| ←Issue 10 | Star of the West Volume 5 - Issue 11 |
Issue 12→ |
 Proofread onceReturn to PDF view
|
We are working hard to have proofread and nicely formatted text for you to read. Here is our progress on this section:
|
"THIS GREAT CAUSE, WHICH ALONE INSURES THE HAPPINESS OF THE WORLD, MUST RECEIVE SUPPORT THROUGHOUT THE WORLD."
HIS HOLINESS BAHA'O'LLAH, fifty years ago, spread broadcast His great Movement and proclaimed the benefits of International Peace . . . .
My fervent hope and fond desire concerning the American people is that through their instrumentality the scope of this project* will be enlarged, and that earnest concerted action between the nations of the world will result therefrom.
This great Cause, which alone insures the happiness of the world, must receive support throughout the world.
—ABDUL-BAHA ABBAS.
* See article "A Message to the American People" on page 166.
Supplication
To the Believers of God and the Maid-servants of the Merciful, Portland, Oregon.
Upon them be BAHA'O'LLAH-EL-ABHA!
HE IS GOD!
O Thou Heavenly Father!
Thou hast the hosts of the Kingdom and the spiritual angels. We, indigent souls are broken-winged birds; yet we yearn to soar toward the immensity of the Kingdom. We are thirsty fish; we seek the Sea of the Water of Life. We are the butterflies of the nether world; we long for the Lamp of the Realm on High. We are in the utmost weakness and feebleness; yet we are fighting against the armies of the world. Therefore, O Lord of Hosts! confirm us so that the army of Light may become victorious and the legions of the darkness be defeated. Assist us in the service of the Kingdom and acquaint us with the Divine Mysteries. Rejoice us with the glad-tidings of the everlasting sovereignty and bestow upon us a portion and a share of the Life Eternal. Suffer the tongues to be unloosed and grant sight to the eyes; so that we may behold the world of the Kingdom and may praise with an eloquent speech Thy Beauty and Thy Perfection.
Verily, Thou art the Bestower and the Kind!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
August 4, 1914, Mount Carmel, Haifa, Syria, Asiatic Turkey.
STAR OF THE WEST
"We desire but the good of the world and the happiness of the nations; that all nations shall become one in faith and all men as brothers; that the bonds of affection and unity between the sons of men shall be strengthened; that diversity of religion shall cease and differences of race be annulled. So it shall be; these fruitless strifes, these ruinous wars shall pass away, and the ‘Most Great Peace’ shall come."—BAHA'O'LLAH.
Vol. V Masheyat 1, 70 (September 27, 1914) No. 11
"THE WORLD IS AT THE THRESHOLD OF A MOST TRAGIC STRUGGLE"
STIRRING TALK BY ABDUL-BAHA PERTAINING TO THE WAR IN EUROPE
From the Diary of Mirza Ahmad Sohrab
Bahai Nest, Mount Carmel,
Haifa, Syria, August 3, 1914.
Dear Friends:—
All over the city there is great commotion; people are wild with excitement. A new imperial Irade has come from Constantinople that any and every man between the ages of 18 and 45 must be enlisted in the army register and be ready to leave at a moment's notice. For the last few days we have heard that war was threatening between Austria and Servia, that open hostilities have already commenced, that Austria has attacked Belgrade, that Russia has threatened Austria that unless she desists from further encroachment, she will be obliged to enter the conflict. England, Russia and France on one hand; Germany, Austria and Italy on the other, are mobilizing their forces. The situation is very grave. Europe is entering one of the darkest crises of its political life. It takes a lively imagination to picture the six great Powers of Europe armed to the teeth, with more than 20,000,000 of soldiers, waiting for the final commands of their superiors to jump into the battlefield and cut each other's throats! No one can conceive of a greater folly and a more stupendous sin against humanity. Everybody here thinks that this war news is the first indication of "Armageddon," the universal war which will teach mankind as nothing else could do, the barbarism of the present-day civilization and the futility of all the pacifist movements. Europe is sitting on the crater of a world-shattering volcano which may burst forth at any moment. The Russian, French and Austrian steamship companies have announced that their steamers will not touch the Port of Haifa for some time to come. Therefore, instead of ten to fifteen steamers a week, there will be only one steamer a week—belonging to the Khedivial Line. The small German colony is sending one hundred of its young men to protect the Fatherland. Thus you see that the atmosphere of this little Syrian port is permeated with wars and rumors of wars.
