Star of the West/Volume 2/Issue 7 and 8/Text
| ←Issue 6 | Star of the West Volume 2 - Issue 7 & 8 |
Issue 9→ |
 Proofread onceReturn to PDF view
|
THE
| PAGE | |
Report of First Annual Conference of the Persian-American Educational Society (Illustrated) | 3 |
Ghodsia Ashraf—The first Persian girl to be sent to America to complete her education | 7 |
The Mashrak-el-Azkar—A word of explanation by Charles Mason Remey, and report of Financial Secretary | 9 |
Recent Tablets from Abdul-Baha—To Mr. Thornton Chase and Miss Juliet Thompson | 11 |
News Notes | 14 |
Editorials | 16 |
Persian Section (Illustrated) | 20-32 |
STAR OF THE WEST
ASSEMBLIES IN THE OCCIDENT.
AFRICA
CAPE TOWN.—Regular meeting held on the 19th of every month at the home of (Mrs.) Agnes Cook, Gad's Hill, Avenue Peoiea, Sea Point.
CANADA.
MONTREAL, QUE.—Weekly meeting held Friday evening at the residence of Mr. and Mrs. W. S. Maxwell, 716 Pine Avenue.
ENGLAND.
LONDON, ENG.—Regular meeting of Assembly Friday, 8:15 p. m., at 10 Cheniston Gardens; Wright's Lane, Kensington, High Street. Bahai Reading Room, 137A High Street, entrance from Wright's Lane.
GERMANY.
STUTTGART, WURTEMBERG.—Regular meeting of Assembly Friday evening. Kanzlei Strasse 24P. ZUFFENHAUSEN.—At the home of Herrn und Frau F. Schweizer, Karl Strasse 26I.
UNITED STATES OF AMERICA.
AKRON, OHIO.—Meetings every Thursday evening at the home of Mr. and Mrs. Russell L. Brooker, 29 Hawthorne Avenue.
BALTIMORE, MD.—Regular weekly meetings Tuesday evening at 629 West North Avenue, and Sunday evening at 516 Broadway. Residence of Secretary, 629 West North Avenue.
BANGOR, MICH.—Meetings are held at alternate homes the first and third Sundays of the month. Address, Mr. Byron S. Lane, R. F. D. 5.
BOSTON, MASS.—Sunday morning, at 11 o'clock, in Beckton Hall, 200 Huntington Avenue; study class, Friday, 8 p. m., at 69 Gainsborough Street. Miss Ethel Clement, Corresponding Secretary, 344 Harvard Street, Cambridge, Mass.
BUFFALO, N. Y.—Meetings every Sunday and Thursday evening at 494 Elmwood Avenue.
CHICAGO, Ill.—Regular weekly meeting, Sunday, 11 a. m., at Corinthian Hall, 17th floor Masonic Temple, State and Randolph Streets. Address of Assembly. P. O. Box 283. George Lesch, Secretary. Bahais coming to Chicago who wish to be met at the railroad station and be put into communication with the friends in this city, may address Mrs. Charles H. Greenleaf, 4855 Kenmore Avenue. Telephone Ravenswood 3025.
CINCINNATI, OHIO.—Meetings held Wednesday evening at the homes of the friends. Residence of Secretary, Mrs. Annie L. Parmerton, 543 Mitchell Avenue.
CLEVELAND, OHIO.—Regular weekly meeting of the Assembly Friday evenings, at the apartment of Dr. Pauline Barton-Peeke, 3606 Prospect
Street; also Wednesday evenings at the home of Dr. and Mrs. C. M. Swingle, 2101 Prospect Avenue.
DENVER, COLO.—Regular meetings, Sunday, 3:30 p. m., at 4141 Xavier Street; Monday, 8 p. m., at 1608 Broadway, and group meetings Thursday afternoon at homes of the friends. G. Nathaniel Clark, Secretary, 4141 Xavier Street.
FRUITPORT, MICH.—Regular weekly meetings, Sunday 2:30 p. m., at the home of Mr. and Mrs. Nels Peterson. Mrs. John Dermo, Secretary.
ITHACA, N. Y.—Regular meeting of Assembly, Friday evening at the residence of Dr. W. E. House, 241 South Cayuga Street.
KENOSHA, WIS.—Regular weekly meeting, Sunday 10:30 a. m., Sunday school, 9:30 a. m., at Gronquish Hall, 218 Park Street. Address of Assembly, Mr. Charles Carlson, Secretary, 418 Crate Street. Mrs. Anna Bohanan, Secretary, Women's Assembly.
LOS ANGELES, CAL.—F. B. Beckett, Secretary, R. F. D. 5, Box 225.
MUSKEGON, MICH.—Meetings held Wednesday afternoon at 52 Jackson Street. Mrs. Helene Bagg, Secretary.
NEWARK, N. J.—Regular weekly meeting of the Assembly Thursday evening, at the home of Mrs. F. Carré, 70 Haley Street.
NEW YORK, N. Y.—Regular weekly meeting, Sunday, 11 a. m., at Genealogical Hall, 226 West 58th Street.
OAKLAND, CAL.—Charles R. Lee, Secretary. 1523 Jackson Street, San Francisco. Mrs. Cordie Cline, Corresponding Secretary, 233 Griffith Avenue, San Mateo, Cal.
PHILADELPHIA, PA.—Miss Jessie E. Revell, Secretary, 1429 Mayfield Street.
PORTLAND, ORE.—Regular weekly meeting, Thursday, 7:30 p. m., at 501 Yamhill Street, corner Fifteenth Street. Mrs. Nettie Nash, Secretary, Kenton Station.
SEATTLE, WASH.—Regular weekly meeting held at 2916 Beacon Avenue, South.
SPOKANE, WASH.—Regular weekly meeting held Friday evening at the home of Mr. and Mrs. Killius, 124 Fifth Avenue. Mrs. Cora H. Ditmars, Secretary, 12 Sharpe Avenue.
SUMERDUCK, VA.—Meeting on fourth Sunday; address, care Mrs. R. H. Duckett.
WASHINGTON, D. C.—Regular meetings Friday evening at 8:15; Sunday morning at 11:15, at 1219 Connecticut Avenue; Wednesday evening at 8:00, at 1937 Thirteenth Street, N. W. Mail address of Assembly, P. O. Box 192. Residence of Secretary, Mr. Joseph H. Hannen, 1252 Eighth Street, N. W.
Secretaries are requested to see that their Assembly is correctly represented.
STAR OF THE WEST
Vol. II Chicago (Aug. 1, 1911) Asma Nos. 7 and 8
PERSIAN-AMERICAN EDUCATIONAL SOCIETY.
The First Annual Conference of the Persian-American Educational Society, held at Washington, June 16-17, 1911, is now a matter of history, and the verdict of all concerned is unanimously to the effect that it was a complete success. Several societies and organizations sent delegates, the attendance at the sessions was gratifyingly large, eloquent speakers of national reputation and men of high position contributed their services, and immeasurable good was done,
--PHOTO--
DELEGATES AND FRIENDS IN ATTENDANCE AT THE FIRST ANNUAL CONFERENCE OF THE PERSIAN-AMERICAN EDUCATIONAL SOCIETY. MIRZA AHMAD SOHRAB AND GHODSIA ASHRAF KHANUM IN FOREGROUND.
not only for the educational work, but for the welfare of Persia. Thus great ends were served by a united effort, started little more than a year ago.
Probably the central figure of attraction—an interest shared, and justly so, by the able founder, Mirza Ahmad Sohrab—was Ghodsia Khanum, the little lady from Persia, whose arrival in this country for the purpose of obtaining an American education was well-timed for the purposes of the Conference.
Illustrated interviews with her were published in the leading newspapers, and her reception at Rauscher’s Hall, Saturday, June 17th, was a notable feature of the Conference.
The public sessions of the Conference were held in the hall of the Washington Public Library which had been beautifully decorated for the occasion with the emblems of Persia and the United States, while costly Persian rugs and curious bric-a-brac, loaned by the Persian Legation, mingled well with palms and oak leaves in a sumptuous oriental effect.
The first session was called to order at 10 a. m., Friday, June 16th, with the President, William H. Hoar, of New York City, in the Chair. The invocation was pronounced by Rev. William D. Moss. Following the Chairman's opening address, in which the objects of the Conference were ably set out, a communication and an address from Mirza Ali Kuli Khan, Charge d'Affaires of Persia, were read by the Secretary. The address most interestingly outlined the methods being followed in the education of the young Shah of Persia. Congratulatory telegrams and cablegrams were read, the points represented being Teheran, Paris; New York, by Roy C. Wilhelm; Boston, Mass., by Alfred E. Lunt; Kenosha, Wis., by B. M. Jacobsen; Montreal, Canada, by Dr. Ameen U. Fareed. The next speaker was Hon. Elmer Ellsworth Brown, U. S. Commissioner of Education, who discussed the topic of International Educational Relations. He was followed by Benj. F. Trueblood, Secretary of the American Peace Society. The Secretary then read extracts from his printed Annual Report, after which an adjournment was taken to permit photographs of the delegates and friends in attendance to be used by the American Press Association.
The afternoon session of June 16th was called to order at 3 o'clock with Howard MacNutt, of Brooklyn, N. Y., in the Chair. The invocation was pronounced by Rev. W. W. McMaster. The first address was by Hooper Harris, of New York City, on the subject: "Is Persia's Future Safe?" He was followed by C. S. Donaldson, of the U. S. Bureau of Manufacturers, on "Commercial Relations between Persia and America." Mrs. Fannie Fern Andrews, Secretary of the American School of Peace League, Boston, Mass., who was on the program to speak, was unable to be present, on account of sudden illness, as announced in a telegram. The concluding address was by Professor H. B. Holler, of Washington, who spoke on the aims of the Oriental University.
The third session commenced at 10 o'clock Saturday morning, June 17th, with Mr. Hooper of New York City, presiding. The opening prayer was delivered by Rev. W. R. Wedderspoon. Prof. Edw. C. Getsinger, of Washington, gave a talk on the subject of "Breakers Ahead of Persia," warning the new Government against American financial methods as practiced by Wall Street. Howard MacNutt of New York City, next spoke on "Reciprocity." Professor Hermann Schoenfeld, of George Washington University, one-time Turkish Consul-General, gave an address on "Persia's International Relations," and Henry C. Finkelstein, Legal Attaché of the Persian Legation, discussed "Persia and the Constitution." Professor Arnauld Belmont, of the faculty of
the Friends' Select School, spoke on “The Future of the Orient, and the Responsibility of America.” Mirza Ahmad Sohrab presented a paper on the subject of “Persian Women,” and during the Convention talks and chants were given by Ghodsia Khanum. The Constitution of the “Orient-Occident Unity” was presented.
A reception at Rauscher's Hall was the afternoon function of Saturday. The guest of honor was Ghodsia Khanum. The hall was beautifully decorated, and an attractive musical program was presented by Professor Arthur D. Mayo, Mrs. Warner Gibbs and Mr. Richard P. Backing. An original poem was read by Mr. Joseph H. Hannen. Refreshments, including sherbet, Persian punch and cakes, with bon-bons, were served, and the hall was crowded, despite an unusually rainy afternoon.
The closing session was on Saturday night. The newspapers had given liberal space and most favorable comment, and the occasion had become well advertised. The spacious Public Library Hall was filled to the doors. Mirza Ahmad Sohrab presided. The reports of the Committees on Nominations and Resolutions were presented, after which, Hon. Theodore E. Burton, United States Senator from Ohio, spoke on "The Future International Policies of the United States." This speech, which was eloquent and broad in its outlines, attracted considerable attention quite generally. Mrs. Lyda J. Young-Withee, of the League of American Pen-Women, gave an interesting and instructive talk on “Where is Persia?” and she was followed by Mirza S. Raffie with an illustrated lecture, “Persia, the Land of the Nightingale and the Rose,” which closely held the attention of the large audience until its close. Cablegrams, afterward sent to the Shah of Persia, the Persian Parliament, and the newspaper Iran Nou, were read, and thus closed one of the most successful gatherings of the many which have occurred in Washington, “The Convention City.”
The weather was most propitious, a cool and delightful spell intervening between the two warmer periods. All the sessions were well attended, particularly the two closing meetings.
As the addresses of the speakers will be of general interest to the members of the Society, as well as others, it is planned to print them serially, instead of all in one volume—in the form of monthly bulletins—with a photograph of each speaker as a frontispiece. At the end of the year, those who desire it, can bind them into one volume. All those desiring these interesting and instructive addresses should subscribe for this bulletin, at the rate of one dollar per year. This subscription will make them the associate members of the Society, entitle them to all its privileges. They will also receive the Secretary's report—an illustrated fifty-page booklet, showing the activities of the Society—as well as other literature issued at intervals from the headquarters. It is expected to publish the first bulletin in September, and all those who desire to receive it should subscribe without delay, as only a limited supply will be printed. No salaries are to be paid, therefore, all moneys contributed and subscribed will go toward printing and postage. Special arrangements will be made to those who desire
more than one copy for distribution among their friends. All subsrciptions to be mailed to the Treasurer of the Persian-American Educational Society, 1800 Belmont Road, Washington, D. C.
The first bulletin will contain a history of the Society, as well as a pen-picture of its first conference by an eye-witness. The second issue will contain the address of the President of the Society on “What We Owe to Persia"—a scholarly paper that every one will be greatly interested in reading.
It will be of interest to all to know that Abdul-Baha heads the list of donors to the expenses of the Conference with the sum of $50.00. The total donations amounted to $399.64, while the expenses of the Conference amount to $448.16, showing a deficit of $48.52. We feel assured this deficit will be met promptly with the same generous spirit that has characterized the noble supporters of this Conference.
A llst of the Conference Committees, the newly elected officers, and a copy of the Resolutions, follows:
COMMITTEES.
Program Committee: Mirza Ahmad Sohrab, Chairman, Joseph H. Hannen, Arnauld Belmont. Resolutions Committee: Hooper Harris, Chairman, Mr. Howard MacNutt, Mr. E. C. Getsinger. Reception Committee: Mrs. Marian C. Hotchkiss, Chairman, Mrs. Howard S. Reeside, Mrs. William C. Beck, Mrs. Leonard H. Wilder, Miss Edith Grosvenor, Mrs. J. A. De Langel, Miss Elizabeth Hopper, Miss Helen Hotchkiss, Miss Frances Herne, Miss Margaret Green. Hall Committee: Arnauld Belmont, Chairman, Howard Struven, Mrs. E. C. Dunlop, F. J. Woodward, Miss Hebe Moore, Miss Mary Little. Music Committee: Arthur D. Mayo, Chairman, Mrs. Walter Gawler, Mrs. Wm. T. Reed, R. P. Backing, Miss Marion McFall, Miss Lillian Koeckling. Press Committee: Mirza Ahmad Sohrab, Joseph H. Hannen, Edwin C. Reed, Elizabeth C. Dunlop, Mrs. Young-Withee.
THE NEW OFFICERS.
Mirza Ali Kuli Khan, Charge d'Affairs of Persia, Honorary President; William H. Hoar, of New York City, President; Howard S. Reeside, of Washington, First Vice-President; Benjamin F. Trueblood, of Washington, Second Vice-President; Professor Herrmann Schoenfeld, of Washington, Third Vice-President; Mrs. Agnes Parsons, of Washington, Fourth Vice-President; Hooper Harris, of New York City, Fifth Vice-President; Mirza Ahmad Sohrab, of Washington, Treasurer; Mrs. E. C. Dunlop, of Washington, Assistant Treasurer; Mr. Joseph H. Hannen, of Washington, Secretary; Professor Arnauld Belmont, of Washington, Assistant Secretary; Mrs. Marian C. Hotchkiss, of Washington, Librarian; Miss Margaret Green, of Washington, Assistant Librarian; Henry C. Finkelstein, of Washington, General Counsel.
