیک اختری وحدت انسان و وفا پروری
صلح بنی نوع و سخا گستری نیست جز این مژده دگر رهبری
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
صلح امم امر بهاء الله است سرّ بها شاه چنین خرگه است
کز دل و جان خادم این درگه است اینهمه شور از قدم آن شه است
شاهد پیمان به اروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
مرکز امر ملک مقتدر با تن زیبا و رخ چون قمر
داد در این مرحله بار دگر داد دل بندگی از این سفر
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
بندگی آمال دل و جان اوست عبدی اطعنی ز فاشان اوست
صفحه 1 - 3
نیک دل آنکس که ثنا خوان اوست زین سخن آشفته و نالان اوست
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب رسید
آنکه چهل سال بزندان غم بود اسیر غم و رنج و الم
گشت فلک خرگه و نصرت علم تا بزد ایسان باروپا قدم
شاهد پیمان به اروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
بس ز غمش از دلو جان آه شد آه شب و درد سحرگاه شد
آخر عیان نصرت دلخواه شد هر دل از این زمزمه آگاه شد
شاهد پیمان به اروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
زمرۀ عشّاق ز بدو ندا هر دمی آغشته بخون فدا
هر تن اسیر ستم و ابتلا تا بزدی هاتف حقّ این صلا
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
بست چه شه رخت بسوی فرنگ زآئینۀ قلب جهان برد زنگ
شیشۀ عمر عدد آمد بسنگ مشتهر این همهمه شد بیدرنگ
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
نیمۀ آگست شه بحر و برّ جانب مرسیل نمودی سفر
گاه تونون گاه سویسش سفر تا که ز پاریس رسید این خبر
شاهد پیمان به اروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
یازده و نهصد بعد از هزار سوی اروپا بشد آم گلعذار
از شعف و عشق رخش چون هزار هر دل از این نغمه بنالید زار
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
بعد ز لندن خبر و تلگراف آمد کانجا شده شه را مصاف
زنده دلان راست رخ او مطاف هر یک از این غلغله در اعتراف
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
در سیتی تمپل سه هزار از شعف بهر لقایش همه بستند صف
جمله زدندی ز شعف کف بکف بر شدی این هلهله از هر طرف
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
جسم اروپ از رخ او جان گرفت غرب جهان پرتو احسان گرفت
نور رخ و لمعۀ عرفان گرفت صیت چنین صفحۀ امکان گرفت
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
ای مه عهد و شه مجد و جلال نیست بدل غیر وصالت جمال
زنده بود تن بامید وصال جان همه دم شیفتۀ این مقال
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
شکر که در درگهت ای چاره ساز پیکر محمود بود چون ایاز
سوی تو وارد رخ و روی نیاز دائم ازاین نغمه بود سرفراز
صفحه 2 - 3
شاهد پیمان باروپا رسید شمس رخ یار ز مغرب دمید
صورت خطی که در 24 ماه رمضان از لندن نوشته شده و سواد آن باین اداره رسیده که درج مینمائیم
بحمدلله صحّت وجود مبارک خیلی خوب است و از مسافرت به لندن بسی مسرورند در اینجا علم یابهاء الابهی بلند است ، مردم این جهات در جستجوی خدا هستند طالب ادراک حقیقتند . حضرة لیدی بلومفیلد که یکی از مخدرّات معظمۀ مجللۀ این شهر است در تولو تلگرافی عرض بحضور مبارک و استدعا نمود که در لندن بمنزل او ورود فرمایند مسئول او اجابث شد . دو هفته است در لندن تشریف دارند و منزل ایشان هستند حین ورود بکار راه آهن خیلی از احباب رجالا و نسائا حاضر بودند مسس کروپر که از نجبای انگلستان است دست زیر بغل حضرت آقا زد و سائر احبّا دور سرکار آقا حلقه زدند عبدالبهاء عبدالبهاء گویان چنان اظهار مسرّت و شادمانی بروز دادند که موجب جلب انظار حاضرین و حیرت ناظرین شد که این مرد کیست از کجا می آید این خانمهای لندن با او چه ربط و ارتباطی دارند تشریف آوردند در اتومبیل سوار شدند ورود بخانه هیئت دیگر حاضر بودند لیدی بلومفیلد برای خود و صبایای محترمه منزلی علیحدّه کرایه کرده بودند و منزل خود را واگذار کردند هر روز از صبح تا ساعت ده شب منزل از کثرت والدین موج میزند فرصت مجال راحت بالمرّه مفقود است و نوشتجات تمام جهات که رسیده یک خرمن ریخته همه بواسطۀ ضیق مجال بلاجواب مانده امروز صبح میفرمودند به طهران و شیراز و غیره بنویس حال گرفتاری ما این است که ابدا مجال استراحت نداریم تا چه رسد به مکاتبه اگر دو ماه جواب مراسلات دیر برسد محزون نباشید بنده در دریای حیرت مستغرقم که این چه حکایت و این چه تأثیرات شدید است که اهل مغرب را اینطور بحرکت آورده آنهائی که اسیر دانه و دامند و از ایران باروپ سفر مینمایند جز خال مشگین دانۀ نمیخواهند و با قلتّ شعور و عدم تفحصّ و ادراک وقتی به ایران مراجعت مینمایند نقل مجلسشان صحبت از بی دینی و بی اعتقادی اهل اروپ است و ترقیّات آنها را در صنایع و بدایع و اختراعات