When the new Irade was proclaimed that all the Turkish subjects must come under the colors, there was a real panic in Acca and Haifa. One saw groups of anxious men gathered in the corners of the streets, talking excitedly about war. The women of Acca were so grief-stricken that they filled the air all night with their shrieks and lamentations. In a literal sense no one could sleep. The children of all the Persians who have lived in Turkey for the last forty years and married Arab or Turkish women are under the law of Military Conscription. No one can attempt escaping, as no steamer is leaving the port. Large, flaring red bulletins are hung in the streets of Haifa, calling the “patriots” to arms. The upper part of these bills are engraved with pictures of swords and cannons, and the lower part contains the call to arms. No one understands the situation, and very few can guess what Turkey means to do with all these preparations. The prices of all foodstuffs have gone up, from 10 to 40 per cent, especially sugar, tea and flour, as well as naphtha.
This evening Abdul-Baha gave a stirring talk on the aforesaid news of war in Europe. All the friends were impressed with his words of truth, and I will share them with you. He opened his address with these simple, dramatic words:
"A resurrection is set up! The world is topsy-turvy! The wrong side of human character is up! A general melee of the nations is in sight. A tremendous conflict is at hand. The world is at the threshold of a most tragic struggle. The evil forces of war are plotting against mankind. The dark waves of
sinister motives and satanic passions are battling in the breasts of men. The shafts of intrigues and diplomatic deceits have blackened the sky of man's conscience. The chancelleries of Europe have become the combustible storehouses of warlike thoughts. Menacing, hidden forces are brought upon the stage of spectacular play. Vast armies—millions of men—are being mobilized and centered at their frontiers. They are being prepared for the fearful contest. The slightest friction will bring them into a terrific clash, and then there will be a conflagration the like of which is not recorded in the past history of mankind.
"While in America, I spoke before many Peace Societies, Churches and Conventions, and foretold the fearful consequences of armed peace in Europe. I said Europe is like unto an arsenal and one tiny spark will cause a universal combustion. 'O men! Come ye together and as far as possible try to extinguish this world-raging fire; do your utmost to prevent the occurrence of this general conflict; make ye an effort so that this flood-gate of human butchery may not be set loose!' I found no one to listen to my advice. I searched, but there were no hearing ears. I cried out at the top of my voice, I pleaded, I enunciated the evils of war, but people were self-occupied, self-centered. And now this is the result. They have witnessed, they have experienced in the past that war is conducive to the destruction of the foundation of the edifice of humanity, the cause of devastation of the world of commerce, industry, arts and trade. The combatants—the conqueror and the conquered—are both losers. Neither party gains any substantial profit. The two combatants are like unto two ships which collide against each other. One may sink to the bottom of the sea, but the other will also carry away its injuries and bruises. Therefore, the victor and the defeated fail to obtain any benefit. The utmost is this: Temporarily one country holds the territory of another. This is of a short duration. In the course of the life of that nation, a time will sooner or later come when the conquered will become again the conqueror. In the political history of France and Germany and their wars, such reverses of national fortunes have often occurred.