RESOLUTIONS.
Whereas, The sentiment of the age favors the establishment of closer bonds of friendship between the different members of the human family for their mutual advantage and in the interest of universal progress; therefore, be it
Resolved, That this Society holds itself in readiness to co-operate with every organization and movement tending to create friendlier relations between the people of the Orient and the Occident.
Whereas, The settlement of international differences by means other than war is rapidly coming to be recognized as a principle of modern civilization; therefore, be it
Resolved, That this Conference endorses the action of President Taft and Sir Edward Grey in endeavoring to establish a treaty between the United States and Great Britain providing for unlimited arbitration.
Whereas, The people of Persia are at this time engaged in a noble effort to establish their new Constitutional Government upon a firm political, commercial and financial basis; therefore, be it
Resolved, That this Conference favors, and will do all in its power to bring about closer commercial and financial relations between Persia and the United States.
Whereas, The Persian Government asked for the appointment of a Commission of financial advisers by this country, to assist them in the reconstruction of its financial system, and such Commission has been appointed and is now in Persia; therefore, be it
Resolved, That this Conference sincerely endorses the appointment of this Commission and confidently expects that it will be completely successful in its labors.
Whereas, At the present time the spread of public education in Persia is of prime importance to the people of that country and to the world; therefore, be it
Resolved, That this Conference endorses the suggestion made during the course of its deliberations by Dr. Elmer Ellsworth Brown, Commissioner of Education of the United States, and recommends the appointment by the Persian Parliament of an Educational Commission to visit this country to study its public school system.
Whereas, At the present time Persia, Japan and China have no diplomatic relations with one another; therefore, be it
Resolved, That this Conference suggests to these three countries the establishment of such diplomatic relations.
Whereas, The interests of Persia and Turkey are closely interwoven and their territory adjacent; therefore, be it
Resolved, That it is the sincere desire of this conference that their interests be entirely reconciled and hearty co-operation established between them.
Resolved, That the recommendations embodied in the report of the Secretary of the Persian-American Educational Society are hereby adopted.
Resolved, That the Secretary be directed to send copies of these resolutions to the Charge d'Affairs of Persia in this country, with the request that he officially forward copies of the same to the Persian Parliament and the Minister of Foreign Affairs.
Resolved, That we hereby record our sincere thanks and hearty appreciation of the kindness of the Trustees of the Public Library in permitting us to hold the sessions of our Conference in the Lecture Hall of this splendid building.
Resolved, That this Conference offer a vote of thanks to our President, William H. Hoar, for his able work in furthering the aims of this Society.
Resolved further, That this Conference record its appreciation of the untiring efforts and effective work of its Secretary, Joseph H. Hannen, in the preparation of his report and in the business of the Conference.
Resolved, That the name Persian-American Educational Society be retained; and
Be it further resolved, That another Conference be called at the discretion of the officers of the Society, and that in the meantime the plan for the organization of the Orient-Occident Unity be perfected, to be presented at that Conference for adoption.
It is hereby further resolved, That we express and record our gratitude to our Persian brother and friend, Mirza Ahmad Sohrab, for his untiring energy in furnishing the information and attending to the innumerable details so indispensable to the work of this Society and the success of this Conference.
Joseph H. Hannen.
GHODSIA ASHRAF KHANUM. "Miriam."
The following extract from the address on “Persian Women,” by Mirza Ahmad Sohrab, delivered before the recent Conference of the Persian-American Education Society, fittingly introduces the reader to Ghodsia Ashraf Khanum,*
- NOTE.—See photograph of her on page 12 of Persian section.—ED.
the charming young Persian girl who expects to make America her home for the next four years:
For ages past the life of the Persian woman has been a monotonous dream, and on account of the stringent restrictions which have been imposed upon her by the so-called lord and master of creation she has been kept in the background. The laws which were falsely instituted by the religious body of the country demanded her entire seclusion and her non-association with man. If she ever took any such privileges her life would have been forfeited. She could not take part in those activities which would naturally develop her innate noble nature. She was considered as an inferior being, created from a rib of man, a “weak creature” who had to be looked after and in order to win the gracious smile of her husband she had to become less than a shadow and more of a fairy. Talk of freedom, she did not know even its meaning; she was a mere chattel in the household, and as such she land no right or power.
However, the time when she was satisfied and put up with these dreary conditions is past. Since the declaration of the constitutional regime there has been great progress among the women of Persia. Notwithstanding the strenuous opposition of the priesthood, scores of modern schools have been established in different parts of the country where girls are educated and the new ideals of life inculcated in their careers. This new order of things is amply demonstrated by the presence of Ghodsia Khanum in this gathering. She has traveled thousands of miles and has risked everything in the search for knowledge. This is the first instance in the history of the modern development of Persian women that they have consented to send one of their number so far away. It is a great compliment to America, a testimony to the courage and fearlessness of Persian women and a demonstration of the usefulness of this Society. If this Society has not accomplished during its short and yet useful career but this one service, it has amply shown it is a living and dynamic organ, which will work in the future for the higher progress and advancement of Persian women. A few years ago it would have been impossible for any Persian woman to leave her country, for such a clamor would have been raised from the clergy as to create social chaos and disorder. But now we hope the chains are broken, the doors are opened and from now on many others will come every year to enter the colleges and seminaries in America, he imbued with the principles of social freedom and equality and carry back the same to their own sisters.
Ghodsia, eldest daughter of Mirza Fazl 'Ullah Khan, was born in Teheran, Persia, Nov. 22, 1889. From her childhood she manifested a great desire for learning. Her preliminary training was received in the Persian Girls' School, after which she spent two years in the American School of Teheran. Her father having been born a Bahai, had always encouraged her in seeking knowledge. Abdul-Baha granted her permission to come to America to prepare herself for teaching, and when her studies here are completed she expects to return to Persia to assist in the educational work there. Ghodsia is the first Persian girl who removed the veil, left her home and crossed land and sea for the sake of uplifting her people. She left Teheran April 16th, arriving in America June 3, 1911, and is now enrolled as a student at the Lewis Institute in Chicago.
Address delivered by Ghodsia Ashraf Khanum, of Teheran, Persia, before the Conference of Persian-American Educational Society on Friday, June 16, 1911, held in Washington, D. C.
I have come to America as the first Persian woman who has left her country to be educated abroad. I have heard that the Americans have much sympathy and affection for the Persians, who are so eager to study at this time. I am sure you will be glad to hear
something about the wonderful progress they are making, but as I know more about the ladies, I like to tell you about them.
Persia has been very sick, and she could not be cured by any means; but in recent years—five or six years ago—she was awakened and she is now ready for progress. You wonder why I say this, but it is because Persia has had its constitution only three years, while some other countries have had it for a longer period.
I am proud of the Persian women, for they have done many great things in this short period. We had no girls' schools in Persia, except the missionary schools and the Catholic schools, but the Persian women never went to the schools until five years ago. Then they began to open schools for themselves. The Mohammedan clergy would not let them go to school; they did not know even anything about their religion because they did not have any education. Several years ago some of the men had education. After the constitution they began to open schools, and especially in the city of Teheran, from which I have come. It is very hard in Persia to get able teachers, but Persian girls are making great progress in spite of this difficulty. The girls in America are educated, but I have this great news to tell you—as you are very affectionate to the Persians—that the Persian girls are making great progress. One girl in a school knows three languages already. All this seems wonderful to me they are not accustomed to education, but they now go to school and do such good work that it seems wonderful. The women did everything they could to get the constitution, and especially they wanted the constitution to have education. So now they are making great progress. I am not a sample of the Persian girls, but I can tell you they are advancing very rapidly.
My object in speaking especially of the education of the girls is because, in my opinion, the education of the girls is the most important thing, for they are the mothers of the children and therefore should be educated to teach their children. lf they are not educated, how can their children be different from them? So they are trying to get freedom, and with freedom, education. As the American friends are helping them, I hope they will get both. When I was leaving Persia all the friends came to me and told me to give their greeting to the Americans. I am very fond of telling the good news, but I am sorry that I cannot talk and so I beg your pardon for my poor English. I came to America that I may be educated in your great country and go back and help my sisters in Persia.
THE MASHREK-EL-AZKAR.
(Literally, "The dawning-place of the Mentions of God".)
The Bahais do not have churches or temples for religious rites and ceremonies, such as have characterized the spiritual activities of former religions. Eventually, in every Bahai Center there will be a building (temple) set apart for the Lord's use. Grouped about this as the center, will be various institutions for the benefit of man, such as hospitals, homes, hospices, colleges and other philanthropic enterprises. All of these buildings together will constitute the Mashrak-el-Azkar.
The central building, or temple proper, will be a nine-sided structure surmounted by a dome, and surrounded by gardens. (The number 9 is symbolic of the Spirit of God Manifest.) It is a sanctuary for the reading or chanting of the "Holy Words," for meditation and for prayer, a place of universal worship open to all, in which people of all races and religions can worship God individually in spirit and in truth, without the intermediary of church, priest or ritual.
The practical institutions of the Mashrak-el-Azkar afford the opportunity for the establishment in the world of all branches of those progressive works for which the Bahai Cause stands. In this day the religion is to be the direct source of inspiration in all secular affairs. This faith stands as the promoter of advancement in every line of human activity and development, and, therefore, every branch of these many activities draws its life from and is an integral part of the Mashrak-el-Azkar.
In the Bahai teaching one finds exhortations to prayer and worship upon the one hand, and exhortation to work and service to humanity upon the other. “Faith without deeds is not acceptable,” therefore, the Bahai religious work includes all work and service needful to man. This Faith stands for material and social progress in all branches. This idea is brought out in the Mashrak-el-Azkar.
The Mashrak-el-Azkar is symbolic of the Manifestation of God. The central building, or place of worship, may be compared to the heart or the innermost point of illumination, while the surrounding institutions may be compared to the fruit of (or service and good works performed by) the Manifestation. Within the place of worship the people will find their inspiration, while through the surrounding institutions they will manifest this inspiration to the world through loving service to humanity.
Not long since, in the city of Echkabad, in Russian Turkistan, such a Mashrak-el-Azkar was built. This work represented the combined efforts of the Bahais throughout the Orient. lts architectural beauty and size testifies to the loving offerings of those believers, while the idea for which it stands is so far above the trend of thought of the surrounding people as not to be comprehended by them.
In this service of the Mashrak-el-Azkar, as well as in many others, the Bahais are laying the foundation for the betterment of many human evils, of the existence of which the world is now not aware. The people of the future will see and understand the far-sightedness of the Bahais of this day in their effort to bring all secular affairs under the spiritual guidance.
The Bahais of the West are following in the steps of their Oriental brethren. In the city of Chicago movement has been started for the erection there of the first Mashrak-el-Azkar in the Occident. Already a considerable building site has been purchased overlooking Lake Michigan, and it is hoped that soon the building will be begun. Offerings for this work have been sent from Bahais in all parts the world.
The Mashrak-el-Azkar represents the sum total of all of the Baliai activities. Abdul-Baha has repeatedly written to the believers in America that of all works the building of the Mashrak-el-Azkar is the most. important. When it stands accomplished it will be as a haven of rest to those who seek spiritual communion with God within its sacred precincts; while outwardly it will be a banner manifesting and demonstrating to the world what the Bahai Cause is.
Charles Mason Remey.
Statement of Financial Secretary of Bahai Temple Unity, June 24, 1911:
Balance on hand at Convention, May 1st and 2nd. 3704.68 Received in contributions from America. 955.32 Received in contributions from the Orient 56£.16s.1½d. Total $4660.00
Disbursements.—Hall rent for Convention 60.00 Interest on mortgage 375.00 Reduction on mortgage 2500.00 Total $2,935.00
Balance on hand $1,725.00 and 56£. 16s. 1½d.
This money from the Orient was sent in checks on the London bank, and has been placed in the bank for collection.
The next interest day on the ten thousand dollar mortgage held against the Mashrak-el-Azkar land will be December 24, 1911. Surely the friends of the vast and wealthy continent of America have come into a deeper realization of the importance of the Mashrak-el-Azkar and will bend every effort to wipe out this entire indebtedness on the land by December, so that a fund for the building may be started. Then the architects will have some encouragement when plans are submitted at the Convention of 1912.
In a very recent Tablet, Abdul-Baha says: "I am always waiting that a good report regarding the Mashrak-el-Azkar should come."
Corinne True, Financial Secretary.
RECENT TABLETS FROM ABDUL-BAHA.
Through Mirza Ahmad to Mr. Thornton Clause.
Upon him be Baha'o'llah-el-Abha!
HE IS GOD!
O thou herald of the Kingdom!
I received thy two letters, an old one and one of recent date, and both of them were read with the utmost attention. Praise be to God! that thou didst not waver before the tests; nay, rather, thou didst remain firm and steadfast. When the tree sends down its roots into the bowels of the earth, then it will bring forth blossoms and fruits. Now, Praise be to God! that in this day of the Kingdom thou art firm and steadfast. Rest thou assured that thou wilt become the recipient of confirmation and assistance, and the object of infinite bounties.
Thou hast asked about the statement in the Hidden Words, which reads: “O Son of Spirit! Turn thy face so that thou mayest find Me within thee. Powerful, Mighty and Supreme.” This is the statement to which His Holiness, the Christ, referred His apostles in the Gospel, saying, “The Father is in the Son, and the Son is in you.”
This is evident that, when the hearts are purified and through divine education and heavenly teachings become the manifestors of infinite perfections, they are like clear mirrors, and the Sun of Truth will reflect with might, power and omnipotence in such a mirror, and to such an extent that whatever is brought before it is illumined and ignited. This is a brief interpretation because of the lack of time. Therefore, do thou reflect and ponder over it so that the doors of significance may be opened before thine eyes.
In regard to the philosophy of the Theosophists, these people have borrowed some remarks and statements from the heavenly books, but they have not attained to the Reality. Notwithstanding this, they have made these appearances the foundation of their faith and religion. However, the reality of the question of Unity is thus:—
The Sun of Truth hath shone forth from the Horizon of Unity upon all the regions. All contingent things are clad with the garment of existence through the rays of the sun. Were it not for the rays of the sun no being could step forth upon the arena of life. Everything would have remained hidden; nay, rather, the life of the terrestrial beings is continued through the light and heat of the sun to such an extent that all the infinitesimal atoms, which move through this realm of earth, owe their life to the reflection of the sun. Of course, each being manifests its inward tendencies according to its ability and capacity. However, no matter how much the sun reflects itself through all the contingent beings, yet it never leaves its supreme height and exalted station. It (the Divine Sun) is not divided among these beings, so that every being may become a part and a portion of Divinity.
Descent, division, transmission and transmigration in the stations of life are the conditions of the contingent beings, but the Eternal Reality is wholly beyond and above these conditions; for when you behold that a being is subject to division, descent and disintegration, this is a proof of the contingency and impermanency of that being. The Ancient, the Ever-living, and the Omniscient Lord, who is above the comprehension of humanity and is qualified with self-existent perfections, will never descend to the stations of life, and will not be divided so that every man may become an atom or a part of Him. Children can understand the untenability of this proposition. This is the pure imagination of the weak minds.