صفحه 1 - 4
محیّر العقول از عدم توکلّ بخدا و اعتماد بمظاهر او میدانند و در این مبحث داد فصاحت و بلاغت را میدهند کجا هستند که به بینند مردم این صفحه باچه شور و اشتیاق و میل و رغبت دنبال خدا میگردندو پیروی دین و حفظ ناموس شریعت را اعظم اساس ترقیّ مدنیّت میدانند بلی در فرنگستان مردم بی دین بسیار است امّا همانها هم چون عقائدشان مبنی بر قواعد علمیّه است همینکه در اثبات الوهیّت و وجوب ظهور مظاهر الهی در عالم امکان ادّلۀ عقلیّه بشنوند فورا مذعن میشوند و اعتراف مینمایند بعکس ماها که چون مایۀ همۀ معلوماتمان روی خاکستر است بهیچوجه به برهان عقلی و نقلی مجاب نمی شویم و جز خسارت حاصلی نمی بریم خلاصه مردم انگلستان بر خلاف سائر ملل هستند بیشترشان طالب حقیقت و ادراک نور معرفت هستند مثلا کشیشی که صاحب سیاست و جمعیّت است و طبعا باید ضدّ این امر باشد برعکس در مقام تفحصّ و تجسّس است مشرّف میشود و سئوالات مینماید بکمال دقتّ تفتیش مینماید . دو روز بعد از ورود مسیو کمپل کشیش بزرگ کلیسیای سیتی تمپل حضور مبارک مشرّف شد و بعد از سئوال و جواب زیاد و اعتراف باینکه دین بهائی دین عمومی است و همه فرق عالم میتوانند در ظلّ این دین تربیت و تعلیمات زندگی نمایند و وحدت عالم بشر را تأسیس کنند استدعا نمود روز یکشنبه به کلیسیای سیتی تمپل تشریف ببرند و برای وحدت عالم بشر و تعلیمات حضرت بهاء الله بیانات بفرمایند قبول فرمودند روز معیّن ساعت 7 و 8 تشریف بردند جمعیّت کثیر از مرد و زن حاضر بعد از ادای مناجات و دعا مستر کمپل بیان نمود من باید امشب کمتر حرف بزنم زیرا که مهمان عزیز ما عبدالبهاء که رئیس سه میلیون طائفه بهائیّه هستند و هیچوقت تاکنون در مجامع عمومی برای نطق حاضر نشده اند امشب محفل ما را زینت داده اند که برای ارتباط شرق و غرب و وحدت عالم انسانی نطق بفرمایند و بعد زیر بغل سرکارآقا را گرفت و در کمال ادب تا نزدیک محلّ نطق رفت . سرکار آقا با هیکل وحدت با یک جبینی نورانی پر از تبسمّ و شگفتی فرمودند : ای جمع محترم ای طالبان خدا
صفحه 2 - 4
الحمدلله نور حقیقت درخشید و نسیم گلشن الهی وزید ندای ملکوت در جمیع اقالیم بلند شد و نفثات روح القدس در هویّت قلوب دمید و حیات ابدیّه بخشید در این قرن بدیع شرق منوّر است غرب معطرّمشام روحانیان معنبر است . بحر وحدت عالم انسانی موج زند و علم روح القدس اوج گیرد هر انسان منصفی شهادت میدهد که این روز بدیع است و این عصر عصر خداوند عزیز عنقریب جهان بهشت برین گردد روز وحدت عالم بشر است و اتّحاد جمیع اجناس و ملل تعصّبات مورث جهالت بود و اساس ضدیّت بشر عنایت خداوند این روز فیروز را محققّ فرمود عنقریب علم وحدت عالم انسانی در قطب آفاق موج زند جدال و نزاع نماند صبح صلح اکبر بدرخشد جهان جهان تازه شود و جمیع بشر برادران گردد و کافّۀ ملل رایات جلیل اکبر شود خونخواری از خواصّ عالم حیوانی و صلح و صلاح از مواهب عالم انسانی ، حضرت بهاء الله میفرماید : عدل و انصاف حیات عالم بشر است الحمدلله در این صفحات علم عدل بلند است و مساوات بشر منتشر آزادی است و راحت ، امنیّت است و سعادت ، خدا یکی است، نوع انسان یکی است ، اساس ادیان الهیّه یکی است ، حقیقت ربوبیّت محبّت است پس ای یاران بجان بکوشید تا خاور و باختر مانند دو دلبر دست در آغوش یکدیگر بشوند ای پروردگار این جمع را روشن فرما و ارواح را تأیید کن رویها را نورانی و روشن نما و خویها را گلزار و گلشن فرما جانها را به نفثات قدس زنده کن و نفوس را به هدایت کبری نفیس فرما بخشش آسمانی مبذول کن و موهبت رحمانی شایان فرما در تحت حفظ و حمایت خویش محفوظ و مصون دار الطاف بی پایان شامل کن و عنایت مخصوصه کامل فرما توئی دهنده و بخشنده و دانا
صفحه 1 - 5
بعد از اتمام فرمایشات ترجه بیانات مبارک که به انگلیسی نوشته و حاضر بود یکنفر از احباب انگلیسی مستر تودرپل برخاست و برای حاضرین قرائت کرد بعد به اطاق مخصوص تشریف بردند ماها ایرانی ها را نیز بآنجا بردند جناب قسیس محترم مستر کمپل با لباس رسمی حاضر و پذیرائی مینمود یک کتاب انجیل بزرگ روی میز حاضر بود خواهش کرد که در پشت آن بخط مبارک یادگاری بنویسند اینطور مرقوم فرمودند : این کتاب مقدّس الهی است روحی صمدانی است توراة نجات است و انجیل جلیل اسرار ملکوت است و انوار لاهوت فیض الهی است و آثار هدایت برهانی است . عبدالبهاء عبّاس .