"It is very strange to see how 'Illusion' has taken possession of the hearts of men, while 'Reality' has no sway whatsoever. For example: 'Racial difference' is an optical illusion! It is a figment of imagination, yet how deep-seated and powerful its influence! No one can deny the fact that mankind in toto are the progeny of Adam; that they are the offshoots of one primal stock; yet the optical illusion has so radically misrepresented this plain truth that they have divided and subdivided themselves into so many tribes and nations. This is German, the other is French; that is English, a fourth is Italian, a fifth is Austrian, a sixth is Russian, etc. Although many intelligent men amongst them know that this racial difference is an optical illusion, yet they all confess their inability to stand firm before its uncanny, invisible power. The Realty is that all mankind are from one progeny and belong to one family, but although this is the Reality, it exercises no permanent influence upon the minds. . . . .
"So many wars have taken place! So many countries are devastated, so many cities are ruined; and yet people are not satisfied with human butchery, are not satisfied with carnage and bloodshed. Still the hearts are stiff and unfeeling! Still the souls are callous and cold, still the minds are dark and frigid, still the people are unsusceptible and unyielding, still they are in deep sleep! Oh! When will they be awakened? When will they become merciful? When will they practice the Golden Rule? This hatred and animosity destroys the basis of the structure of humanity, while love and amity are conducive to the well-being and prosperity of mankind.
"Today the people are thrown into the utmost consternation! How many fathers were lamenting and groaning last night, and how many mothers have been crying and weeping in this town and Acca! They are thrown into such a panic, they are so alarmed that no description can give an adequate picture! Why this tyranny? Who has obliged them to perpetuate these acts of savagery! The kings and the rulers, the politicians and the statesmen live in the utmost ease in their palaces and send these innocent men and peasants who have never seen each other, into the battlefield to tear each other to pieces with shells and cannon balls. The armies are the pawns to be played with on the chess-board of their fiendish ambitions! How cruel is this! How pitiless is this! How brutal is this! How ferocious is this! These so-called leaders of humanity are not willing to let even one hair fall from their heads. They are cowards and are sulking in darkness. Why do they send these thousands and thousands of men to the field of carnage, to be mowed down by each other like the grass!
"If a number of imaginary or real difficulties have arisen between Austria and Servia, if they are really disinterested and are anxious to keep the balance of the Powers and not disturb the Peace of Europe, why do they not go before the Court of Arbitration? The impartial members of that Court of Arbitral Justice will look into the nature of the claims of each party, and after mature investigation decide which one is in the right. Were they ready to refer all their differences to such a Court, this war would have been obviated. The Universal Court of Arbitration is the only body that shall resolve all the disagreements and contentions that arise between the nations of the world. Extraordinary exertion must be put forward by the civilized governments to organize such an influential, international organization, before which all their quarrels may be arbitrated. What better plan can be conceived by man? What harm is there in this? The rulers, the cabinet ministers and the administrations of each country will find the utmost comfort and ease enjoying the fruits of their labors. . . .
"If we reflect carefully, we observe that since history has been written and the deeds of mankind recorded and preserved, no one can point out a single instance that Peace, Love and Amity have been ruinous and harmful in their results. They have filled the world with joy and radiance and happiness.
"More astonishing than all these matters is this: These warring nations believe that the object of the religion of God is war and strife! This is the most preposterous idea that any man could let enter into his mind! . . . . How negligent are the people! How thoughtless and inadvertent they are! It is as though there is not a single iota of love in the hearts of men, as though they have never heard the name of love, as though their hearts are the sepulchres of hatred and envy! Man is the most ferocious animal, yet does he accuse the wild beasts of the jungle of this quality! The ferocious beasts kill other beasts, but not one belonging to their own species. They kill for their own food and sustenance. For example, man says the wolf is ferocious!