Therefore, according to their theory, the Manifestations of God are infinite in number, and this would leave us to believe in the theory of the “Concatenation of life”; but concatenation is false, and change is the essential condition of the contingent realities, and not of the Eternal Reality. Ponder deeply over the above explanation, so that it may become evident to thee that by Unity is meant the outpouring of the Divine, which appears and manifests in the realities of all existence, and especially in the unity of man.
The story of the cock that you have written is very appropriate. (This refers to the play of Chanticleer, wherein the Cock supposed the sun to be caused
to arise through his crowing, until he was chagrined to learn that its rising was independent of him and his voice.)
Associate with the utmost love and friendship with the Theosophists, and make them comprehend this unity of humanity, which is the unity of the outpouring of the Divine, so they may attain to the essence of the facts.
In regard to the verse, which is revealed in the Koran, that His Highness, Christ, was not killed and was not crucified, by this is meant the Reality of Christ. Although they crucified this elemental body, yet the merciful reality and the heavenly existence remain eternal and undying, and it was protected from the oppression and persecution of the enemies, for Christ is Eternal and Everlasting. How can He die? This death and crucifixion was imposed on the physical body of Christ, and not upon the Spirit of Christ. * * *
Regarding my coming to America it depends upon the realization of conditions of which I have already written to that country. If those conditions are brought into fruition, rest thou assured that I will present myself, otherwise, it will be difficult.
Upon thee be the Glory of God!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Translated by Mirza Ahmad Sohrab, June 8, 1911. Washington, D. C.
To the attracted maid-servant of GOD, Miss Juliet Thompson.
Upon her be BAHA'O'LLAH-EL-ABHA!
HE IS GOD!
O thou daughter of the Kingdom!
Thy letter was received and its contents became evident.
If America attains to the capacity of the Presence of Abdul-Baha, I will travel to that country and all the difficulties shall be solved.
There is no doubt that the tests are severe. The more a soul resists and shows firmness and steadfastness, the greater will be his progress, and he shall soar to the sublimest heights of the Kingdom. * * *
O thou daughter of the Kingdom! Thou hast expressed the hope of my Presence in America. It depends upon capacity and merit.
O thou who art attracted to the fragrances of God! Endeavor thou as far as thou canst to become the cause of the unity and harmony amongst the believers of God. * * *
Announce on my behalf to Mrs. MacNutt: "I do not forget thee and my beloved friend, Mr. MacNutt, for one breath; nay, rather, I beg continually for your divine confirmations and supreme assistance." * * *
(Signed) Abdul-Baha Abbas.
Translated by Mirza Ahmad Sohrab, June 3, 1911.
NEWS ITEMS.
BOMBAY, lNDIA.—On the 21st March we had a fine gathering, nearly a hundred college students were invited by Mirza Maheam to our assembly. He gave a short address on Bahaism, after which refreshments were served and the evening spent most cheerfully.
We have elected a body of nineteen members to look after the spread of the Cause all over India. Jamesheed Khodadad is appointed president, with other believers as corresponding secretaries, treasurer and the keeper of the seal. N. R. Vakil.
BOSTON, MASS.—Miss Julia Culver has gone to England to attend the Races Congress, and to be with Miss Buckton during the coming year. We shall greatly miss her, as she has been untiring in her efforts to further the Cause here.
Recently Mrs. Marie Watson spoke to the friends assembled here, and she seemed like one aflame with the divine spirit—such eloquence and fervor in such a little body! Mr. Stanwood Cobb, who received the Message while a senior at Harvard divinity school here at Cambridge, was also with us recently and spoke clearly and beautifully of yielding our will to God's Will and of the joy we should radiate in our every-day life, carrying with us the real Bahai spirit. Alice Ives Breed.
LONDON, ENG.—The principal news is the increased hope we have that Abdul-Baha is coming and will be here, or near by, to the Races Congress. The Bahais are uniting in prayer and concentration each evening at 9 o'clock, upon love and unity, and that we may be fittingly prepared as a fertile soil to receive the seed which Abdul-Baha will sow in our midst; also other Societies of those who desire Abdul-Baha to come are joining us in this 9 o'clock concentration.
Mr. Sydney Sprague, who arrived a fortnight ago and left his wife with her father, Mirza Assadullah, in Haifa, hears from her that Abdul-Baha has sent for Mirza Assadullah to join him in Egypt on purpose to accompany him to Europe.
lnterest in the Races Congress is increasing, and this month is to be an active time for the Bahais in London, when it seems that our presence is to be made more felt and real in the midst of the people. Besides unity meetings, we are to have four succeeding evening lectures commencing 18th July, with the “Awakening of the East,” given by Mrs. Stannard; the 19th, “Personal Experiences of Bahais,” by Mr. Sydney Sprague and by Persians; 20th, “Arab Life and Religion,” by Mr. S. H. Leader, the author of “The Desert Gateway,” and on 21st, “The Relation of the Bahai Work and Teaching to Christianity,” by Miss Buckton—all free, of course. We are glad to hear so many of the friends are coming from America on this great occasion. Arthur Cuthbert.
SPOKANE, WASH.—Since our last news budget we have been greatly favored by a visit from Mr. Roy C. Wilhelm, who addressed a meeting at the home of Mr. and Mrs. Killius. It was well attended and all listened with deep interest to the earnest words of this sincere servant. At a recent unity feast at the home of Miss E. Mabel King, two children were christened and Bahai baptism administered—the daughter of Mrs. lsabella M. Campbell, Elizabeth Margaret, and the infant nephew of Mrs. Cora Ditmars, for whom Abdul-Baha sent the name of “Nur.”
Our brother, Prof. Bramwell, has departed from the material presence among us. He was a faithful servant, always doing good. As we stood beside his body and performed the Bahai funeral service (in so far as we could) we caught the spirit of peace, and were drawn closer to one another. His life and death were, indeed, a benediction to all.
Lesley O'Keefe.
WASHINGTON, D. C.—This assembly has been particularly fortunate recently in having friends from other cities for visits which were only too short, but memorable in their
enjoyment and profit. Perhaps the principal item of news is the sojourn of Ghodsia Khanum, our dear little sister from Persia, who spent about ten days in our city while en route to Chicago. Words fail to describe our impressions of this charming visitor, as those who will be fortunate enough to meet her will realize. Each day was spent with the friends, and the evenings in meetings, and the little time given to sight-seeing was evidently begrudged by this severed soul, whose joy is centered in the of the Cause.
Mr. Albert H. Hall was with us for two days, addressing the Wednesday evening meeting, and leaving directly thereafter for New York, from which point he sailed June 17th for London and Egypt. Later in the same week came the delightful influx of friends, who were in attendance upon the Annual Conference of the Persian-American Educational Society. Among these were Mrs. Luella Kirchner, of Chicago; Miss Edma Bellora, of Syria and New York, some-time governess in the Holy Household; Messrs. William Hoar, Hooper Harris, Howard MacNutt, Edward and Howard Struven; Mrs. Hoar, Miss Lillian Kappes, who is preparing to go to Teheren, and Mirza Sinora Raffie, of Persia and New York. At the meeting of Friday, June 16th, all these friends were present and delivered short addresses, making a rare symposium, at which we heartily wish all the believers in America might have been present. The following Sunday morning and afternoon meetings were made joyful occasions by those of the friends mentioned, who remained over, and on Wednesday, June 21st, Mr. and Mrs. Hoar addressed the colored believers, graphically describing their experiences while in Akka.
We have been conducting a special series of Sunday afternoon meetings at the Studio, choosing special subjects and announcing them through the medium of slips mailed to those on our address list, and also as an experiment by notices in the local newspapers. Several strangers have been attracted to each of these meetings, and the plan will be followed in our future work.
Mrs. Wellesca Pollock Allen (“Aseyeh”) has purchased from Miss McNeal the studio at which our meetings are held, and it is now in Bahai hands, which ensures the perpetuity of our lease, with exceptional advantages, giving us truly a “Bahai Home” for our meeting-place. Mrs. Allen has entertained several of the visiting friends at her home, the Bahai Hospice, 804 B street, S. W.
Mr. Louis G. Gregory returned from Egypt during the early part of June, and has shared with us in part the wonderful treasures of Heavenly Wisdom obtained from his contact with Abdul-Baha. He has delivered several public lectures since his return, and will be more of a power than ever for the Cause, in his great and abundant field of opportunity. Mr. Gregory accompanied Ghodsia Khanum from London to New York. He visited, on route from Egypt, the assemblies at Stuttgart, Paris and London, and gives interesting and inspiring reports of progress in the work everywhere.
Several days were most pleasantly spent in Washington by Mr. William P. Ripley, who, with his family, was en route from Florida to the summer home in Massachusetts, where they will sojourn for a while.
The Unity Feast, in which the colored believers joined, was given recently at the home of Mr. and Mrs. Andrew Dyer, and was well attended. The meetings at this hospitable home continue to show growth. On a recent occasion three clergymen were present, and all of them were profoundly impressed.
Lectures on the subject of the Bahai Revelation have been given during the past season at the Oriental University, in this city, by Messrs. F. J. Woodward, E. C. Getsinger, Arnauld Belmont and E. H. Young.
The work in Sumerduck, Va., was re-established in April, it having become necessary to discontinue the meetings for the midwinter months on account of the condition of the roads making it impracticable to reach that point, which is seven miles from the railroad. During the spring, Miss Knobloch, Mrs. Hannen and the writer have alternated and the accustomed interest is being manifested. Joseph H. Hannen.
[Page 16]
STAR OF THE WEST
[Continuing the BAHAI NEWS]
PUBLISHED NINETEEN TIMES A YEAR
By the BAHAI NEWS SERVICE, 515 South Dearborn Street., Chicago, Ill., U.S.A. Entered as second-class matter April 9, 1911, at the post office at Chicago, Illinois, under the Act of March 3, 1879.
Albert R. Windust—EDITORS—Gertrude Buikema Persian Editor.—Mirza Ahmad Sohrab, 1800 Belmont Road, Washington, D. C., U.S.A. Associate Editor.—Dr. Zia M. Bagdadi, Chicago.
TERMS: $1.00 per year; 10 cents per copy.
Note—Until further notice, distribution in the Orient is through Agents. Make Money Orders payable to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
Address all communications to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
TABLET FROM ABDUL-BAHA.
O thou Star of the West! HE IS GOD!
Be thou happy! Be thou happy! Shouldst thou continue to remain firm and eternal, ere long, thou shalt become the Star of the East and shalt spread in every country and clime. Thou art the first paper of the Bahais which is organized in the country of America. Although for the present thy subscribers are limited, thy form is small and thy voice weak, yet shouldst thou stand unshakable, become the object of the attention of the friends and the center of the generosity of the leaders of the faith who are firm in the Covenant, in the future thy subscribers will become hosts after hosts like unto waves of the sea; thy volume will increase, thy arena will become vast and spacious and thy voice and fame will be raised and become world-wide—and at last thou shalt become the first paper of the world of humanity. Yet all these depend upon firmness, firmness, firmness!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
| MONTH | NAME | FIRST DAYS |
| 1st | Baha' (Splendor) | Mar. 21 |
| 2nd | Jalal (Glory) | Apr. 9 |
| 3rd | Jamal (Beauty) | Apr. 28 |
| 4th | Azamat (Grandeur) | May 17 |
| 5th | Nur (Light) | June 5 |
| 6th | Rahmat (Mercy) | June 24 |
| 7th | Kalamat (Words) | July 13 |
| 8th | Asma (Names) | Aug. 1 |
| 9th | Kamal (Perfection) | Aug. 20 |
| 10th | Eizzat (Might) | Sept. 8 |
| 11th | Masheyat (Will) | Sept. 27 |
| 12th | Elm (Knowledge) | Oct. 16 |
| 13th | Kudrat (Power) | Nov. 4 |
| 14th | Kowl (Speech) | Nov. 23 |
| 15th | Massa'ulk (Questions) | Dec. 12 |
| 16th | Sharaf (Honor) | Dec. 31 |
| 17th | Sultan (Sovereignty) | Jan. 19 |
| 18th | Mulk (Dominion) | Feb. 7 |
| Four Intercalary days. | ||
| 19th | Ola (Loftiness) | Mar. 2 |
| (Month of fasting.) | ||
| Vol. II | Chicago, (Aug. 1, 1911) Asma | Nos. 7 and 8 |
As we go to press the eyes of the Bahai world are turned toward England, because of the First Universal Races Congress, now being held in London, and the belief that Abdul-Baha will attend this remarkable gathering in person; in fact, it seems that gloat events are being enacted in that world-renowned center at this time. The STAR OF THE WEST reprints the following editorials and sermon which indicates the thought of the hour, believing all the friends will be interested in reading them. The first is the leading editorial of The Christian Science Monitor, issue of June 16th, wherein mention is also made of the recent Conference of the Persian-American Educational Society in Washington, D. C. The second is the sermon delivered by the Archbishop of York at the recent Coronation of King George and Mary of England, the keynote of which is Servitude. The third is a remarkable editorial by W. T. Stead, of London, in his newspaper of June 25th, entitled, "Empire of Peace—the True Significance of the Coronation:"
EAST AND WEST.
From July 26 to July 29, inclusive. there will be held in London, England, a universal races congress, the first in the history of the world. Today and tomorrow there will be held
in Washington, D. C., the annual conference of the Persian-American Educational Society. This will be the last meeting of that body under its present name and limitations. Hereafter it will be known as the Orient-Occident Unity Association. The Washington and London gatherings have one great object in common—the bringing together of the East and West. The universal races congress has the support of thirty presidents of parliaments in all parts of the globe, of a majority of the members of the permanent court of arbitration, of the delegates to the second Hague conference, of twelve British governors and eight British premiers, of over forty colonial bishops, of hundreds of professors of international law, and of learned men in all countries. In the program arranged for the Washington conference appear the names of many eminent American men and women and of some distinguished foreigners.
lt will thus be seen that what J. H. DeForrest regards as the greatest international problem of the twentieth century—how to get the populous and historic East into sympathetic relations with the aggressive West, so that the two halves of the human race may make one fairly peaceful whole—has already been brought forward for serious discussion under excellent auspices. The London congress proposes to take up the question of race in its widest possible aspects. The immediate object of the Washington conference is outlined in that of the association—to establish closer relationships along all lines between the people of the East and West; to create a better mutual understanding and international fellowship among the citizens of the world; to uphold the beneficial laws of peace and arbitration between nations—in short to cultivate a better acquaintance and a clearer understanding between the two great branches of the human family than now exists, than has ever existed.
The law of separation between the races has come down to our period from the ages. Kipling has voiced it in the lines—
- For East is East and West is West and never the twain shall meet
- Till earth and sky stand presently at God's great judgment seat—
and it has come to be taken for granted by millions as a fixed and indisputable and insurmountable fact. But modern thought is opposed to this theory. Tremendous advance has been made in an opposite direction even within the last score of years. A great light has broken in upon the Caucasian, for instance, as to the intellectual capacity of the man whose skin happens to be of another tint. Not only individuals, but nations, are now being judged, not by origin, race or custom, but by their achievements, upon their merits. In both the London congress and the Washington conference efforts will be directed toward showing the enormous debt of western society to the East. In both gatherings facts will be brought forward with the view of showing how unjust, how foolish it is for a single wing of the human race to attempt to claim a right to, or possession of, all the credit for the world's advancement.
The hope of the present, the hope of the future, is that “the twain” shall meet—not in some far off, remote time or place, but here on this earth—and that they shall meet in high apprehension and recognition of each other's worth, in friendship, fraternity and peace.—The Christian Science Monitor.
CORONATION SERMON.