چند روز بعد یک کشیش دیگر شرفیاب شد پیرمرد بسیار روحانی صاحب اخلاق و صفات پسندیده بدوا خیلی محاجه نمود و سئوالات شتّی کرد از بقای ارواح در ملکوت الهی سئوالات داشت و جوابها شنید بعد سئوال نمود آیا حیوانات در ملکوت محشور میشوند یا خیر برای ارواح آنها بقائی هست یا نه فرمودند خیر حیوان دارای روح حیوانی است در ملکوت الهی راه ندارد کشیش با یک حالت سادگی عرض کرد امیدوارم سگ خود را در ملکوت پیداکنم خندیدند و فرمودند چه ضرر دارد بسیار خوب و بانهایت رفق و مرحمت بعد از لمحۀ فرمودند پس باید امیدوار باشید که اتومبیل خودتان را هم در ملکوت پیدا نمائید خنده در گرفت خلاصه کار بدرجۀ رسید که کشیش استدعا نمود برای من و حاضرین توجّهی بفرمائید و مناجاتی قرائت فرمائید سئوال او را اجابت فرمودند بعد استدعا کرد به کلیسیای او تشریف ببرند و بیاناتی بفرمایند قبول فرمودند کشیش برخواست دست مبارک را بوسید عرض کرد استدعا دارم مرا در ملکوت محافظت فرمائید . دیشب میعاد رفتن کلیسا بود جای تمام دوستان خالی ساعت هفت تشریف بردند جمعیّت زیاد بود اوّل در اطاق مخصوص وارد شدند صدای پیانو و اصوات مرد و زن که مشغول به نماز بودند خبر از عالم الوهیّت میداد یک مرد نود ساله با ریش سفید و جبهۀ خیلی نورانی که طالب زیارت سرکار آقا بود و بواسطۀ مسافت بعید نمیتوانست منزل بیاید و در آنجا میعاد
صفحه 2 5
ملاقات داشت با زحمت او را از پله ها بالا آوردند من دویدم زیر بغل او را گرفتم همینکه وارد شد سرکار اقا او را در بغل گرفتند و ریش و صورت او را بوسیدند در این ضمن کشیش وارد اطاق مخصوص شد دست سرکار آقا را گرفت و باصرار بوسید رویش را بوسیدند تمجید گفت و اظهار امتنان و مسرّت کرد هیئت کلیسیا در حالت قیام و نمازند دست سرکار آقا را گرفت و از وسط جمعیّت برد و روی شاه نشین بالا روی صندلی جلوس فرمودند تمام احباب فرنگی و ایرانی نیز حاضر نماز تمام شد کشیش شروع به نطق نمود و از تاریخ این امر و اعتقادات بهائیان و تعلیمات جمال مبارک شرحی مبسوط بیان کرد . و از مقدم مهمان تازه رسیده بشارت داد بعد حضرت مولی الوری قیام فرمودند در اثبات الوهیّت بیانات مفصّلی فرمودند من کجا میتوانم از عهدۀ آن تقریر برآیم مفاد فرمایشات اینکه تمام کائنات حادثند و باری تعالی قدیم کائنات موجوده نمیتوانند علی ماینبغی پی به حقیقت وجود باری ببرند مگر بواسطۀ ظهور مظاهر امر او که در هر وقت و اوان در عالم امکان تجلیّ میفرمایند و مرآت وجود این مظاهر الهیّه حکایت از شمس حقیقت مینماید انسان بصیر تجلیّ شمس را در هر مرآت به بیند نباید منکر شود وجود موسی و حضرت مسیح و حضرت محمّد بمنزلۀ مرآت صافیه بود در این قرن بدیع خداوند بواسطۀ ظهور مظهر اسم خود یعنی حضرت بهاء الله انسانیّت را بخلعت جدید مفتخر فرمودند و نیز بعضی بیانات و تعلیمات مبارک بیان فرمودند و در آخر بیان دستهای مبارک را بهم وصل نموده مناجاتی در طلب تأیید جمع حاضر فرمودند و جالس شدند نطق مبارک را قبل از وقت ترجمه و کشیش محترم آنرا برای حاضرین خواند بعد برای سلامتی وجود مبارک کشیش امر داد دعائی بخوانند همه برخواستند انجیل جلیل بدست و با نهایت حضور قلب با نوط مخصوص شروع بخواندن نمودند سرکار آقا نیز قیام فرمودند دعا تمام شد همه نشستند و مجلس باید ختم شود کشیش گفت همه با حضور قلب باشید
صفحه 1 - 6
استدعا کرده ام عبدالبهاء مناجاتی بلحن مبارک در طلب تأیید و توفیق شماها بخوانند همه چشمها را بروی هم گذاشته بعضی سرها را روی دست انداز نیمکت گذاشتند عبدالبهاء قیام نمودند دستهای مبارک را وصل بهم بسوی آسمان دراز کردند با حالت توجّه شروع به نزول مناجات عربی شد بنده را بی اختیار اشگ از چشم ها ریخت و در آن یوم برای تمام دوستان و اهل عالم دعا کردم آه این کلیسا چه منظر غریبی داشت شاید این مطالب در نظراغیار اغراق و خالی از صحّت بیاید در این کلیسیا هزار و پانصد آدم بود احباب ایرانی و اغیار ایرانی و ترک هندی نیز حضور داشتند کشیش زیر بغل مبارک را گرفت باطاق خلوت تشریف آوردند باز مشار الیه دست مبارک را بوسید . بعد تشریف آوردند بیرون دیروز عصری بر حسب دعوت در مجمع هندیها تشریف بردند و طوری حضرات منجذب شدند که بوصف نمی آید توقعّ و تمنّا میکردند که حضرت من اراده الله به هند تشریف ببرند زیرا که این تعلیمات موافق ترقیّات عالم بشر و اهل هند بسی آرزومند هستند .
ای بدبخت اهل شرق و ای بدبخت تز از همه ایران و ایرانیان روزنامۀ مجلس سیزدهم رمضان اعتراض و انتقاد نسبت به نطق غلام الثغلین را فرستاده بودند در حضور مبارک قرائت کردم اگرچه معلوم است این اعتقادات از اخوان . . . . یا امثال آنهاست جائیکه وکلای ملتّ و نماینده های ایران باین درجه صاحب بغض و عداوت و غرض میباشند و تا این درجه در ابطال حقّ و اثبات گمراهی بدلائل اوهن ازبیت عنکبوت متوسّل شوند و هنوز بیان اعتقادات این طایفه را که کتب امریّه و تاریخیّه مشحون از تعلیمات روحانیّه است انکار نمایند و بقول شصت سال قبل «قد فرّ من المیدان » متمسّک شوند کجا این مملکت روی نجات خواهد دید همیشه هر نعمتی که خدا به اهل شرق ارزانی داشت بواسطۀ کفران اسیر خذلان ابدی شدند این بذری که در انگلستان کاشته شده و می شود عنقریب هزار تخم ثمر میدهد .