O, poor wolf! O, wronged wolf! The wolf tears to pieces one sheep in order to keep its body alive. If it does not kill the sheep, it will die of hunger, because being a carnivorous animal, it cannot eat grass. But man, who considers himself lord of creation, will become the cause of the total annihilation of a million of his fellow-beings. The poor wolf is a very incompetent tyro in comparison with this kind of man! Then he will boast 'I am a conqueror, I am a hero, I am a victor, I am a superior General, I am a Field-Marshal, I am an Admiral!' Man! It is better for thee to hide thy head under the earth! Thou hast crimsoned
the ground with the blood of thy brothers! Thy hand is stained with their blood! Thou hast slaughtered and butchered God's own children! Thou hast destroyed the living temples of the Spirit! Thou hast trampled under thy feet the rights of men! Thou hast snuffed out the burning lamps of life and truth! It is strange, passing strange, that notwithstanding all these violations of Divine Law, thou art yet wantonly boasting and exalting thyself above all mankind."
When Abdul-Baha finished speaking, the room was throbbing with the Spirit! There was a blind singer from Egypt, and he commenced chanting a number of sacred songs. When we left the holy Presence, the spell of his powerful word was still with us, and I believe it will continue to be with us as long as we live.
A MESSAGE TO THE AMERICAN PEOPLE
From the San Francisco Chronicle, October 4, 1912
ABDUL-BAHA ABBAS, NOTED PERSIAN TEACHER, ARRIVES
APOSTLE OF UNIVERSAL PEACE AND BROTHERHOOD TO DELIVER SERIES OF LECTURES
ABDUL-BAHA ABBAS, the Persian teacher and disciple of universal peace, the oneness of humanity, the oneness of God, universal love, the eradication of prejudice, arrived in San Francisco early yesterday morning. He has been in the United States six months, and though his arrival here had been arranged for and expected for several days by the local assembly of Bahais, no one was at the railroad station to meet him. This was in accordance with the expressed wish of the venerable teacher. He had telegraphed that he desired to enter the city quietly. His train was eight hours late and he with his suite drove to the house at 1815 California Street, which has been prepared for his residence during his three weeks stay here.
Accompanying Abdul-Baha were Dr. Ameen U. Fareed, Mirza Ahmad Sohrab and Mirza Mahrnood of Persia, Mirza Ali Akbar of Russia and M. Fugeta of Japan. They will act as interpreters to Abdul-Baha in the series of lectures he will deliver in San Francisco and the transbay cities.
Abdul-Baha's career is romantic. He went to the prison fortress of Akka, near Mount Carmel, in Palestine, with his father when twenty years of age. With no schooling, except the teaching of his noble father, he spent forty years in prison. Since his release four years ago he has traveled in Egypt, Continental Europe and England, pleading for the removal of prejudice and the establishment of universal peace.
At the house were a score of people, mostly women. One woman said she did not think Abdul-Baha would see a reporter, as he was going to Oakland in the afternoon. But he did.
IS STRIKING FIGURE.
Abdul-Baha is of middle stature, strongly built, and wears long, light-colored robes. His forehead is high, broad and full, his nose slightly aquiline and his beard and mustache gray-white. His eyes are gray and blue, large, soft, penetrating. His gray hair rests on his shoulders.
"My greatest happiness this morning," said he, "is this: That I have come to such a modern and progressive city. Praise be to God, everything is beautiful and there seems to be much joy here."
After a few questions and answers he was shown a copy of the Chronicle containing the full accounts of war preparations in the Balkan states and Turkey. He inquired if actual hostilities had begun and then asked:
"Will the Chronicle take a message from me to the American people?" Answered in the affirmative, he dictated an appeal for universal peace.
AN APPEAL FOR PEACE.
"Praise be to God: The United States has in reality made extraordinary progress; day by day they are advancing toward the ultimate goal. The material virtues of the people are many; now they must think of the ideal virtues, so that the highest of the perfections of humanity may illumine the regions of America. Among the highest virtues is universal peace, the oneness of humanity. The chief ailment of humanity today is international strife; this militates against the advancement of the material and ideal virtues.
“The continent of America is isolated so far as other countries are concerned; the government is not thinking of making conquests, of enlarging the circle of colonization. They are not thinking to contend with other nations so far as financial, commercial and political supremacy is concerned. They are not the rival of any other nation.