The Archbishop of York based his sermon in the Abbey on St. Luke 12:27: "I am among you as he that serveth." He said:
The great day has come. Attended by the loving loyalty of millions of his subjects and uplift by their prayers, the king is here to receive from God his hallowing and his crown. In the venerable home of its history and its faith an Empire comes into the presence of the King of Kings.
Pause for one moment to hear a voice from Him, "I am among you as he that serveth." It is the word which tells the way in which He won, and wields, His Kingdom. Let me try,
in the simplest words, for these are best at such a time as this, to interpret its message. It may give purpose to the royalty which today is hallowed and to the loyalty which today is offered.
The sovereignty of service! The king is set to be the leader of his people in the service of God and man. He is the servant of God. From God's altar, in the symbols of Sword and Sceptre, of Orb and Crown, he receives His rule. It is a trust committed by a Master to His servant. Pray we for our king, that his strong trust in God may keep him faithful to God's great trust in him. He is the servant of the people.
To be among them as he that serves—among the people in this home land, among the multitudes of India, among the strong young nations over seas, as the one man raised above private and local interests to think of all, to care for all, to unite all in one fellowship of common memories, common ideals, common sacrifices—this is indeed a kingly life.
Pray we that God may give the king His grace to live it. At his side he will have the helpmeet of another ministry—of one who will uphold before the people the high and happy traditions of a Christian home, and spread over their sickness, suffering and toil the care and sympathy of a mother heart. Pray we that God may give today His Spirit of Wisdom and Love to this queenly service.
But the king comes not alone to his hallowing. He bears his people with him. For the national life as well as for its representative this is a day of consecration.
May this great people make and seal this day a covenant of service with our fathers' God; for in His service is the perfect freedom. May it ask for the honor of standing out among the nations of the world as one that serves the sacred cause of righteousness, peace and justice among men.
Lastly, we whose privilege it is to be present here are called above all others to follow our king in the service of his people. To us in our several degrees God has entrusted gifts of public responsibility, influence, experience. Let us consecrate them this day to God and king, for the service of this land of our fathers, this Empire of their children.
We stand at the threshold of great and far-reaching changes. The cost of service may be manifold sacrifice. But there is one thing that abides unchangeable: it is the claim of our Mother to the loyal devotion of her sons and daughters.
Let us meet the unknown future with the high resolve that, whether here at home or in the new lands across the seas, we shall be found, please God, among the people as those that serve.
Wherefore to God and king we offer that homage which to each is due—"Faith and Truth we will bear unto them, to live and die. So help us God." London Weekly Budget.
W. T. STEAD ON "EMPIRE OF PEACE."
"What went ye out for to see?" was the question asked of those who streamed out into the desert to see John the Baptist. "A prophet," they replied. "Yes," said Jesus, "and more than a prophet. For this is he of whom it is written, Behold, I shall send My messenger before thy face, which shall prepare thy way before thee." A similar question and a similar answer may be given this week concerning the Coronation. The thronging millions who have choked London streets all the week, what went they out to see?
"A king. Yea, and more than a king." For the central figure in the great pageant is more than a king, more than an emperor. He is all unconsciously to himself a divine messenger sent to prepare the way of the coming of the Prince of Peace.
This is no mystic saying, incapable of being understood by the man in the street. It is a plain statement of a great outstanding political fact. King George is a king of a different kind to any of his predecessors. He is not so much king of Great Britain and lreland as he is king of the Britains beyond the seas.
He is the only king who has seen the Dominions. He is the only king who will hold his Court in each of their capitals. He is the only king who realizes that the center of gravity
in the British Empire is shifting, that the colonies are the coming force, that our future lies not on the sea, as the Kaiser says, but over sea.
All this may be admitted, but how does this make for the coming of the reign of the Prince of Peace‘?
The colonists, it will be objected, are often very jingoistic in their sentiments. They have made wars in Africa, and they may do so again. That is true. But. the importance of the shifting of the center of gravity from Westminster to the outlands, of which movement the king is the living sign and symbol, lies in the fact that it coincides with a change in the constitution of the British Empire which will facilitate the coming of the World State or Empire of Peace in which armies and navies will only be maintained for purposes of police, and where all disputes will be settled by appeals to law and equity interpreted by courts of justice or of arbitration.
The evil dream of transforming the free independent nationalities which make up our world-wide dominion into a cast-iron, hide-bound military Empire, unified and consolidated so as to enable a greater John Bull to dominate and terrorize mankind, that dream has vanished into thin air. The Imperial Conference has enabled us to see the Empire as it is and as it is likely to be. The British Empire is like a picture in a dissolving view. It is gradually melting into another and more brilliant picture, the Federation of the World.
In the Royal procession through the city on Friday the first place is given to the Colonial procession, and the first place in the Colonial procession is rightly given to the two great premiers of the two greatest of the British dominions, Sir Wilfrid Laurier, Prime Minister of Canada, and Mr. A. Fisher, Prime Minister of Australia. It is these men who express even more clearly than the king himself the true significance of this Coronation. For those men have cast the die in which the Empire of the future will be moulded. They have destroyed the jingo dream of an Empire of concentrated naval and military mights tied together by tariff bonds and constitutional ligaments, and they have substituted in its place the conception of a federation so loosely united by ties, so elastic that they can be developed without difficulty into the still vaster fabric of a World State or Empire of Peace, in which the British Empire, the American Republic, and all the peace-loving, law-abiding states of the world may find a place.
This issue of the STAR OF THE WEST is a combination of issues—the Persian section combining issues Nos. 6 and 7, while the English section combines Nos. 7 and 8. A series of difficulties has made this procedure a necessity. We trust the friends will accept this solution of the matter. Our Persian section contains:
(1) Arrival of Abdul-Baha in Cairo, Egypt; (2) editorial on the subject; (3) poem celebrating the Feast of Rizwan and the freedom of Abdul-Baha, by his honor Andoleeb of Shiraz, Persia; (4) portrait of Mr. Hooper Harris, of Newark, N. J., and a short sketch of his services in the Cause; (5) translation of an interesting article which appeared in an Arabic newspaper, Valley of the Nile, published in Alexandria, Egypt; (6) STAR OF THE WEST's appreciaton of the above article; (7) portrait of Mr. William Hoar, of New York city and a short sketch of his services in the Cause; (8) recent Tablets in regard to Abdul-Baha's coming to America; (9) future results of Abdul-Baha's trip to Egypt; (10) tabletalk by Abdui-Baha to pilgrims from Persia regarding the future of Persia and the power of the Word of God; (11.) Dr. Zia Bagdadi added to the editorial staff of the STAR OF THE WEST; (12) portrait of Howard MacNutt and a short sketch of his services in the Cause; (13) letter from Moneereh Khanum, of Teheran, Persia, regarding the opening of a new school for girls; (14) STAR OF THE WEST thanks her for this great service rendered; (15) the arrival of Ghodsia Ashraf Khanum in America and her reception in various cities by the friends; (16) portrait of Ghodsia Ashraf Khanum; (17) Tablet from Abdul-Baha to the Women's Bahai assembly in Teheran, Persia, giving clear commands regarding the education of girls.
نجم باختر 1329
جلد 2 . شماره ششم وهفتم 26 جمادی الثانی 1329
فهرست مندرجات
1 . ورود حضرت عبدالبهاء به قاهره مصر .
2 . بشارت به عالم بهائیان .
3 . قصیده بقلم حضرت عندلیب از باب عید رضوان و آزادی حضرت عبدالبهاء .
4 . عکس جناب مستر هوپرماریس و خلاصۀ شرح حال او .
5 . ترجمۀ جریده اندی النیل چاپ اسکندریّه .
6 . تشکرّ نجم باختر نسبت به نویسندۀ مقاله فوق .
7 . عکس جناب مستر ویلیم هور و خلاصه شرح حال او .
8 . قطعات الواح اخیره در باب سفر حضرت عبدالبهاء به امریک .
9 . نتیجۀ مستقبل سفر حضرت عبدالبهاء به مصر .
10 . بیانات مبارک در باب آیندۀ ایران و نفوذ و قوّت کلمة الله .
11. جناب دکتر ضیاء بغدادی نایب مدیر نجم باختر .
12 . عکس جناب هوارد مکنات و خلاصۀ شرح حال او .
13 . مکتوب امّة الله منیره خانم در باب تأسیس مدرسۀ بنات تأییدیّه .
14 . تشکرّ نجم باختر از خدمات مشار الیها .
15 . ورود امّة الله نورانیّه قدسیّه خانم به ایالات متحّده
16 . عکس علیا مخدرّه قدسیّه خانم .
17 . لوح مبارک در باب تربیت نسوان به محفل اماء الرحمن طهران .
Persian Editorial Office: Najme Bakhtar,
1800 Belmont Road, Washington, D. C., U. S. A.
اداره انتشار نجم باختر . شماره 1800 بلمونت . واشنگتن دی سی . ایالات متّحده امریکا .
نجم باختر 1329 سالی دوازده قران
جلد دوم شماره ششم و هفتم ماه رحمت سنه 68
24 جون 1911
این جریده بر حسب تاریخ بهائی هر نوزده روز چاپ و توزیع میگردد و در نهایت آزادی در مسائل یگانگی بشر و وحدت ادیان و ترقیّات عصر و انتشارعلوم و فنون این قرن جدید و تربیت اطفال و پیشرفت امر حضرت بهاء الله در اطراف جهان و توضیح حقائق این دین عومی خواهد نوشت و مقالات مفید که موافق سبک اداره است قبول و نشر خواهد گردید .
صفحه 1 - 1
ورود حضرت عبدالبهاء به قاهره
یکی از بهائیان مصر به نجم باختر می نویسد : حمد خدا را بشارات کتب سماوی ظاهر ونبوّات اشعیا ثابت ومحققّ خطه مصر و زمین عین الشمس به نزول نجات دهنده و خلاص کننده شعب مشرّف و بانوار جمال محبوب بیمثال منوّر گردید و روز سه شنبه دوم جمادی الآخر موافق دهم خرداد ماه جلالی و 30 ماه می حضرت مولی الوری ساعت سه و ده دقیقه بعد از ظهر در محیط سیّدی جابر که در رمله اسکندریّه واقع است به بهترین اطاق راه آهن اکسپرس مصر جلوس و ساعت شش بعد از ظهر در محضر مصر نزول اجلاس فرمودند بعد از چند دقیقه بمحفظه خط زیتون تشریف بردند و در اطاق بسیار خوبی جلوس و تقریبا بعد از نیم ساعت زمین عرشه الزیتون بقدوم مبارک رشک جنتّ اعلی گشت و در هتل اقامت فرمودند و تا حال در کمال عنایت و احسان بذل مراحم در باره کلّ میفرمایند و در کلّ طوائف موجوده بحضور مبارک فائز و از بحر علم لدّنی فائض میگردند .
آقای میرزا محمود زرقانی مرقوم میفرمایند : هیچ میدانید که شهر مصر بقدوم عزیز میثاق جمال ابهی مشرق است و این مدینۀ معموره به لقای طلعت مشهود یوسف عهد ودود فائز . وعدۀ حقّ وفا شد و نصیب مشتاقان این شهر جام ایقاظ لقاء ماه پیمان یوسف عهد مبین با حزب در شهر مصر آمد پریشب که شب 2 جمادی الاولی بود از رملۀ اسکندریّه به هتل زیتون شهر مصر که خارج از شهر قدیم مصر و مقابل مصر جدید است نزول اجلال فرمودند و در ظل عنایت و جوار مکرمتش در این هوتل حضرت امین و آقا میرزا زین المقرّبین و آقا خسرو و فانی آرامگاه جان و دول دارند بشارت نزول قدوم مبارک با نوید مسرّت قلب انور اطهر و صحّت پیکر نیک اختر بهمه دوستان خاور و باختر مرقوم دارید . حضرت امین به آقای سیّد اسدالله مرقوم میفرمایند : اگر بخواهم شرح خلوص و ارادت حقیقی خود را نسبت بآن حضرت عرض کنم از
صفحه 2 - 1
عهده بر نیایم چه که خادم صادق حقیقی و منظور نظر مبارک هستید لذا نمیتوان آنچه در دل است اظهار نمود همینقدر التماس دعا و ارض خدمت حضرت اجل آقای معظم افندی نمیدانم بچه اسان عذر زحمات بخواهم بسیار از مراحم ایشان خجل و شرمسارم امیدوارم بفضل حقّ که بآنچه آمال ایشان است و خیر دنیا و آخرت نائل گردند الحمدلله در ظلّ عنایات مبارک مستظلیّد و در کمال سرور و حبور جای کلّ خالی است اگر بطهران چیزی نوشتید بنویسید این را محض فضل با خود مصر بردند تا مشاهده نماید که یوسف مصرالهی عزیز مصر گردید و با کمال اقتدار و سلطنت ظاهره با اهالی ملاقات مینمایند الحمدلله زنده بودیم و دیدیم از عهده شکر بر نیائیم .
نجم باختر :
عالم بهائیان را بشارت باد که امروز شمس میثاق از افق قاهرۀ مصر در نهایت اشراق تابان است و قلوب و افئده را بانوار شمس حقیقت روشن و منوّر میفرماید . این عطیّه کبری سبب انبساط و سرور دلهاست و این رحمت عظمی باعث ایقاظ مردگان بسته غفلت
پس برادران و خواهران ما در شرق و غرب باید علم نصرت امرالله را بلند نمایند و در نشر نفحات الله بیش از پیش همتّ کنند نائره سینا برافروزند و ولوله قد جاء الحق و زهق الباطل و الباطل زهوقا از هر شهر و قریه بلند کنند این یکی از مسّلمات اوّلیّه است که سفر حضرت عبدالبهاء به پورت سعید و اسکندریه و مصر بعلاوۀ نتائج ظاهره باهره حالیّه اثمار نیکوی آینده در بردارد و ماها که دست از آتش دور داریم چنانچه باید و شاید بر اهمیّت آن پی نبرده و نخواهیم برد .
نجم باختر دقتّ نویسندگان دو راپورت فوقانی را به اختلاف تاریخ جذب مینماید که یکی ورود حضرت عبدالبهاء را بمصر در
صفحه 1 - 2
جمادی الآخر و و دیگری دوم جمادی الاولی مرقوم میدارند و اگرچه از قرائن میتوان معلوم نمود که کدام تاریخ صحیح است ولی قصد ما از نقل دو راپورت مختلف آنکه معلوم شود که چگونه بی التفاتی جزئی در آینده سبب اختلافات کلیّ تاریخی گردد و عقائد و آراء هیئت وحدت و یگانگی نپذیرد مثلا ملاحظه میشود که دو نفر از موثقین امر و ایادی دین الله که در حضور مبارک سفر فرموده و پس از ورود بمصر هر دو مکتوبی به خارج مرقوم فرموده یکماه در تاریخ حرکت فرق میگذارند . در صورتیکه این مسئلۀ بود از زمان حال زمان گذشته نبود که شکّ و تردیدی حاصل گردد . لهذا ما امیدواریم که در آینده نویسندگان مکاتیب و راپورت ها و اخبارات حضور در این مسئله دقتّ کامل را بنمایند زیرا امروز هرچه اینها مینویسند در آینده موضوع تاریخ امرالله قرار داده خواهد شد .