صفحه 2 - 6
مکتوب جناب آقا میرزا لطف الله حکیم علیه بهاء الله
حضرت محبوب عالمیان در روز دوشنبه 7 سپتمبر 1911 ساعت 12 : 7 در حالیکه جناب آقا میرزا اسدالله و جناب آقا میرزا باقر خان و جناب تمدّن الملک و آقا خسرو همراه بودند وارد استاسین ویکتوریا در لندن شدند و جمع کثیری از دوستان و اولیای رحمن که پیشواز آمده بودند حضور داشتند جمیع دوستان یک مرتبه در ایستگاه بجهت ملاقات سرکار آقا جمع شدند معلوم است که در این موقع چقدر مردم تعجبّ میکردند و اشخاصی که منتظر ترن بودند خیلی تعجبّ کنان برای تماشا ایستادند چون سرکار آقا از ترن پائین آمدند بطریق اروپائی با جمیع دوستان دست دادند و به همه مرحبا مرحبا میفرمودند امّة الله مس کروپر که یکی از بهائیان ثابت و راسخ است دست مبارک را در دست خود گرفته و در حالتیکه سایر دوستان اطراف بودند آمدیم نزدیک اتوموبیل . حضرت مولی الوری با سایرین در اتومبیل نشسته عازم بیت شدند امّة الله مسس کروپر اتومبیل مخصوص خود را در این مدّت وقف سرکار آقا نموده است . در ایّامی که حضرت من اراده الله در جنوا تشریف داشتند لیدی بلومفیلد که یکی از نجبای لندن است تلگرافی نموده و خانۀ خود را برای پذیرائی مبارک پیشکش نمود و قبول گردید لهذا خودش و دو دخترانش رفتند در هوتل منزل گرفتند . باری شب را رفتیم حضور مشرّف شدیم و بسیار خوش گذشت . در چند شب قبل جناب مستر ریمی مشرّف بودند خیلی اظهار اشتیاق نمودند که دوستان امریک مایل به زیارت مبارک هستند در جواب فرمودند راه دور است خیلی دور است میتوانی یک طیّاره درست کن با طیّاره میرویم . معلوم است که در این ایّام مردم دسته دسته می آیند و مشرّف میشوند و کسب مطالب میکنند و هر مسئلۀ دارند بآسانی حل میگردد
صفحه 1 - 7
و با شعف و خرّمی بر میگردند . اشخاص بسیار مهمّ آمده و تصدیق کرده اند مدیران جرائد معتبر هم مشرّف شده و بیانات اجلّ شنیده و عین واقعه آنچه دیده و شنیده اند درج نموده اند و مقالات بسیار نوشته اند چانچه چند نسخه ارسال خدمت شد در هفته قبل مستر کامپل یکی از اوّل قسیس های این شهر است آمد و حضور مبارک مشرّف گردید بسیار قلبش منقلب گردید بطوری که نمیدانست چه میکند کلیسیای او بسیار بزرگ و سه هزار نفر جا میگیرد و خطابه های او بقدری فصیح و بلیغ است که از نقاط مختلفه انگلستان برای استماع می آیند لهذا از حضرت عبدالبهاء دعوت گرفت که به کلیسیای او رفته اعلان ملکوت ابهی بفرمایند روز یکشنبه گذشته تشریف بردند آن کشیش به عبارات شیرین معرّفی فرمود که امشب یک میهمان بسیار عزیزی داریم و فی الحقیقه معرّفی او قلب جمیع را به هیجان انداخت بعد سرکار آقا برخواستند و بیانات بسیار روحانی فرمودند ( باقی مطالب در مکتوب دیگر چاپ و لازم به تکرار نه ) در این ایّام مجالس و محافل بسیار منعقد میگردد و حضرت عبدالبهاء در آن مجالس تشریف می آورند و تمام بیانات در بینی که فرموده اند نوشته ام البّته بعد سوادی برای سرکار میفرستم تا در نجم باختر درج گردد مطلب دیگر البّته میدانید که سرکار آقا ابدا راضی نمیشدند که عکاسی عکس مبارک را بردارد در اینجا بسیاری عکاس آمدند که عکس بردارند اذن نفرمودند تا اینکه دو سه روز از صبح بسیار زود کمین نشسته که عکس فوری بردارند هرچه کردند نتوانستند تا اینکه یک روز سرکار آقا منزل یکی از دوستان مسس کروپر دعوت داشتند مجلس بسیاربزرگی بود و جمع کثیری آمده بودند عکاسها فهمیده بودند که کجا تشریف میبرند و همینکه خواستند از توی اتوموبیل پائین بیایند فوری یک عکس مبارک را برداشتند ولی هیچ خوب در نیامد چون سرکار آقا ملاحظه فرمودند که عکس مبارک را برداشته اند فرمودند حالا که چنین است بیایند عکس صحیح بردارند بعد روز بعد عکاس ها آمدند و چند شیشه برداشتند که در جرائد چاپ گردید .