"Their utmost desire is this: That the continent of America be protected.
"They are engaged in the amelioration of internal conditions; they are not engaged in warfare with any nation. Therefore, they have the time and ability to raise the standard of universal peace and spread the doctrine of the oneness of God. May their influence spread and permeate to all parts of the world.
"Other peoples of the world have to contend with international difficulties. First, the nations are rivals with each other so far as commercial advantages are concerned. Second, they are thinking of the national self-aggrandizement. Third, they are thinking of planting new colonies. Therefore, it is difficult for them to step into this field, to uphold international peace, because they are contending, warlike, victory-loving people. They cannot be instrumental in promulgating international peace.
PRAISES AMERICAN DEMOCRACY.
"But, praise be to God, the American Government is no warlike government; the American democracy is not founded upon warlike doctrines. Hence it becomes this democracy to uphold international peace and spread it throughout the world. Through the promulgation of this doctrine will be distributed the greatest blessings.
"It will eliminate the darkness of prejudice, the darkness of war, the darkness of rancor and hatred, the darkness of racial prejudice, the darkness of political prejudice. May this darkness be blotted out and the light become widespread, universal. May the oneness of humanity become primordial, supreme.
"His holiness, BAHA'O'LLAH, fifty years ago spread broadcast His great Movement, proclaimed the benefits of international peace. This took place at a time when the thought was not in the minds of men, nor the words upon the tongues of the people. At the time He summoned people from all parts of the Orient. He addressed letters to the sovereigns of Europe, setting forth the results to accrue from the establishment of universal peace. He invited all to participate in a world's arbitral court of justice, to be composed of representatives of every government in the world, the delegates thereto to be chosen and ratified by the governments. Thereto would be referred disputes between nations for settlement. In case any government or nation should prove rebellious concerning any decision of the court, the other nations should coalesce to force it into obedience.
"My fervent hope and fond desire concerning the American people is that through their instrumentality the scope of this project will be enlarged and that earnest concerted action between the nations of the world will result therefrom."
"This great Cause, which alone insures the happiness of the world, must receive support throughout the world."
Abdul-Baha will remain in the city for two or three weeks. Many of the churches have invited him to fill their pulpits, and his first public appearance will be Sunday morning at 11 o'clock in the Unitarian Church at Franklin and Geary Streets. Sunday night he will deliver a sermon in the First Congregational Church in Oakland.
Abdul-Baha has been invited to deliver a talk at Stanford University by Dr. David Starr Jordan, which he has accepted. Speaking of this yesterday, he said:
"The duty of educated men, especially university presidents of the nation is this: To teach in the universities and schools ideas concerning universal peace, so that the student may be so molded that in after years he may help carry to fruition the most useful and human issue of mankind."
MASHRAK-EL-AZKAR BUILDING FUND Received previously, $4,026.74 Received during September, 1,533.88 Total to date, $5,560.62
STAR OF THE WEST
PUBLISHED NINETEEN TIMES A YEAR
By the BAHAI NEWS SERVICE, 515 South Dearborn Street, Chicago, Ill., U. S. A.
Entered as second-class matter April 9, 1911, at the post office at Chicago, Illinois, under the Act of March 3, 1879.
Editorial Staff: ALBERT R. WINDUST — GERTRUDE BUIKEMA — DR. ZIA M. BAGDADI
Honorary Member: MIRZA AHMAD SOHRAB
Terms: $1.50 per year; 15 cents per copy.
Note—Until further notice, distribution in the Orient is through Agents.
Make Money Orders payable to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U. S. A.
To personal checks please add sufficient to cover the bank exchange.
Address all communications to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
TABLET FROM ABDUL-BAHA.
HE IS GOD!
O thou Star of the West!