قصیدۀ غرّا بقلم ادیب ادیب حضرت عندلیب الهی در باب عید رضوان بهائی
هو الاقدس الاعظم الابهی
عذرای گل کشید مگر برقع از عذار کز عشق یار ناله چه وامق کند هزار
نالد هزار و گریه کند ابر زار زار از گریه های ابر چمن شد بنفشه زار
سنبل ز خاک سر بدر آورد و گل زخار
دور خزان گشت و بهار مسیح دم زد با دو صد شکوه به کوه و چمن قدم
از مقدمش وجود پدید آمد از عدم از دوی دی ز صولت از دی نمود رم
کرد از جهان دواسبه بملک عدم فرار
موسی گل نمود بمصر چمن ظهور گشت ارغوان فروزان مانند نخل ظهور
شد خیره چشم نرگس ازآن روشنی و نور سوسن زبان گشود که چشم بد از تو دور
بلبل بگل سرود که حسن تو پایدار
خیزید تا بمصر گلستان کشیم رخت روشن کنیم دیده چو یعقوب نیک بخت
تا بنگریم یوسف گل را طراز تخت تا بشنویم هر نفس از هر شاخۀ درخت
تبشیر عندلیب خوش الحان بشیر و در
باد صبا دمید سرفیل سان بصور از هر کنار کرده پری پیکری ظهور
ظلمان و حور سر بدر آورده از قصور رقصان و پای کوبان با جذب و شوق و شور
گویند عید رضوان گردیه آشکار
بشری که اسم اعظم در ملک ذو علم عالم حیات یافت از آن محیی رمم
وجه قدم سماء کرم قلزم حکم لبث عطا مبعث وری موجد امم
صفحه 2 - 2
شمس بها ملیک بقا شاه تاجدار
از شرق اراده چوشمس قدم دمید روح بقا نخست بلوح و قلم دمید
آنگاه از این ور جان بخدیو خدوم دمید خرگاه در عرب زد جان بر نجم دمید
از خوان نعمتش همه گشتند ریزه خوار
شمس قدم نمود ز ابهی افق طلوع ورقات القیامه قد حقق بامر جوع
اسرار بعثت و رمز کتب یافت کلّ وقوع با این ترانه کرد نزول از سمایسوع
کای امّت قدیمه برآئید از انتظار
که در کتب عین حقیقت کن نظر موقن شوی که آمد موعود منتظر
مقصود مرسلین شده بی پرده جلوه گر بر عرش اسم اعظم گردید مستقر
بر کائنات جلوه نمود آفریدگار
روح انبیا بر ساجد بسوی او است اشباح اصفیا همه حاضر بکوی اوست
ابصار اولیاء همه ناظر بروی اوست روح مقرّبین متحرّک بسوی او است
کلّ بسبحونه فی اللیلّ و النهار
بودند مرسلین همه در نزد او سفیر این یوم را مبشرّ و این امر را بشیر
دادند کودکان جهان را چه دایه شیر تا در ظهوراعظم آن شاه بی نظیر
مقبل شوند و مذعن ابناء روزگار
شاهنشهی که نقطه اولی به بندگیش اذعان نمود و کرد فدا جسم و جان خویش
فرمود اوست مالک ایا امر و دین و کیش من از پی بشارت او آمدم به پیش
تا در ره محبّت او جان کنم نثار
اهل بیان زحکم بیان سخت غافلند از شمس در گریز پی نجم آفلند
از نقطه و نیز معرض اندر محافلند یعنی تقیّه لازم چو ن خلق جاهلند
نتوان براه دین سر وتن کرد زیب دار
یاللهی که اهل بها از بزرگ و خورد چندین هزارتشنه کزین چشمه آب خورد
در راه اسم اعظم سر داد و جان سپرد معرض ز امر حقّ نشد و عرض خود نبرد
نه شیخ سالخورده و نه شوخ گلعذار
آن اسم اعظمی که نهان بده از ازل غیث منیع و کنز خفی بود لم یزل
خود را نمود ظاهر از فضل بر ملل
هرگونه مشکلات ملل را نمود حل
تا متحدّ شوند در آئین کرد گار
بیگانگی زبین ملل یابد ارتفاع با اینکه این قضیّه بسی دارد امتناع
کردند بانگ وحدت کلیّ چه استماع در ظلّ اسم اعظم کردند اجتماع
معدوم شد عداوت و مفقود شد نقار
ساقی بیا که فصل گل و موسم امل است از موکب بهار گلستان پر از گل است
گلشن پر از گل است و چمن پر ز سنبل است بر شاخ گل ز شوق بدین نغمه بلبل است
کاین عید هست خوشتر از عید سال پار
صفحه 1 - 3
امسال عید رضوان سلطان عیدهاست کز سجن ظلم حضرت عبدالبها رها است
مسروراز این مقدّمه کینونت بهاست ایّام ضیق و ذرّه شدّت بانتها است
تابید صبح روشن و بگذشت شام تار
باید نهیم جبهه شکرانه بر زمین صد جان فدا کنیم بشکرانۀ چنین
عبدابهاء خلاص شد از سجن ظالمین با مجد و فر بمملکت مصر شد مکین
بیرون ز سجن عکا آمد باختیار
هر سال عید رضوان آمد ولی چه سود در سجن بود شمس بها مالک وجود
تا عاقبت نمود بابهی افق صعود واین سجن بر قرار همی بود و بود و بود
تا خلع شد ز سلطنت آن بوم نابکار
عبدالحمید ظالم سلطان ملک روم کش در کتاب خلقت قیّوم خواند بوم
اصرار مردم کردند از هر طرف هجوم شد روم خارج از کف این بوم شب شوم
شد رفع انحصار و خراب آمد این حصار
عبدالبهاء خلاص ز حبس شدید شد ایمن ز ظلم و کین عبدالحمید شد
از سجن اعظم از پی نصرت بعید شد مشرق چه خور شرق پورت سعید شد
وانکه چه ماه یافت ببرجی دگر قرار
با یکجهان شکوه و جلالت سفر نمود از بحر دهر در چه شمس و قمر نمود
اسکندریّ را بغایت نظر نمود در رمله چند ماه بعزّت مقر نمود
شد رمل رمله از قدمش درّ شاهوار
ز اسکندر ز خلق فریق پس از فریق از بهر فیض صحبت آن سیّد شفیق
طیّ طریق کرده و گشتند بس دقیق تا کلّ شدند در یم احسان او غریق
کردند درک خدمت او با صد افتخار
آنرا که بود دیده ازاو دید آنچه دید حقّ را و صوت حقّ راهم دید و هم شنید
هر عارفی بکمن سرّ خدا رسید هر عاشقی بجانب معشوق خود دوید
هر خائبی برحمت او شد امید وار
ز اسکندریّه باید بیضای باهره موسی عهد کرد توجّه به قاهره
با اقتدار و شوکت و آیات ظاهره بهر حیات خلق بانفاس طاهره
شد مستوی بقاهره بر عرش اقتدار
شاهی که هست تاج عبودیّتش بسر ماهی که هست به قمیص عبودیّتش ببر
بر بست محکم از پی اعلان دین کمر وز سجن کرد سوی بلاد دگر سفر
در مصر کرد رایت میثاق و سموّ نور
بر روی مصریان در رحمت نمود باز شد ملک مصر از قدمش قربت حجاز
آمد آن یوسف کنعان باهتزاز بشری و زمان بشر که محرمان راز
شد یوسف الهی جانبخش این دیار
صفحه 2 - 3
نائل شد از کعبه در کرم جبرئیل علم مفتوح ساخت بهر خلایق سبیل علم
از مصر گشت جاری ازو سبیل علم بغطی روح نوشید ازو نیل علم
فرعون نفس غرق شد اندر محیط نار
در ملک زد زبوی پیمان ندای عهد افراشت دست قدرت یزدان لوای عهد
موجود گشت تر وجود از برای عهد روشن شده است شمس و قمر از صبای عهد
گلشن شد آسمان و زمین از جمال یار
با راقع الهموم و یا کاشف الکروب یا قاضی الحوائج یا عالم الغیوب
ما کل گناهکار و توئی غافرالذنوب هم غافر الذنوبی هم ساتر العیوب
از روی کار ما کرم پرده بر مدار
ای از خطای خلق عطای تو بیشتر شد عندلیب پیر و علیل شکسته پر
او را بجز تو نیست بجای دگر نظر هم از کرم زکلّ صریر است او گذر
هم مهمّی برای جراحات او گذار
جناب مستر هوپر هریس یکی از بهائیان ناطق و منصف شهر نیویورک این شخص در طلاقت لسان و اظهار حجج و براهین امریّه نادرۀ عصر است و در این چند سال در حضور جمائع زیاد تبلیغ امرالله را نموده و در سنه 1906 مسیحی که دو سال قبل باشد بامر مبارک حضرت عبدالبهاء مع مستر هارلدن اوبر سفری بارض مقصود نمود و پس از شرفیابی مع چند نفر از ایادی امرالله سفر به هندوستان فرمودند و چندین ماه در شهرهای آن مملکت ندای این دین را بلند نمودند امسال در نیویورک کمال آسایش چون کرۀ نار مشغول به نشر نفحات بهشت ابهی است .
صفحه 1 - 4
ترجمۀ جریده ایست بتصویر حضرت عبّاس افندی موسوم به وادی نیل مطبوعه در اسکندریّه تاریخ روز چهارشنبه 21 ربیع الاوّل 1329 و زیر عکس بخط جلی مرقوم
عبّاس افندی بهاء الله
عبّاس افندی نجل اوّل حضرت بهاء الله ابن مرحوم میرزا عبّاس ملقبّ به میرزا بزرگ نوری است که در طهران سمت وزارت داشته و نسب ایشان پیوسته میکرد بر حسب تواریخ به بزرگتر ذات محترمی در مملکت ایران و بجهت حکمت و حلمی که مقتضای آن اطّلاع بر ظراف زمان و احوال واقعی هر سلسله و دودمان است احاطۀ کامل باسم آن جدّا گیرد و رأس عالی شریف نبیل اصیل حاصل ننمودم . خوانندۀ این جریده آنکه بصیرتی دارد در بدو نظر از صورت صاحب این عکس علائم ذکاء و فطانت و آثار بلندسری و کبریائیّت و علوّذات و شهامت را ملاحظه مینماید و این عکس عبّاس افندی عمید حلیّه و رئیس بزرگ طائفه بهائیّه است که در چهل و سه سال قبل برداشته شده الآن عمر او بالغ شصت و نه سال است زیرا حضرتش ( که خداوند بهره مند فرماید او را بعمر طولانی و اطائب عیش و زندگانی)در صبح پنجم جمادی الاوّل سنه 1260 هجری متولدّ شده است و امروز هرکس حضرتشرا مشاهده کند می بیند او را یک شخصی معتدل القامه خوش بنیه و پرتنه با موی سفید و حدّت نظر و بشاشت صورت و مهابت طلعت و موهای نرم سفید خود را بالای کتف مبارکش میریزد همچنانکه این رسم در قدیم مرسوم بوده و ملایس او فراخ و بسیط تقریبا مثل لباس اهالی مملکت اوست و ما محظوظ و بهره مند نشدیم بعکس مبارک و در این وقت که او شیخی است وقور و جلیل چه که از اعطاء عکس حالیۀ خود به نفوس برین و اصفیاء خود اباء نموده و راضی نمیشود که آلات عکاسی بر ذات محترمش حمله ور گردد و گویا من می بینم حضرت او را که میفرماید هر تصویر و رسمی و هر شمایل و عکسی زائل و باطل است و در جهان الهی باقی و پاینده نمی ماند مگر رسم فضیلت و بزرگواری و آداب آن تا اینکه ببوی خوش و روائح دلکش خود کسی را که بحسن اعمال و رفتار خطوط و افعال خویش را ضمیمۀ تاریخ صادق صحیح نموده مزیّن و معطرّ بنماید .