پس از آنکه هفته گذشته حضرت مولی الوری در کنیسه مستر
صفحه 2 - 7
کمپل سه هزار نفوس را خطابه اداء فرمودند یکی از بزرگترین کشیش های لندن ایل برنرس که پیرمرد دانائی است چندین مرتبه بحضور مبارک مشرّف گردید و کسب بسیار مطالب عالی نمود سئوالات زیاد از حضور نمود و جواب های کافی شنید و قانع گردید بعد خواهش گردید که کلیسیای معتبر بزرگ قدیم لندن را به قدوم مبارک تبرّک بفرمایند و برای حاضرین خطابۀ ادا کنند لهذا دعوت او را قبول فرمودند . این عبد هم موفقّ شدم که در آن کلیسیا حاضر کردم تا بیانات مبارکه را در ملاء عام بشنوم . این کلیسیا محترم ترین و قدیم ترین کلیسیا های لندن است و در آن شب جمعیّت بیشتر از هزار نفر بود و اغلب از بزرگان و نجبا و خانمهای محترمۀ این مملکت حاضر بودند در وسط نماز و ناقوس و سرود و در هنگامیکه این جمعیّت سر را پائین نموده و ایستاده بودند و کشیش بزرگ دعا مینمود و خبر آوردند که حضرت عبدالبهاء تشریف آوردند در همان حین خود کشیش از بالای منبر پائین آمده و رفت اطاق مخصوص که حضرت مولی الوری تشریف داشتند و دست مبارک را در دست خود گرفته قدم زنان از در کلیسیا از وسط مردم به بالای مجلس تشریف بردند بعد فوری نماز خود را تمام نمود در حالتیکه جمیع مردم چشم و گوش خود را باز نموده که به بینند و بشنوند که این شخص نورانی کیست تا اینکه خود کشیش بنا کرد به معرّفی کردن و بیاناتی بس فصیح در باب حیات مبارک و حبس در عکّا برای حضّار اظهار داشت و گفت این بزرگوار جلیل المقدار و رئیس دین جدید اخوّت و صلح عمومی است و اسم این شخص روحانی عبدالبهاء است یعنی بندۀ بها و بعد گفت که حضرت عبدالبهاء امشب مجلس ما را مزیّن نموده اند و بیاناتی به فارسی بزبان خود خواهند فرمود تا همه با گوش خود صوت مبارک ایشان را بشنویم و بعد سرکار آقا بلند شدند و بیاناتی روحانی اظهار داشتند که جمیع حاضرین مسرور و مشعوف گشتند و در آخر خطابۀ مبارک مناجات فرمودند خیلی عنایات در حقّ ملتّ انگلستان
صفحه 1 - 8
نمودند بعد مفاد بیانات مبارک را که در قبل به انگلیسی صحیح ترجمه نموده بودند خود کشیش در حضور آن جمعیّت خوانده قلوب مردم از استماع آن کلمات حکمت آمیز در سماء ملکوت ابهی طیران نمود . چون قرائت خطابه بانتهی رسید حضرت مولی الوری نشستند و فی الفور آوازۀ ارگان بلند گردید و قسیس محترم از وجود مبارک خواهش نمود که مناجاتی در حقّ کل نموده و مجلس بانتهی برسد لهذا برخواسته این خبر سرورآمیز را بلند گفت همه بلند شدند و سرکار آقا مناجاتی به لسان عربی در حقّ آنها نمودند که اثر آن بیحدّ و بیشمار بود . چون مجلس تمام شد حضرت عبدالبهاء تشریف آوردند پائین و کشیش هم همراه بود این عبد هم با دو سه نفر از ایرانیان در حضور بودم و همگی در اطاق خلوت رفتیم و آن کشیش از نهایت خوشحالی دست های مبارک را میبوسید و عرض میکرد استدعا مینمایم شما در آن عالم واسطه بشوید که من در ملکوت داخل گردم برای اینکه من هیچ نمیدانم و هیچکس را ندارم که واسطۀ من گردد بجز شما و فی الحقیقه گریه و زاری مینمود ولی سرکار آقا او را در آغوش خود گرفتند و روی او را بوسیدند و عنایت بسیار در حقّش فرمودند و دلداری باو دادند بعد از کلیسیا بیرون آمده خود کشیش هم تا دم اتومبیل مشایعت نمود و با همۀ ما دست داد و اظهار خوشوقتی نمود ماها هم رفتیم و شب را بحضور مبارک مشرّف شدیم خیلی عنایت در حقّ آن کشیش میفرمودند .
تابحال مجالس بسیار در لندن منعقد شده است چهار مرتبه در منزل مسس کروپر که شرح ایشان را از قبل عرض نموده ام مجلس منعقد گردید جمعیّت کثیری از دوستان حضور داشتند و عصرانه از انواع و اقسام نان های شیرینی و قهوه و چای و شربت آلات موجود بود در اطاق دیگر صحبت میشد بعد سرکار آقا تشریف می آوردند و بیانات میفرمودند شخص مترجم ترجمه مینمود خصوصا در این مواقع جناب مستر دریفوس در حضور بود که بیانات مبارک را بهمان طور که میفرمودند ترجمه می نمود .
یک هفتۀ قبل روز جمعه 29 سپتمبر یک مجلسی در « پاسر ادوارد ستل منت » که تالار بسیار بزرگی است امّة الله مسس کراپر تزئین نمودند وفی الحقیقه این آخرین مجلس وداع بود .
صفحه 2 - 8
از ساعت هشت بعد از ظهر شروع شد در صدر مجلس یک ردیف صندلی گذاشته شده بود رئیس مجلس در وسط نشسته بود طرف دست راست صندلی بود برای سرکار آقا در طرف دست چپ چهار نفر نشسته بودند بعد عقب این ردیف جمعی از ایرانیان با کلاه های ایرانی نشسته بودیم و در عقب اینها چند نفر از فرنگی ها نشسته بودند در این تالار قریب چهارصد صندلی بود و جمعیّت باندازۀ بود که صندلیها پرشده و مردم دور تا بدور پشت سر هم ایستاده بودند بعد سرکار آقا تشریف آوردند و نشستند . رئیس مجلس بلند شد و اوّلا خیلی اظهار تشکرّ از حضرت مولی الوری نمود و از طرف کل ممنونیّت صمیمی اظهار داشت بعد مناجات جمال قدم را که به زبان انگلیسی ترجمه نموده بودند با مناجات دیگر که در یک صفحۀ سفید چاپ نموده همه از جاهای خود برخواسته قرائت کردند .
بعد مس باکتن شرحی در باب مساوات حقوق زن و مرد اظهار داشت و همچنین مستر جانت نطق روحانی در باب حضور حضرت عبدالبهاء در لندن بیان نمود بعد از ایشان مسس تونارد نطقی نمود که امروز ایران یک کمک حقیقی روحانی لازم دارد و زنهای ایرانی بقدری برای ترقیّ و پیشرفت حاضر هستند که نهایت ندارد و زن و مرد ایرانیان بهائی بقدری خوشحال هستند که این وجود مبارک ( در حالتی که رو کرد به سرکار آقا) از بند و زنجیر آزاد شده وبه صفحات فرنگ شتافت تا مردم را از خواب غفلت بیدار نماید تلگرافات عدیده در این قلیل مدّت از مجالس بهائیان ایرانی زن و مرد رسیده و کلّ اظهار تبریک مینمایند . زنهای ایران در درجات علوم و فنون بسیار ترقیّ کرده اند و الآن حاضرند که حجاب را بکلیّ بردارند و عنقریب بکلیّ برداشته خواهد شد و مثل اروپا زنان آزاد خواهند بود . بعد آقای تمدّن الملک علیه بهاء الله شرحی در باب امر در شرق اظهار داشتند و از اینکه سرکار آقا چهل و دو سال در حبس بودند و از محبّت نوعی و تعالیم این امر و اثرات آن صحبتها نمودند از قبیل آنکه مسیحی نمیتوانست در منزل مسلمان برود اگر میرفت او را روی زمین مینشاندند و او را نجس میدانستند ولی الحمدلله در این امر الهی نوعی واقع شده که یهودی و مسیحی
صفحه 1 - 9
و مسلمان و سائر مذاهب کل سر یک سفره جمع میشوند و با هم غذا میخورند این فی الحقیقه معجزۀ الهی است که این امر چنین محبّت و مودّتی در میان ادیان متضادّ خلق نموده است لهذا مقصود این امر اتّحاد و اتّفاق و الفت مابین اهل عالم است .