Be thou happy! Be thou happy! Shouldst thou continue to remain firm and eternal, ere long, thou shalt become the Star of the East and shalt spread in every country and clime. Thou art the first paper of the Bahais which is organized in the country of America. Although for the present thy subscribers are limited, thy form is small and thy voice weak, yet shouldst thou stand unshakable, become the object of the attention of the friends and the center of the generosity of the leaders of the faith who are firm in the Covenant, in the future thy subscribers will become hosts after hosts like unto the waves of the sea; thy volume will increase, thy arena will become vast and spacious and thy voice and fame will be raised and become world-wide—and at last thou shalt become the first paper of the world of humanity. Yet all these depend upon firmness, firmness, firmness!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Vol. V
No. 11
RECENT TABLET FROM ABDUL-BAHA
Through Aga Mirza Lotfullah, London,
To the maid-servant of God, Miss Gamble.
Upon her be BAHA'O'LLAH-EL-ABHA!
HE IS GOD!
O thou beloved divine maid-servant!
The letter, dated May 26th of the present year, was received, but on account of the weakened condition of Abdul-Baha the answer was delayed. Now, as through the help and favor of God, health is secured, I therefore write the answer, so that thou mayest perceive that thou art not forgotten. I ever remember thee and beg for thee from the Kingdom of ABHA everlasting help and bounty.
I hope thou art of those who are firm in the Covenant and that thou wilt call the people unto the Testament. The Blessed Beauty has established this Covenant so that all (the Bahais) may know that whatsoever things proceed from the Pen of the Covenant (Abdul-Baha) are based upon infinite wisdom. They should not hurry, for it (wisdom) will become apparent and evident later on.
Abdul-Baha has ever been a concealer of defects and still is a coverer of sins and will not attempt to publish the short-comings and the faults of any soul, but will rather keep them secret. Therefore, to some the situation seems ambiguous, for they are ignorant of the reality of the subject.
Should be (Abdul-Baha) not overlook them and explain all the events then there would remain no doubt as to Abdul-Baha's extreme kindness. How patient and long suffering he (Abdul-Baha) is! If he ever utters a word or dictates something concerning a soul, it is a matter of warning which arises from kindness.
It is an act of kindness on the part of a physician when he explains the disease of his patient, for his explanation secures the recovery.
I swear by the God beside Whom there is no other God, were any one to amputate any of my limbs, I would pardon him before he had committed the crime; but I can never say that an invalid is robust and healthy, for I wish his recovery, and this is extreme kindness not enmity.
Therefore, if the believers of God wish to be kind to a soul, they should desire his well-being and try to advise him, so that the kind physician may prescribe a remedy and thus secure his recovery.
Upon thee be Baha-El-ABHA!
(Signed) ABDUL-BAHA-ABBAS.
Translated at Mount Carmel, Haifa, Syria, August 24, 1914.
[Page 169]
In Memorium
THORNTON CHASE
FEBRUARY 22, 1847
SEPTEMBER 30, 1912
AT THIS time last year, the STAR OF THE WEST, suggested that the Bahais throughout America, in some befitting manner, observe October nineteenth as "The Day of Thornton Chase"—inasmuch as it was the anniversary of Abdul-Baha's visit to the grave of Mr. Chase at Inglewood Cemetery, Los Angeles, California—whom he eulogized in these imperishable words:
"This revered personage was the first Bahai in America. He served the Cause faithfully and his services will ever be remembered throughout ages and cycles."
We would respectfully remind the friends of the approach of the second anniversary of this event. THE EDITORS.
"DIVINE WISDOM HAS ENCIRCLED ALL"
Clipping from Newspaper, Fanwood, New Jersey, June 1, 1912
FANWOOD HEARS PERSIAN SPEAKER
ABDUL-BAHA DISCOURSES UPON THE DOCTRINE OF UNIVERSAL BROTHERHOOD
RESIDENTS of Fanwood borough had an opportunity Saturday evening to hear Abdul-Baha, a Persian, who has come to this county to visit, after spending nearly forty of his seventy years in prison in the Holy Land for exploiting the doctrine of universal brotherhood, the doctrine for which his father suffered martyrdom.