حکومت مستبدّۀ ایران که هر شخص بزرگی از آن مخوف و هراسان بر حسب حسن اتّفاق حضرت بهاء الله را با همه بستگان او در سنه 1268از طهران ئتبعید به دارالسّلام بغداد کرد (توجّه اذا ظهر ماورد من مهابط الوحی و الالهام و هو هذا و یهبط الجّبار فی ظلل من الغمام فی ارض من اراضی کوفه بقال لهاسلام ) و در آنوقت حضرت عبّاس افندی بسنّ هشت ساله بود و دوازده سال حضرت بهاء الله در بغداد توقفّ فرمود حکومت
صفحه 2 - 4
ایران ملاحظه کرد که حضرات مریدین و دوستان به زیارتش میروند و عدّۀ انصار و اعوان در بغداد تزاید نموده لهذا با دولت عثمانی بر تبعید ایشان از بغداد به اسلامبول اتّفاق کرد زیرا دعوتش در هر دو مملکت انتشار یافته بود ( مقصود این است که موافقت دولت عثمانی و دولت ایران مبنی بر خوف و ترس بود ) . در اسلامبول چهار ماه ماندند و در ظرف این چهار ماه موقع و جلال و احترام جمیع بزرگان واقع گردید . باز از مشاهدۀ این وضع حکومت عثمانی را خوف و رعبی در دل جای گرفت باین جهت ایشان را با جمیع بستگان از اسلامبول به ادرنه تبعید کرد و تقریبا پنج سال در ادرنه بودند و مردم همواره از هر طرف به زیارت ایشان میرفتند آثار خوف و بیم در کله های اولیای امور بشدّت قوّت گرفت و خیالها مشوّش و پریشان شد لهذا ثانیا دولت ایران و عثمانی اتّفاق بر تبعید ایشان از ادرنه به نقطۀ عکّا نمودند زیرا هر دو دولت علم و اطّلاع کامل و یقین قطع حاصل داشتند که عکّا یک قلعه ایست که صلاحیّت دارد از برای اینکه زندان و سجنی باشد که هر شئ گوارا دل را تلخ و ناگوار کند و هر آرزو و خیالی را محو و مفقود الآثار نماید چه که شهریست فاسد الهواء و الماء قلیل المرور و بر حسب آنچه از آن شهر مشهور است شخص غریب نمیتواند زمانی طولانی در آنجا زندگی کند زیرا درد و مرضش بسیار است و حتّی بسبب انقلاب و کثافت هوا گلها و گیاهها بر یک حال باقی نمیمانند و از مطالب دهش حیرت انگیز قول سکنۀ حالیۀ عکاست که خداوند بعد از ورود این اسراء بمخلصین و اخصاء خود ترحمّ فرمود و برائت کبری معامله نمود هوای عکا را طیّب و پاکیزه و کثافت آنرا به لطافت تبدیل کرد و حالا عکا از بقعه های خوش هوای پاکیزه خاک خویش بشمار می آید و این قول خیلی عجیب بنظر می آید سبحان من یغیّر ولا یتغیّر و حضرت بهاء الله والد بزرگوار حضرت عبّاس افندی در سنه 1309 که حالا بیست سال است در سجن عکّا صعود بملکوت اعلی انتقال فرمود و چهار پسر داشت که یکی از آنها رحلت نموده و بزرگتر از همه عبّاس افندی است که قرّه عیون احبّاء و اصفیاء احبّاء الله است و حضرات کتّاب و نویسندگان جرائد در در خصوص گفتگوی از این شخص بزرگوار آسمان وقار در صفحات جرائد خویش خلط بحث نموده اند در صورتیکه بین بابیّه و بهائیّه بهیچوجه ربط و ارتباط و جهت جامعۀ نیست معذلک فرق بین بابیّه و بهائیّه نگذاشته اند و این دعوت را تشخیص نداده اند ( یعنی از بهائیّه تعبیر به بابیّه میکنند ) بهائیّه که الآن ما در صدد ذکر آن بر می آئیم سوای خلاصۀ فضیلت و بزرگواری چیز دیگر نیست و جوهر
صفحه 1 - 5
بهائیّت مقام وحدت و یگانگی نوع انسان است و تعالیم دین بهائی محو کردن راههای تعصّبات دینی و جنسی و وطنی است و آماده کردن طرق راحت و آسایش حقیقی و آسان نمودن امور معیشت و زندگانی دنیوی همچنانکه صاحب جریدۀ المؤیّد نیز ذکر کرده و از فقراتی که جریدۀ مؤیّد مرا به صحّت قول خود متذکرّ میدارد این است که میگوید : روزی در خدمت این شخص برگوار بمدرسۀ علمائیّه و سقراطیّه در محله شاطی عبور کردیم از وضع و ترتیب آن مدرسه از من سئوال فرمود گفتم این مدرسه مدرسه ایست آزاد هرقسم علوم و فنون نافعه و معارف صحیحه را بهمۀ تلامذه من دون تمییز و ملاحظۀ جنس و دین تعلیم میدهد چه که بتعالیم این مدرسه غیر از علم صحیح راه نمی یابد ناگاه به خاجۀ وجود اقدس او برقی زد و علائم سرور و بشائر بهجت و نشاط از جبهۀ مبارکش ظاهر شد پس بکلماتی تلفظ نمود که رائحۀ رضا و خوشنودی او از این مدرسه و مؤسّسین بزرگوارش ساطع بود و در بارۀ مؤسّسین وعا و ثنا فرموده و بمناسبت ذکر کرد آنچه را که من بحرف ذکر مینمایم پس فرمود که در زمان گذشته میان اهالی حیفا چه مسلم و چه مسیحی کمال محبّت و مودّت و وفاق برقرار بود یکمرتبه خداوند سبب وجود حجش ( یعنی کرّه خر چموش ) و نتیس
( یعنی بز نر کوهی ) ایشان را بدبخت و خوار و نگونسار کرد و این حجش و نتیس مابین این برادران ساده بی رنگ ایقاع منونیّت و تفریق نمودند و خصومت جای دوستی و عداوت مقام محبّت را گرفت و در عهد این دو جاهل کلمه مسلم و مسیحی راشنیدیم من عرض کردم این حجش و نتیس کی بودند پس بهمان وقار و سکنه که عادت و خوی اوست فرمود این دو مفتی و مطران بودند و بعد بلافاصله فرمود یک شخص لاتینی الالقاب رحلت کرد احدی از طوائف مسیحیّه دفن او را در قبرستان خود قبول ننمود و ما را قبرستانی بود خواهش نمودم از شخص کشیش و باو گفتم که من یک قطعۀ را از قبرستان خودمان بجهت تو جدا میکنم تو دور آنرا دیوار بکش و این میّت بیچاره را در آنجا دفن کن . از این مطالب بخوبی واضح میشود که این شخص جلیل بزرگوار کثیر التسالح است و امورات را خیلی سهل و آسان میگیرد و سختگیری نمیفرماید نیکو مقصد و خوش عقیده است و شکی نیست که کتاب والد بزرگوارش حضرت بهاء الله که موسوم به کتاب اقدس است مملو از این تعالیم طیّبه است که جمیع این تعالیم انسان را به فضیلت و بزرگواری دعوت میکند و چقدر فی الحقیقه شیرین است دین و آئین فضیلت و بزرگواری که پسند طبع عموم اهل عالم است . یک نفر از کتّاب و نویسندگان جملۀ را از کتاب اقدس
صفحه 2 - 5
در جریدۀ مقطم ذکر و درج نموده و آن جمله این است که حضرت بهاء الله رئیس طایفۀ بابیّه تعالیم خود را ذکر نموده ( در اینجا شخص کاتب باز بین بابیّه و بهائیّه خلط کرده ) و این کتاب را مسیو تومانسکی روسی که مدّتی طولانی در بلاد ایران اقامت و مشغول خدمت حکومت خویش بوده در مدینۀ پطرزبورغ بخرج ادارۀ علیّه امپراطوریّه بد و زبان عربی و روسی طبع نموده و من در آن کتاب اقوال و تعالیم بسیار می یافتم که مدلّ است بر اینکه طائفه بهائیّه دعوتشان به قانون بیشتر از همۀ مذاهب است و حضرت بهاء الله و شدّ ناقمین است بر عبدالحمید خان تا آخر مطالبی که شخص کاتب از میان اراده نمود که بفهماند و گوشزد قارئین بنماید که حضرت بهاء الله غیر آنست که اعداء و خصوم مبادی صالحه و مقاصد طیّبه او شهرت داده اند و الحقّ که صاحب جریدۀ المؤیّد در وصف و نعت عبّاس افندی و عموم طائفه بهائیّه ایتان بقول صواب فرموده در آنجائیکه میگوید از برای او اتباع و پیروانی در همۀ شهرهای ایران و هندوستان بلکه اروپا و امریکا موجودند که به ملیونها بشمار می آیند و این اتباع تا حدّ عبادت و تقدیس حضرتش را توقیر و احترام مینمایند و بهمین سبب دشمنان او شهرت دادند آنچه را که شهرت دادند ولکن هرکس با حضرتش جلیس شود می بیند یک شخص بزرگوار عظیم الاطلاع شیرین سخنی را که مانند مغناطیس جذابّ نفوس و ارواح است و بمیل مبارکش بتمامه بمذهب وحدت نفس است و این مذهب در عالم سیاست مقابل مذهب وحدت وجود است در عالم اعتقاد دینیّه تا آخر آنچه ما ذکر نمودیم از فضائل و خصائل او در اوّل تا اینکه میرسد بجائی که میگوید دو بار با حضرتش مجالست نمودم و از صحبت و آراء خود بخاطر ما و او مسیرۀ مرحوم سیّد جمال الدّین افغانی را در احاطۀ آن مرحوم به مواضعی که در آن مکلمّ بود و در جاذبیّت او نفوس مستمعه را الا آنکه حضرت عبّاس افندی حلمش بیشتر است و گوش بسخن مخاطبین خود بهتر میدهد تا آخر مطالبی که در وصف اخلاق این بزرگوار و آنچه در مابین ایشان واقع گردیده از مقالاتی مملو از علم و حکمت بوده ذکر شود و من در بیان مبادی او چیزی علاوه ننمودم زیرا اظهار همۀ مبادی صالحه و بسط مقال در بزرگواری و برائت مقاصد خیریّه او مورث تطویل است و جریدۀ وادی الآن گنجایش آنرا ندارد .
ومحض اینکه خوانندۀ این جریده مبلغّ توقیر و احترامات خلق را نسبت به حضرتش و مقاصد جمیله اش و تقدیس ذات محترمش
صفحه 1 - 6
بحدّ عبادت همچنانکه ذکر نموده اند میگویم که حضرات دوستان و مریدین او در حضور مبارکش بنهایت ادب و تحفظ می نشینند و مافوق عادت خودشان از اظهار توقیرات و احترامات ایرانیها نسبت به کسیکه از ایشان سنّا بزرگتر و از حیث شأن و مقام جلیل تر و از جهت علم و ادراک عالی تر است ولکن با وجود این حضرت عبّاس افندی دست مبارکش را نمیدهد که کسی تقبیل کند و بالمرّه راضی نمیشود که احدی در نزدش خضوع و فروتنی کند و بهیچوجه استماع کلمۀ تعظیم و ترفیع رانسبت بذات محترمش دوست نمیدارد . لترجمة مناسبةانّی رایت فی آثاره المبارکه کثیرا مایحکی عنّ عبودیّته الخصه ولایبادل هذا المقام بملکوت ملک السموات و الارضین و من جمله مایدّل علی ذلک ماظهر من قلمه الاعلی لاحد من الاصفیائی قوله تعالی ذکره اصم اذا نودیت باسمی فانّنی اذاقیل لی یا عبدها لسمیع بلکه میفرماید من مثل شما بندۀ از بندگان خدا هستم و اسم من لفظ عبّاس است و بنا بر گمان خود من حضرت او را از این قسم سلوک و رفتار با یار و اغیار مقصود آنستکه شجرۀ محبّت و مهربانی و ملایمت و نیکوکاری که اسباب راحت و آسایش حقیقی است در اراضی قلوب طیّبه غرس فرماید تا آنکه سدرات وجود انسانی باثمار و ازهار فائقه فضیلت و صلاح و فوز و فلاح مزیّن گردد زیرا من با مریدین و دوستان وی معاشرت نموده ام و همۀ آنها را فی الحقیقه خلاصۀ انسانیّت و جوهر آداب و مجرّد محبّت نسبت به دور و نزدیک دیدم و شاید آنچه من دیده و فهمیده ام ثمره بعضی از تعالیم مبارکۀ اوست فسقباء للقلوب من حسنات طیّبات
و امّا انتشار دعوت او از قضایا اینست که هیچ شکّ و شبهه در آن یست و مجرّد اقبال ناس از هر طرف بزیارتش دلیل کافی بر این مطلب است در میان این زائرین بسیاری از مردان ذی نشان عالیمقام و اشخاص عاقل کامل و صاحبان مکنت و ثروت طافح یافت میشود و دلیل بر این فقراتی است که در جریده جرنال بتاریخ 102 ملیون سنه ماضیه از جریده انگلیسی بعنوان بهائیّه و تجدّد اسلام ترجمه شده جریدۀ جرنال میگوید مستر تمپل در خصوص ادیان و تجدّد اسلام در محفلی که 20 ماه می سنه 1910 مسیحی بریاست مستر برون استاد و معلمّ فارسی در شهر لندن منعقد شد خطبۀ در آن محضر عمومی ادا نمود و از مطالبی در خطبۀ خود ذکر نمود این است که اروپا تا الآن در خصوص نشو و نمای حرکت دینیّه جدیده در ایران که سمّی است به بهائیّه بی خیال و بی باک مشاهده می شود و حال آنکه بتحقیق پیوسته که عدّۀ بهائیان در دنیا از وقت ظهور این آئین به بیشتر از
صفحه 2 - 6
دو ملیون بالغ گردیده با آنکه مؤسّس این آئین در اواخر قرن ماضی در قید حیات بود و مردم سوای مسلمین فوج فوج باو اقبال می نمایند امروزه این آئین در روسیّه و فرانسا و آلمانیا و انگلترا بسرعت انتشار یافته و عدد بهائیان در شهر لندن بسیار گردیده و محافل و دوائر صغیره در شهر منچستر و شهر لیورپول و شهر ادین بورد و شهر گلاسکو دائر دارند و ایالات متّحدۀ آمریک منتظر است که یکدفعه مرکز عظیم بهائیّه واقع گردد و اعتقاد مشهور این است که دین بهائی دینی است که میخواهددین عمومی دنیا گردد مثل لغت اسپرانتو که میخواهد لغت عمومی عالم شود و لکن دین بهاء الله در واقع دین نیست بلکه حرکتی است و ملیّه مختصرش این است که پروتستانت اسلام است که از برای تجدید آسیا و اهل آن ظاهر شده و روح آن ضدّ کاتولیکته و کنیسۀ انکلیزیّه و اکلیروس است ولکن یک عالمی است قوی و منتظر است که در تطهیر و تجدید عالم از ارجاس و رثآث لباس صاحب تأثیر عظیم و نفوذ شدید واقع گردد . و امّا من خودم از فم مطهرّ این شخص جلیل موقرّ کلمۀ بیجائی نسبت باحدی از رجال نشنیدم با اینکه بحضورش خیلی مشرّف شده ام و بیانات او را بسیار گوش داده و تدبرّ در مبادی صالحه او خیلی نموده ام مثل اینکه بسیار دوری میجوید از خوض در غمارسیاست و در این مسافرت بقطر سفر در این باب کلمۀ ذکر نفرموده الا اینکه یک روز فرمود این انقسام و تفرقه آراء است سفری مضرّ است بحال ایشان و ایشان را از خیالات و آرزوهای خوش ترقیّ و تقدّم که مطمع نظر هر امتّ مستقلی است نسبت بوطن خویش دور مینماید ولی بچابکی و چالاکی از اشارۀ که در این مقام میفرماید مثل همین که ذکر کردم در صورتیکه همین اشاره میکند بعقل راجح و نظر دوربین او فی الفور منتقل میگردد بحکایتی از حکایات ادبیّه و یا ذکر نکتۀ از نکات فکاهیّه و ذکر احادیثی که باعث طرب و سرور نفس و برگشتن فکر و خیال بسوی ندت و بهرۀ حکایت است و از برای حضّار بساط مفاکهه مبسوط میفرماید . و فی الحقیقه دعوتش در عالم منتشر شده بدلیل آنکه بطریق برید و پست خرمنها مکاتیب و صحف بزبانهای مختلفه از بلاد بعیده وارد میشود و اگر بخواهد همۀ آنها را ملاحظه فرماید تمام اوقات مبارکش فرق تلاوت آنها خواهد شد و دیگر برای او جای خواب و راحت فکر و جسم نخواهد گذاشت .
یک روزی یک نفر حکایت کرد مرا آنچه دیده بود در منقای خودش عکّا از ضیق و تنگی و شدّت مراقبت و سخت گیری حکومت و گفت که از قبل از سقوط حکومت عبدالحمید خان و برقرار شدن قانون عدالت کشتی ایطالیائی از اروپا بجهت تهزیب و تخلیص
صفحه 1 - 7
و تخلیص عبّاس افندی از منفای عکّا حاضر شد لکن جوری وا نمود که بجهت خریدن گندم آمده و مقداری هم گندم خرید و بطرف حیفا حرکت کرد و متصّل از حیفا به عکّا و از عکّا بحیفا در حرکت بود حضرات دوستان اصرار نمودند که حضرت عبّاس افندی به کشتی نشینند و بطرف اروپا تشریف برند و این اصرا از حضرات بجهت این بود که نگرانی زیاد داشتند ولی حضرت او ابا کرد و قبول ننمود در حالتیکه میفرمود دوست نمیدارم که مردم بگویند این شخص مذنب بود و محض خلاصی از گناه خویش از منفای خود فرار اختیار کرد و همانوقت قلب مبارک صاف اله باو وحی فرمود و فرا رسیدن زمان آزادی را بزودی بشارت داد و براستی خبر و حدیث قلب صدق و صحیح است پس ناگهان عرش استبداد سرنگون و ساقط شد و سریر ملال و زاد بجای او برپا و قائم گشت در صورتیکه سه روز بیشتر نگذشته بود . دوستان حضرت عبّاس افندی از اهالی ایالات امریک اصرار می کنند به تشریف فرمائی او بآن صوب ولی او بملاحظۀ کبر سنّ و طول راه و رنج بی منتهای سفر قبول نمیفرمایند و همچنانکه شهرت گرفته مسافرت نخواهند نمود و دیگر آنکه بسا می شود که امروز به حضرات دوستانش که از اطراف قطر مصر به زیارتش می آیند اعلان شده باشد که بجهت زیارت و بپا داشتن مراسم عید مبارکی مولای بزرگ خودشان حاضر شوند و خداوند این عید سعید را بر جمیع آنها به خیر و برکت مبارک گرداند اجمالا این شخص جلیل عظیم الشأن وحید عصر و فرید زمان است استحقاق همه قسم توقیر و تجلیل و احترام دارد و مرا که مثلی غیر من بسبب شرف مجالست خود و بجهت خصلتهای طیّبۀ خود که هیچ عیبی و نقصی در آن نیست محبّ شدید خود گردانیده است فسبحان المعطی المنّان اتوافع عبیده عن جداوة و استحقاق لاسمی مکان تیمناه الانسان ( وینصی) کامل و باب
رمل الاسکندریّه فی 22 مارس سنه 1911
نجم باختر
ما صفحات این جریده را به نقل ترجمه مقالۀ مفصّل قبل مزیّن نمودیم تا قارئین عموما و ایرانیان که ایمان باین امر مبارک ندارند خصوصا در بیانات و اشارات آن قدری غور و تأملّ نمایند و باندازۀ از نعمات الهی امر حضرت بهاء الله بهره ور گردند و بدانند چگونه امروز این امر در هر مملکت و دیاری لواء فتح و ظفر برافراشته و روزبروز دانایان ارض را بسوی خود جذب مینماید روزنامه های مصر در این ایّام دارای مقاندت بسیار بوده و رویهم رفته جمیع در این اواخر لسان تمجید و ثنا گشوده اند ولی فی الحقیقه مقالۀ فوق مجموعه ایست جامع و مانع و وقائع امریّه را به لسان شیرین از هر روی سرائیده و بیغرضانه سخنوری نموده ما جناب ادیب کامل دیّاب را از جانب بهائیان شرق و غرب عموما و اعضاء ادارۀ نجم باختر خصوصا تشکرّ و ثنا می نمائیم و طول عمر و بقای خدمات ایشان را .