بعد حضرت عبدالبهاء قیام فرمودند این عبد به عجله فرمایشات مبارک را مینوشتم ولی از آنجائی که گاهی نظر مبارک را باین طرف میفرمودند من نتوانستم جمیع را بنویسم لهذا نقاط متسلسله آنجاهائی است که ضبط نشده از جمله فرمودند :
اوّلا از خدا میخواهم که این جمعیّت محترم را در ظلّ محبّت . . . . ثانیا اینکه تقریبا شصت سال پیش در وقتی که آتش ظلمت در اطراف جهان شعله میزد و جنگ برپا بود و خونریزی در نهایت امتداد بسا پدران که بی پسر گشتند و بسا پسران که از حال . . . . بسا مادری در جنازۀ اولاد خویش گریان و سوزان و نالان بود عالم امکان از . . . . و کتاب وجود از ضرب و نزاع متزلزل بود و ولوله در جمیع آفاق بود در چنین وقتی حضرت بهاء الله از افق ایران طالع نمود و اعلام وحدت عالم انسانی را اعلان کرد جمیع نفوس رابه . . . . رایات کبری هدایت نمود و بنیاد نزاع و جدال برانداخت و علم آزادی . . . . پس آن انوار بر شرق و غرب تابید آن وجود مبارک در تحت مشقّات شدیده صدمه کشید و مدّت عمر را در سجن بود گاهی اسیر زنجیر بود . . . . . .
بلکه در زندان اعلام وحدت انسانی کرد تا کلّ بدانند که رحمن و رحیم یکی است جمیع در ظلّ یک پروردگارند . . . . تا الحمدلله بعون و عنایت الهی تعالیم بهاء الله در جمیع عالم منتشر شد . . . . حضرت بهاء الله از جمله فرمودند که باید جمیع هیئت بشریّه یگانه . . . . . در میان جمیع ملل و احباب محبّت عظیمه شود جمیع بشر مانند یک شجر آزاد و شجرۀ طوبی گردند و وحدت عالم انسانی محققّ گردد . الحمدلله از آثار فرمایشات و نتایج تعالیم بهاء الله آنکه محبّت به درجۀ رسیده که من شرقی هستم و در میا ن شما ها به محبّت و خلوص
صفحه 2 - 9
و راستی نطق میکنم . حال با نهایت . . . به تعالیم بهاء الله گوش بدهید و استماع میکنید از این از این جمعیّت من شما را عنقریب وداع میکنم و به پاریس میروم و بعد از رفتن من به تحریک بعضی ها نشریّات بر ضدّ بهاء الله میشود ولی بدانید که اینها قصد . . . . امّا شما اهل حقیقت هستید . . . . در ایران کتاب نوشتند بر ضدّ ما چه شد . . . . . . حال من توجّه بخدا میکنم و از برای این جمعیّت . . . . من از حریّت راضی هستم و حریّت را دوست میدارم برای اینکه حریّت باعث شد که من آزاد شدم بعد دوباره مناجاتی نمودند که سبب رقیّت و روحانیّت قلوب گردید .
حضرت عبدالبهاء روز پنج شنبه 7 سپتمبر ساعت هفت و دوازده دقیقه وارد لندن شدند و 26 روز در لندن توقفّ فرمودند و روز سه شنبه سوم اکتبر ساعت یازده فرنگی از لندن به پاریس تشریف بردند و رئیس شمتد فر ورقه ها به بیرون ترن مخصوص سرکار آقا آویزان نموده بود و به لسان انگلیسی نوشته بودند « حضرت عبدالبهاء عبّاس افندی» در توی ایستگاه جمع کثیری از یاران برای بدرقه آمده بودند و اطاق مبارک را پر از گل نموده و دوستان بسیاری گریه کنان و جمعی خندان دور وجود مقدّس جمع شده دلداری میفرمودند که گریه نکنید من نمیروم من پیش شما هستم جسد من میرود ولی روح من همیشه با شماست من شماها را خیلی دوست میدارم جمعیّت زیادی از اطراف جمع شده حیران و تعجبّ کنان که این شخص کیست و این جمعیّت فرنگی ها کی هستند باید این آدم نورانی رجل آسمانی باشد . دکتر بهرام که یکی از فارسی های ایرانی هندوستان بود چندین مرتبه حضور مبارک مشرّف شده بود یک حمایلی بزرگ از گل درست کرده بود و در استاسیون آورده بود و میگفت چون در کتاب زردشت بما وعده داده شده است که آن شخص معهود که می آید باید حمایلی از گل و ریاحین
صفحه 1 - 10
بر گردنش باشد لهذا برای ثابت کردن بیانات حضرت زردشت خواهش کرد که آن حمایل گل را به گردن مبارک بگذارد که مردم به بینند و بر حسب خواهش او چند دقیقه حمایل گل در گردن مبارک بود و آنقدر بلند و قشنگ بود که تا زانوی مبارک میرسید بعد تشریف بردند در ترن دوستان یکی یکی میرفتند وداع مینمودند همه وداع کردند پنج دقیقه که به حرکت ترن رسید حضرت مولی الوری آمدند دم در ایستادند و با همه وداع نمودند و چون ترن بحرکت آمد دستمالها و گلها بدست یاران به اهتزاز درآمد و از دور میبوسیدند تا آنکه بکلیّ نشمند فر از نظر محو شد و دوستان متفرّق شدند ولی آن روح عمومی محبّت و رأفت حضرت عبدالبهاء در قرون و دهور سبب حیات و جلال این ملتّ جلیل خواهد گردید .