While in Fanwood he was the guest of Mr. and Mrs. W. H. Hoar. He will make his home for a time at least in Montclair.
After highly complimenting the citizens of Fanwood for their beautiful homes and stating that the town ought to be named Spiritville, because of its spiritual atmosphere, he turned to a discussion of the eternal verities, a synopsis of his address being as follows:
"Material objects in the material world are subject to change, but the cause of The Kingdom is never-ending. Therefore it is the most important. But alas! alas! day by day the power of the kingdom is weakened, the material forces of nature gain the ascendency. The divine signs are becoming less and less and the material powers more and more. It has reached such a degree that the materialists are daily progressing and advancing, and the divine are vanishing.
"Irreligion has conquered religion. The reason for the chaotic condition lies in the differences among the religions themselves, and animosity and hatred among the sects and denominations. The materialists have availed themselves of this difference amongst the religious and are constantly attacking them so that they may uproot the tree of religion. As the religions are contending among themselves they are being vanquished. If the general is at variance with his army on account of military tactics there is no doubt that he will be defeated by the enemy. Now religions are at variance; war and strife exist among them, and they are back-biting each other, shunning each other's association—nay, rather, if necessary, they engage in shedding each other's blood. Read history and see what horrible events have transpired. All the prophets were sent for the sake of Christ, but alas! that the Talmud and superstitions contained therein could veil Jesus to such a degree that they crucified their promised Messiah. Had they forgotten the Talmudic traditions and investigated in reality the religion of Moses there is no doubt that they would have become believers in Christ. But imitations deprived them of their Messianic bounty. They were not refreshed by the downpour of rain of mercy; neither were they illumined by the rays of the sun of truth.
"Imitation destroys the foundation of religion. Imitation kills the spirituality of the human world. Imitation has changed into darkness the heavenly illumination. Imitation has deprived man of the knowledge of God. Imitation is the cause of victory of irreligion
over religion. Imitation is the cause of the denial of divinity. Imitation refuses the law of revelation. Imitation sets aside the prophethood. Imitation denies the Kingdom of God.
"When the materialist compares these imitations with the intellectual criterion they find they are all superstitions; therefore they deny religion. The Jews have two ideas of purity and impurity of different religion. When you compare them with the criterion of science you will find that they are without foundation.
"Is it impossible for us to receive the infinite bounties of God? Is it impossible to discover the virtues of the spiritual world because we are not living in a day in the past ages—the era of His Holiness Moses—the era of the prophets of God and the era of His Holiness the Christ? Those periods were spiritual periods of the world; therefore, is it impossible for us to become perfect in spirituality as those in the past ages because we are far from them and are living in a materialistic age? But the same God is able to bestow the same favors—nay, rather greater favors upon the present century. For example, in past ages He granted to His servants reason, intelligence and understanding. How can we say that He is not able to bestow the same favors upon His people in this day? Is it just that He sends His Holiness Moses for the guidance of the past nations and forgets entirely those who are living today? Is it possible that this age has become deprived of the bounties of God, when the ages of tyranny and conflict of the past ages received an inexhaustible share of divine bounties? The same kind God who has granted His favors in the past has opened today the doors of the Kingdom. The rays of His sun are shining, the breath of the Holy Spirit is encircling, that omniscient God is still able to assist and confirm us by His spirit, to illumine our hearts and to gladden our souls, to perfume our nostrils with the fragrance of holiness.
"Divine wisdom has encircled all, has spread His heavenly table before us, and we must take a bountiful share of this divine favor.
"The work of the shepherd is to bring together the scattered sheep and to collect the dispersed sheep. If, on the contrary, he scatters the united flock, he is not the shepherd. As the prophets fulfilled their mission in this respect, therefore they are the true shepherds, His Holiness Moses came at a time when the Israelitish tribes were like scattered sheep; discord was rampant among them, enmity and hatred increased their disunion.