صفحه 2 - 7
به نوع انسانی از پیشگاه حضرت لدرباب خواهانیم .
جناب مستر ویلیم هور یکی از بهائیان محترم امریکا که تابحال در طریق این امر عالمگیر خدمات شایان نموده جناب مستر هور در ماه اکتوبر سنه 1893 مسیحی در شیکاغو این نباء عظیم را شنیده و پس از تحقیق و تجسّس کامل قبول میفرماید و در ماه می سنه 1901 سفری بارض مقصود نموده و دو هفته در حضور حضرت عبدالبهاء مشرّف گشته و یاران شرقی را ملاقات مینماید . در سنه 1903 که بهائیان محبوب در شهرهای متفرّقه ایران به رنج و تعب گرفتار بودند و از دست دشمنان بیرحم جام شهادت می نوشیدند جناب مشار الیه از جانب بهائیان امریک تلگرافات و عرایض بحضور اعلیحضرت شهنشاه ایران نمود و برای برادران و خواهران ایرانی عدل و داد درخواست نمود و امروز این شخص معظمّ یکی از اوّل دوستداران ایران . و از جان و دل حاضر است که برادران و خواهران شرقی خود را خدمتی شایان بنماید . عیال مشار الیه مسس هور هم بحضور مبارک مشرّف گشته و همیشه بخدمات امریّه قائم و در نشر نفحات ساعی است .
صفحه 1 - 8
قطعات الواح در باب سفر حضرت عبدالبهاء به آمریک
در یکی از الواح اخیره میفرمایند : نامۀ تو رسید و از مضمون معلوم گردید که نهایت آرزو داری که من بآن صفحات بشتابم من را نیز نهایت اشتیاق که یاران الهی را ملاقات نمایم ولی شرط همان است که مرقوم گردید باید احبّاء و اماء رحمن چنان متحدّ و متفقّ گردند که حکم یک جسم و جان یابند و به گفتار و کردار و رفتاری قیام نمایند که مطابق تعالیم جمال مبارک است تا بهائی حقیقی شوند . در لوح دیگر میفرماید :
« ورقۀ که امضی نموده بودید و مرا دعوت کرده بودید رسید از ملاحظه اش اثر روحانی حاصل شد و اشتیاق عبدالبهاء زیاد گشت ولی همانست که مرقوم نموده بودی باید مغناطیسی بمیان آید» و در لوح دیگر میفرماید : « نامۀ شما رسید که احبّاء و اماء رحمن در آن سامان به امید آمدن عبدالبهاء بر وحدت و خدمت قیام نموده اند و مسئله مشرق الاذکار در ترویج و انتشار است .
نتیجۀ آینده سفر حضرت عبدالبهاء به مصر
در یکی از الواح اخیره میفرماید ، از سفر من به مصر اظهار سرور نموده بودید از این سفر صیت امرالله جهانگیر گردد و در قلوب و ارواح احبّا تأثیر عظیم نماید زیرا مقصود خدمت به کلمة الله و اعلاء نداء ملکوت است .
بیانات مبارکۀ حضرت عبدالبهاء که یکی از زائرین کوی جانان منیربن نبیل ابن نبیل قزوینی انتشار داده
در زیارت لیلۀ 20 محرّم سنه 1329 در رملۀ اسکندریّه فرمودند : مثل ایران مثل حاصل سبز و خرّم خوبی است که گرفتار برودت شده و برف فراوان بروی آن فرود آمده باشد عنقریب قوّۀ حرارت آفتاب برف ها را آب و معدوم میکند بعد در نهایت خوبی آن کشت و باغ بسرعت تمام نموّ و ترقیّ خواهد نمود در هر صورت ایران بزودی ترقیّ میکند ولی پلتیکی داخلی . . . . چندی طول می کشد این وضع پلتیکهای آنهاست که می بینید تا به بینیم پلتیکهای خدا با آنها چه میکند یقین است قوّۀ الهی قوّۀ غالبه بوده و هست و خواهد بود دیدید قوّۀ حضرت موسی چگونه بر فرعون غلبه نمود فرعون خیلی بیشتر از اینها قادر بود مصر میروید می بینید علامات و اثرات و ترقیّات آن دیار را با اینهمه علوم و فنون اروپا و اینها هنوز
صفحه 2 - 8
در کارهای دور فرعون حیرانند و بهیچوجه نتوانستند مثل آثار آنها آثاری بسازند دسته دسته از همه عالم به مصر می آیند تماشا میکنند با تحیّر زیاد برمیگردند . . . . . باری چه قدر فصیح و بلیغ و محکم و متین خداوند عالمیان در قرآن قصّۀ گذشتگان را بیان میفرماید و مینمایاند که غلبه با قوّۀ قویّه الهیّه است قوم عاد و ثمود با آن قوّه و قدرت و شجاعت در مقابل قوّۀ الهیّه مهزوم و معدوم شدند نمرود عنود با آن بزرگواری و قدرت در مقابل امرالله چه توانست بکند اعلیحضرت فرعون با آنهمه شوکت و قوّت و قدرت و تمدّن و سلطنت قویّه چه طرفی بر بست از مقاومت با قوّۀ الهیّه . یهود عنود حسود با آن قدرت و جسارت و سبّ و لعن و سبقیّت در مقابل قوّۀ روح الهی چه توانستند بنمایند . قریش و یهود در مقابل کلمۀ الهیّه کجا فرصت مقاومت یافتند وقتی که کاروان مکّه وارد بریّه آنشام و این اراضی شد پادشاه مصر گفت بروید بزرگ این قافله را نزد من بیاورید رفتند ابوسفیان را که رئیس قافله بود در محضر سلطان حاضر نمودند سلطان گفت هان چه خبر است در حجاز بعضی خبرها میشنوم گفت قربان خبر مهمّی نیست محمّد نامی یتیمی بی سواد با چند نفر ارازل و قطاع الطریق هم ذکر شده در بیابان با دزدی اموری میگذرانند مثل اینکه قافلۀ ما را یکدفعه بریدند و بتمامه بردند ما مجبورا تدارک قافلۀ عظیمی نمودیم و جمعیّت کثیری برداشتیم تا اینکه از شرّ او این دفعه محفوظ ماندیم سلطان گفت من کاری باین حرفها ندارم سئوالاتی از تو میکنم از روی حقیقت جواب مرا بده اگر به دروغ جواب گوئی من تحقیق خواهم نمود سال دیگر که تو باین خاک می آئی جزایت را خواهم داد راست مطلب را در جواب سئوالات من بگو گفت چشم سلطان پرسید این محمّد دیوانه بود قبل از اینکه این ادّعا را بکند گفت نه دیوانه نبود بعد پرسید پادشاه زاده بود گفت نه باز پرسید بعد از اینکه او ادّعای پیغمبری نمود اموراتش منظمّ و راحت شد گفت نه بلکه ویلان و سرگردان در بیابان گردید سلطان تأملی نمود باز پرسید که بعد از اینکه این ادّعا را کرد و صدمات بر او وارد شد سست در کار و ادّعای خود شد گفت نه مصرّ تر شده بعد پرسید او حالا رو به ترقیّ است یا تناقض گفت مردم دور او بیشتر جمع میشوند و همراهی با او میکنند فکری کرد باز پرسید که مؤمنین باو از اعیان و اشراف و علما و فضلا هستند یا از فقرا و مساکین و مردمان بی سر و پایند گفت ابدا مردمان معقول دانا و علمای فاضل و اغنیا با او نیستند باز پرسید کسانی که باو میگروند محترم و صاحب چیز و راحت میشوند
صفحه 1 - 9
گفت خیر همه ذلیل تر میشوند و مجبور به فرار از اوطان خود میگردند فکری نمود دفعۀ آخر پرسید که بگو بدانم مؤمنین او بعد از آنکه بسبب ایمان باو ذلیل و حقیر میشوند سست از عقیده و ایمان باو میگردند یا نه مصرّ تر میشوند گفت خیر مصرّ تر میگردند بعد سلطان گفت ای ابوسفیان تکلیف شما اینست بزودی زود تسلیم او شوید ابوسفیان گفت خیر آقا او لائق این مقامات ابدا نیست مضمحل میشود سلطان گفت مردکه نمی فهمی اگر سئوالات مرا جواب راست گفته باشی تو و تمام قبائل حجاز که سهل است من و قیصر روم هم باید بزودی تسلیم او شویم و الا او ما را به تسلیم خود وادار خواهد کرد . حالا آخوند های یقه چرکین با امرالله مقاومت میتوانند بنمایند و با این پلتیکهای حضرات در مقابل پلتیکهای خدا کاری میتواند از پیش ببرد حضرت محمّد ص مقاومت قوم قریش و یهود را نمودند وقتیکه این دو متحدّ شدند سه هزار لشگر آراستند و امّا ما مقاومت با تمام عالم میکنیم و افواج ملل عظیمۀ دول را شکست داده و میدهیم هر یک از دشمن های ما بقدر شما بر نفوس دشمن های حضرت رسول الله ص توپ در مقابل ما دارند تا چه رسد بسائر قوی و کثرت نفوس نقش خدا غریب است نقش خدا غریب است آن تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست اگر چه من ضعیفم ولی پشتم قوی است قل سیروا فی الارض کیف کان عاقبة المکذّبّین اگر در بیابانها سیر و سیاحت کنند و بدقتّ نظر نمایند اثر افواج مفلوکه و اردو های شکست خوردۀ سابقین را می بینند که یک جا شمشیر کج شده افتاده و یکطرف سپر در کناری خیمۀ ستون در رفته و بخاک آلوده افتاده در گوشۀ تیر و کمان بی صاحب یکطرف نیزه و آثار ذخیره ریخته شده و در جنبی سنگر های مخروبه نجوس موجود احرام و قبور فراعنه موجود و میدانهای مناقشه و مجادله مغرضین بامرالله محسوس است اگر بدقت و نظر بصیرت ناظر گردند ملتفت آنها میشوند و میفهمند که با قوّۀ الهیّه هیچ قوّۀ مقاومت نتواند جنهضا لک مهزوم من الاحزاب
جناب دکتر ضیاء بغدادی نایب مدیر نجم باختر
چون ادارۀ نجم باختر بتدریج توسعه یافته و رتق و فتق امورات شعبۀ فارسی آن از قوّۀ یک نفر خارج گردیده لهذا بر حسب لیاقت فطری دوست روحانی و اخوی معنوی آقای دکتر ضیاء به نایب مدیری این اداره برقرار گردیده اند و ما در نهایت سرور و حبور در این مقام وجود محترم ایشان را به مشترکین و قارئین شرقی خود معرّفی مینمائیم و رجا آنکه احبّای خاور باب مراسله نگاری را با مشار الیه باز نموده و از هر جهت ایشان را مصدر اجرائات خدمات گوناگون امریّه بفرمایند تا سال بسال این جریده ترقیّ نماید .
صفحه 2 - 9
جناب مستر هوارد مکنات یکی از مبّلغین عالم دانا فصیح البیان و طلیق اللسان امر حضرت بهاء الله در ممالک امریک از چهارده سال قبل که مؤمن باین امر شده اند همیشه مشغول به تبلیغ بوده و نفوس زیادی بواسطۀ او در شریعۀ رحمانیّه داخل گشته اند در ترجمۀ کتاب ایقان و حجج الهیّه و سائر الواح مبارک مترجم را در لسان انگلیسی کمک نموده و در بر او آن مهمان نواز بوده و باب بیتشان بر وجه یاران باز بوده است . در سنه 1905 که حضرت آقا میرزا ابی الفضل روحیفداه پس از توقفّ چندین سال در امریک و انجام خدمات زیاد عزم سفر شرق نمودند با مشار الیه و عیال او و چند نفر دیگر از بهائیان همسفر شده و بحضور حضرت مولی الوری مشرّف گشتند جناب مستر مکنات در این چند سال اخیر دائما بر این خیال بوده که چند نفری از یاران را جمع نموده و با آنها سفری به هندوستان و ایران و سائر بلاد شرق بنمایند و ما را امید چنان است که بزودی بانجام این خدمت عظمی مؤیّد و موفقّ گردند زیرا در این یوم هیچ شئ مهم تر از مخالفت اهالی شرق و غرب نیست اغراضات را برطرف می نماید روح محبّت و رأفت ایجاد میکند الفت و مؤانست روح رخ میگشاید افق افکار توسعه می یابد شموس و نجوم حقیقت طلوع مینماید غمام دوری و بیگانگی منقشع میگردد وحدت اصلی و وفاق معنوی ظاهر میشود پس هرقدر رفت و آمد مابین دوستان ایران و امریک بیشتر میگردد امید اتّحاد بشر بیشتر قوّت خواهد گرفت و ضغینه و بغضاء کامله در صدور زائل خواهد گشت و اطفال جهان اعضاء یک عائله محسوب خواهند گردید .
صفحه 1 - 10
سواد مکتوب منیره خانم در باب تأسیس مدرسۀ بنات روز افتتاح مدرسۀ مبارکه تأییدیّه
الحمدلله که با جان و روان و قلب و وجدان و فکر و بیان و قوی و ارکان به مکاتبات روح پرور و لمعات انوار نجم باخترلیلا و نهارا این بلادیدگان و مصیبت زدگان و شیفتگان کوی سبحانی را در مملکت پرشرافت ایران پیوسته مسرور و مشعوف میدارند خاصّه در دو هفته قبل که تعلیقۀ مبارکه بافتخار این فانیّه رسید فی الحقیقه با نفحات محبّت الله و آیات عنایت همعنان بود و با ندای بلند مسعود آفاق وجود کافّۀ عبادالله و اماء الرحمن را دعوت برضوان اتّحاد و اتّفاق میفرمود و در احسن احیان که جمع کثیری از کنیزان پر شعلۀ مرکز عهد و پیمان حضور داشتند بید مسرّت و امتنان اخذ نموده و بر دیدۀ قلب و جان نهاده از شدّت شوق به گریه افتادم و آوای تشکرّ و تحمید و صلای تهلیل و تکبیر و تمجید ربّ حمید و مرکز عهد شدیدش را به فلک اثیر رساندم که ای محبوب عالمیان چه فیضی باهل امکان شایان فرمودۀ و چه عنایتی بجهانیان ارزان داشتۀ ای مرکز عهد ربّ منّان چه اشراقات و تجلیّات فیوضات دادۀ و چه شعشعه از شمس میثاق بآفاق انداختۀ که افئدۀ و قلوب اهل امکان طرّا در اهتزاز و هیجان و بحور فیض یکسان برای رجال و نسوان در تموّج و فیضان است اقلیم باختر و خاور باین بعد ظاهری و وسعت صوری حکم یک باغ و یک بستان یافته و شرق و غرب که مانند ثری و ثریّاست یک قطعه از رضوان گشته . . . . . .