خطابه حضرت عبدالبهاء در کلیسیای سنت جانز که در حضور جمع کثیری از بزرگان و عقلای شهر لندن اداء فرموده اند :
مظاهر الهیّه حکایت از فیوضات غیبیّه مینمایند و انعکاس شمس حقیقتند زیرا حقیقت الوهیّت مقدّس از ادراک بشر است آنچه در تصوّر انسان آید صور خیالیّه است و وجود هستی دارد نه حقیقی و محاط است ولی انسان وجود حقیقی دارد محیط است بر مادون خود پس الوهیّتی که از مدرکات عالم انسانی است تصوّر است خیال محض است نه حقیقت الوهیّت زیرا حقیقت الوهیّت محیط است نه محاط وجود حقیقی است نه وجود ذهنی مثل این مطلب اینکه با وجود آنکه جماد و نبات و حیوان و انسان جمیع از حقائق امکانی است جماد از عالم نبات خبر ندارد و تصوّر آن نتواند و ادراک نکند و همچنین نبات هر قدر ترقیّ نماید و در نهایت درجۀ کمال جلوه کند از عالم حیوان خبر ندارد و ادراک ننماید بکلیّ بی خبر است سمع و بصر ندارد ادراک و تفکرّ نتواند ( بقیّه در صفحه 11)
صفحه 2 - 10
جناب ادوارد گتسنگر یکی از بهائیان طبقۀ اوّل امریکا متمدّن و خیرخواه عالم به فنون و مبلغّ امر حضرت سبحان اوّل بهائی امریکائی که دوازده سال قبل به حضور حضرت عبدالبهاء در مدینۀ عکّا مشرّف گشت و تا بحال الواح کثیره به افتخار او از مصدر جلال نازل گردیده است همیشه در انجام خدمات امری ساعی و در خطابه های فصیح ناس را به ملکوت الهی دعوت نموده است .
حضرت ادیب فاضل و دانای شهیر محمّد برکت الله هندی که اوّل چندین سال در لندن و بعد در امریکا به نشر معارف شرق و اصول دین مبین در جرائد و مجامع مشغول بوده و حال در توکیو پایتخت ژاپون جریدۀ ماهیانه به لسان انگلیسی باسم اخوّت اسلام چاپ و انتشار میدهند
صفحه 1 - 11
و همچنین حیوان آنچه در رتبۀ خویش ترقیّ نماید و حواس و احساسات در نهایت قوّه باشد باز از قوّۀ عاقلۀ انسان خبر نگیرد و تصوّر نتواند بلکه اسیر محسوس است مثلا حیوان حرکت ارض و سکون آفتاب را ادراک ننماید کرویّت ارض را تصورّ ننماید و قوّۀ کهربا ادراک نکند و مادّۀ اسیری را بخواطر نیاورد با وجود اینکه جماد و نبات و حیوان و انسان کلّ از حقائق امکانیّه اند ولی تفاوت مراتب مانع و حائل که مادون ادراک حقیقت مافوق نماید با وجود این چگونه حقیقت حادثه ادراک حقیقت قدیمه نماید تراب احاطه ربّ الارباب کند این واضح و مشهود است که ممتنع و محال است ولی حقیقت الوهیّت شمس حقیقت تجلیّ بر آفاق نموده و به جمیع اشیاء پرتوی انداخته هر شیئ را از این فیض بهرۀ امّا حقیقت انسانیّه که جامع کمالات جمادی و نباتی و حیوانی است و فضلا علی ذلک حائز کمالات انسانی است اشرف کائنات است لهذا محیط بر جمیع ممکنات است حقائق و اسرارو خواص موجودات را که سرّ مکنون است کشف نموده و از حیّز غیب به حیّز شهود آورده چنانکه این علوم و صنایع و اکتشافات موجوده هریک در زمانی سرّ مکنون بوده ولی حقیقت انسانیّه کشف نموده و از حیّز غیب به حیّز شهود آورده مثال آن قوّه جاذبه و همچنین سائر کشفیّات وقتی مجهول بوده و از حیّز غیب مستور ولی حقیقت انسانیّه آن سرّ پنهان را در عالم ظهور آشکار کرده پس ثابت و محققّ شد که حقیقت انسانیّه محیط بر جمیع کائنات است و اشرف موجودات علی الخصوص فرد کامل آن فرد کامل بمنزله آینه است در نهایت لطافت و صفا و مقابل شمس حقیقت لهذا نور ربوبیّت کمالات الهیّه در این مرآت صافیه باشد ظهور واضح و آشکار حال اگر بگویم در این آئینه آفتاب است مقصد آن نیست که آفتاب از علوّ تقدیس نزول نموده و در این آینه جلوه گردد زیرا این محال است قلب ماهیّت ممکن نه قدیم حادث نگردد و حادث قدیم نشود بلکه آن حیّ قدیم تجلیّ در این آینه نموده و حرارت و انوارش تابیده و در نهایت جلوه و ظهور است هذا هوالحقّ وماعبدالحقّ الا الضّلال المبین .
صفحه 2 - 11
ای پروردگار ای آمرزگار این محفل بذکر تو آراسته و این جمع توجّه به ملکوت تو نموده دلها پر مسرّت است و جانها در نهایت بشارت خداوند مهربان این جمع را شادمان کن و در ملکوت خویش کامران نما گناه بخش پناه بده آگاه کن و به بارگاه ملکوت درآر . توئی دهنده و بخشنده و مهربان آمین .
لوح مبارک حضرت عبدالبهاء پس از حرکت از لندن
لندن امّة الله مس رزنبرگ علیهاء الله ابهی : ای منجذبۀ ملکوت الهی صبح است و هرکس بخیالی مشغول و عبدالبهاء بیاد احبّاء و کنیزان عزیز الهی مألوف ایّام اقامت در لندن بهار روحانی بود زیرا دوستان مانند گل درآن گلستان شکفته و بمثابۀ سبزه و چمن در نهایت لطافت و طراوت بودند شب و روز کلّ بذکر حقّ مشغول بودند و در خدمت جانفشانی مینمودند علی الخصوص تو که دقیقۀ آرام نداشتی و از طلوع آفتاب تا نیمۀ شب بجان کوشش مینمودی این خدمت موهبت الهیّه بود شکر نما که بآن فائز شدی جمیع یاران و اماء رحمن را تحیّت ابدع ابهی برسان و علیک البهاء الابهی ع ع .
لوح مبارک در باب سفر به امریکا
عموم احبّاء و اماء رحمن در امریکا علیهم و علیکنّ بهاء الابهی ای یاران الهی و کنیزان بهاء الله نامه های شما رسید به نهایت سرور قرائت گردید حمد خدا را که برهان ایمان و ایقان بود و دلیل انجذاب به نفحات ملکوت ابهی و شاهد ثبوت و استقامت بود و آیۀ تضرّع و ابتهال دل و جان حضرت مسیح میفرماید که موعود اگر از شرق ظاهر شود آثار او در غرب باهر گردد حال شکر کنید خدا را که چون نیّر اعظم از شرق طلوع نمود انوار ساطعه اش
صفحه 1 - 12
بر غرب زد عالم غرب را روشن نموده لهذا باید در هر دم هزار شکرانه نمائید که که هرچند بظاهر دور بودید ولی به حقیقت نزدیک نابینا ولو نزدیک باشد آفتاب را نه بیند ولی چشم روشن از هزاران فرسنگ مشاهده نماید این سزاوار ستایش و نیایش حضرت پروردگار است که در نهایت غرب مشامها از نفحات قدس مشگبار است قدر این موهبت بدانید و از فضل نامتناهی الهی شادمانی کنید و کامرانی نمائید بنهایت اشتیاق خواهش حضور عبدالبهاء را به امریکا نموده بودید من نیز در نهایت اشتیاقم که بسوی یاران پویم و روی دلجوی دوستان بینم ولی این سفر فرصت ندارم باید به شرق مراجعت نمایم حکمت چنین اقتضا مینماید لهذا با نهایت حسرت و حزن از فراق مجبور بر مراجعتم و اگر خدا بخواهد در سال آینده آهنگ غرب نمایم تا بمشاهدۀ روی یاران و ملاقات دوستان و اعلاء کلمة الله و نشر نفحات الله و نداء ملکوت الله در محافل کبری و مجامع عظمی پردازم اگر بدانید که دل و جان عبدالبهاء در وقت تحریر این نامه بچه درجه در جوش و خروش است و چه قدر اشتیاق ملاقات دارد البّته از شدّت شادمانی ساز طرب مینمائید و بآهنگ ملأ اعلی به تسبیح و تقدیس حضرت پروردگار می پردازید و علیکم و علیکنّ بهاء الابهی ع ع .
اشعار آبدار بقلم حضرت آقا میرزا جلال مفتون از اهل فاران در تهنیت ظهور نجم باختر و سفر حضرت عبدالبهاء
المنّة لله که جهان گشت گلستان زین باد بهاریکه وزیداست به بستان
ساقی بده آن باده که تفریح دل آرد مطرب بزن آن نی که الزّوت برد از جان
مخصوص در امروز که سلطان حقیقت در مصر معانی شده شاه همه اکوان
چون یوسف مصری زچه ظلم برون شد گردید عزیز همه بر کوری اخوان
گوئید به یعقوب که دیدار تو روشن از عرف قمیص که وزیده است به کنعان
صد شکر که شد بسته کنون عهد اخوّت در بین اروپائی و امریکی و ایران
نجمی شده از باختر امروز طلوعش کز نور ضیائش شده آفاق درخشان
صفحه 2 - 12
نجمی است که که چون روح مسیحی زدم خویش در کالبد مرده غفلت بدمد جان
این باختر و خاور مانند طور است و این نجم بود چون شجر موسی عمران
یا پرتو شمسی است که گوئی لمعاتش گردیده مربّی بهمه موجد امکان
ممنون همه احباب خراسان ز مدیرش که اینگونه بود ساعی آبادی ایران
ای تربهی مرکز میثاق الهی مفتون شده در آتش هجران تو بریان
اعلان نجم باختر
از جمیع قارئین و مشترکین محترم عذر میخواهیم که بواسطۀ سفر مدیر ایرانی چاپ و انتشار شمارۀ دوازدهم به تعویق افتاد و حال دو شماره را بهم ملحقّ مینمائیم . مدیر ایرانی قریب یکماه در شهرهای نیویورک و بوستن و ییلاقات دبلین و گرین عکا به نشر نفحات الله و انجام خدمات امریّه و اداء خطابه های مفصّل در مجامع بزرگ مشغول بود علی الخصوص در یکی از کنیسه های بزرگ و بین خطابۀ در باب امرالله در حضور جمعی بیان کرد و در شهر بوستن در حضور کلانتر و اعضاء حکومت که ضیافتی بافتخار مشار الیه دادند از تعالیم حضرت بهاء الله اظهاراتی داشت و کلّ منجذب به نفحات الله شدند تا آنکه دو هفته قبل وارد واشنگتن گردیده و مکاتیب زیاد که از ممالک شرق وصول یافته قرائت شد و در فکر جواب دادن هریک بود که در بین نوشتن این شماره تلگرافی از حضور حضرت عبدالبهاء از پاریس بافتخار مدیر رسید که در آن امر میفرماید « زود بیائید عبّاس» لهذا محض اجرای این امر مبارک مشارالیه همین چند روزه حرکت به اروپ خواهد کرد تا خود را به حضور حضرت مولی الوری برساند از جمیع دوستان و قارئین خواهش مینمائیم که اخبارات و مکاتیب را مانند قبل به آدرس اداره بفرستند زیرا غیبت مدیر سکتۀ در امور نخواهد انداخت ، از پیشگاه حضرت ربّ الارباب مسئلت مینمائیم که کلّ را موفقّ به رضای الهی نماید .