در خصوص جوهر علم و معرفت و هیکل ترقیّ و تربیت خواهر روحانیم که بجهت معلمّی مدرسه بنات انتخاب شده مرقوم نموده بودید چون قریب دو ماه قبل لوح منیعی بافتخار این کمینه از ملکوت فضل نازل بعضی فقرات آن که راجع باین مقام است نقل مینماید قوله تعالی : «تا دوشیزگان در مکاتب و مدارس عرفان تربیت نشوند و تعلمّ علوم و معارف ننمایند و تحصیل بدایع و صنایع لازمه نکنند و به تربیت الهیّه تربیت نشوند حال انتظام نیاید زیرا روزی آید که این بنات امّهات گردند و اوّل مربّی اطفال امّهاتند که تأسیس فضائل در طینت کودکان نمایند و تشویق و تحصیل بکمالات نمایند و آداب انسانی بیاموزند و از رذائل تحذیر نمایند و بعزم و ثبات و تحمّل مشقّات و تحصیل فرق تشویق نمایند لهذا باید نهایت اهتمام را در تربیت بنات کرد این مسئله بسیار مهمّ است . »
لذا این فانیّه علاوه بر مدرسۀ محقرّی که بتأیید الهی سال گذشته برای تربیت و تعلیم بنات بی پدر و فقرا باز کرده بود قصد نمود
صفحه 2 - 10
که در مقام تشکرّ دبستانی عالی باسم دبستان دوشیزگان وطن تأییدیّه بجهت عموم باز گردد لهذا بحضور اقدس عرض کرده تأیید طلبید و در بین ترتیب لوازم میداد که الواحی بافتخار حضرت ایادی عزّ وصول پذیرفت در یکی از الواح میفرمایند « در خصوص مدارس شما و ایادی باید بحسن تدبیر امور را بتمامها منظم نمائید و لوح مقدّسی بافتخار محفل روحانی اماء رحمن که سواد آن ایفاد میکرد شرف وصول پذیرفت که مایۀ قوّت و شوق شده و این کمینه را عون و نصرت فرمود و بشور و جذب تمام و همّت و وله مالاکلام به ترتیب و تهیّه لوازم مدرسه مبارکه بجان و روان قیام نمود و بطرزی اساسیّۀ شریفه را در نهایت طراز و تزئین تدارک نمود که در هیچ مدرسۀ از مدارس طهران چنین اساسیّه تابحال تهیّه نشده است تا روزیکه تعلیقه مبارکه رسید فورا خود فانیه بنای گردش در محلات گذاشت و جمعی دیگر را هم بگردش گماشت که در بهترین نقطه از نقاط شهر خانۀ عالی یافته اساسیّه را نقل نمایند الحملله هفتۀ گذشته آخر سرچشمه و اوّل سرتخت که بشهادت کلّ بهترین نقاط طهران است از حیث آب و هوا و معموریّت نزدیک بیت مسکونی خانه شاهزاده حشمت الدوله که مشتمل بر دو دست عمارت عالی است پیدا شد با آنکه وجه اجاره زیاد بود اعتنا نشد متوکلا علی الله هر دو دست را اجاره نمود یک دست برای مدرسه و دست دیگر بجهت حضرت معلمّه خواهر روحانی که مشرق را به نور جمال خود منوّر خواهند کرد تا در جنب مدرسه منزل عالی داشته راحت باشند و حین ورود بمنزل خودشان نزول اجلال فرمایند و این فرد از اشعار جناب آقا میرزا نعیم علیه بهاء الله را که عرض میشود به خوش نویسی داد که بخط جلیل در شیشه با اکلیل نوشتند و نقّاشی کاملی کرده مقابل انظار در بهتر نقطۀ این محلّ نصب نمود
ای آنکه رنجه نمودی قدوم خیر لزوم باین مقام مقدّس درانتشار علوم
زبان حال وطن گوید السّلام علیک نزالت خیر نزول قدمت خیر قدوم
و روز یکشنبه دوم ماه اعضاء روحانی محفلین روحانی و اصلاح و محفل مرتبّ و کمیتۀ مدرسۀ مبارکه تربیت را با جمعی از احبّاء دعوت نموده شیرینی و چای با نهایت شوق و شور و عالم لعالم فرح و سرور میل فرموده و دکتر مودی بهمگی گلاب داده و دکتر کلاک و مسس استرتین از قبل فانیّه اظهار امتنان نمودند و تا غروب احباب دسته دسته تشریف آورده تبریک میفرمودند فی الحقیقه بسیار محفل روحانی و ترتیباتش تازگی داشت . محترمه قدسیّه خانم امید است پس از چندی حرکت فرموده از قبل فانیّه نایب الزیاره شوند . عرض دیگر چون بمصالحی اسم شعبۀ مدرسه تربیت روی این مدرسه گذارده نشد اگر صلاح است و موجبات ترقیّات این مدرسه در انظار خواهد شد
صفحه 1 - 11
و قلوب بعضی را جلب خواهد کرد و در آن مملکت هم ظاهرا بآراء و سلیقه جمعی موافق می آید دستورالعمل بدهند که از اینجا رأسا با انجمن ارتباط شرق و غرب آمریک مکاتبه شود و شرح بعضی از مدارس متفرّقه را بمناسباتی عرض نماید .
نجم باختر
نجم باختر از صمیم قلب امّة الله منیره خانم را تحیّات و اشواق صمیمیّه میفرستد و ایشان را بر این نجاح و فلاح عظیم تبریک و تهنیت مینماید و مسروریم که این حرکات علمیّه و این هیجان های تربیتی از آن عاشق ترقیّ ظاهر و هویداست . و امیدواریم که اساس مدرۀ تأیید روز بروز قائمتر و مستحکمتر گردد و دختران وطن عزیز را در تربیت و تعلیم علوم و فنون باعلی درجۀ شرافت انسانی ترقیّ دهند امروز هر قدر در ایران مدرسۀ بنات زیادتر مفتوح گردد برای استقبال خوشتر و بهتر است و سبب امیدواری وطن پرستان میگردد مردان باید زنان را در این مسئله بسیار کمک و تأیید کنند ولی زنان بنفسه باید این مطلب را اهمیّت زیاد بدهند و دست از افکار ترقیّ خواهانۀ خود نکشند و هر نوعی است جمیع اشکالات را از جلوی قدوم رفع کنند و در ایجاد مدارس عدیدۀ جدیده سعی بلیغ نمایند « هل یستوی الذیّن یعلمون و الذیّن لایعلمون » و این جانبان بقدر قوّه هر قدر ممکن است در تأیید و توفیق آن خادمه ملتّ و در تحریص و تشویق آن خواهر روحانی در همه وقت جانبازی خواهیم نمود . مطمئن باشید !
ورود ورقۀ مخضره علم و معرفت قدسیّه خانم بایالات متّحده
در سوم ماه جون امّة الله قدسیه خانم وارد شهر نیویورک گردیدند و دوستان آن شهر ایشان را ملاقات نموده ضیافت ها و میهمانیها برایشان فراهم آورده هرگونه محبّت و رأفت بجای آوردند علی الخصوص امّة الله مس تلی لوئید که بی اندازه خدمت نمود و ایشان را برای تماشا بمقامهای عجیب و غریب برد و در 12 جون عازم واشنگتن شده که در کنفرانس انجمن تربیتی ایران و امریک که در 16 افتتاح شد حاضر گردند . چند نفری از وستان ایرانی و امریکائی در قحطه راه آهن این دختر عزیز را استقبال نمودند و اظهار سرور و فرح از ورود ایشان کردند . سفر علیا مخدّره قدسیّه خانم به امریک یکی از وقایع مهمّه در تاریخ ترقیّ و تجدّد ایران محسوب خواهد شد این دختر خانم محترمه عاقله که قریب 22 سال دارد و از اهل طهران است
صفحه 2 - 11
از دختران تربیت شده ایران است و در تقریر و تحریر بلسان انگلیسی مهارت تامّه دارد چون این دختر دل آگاه اوّل دختر ایرانی است که در نهایت جرئت و قوّت روبنده را کنار گذارده و در میان مردان داخل گشته و برای تحصیل علوم و فنون زحمات و مشقّات سفر برّ و بحر را بر خود قبول نموده و به امریکا تشریف آورده اند لهذا وجودشان در اوّل کنفرانس مابین ایران و امریک بی نهایت پر نتیجه و باثمر بود و سبب جذب و اشتعال قلوب حضّار گردید و چون در جلوی آن جمعیّت قیام نمود و به لسان فصیح و بلیغ
انگلیسی بدون ورقۀ در دست شمرده و روشن صحبت فرمود حضّار یکدل و بی اختیار به تحسین و ثنا لب گشودند و صدای کف زدن آنه آن تالار بزرگ را چندین دفعه پرکرد این نویسنده هر قدر از نجابت و وقار و بزرگی نفس این دختر ایرانی تعریف نماید قلم عاجز و لسان قاصر است همینقدر عرض مینمایم که حضور این دختر با علم ایرانی در این مملکت تارو پود عقائد وهمیّه ما مردم را در باب زنان ایران از هم گسیخت و هیاهوی عجیبی راه انداخت و قرن جدیدی افتتاح نمود چنانچه مقالات مفصّله در جرائد یومیّه در باب مشارالیها بیرون آمد و کلّ شواهد کافیّه بر درایت و وطن پرستی و ترقیّ خواهی اوست . و شهرت دانائی و نجابت ایشان به نقطۀ رسیده که جناب شوکتماب پرزیدان تفت رئیس جمهوری امریکا و عیال محترمه شان ایشان و دیگری را به جشن باشکوه قصر سفید وعده گرفتند و این جشن به یادگاری سال بیست و پنجم عروسی ایشان بود و در تاریخ آمریک و ضیافتهای پرزیدانهای قبل مثل و مانند ش دیده نشده بود . تالار های قصر و باغ حکومتی و درختهای بلند قامت سبز و خرّم و فوّاره های حوض با هزاران هزار حبابهای نورالکتریک و فانوسهای رنگارنگ چاپونی تزیین شده بود و بنوعی با صفا و جمیل بنظر می آمد که گویا قصر پریان و یا بهشت غلبا بود . چون از ورود قدسیّه خانم در جرائد خوانده بودند و از کمال و نجابت ایشان آگاه شده محض ملاقات مشارالیها اوراق دعوت رسید و در وقت ملاقات و دست دادن چه پرزیدان و چه عیالشان احوال پرسی نموده و ایشان را از ورود به امریکا تهنیت و بشارت گفتند و لهذا قدسیّه خانم اوّل دختر ایرانی است که در قصر سلطنت جمهوری امریکا داخل شده و با رئیس جمهوری صحبت نموده و با وزراء و امناء ایالات متّحده سخنرانی نمود . اگر ما ایرانیان چنین دختران با هوش و عقل داریم خوب است
صفحه 1 - 12
در آینده چند نفر از آنها را محض تحصیل بممالک امریک بفرستیم تا چشم و گوش اهالی این صفحات باز شود و اینقدر از نادانی و بی علمی و بی هنری زنان ایرانی نگویند و ننویسند .
نتیجۀ این مسئله تاریخی و اثمار آن برای آینده بسیار است و فی الحقیقه این واقعه چنین ظاهر میسازد که اگرچه دختران ایرانی ما هنوز با مردان مرابطه و مخاسفه نمی نمایند ولی چون موقع برسد با سلاطین ارض و رؤسای ملل بخوبی میتوانند معاشرت کنند و در نهایت وقار و متانت و بدون گم کردن دست و پا صحبت و مکالمه نمایندچنانچه کرارا با چشم خود دید که چگونه قدسیه خانم با عقلای این مملکت صحبت نموده و پس از چند دقیقه کلّ را شیفته و واله نموده بسکوت گوش به بیانات رقیقۀ او میدادند این نیست مگر آن نجابت جبّلی و فطرت الهی و بزرگی طبیعت نسوان وطن ما که امیدوارم روز بروز در شاهراه ترقیّات کامله مشی نمایند .
یکی از وقائع مهمّۀ کنفرانس ضیافت بسیار باشکوهی بود که بافتخار علیا مخدّره قدسیه خانم داده شد و نسوان نهمۀ سوسیته واشنگتن در فراهم آوردن این ضیافت کمک و تأیید نمودند و در تالار جلیل که بانواع گل و سبزه تزئین شده بود حاضر شده قدسیه خانم را به میهمانهای محترم معرّفی نمودند و ایشان برای حضّار به لسان شیرین و لبهای خندان صحبتهای دلربا فرمودند و پس از اختتام پروگرام موسیقی که ماهرین این فنّ شریف در آن شرکت نموده شربت و شیرینی و بستنی و سکنجبین صرف شد . در هفته گذشته از واشنگتن به بالتیمور و از آنجا به پترزبرگ و شیکاغو حرکت فرمودند و در هرجا دوستان ایشانرا در نهایت احترام و جلال پذیرائی نموده در اجرای آداب مهمان نوازی سعی نموده اند . نجم باختر از پیشگاه قاضی الحاجات مسئلت مینماید که ایشان باعلی درجۀ ترقیّ و علم عمومی صعود فرمایند و در نهایت خوبی و خوشی نائل بمقاصد سامیۀ خود گردند همچنین جمیع بهائیان امریک به یک لسان و یک قلب ورودشان را باین مملکت خوش آمد میگویند . نقدا را قدسیّه خانم با علیا مخدّره مسس رسل که زنی است بسیار با محبّت و روحانی در شیکاغو منزل دارند و از قرار معلوم سه چهار سال در آن شهرمشغول به تحصیل علوم لازمه شده پس از اخذ دیپلم در خدمت نسوان ایرانی حاضر و مهیّا خواهند شد .
صفحه 2 - 12
لوح مبارک بافتخار نسوان بهائی طهران . طهران ، اعضاء محفل روحانی اماء رحمن علیهنّ بهاء الله الابهی .
هوالله :
ای کنیزان جمال ابهی نامۀ شما رسید و از قرائت آن سطور سرور موفور حاصل گشت الحمدلله اماء الرّحمن انجمنی آراستند که درس تبلیغ بخوانند و به نشر نفحات پردازند و در فکر تربیت اطفال باشند امّا این محفل باید روحانی محض باشد یعنی مذاکرات باید بیان حجج بالغه و براهین واضحه و ادّلۀ قاطعه بر طلوع شمس حقیقت باشد و همچنین آنچه سبب تربیت بنات و تعلیم علوم و آداب و حسن سلوک و حسن اخلاق و عفّت و عصمت و اثبات و استقامت و قوّت عزم و ثبوت نیّت و ادارۀ منزل و تربیت اطفال و آنچه از لوازم و ضروریّات بنات است تا این بنات در حضن کمالات و حجر حسن اخلاق تربیت شده وقتی که امّهات کردند اطفال خویش را با حسن آداب و اخلاق از صغر سنّ تربیت نمایند حتیّ آنچه سبب صحّت بدن و قوّت بنیه و صیانت اطفال از عروض امراض است تحصیل نمایند و چون کار چنین حسن انتظام یابد هر یک از اطفال نهال بهیان جنـت ابهی شوند . و علیکنّ البهاء الابهی ع ع .