"Moses, with divine power, collected and united these scattered flocks. He set within the shell of their hearts the pearl of love. He freed them from captivity and carried them from Egypt to the Holy Land. In science and art they made wonderful progress. Sociology and bonds were established between them. Their progress in all the degrees of human virtues was so rapid and marvelous they founded the Solomonic sovereignty. Is it possible to say that Moses was not a real shepherd and did not gather together these scattered flocks?
"His Holiness Christ was a real shepherd. At the time of His manifestation the Greeks, Chaldeans, Assyrians, the Egyptians and the Europeans were like so many scattered flocks. Christ breathed in them the spirit of unity. He harmonized.
"Therefore it is established that all the prophets of God have come to unite the children of men and not to disperse them, and to put in action the law of love and not enmity. Consequently we must throw aside all these prejudices, forget the racial prejudice, the patriotic prejudice, the religious and political prejudice. We must become the cause of unity of the human race. Work for universal peace, sing about the means of love and destroy the basis of enmity so that this material world may become the divine world, the world of matter become the world of the Kingdom and humanity may attain to the world of perfection."
OUR PERSIAN SECTION this issue contains: (1) (2) Talks by Abdul-Bahä in Acca; (3) Poems by Munshid: (a) "Glad-tidings of the Return," (b) "Awaking from Heedlessness," (c) "In Praise of the Blessed Perfection and of the Temple of The Covenant," (d) "The Unselfishness of Religion," (e) "The Education of Children," (f) "Rizwan Greeting and the Emination of the Unity of Mankind."
VOICE RECORDS OF ABDUL-BAHA may be obtained from Mrs. Howard MacNutt, 935 Eastern Parkway, Brooklyn, N. Y., at 85 cents each, including packing and shipment via parcel post. These are disc records and can be used on various phonographs.
PAGE 1
VOL V
No. 11
نجم باختر 1329 . جلد پنجم .شماره یازدهم .
27 ماه سپتمبر
این جریده بر حسب تاریخ بهائی هر نوزده روز چاپ و توزیع میگردد و در نهایت آزادی در مسائل یگانگی بشر و وحدت ادیان و ترویج صلح عمومی و تربیت اطفال و پیشرفت امر حضرت بهاء الله در اطراف جهان و توضیح حقائق این دین عمومی خواهد نوشت و مقالات مفید که موافق سبک اداره است قبول و نشر خواهد گردید .
صفحه 1 -1
صورت نطق مبارک شب 19 ماه محرّم سنه 1333 در عکا
هوالله : واقعا مردم چه قدر بی انصافند از روزی که حضرت مسیح ظاهر شده تا یومنا هذا نفسی نتوانسته است که در کنیسه های یهود ذکر مسیح را بکند حالا بهائیان در معبد یهود اثبات میکنند که مسیح کلمة الله است مسیح روح الله است و در کلیسیای نصاری اثبات میکنند که حضرت رسول پیغمبر الهی است با وجود این مردم از ما راضی نیستند یک روزی نیویورک میرفتم در کلیسیائی صحبت بدارم یک شخص هندی از بزرگان آن بلد ما را تصادفا ملاقات کرد که رو به کلیسیا میرویم تعجبّ نکرد پیش خود گفت بروم ببینم چه خبر است آمد در کلیسا دید در بالای صفه من ایستادم و اثبات نبوّت حضرت رسول الله را میکنم واقعا حیران شد وقتی آمدیم بیرون چنان صورتش بشّاش بود که وصف ندارد گفت « والله چه حکایتی است که در کلیسیای مسیحی در حالتی که قسیسها و مسیحیان حاضر باشند کسی اثبات نبوّت حضرت رسول را بنماید خیلی منجذب بامر شد فی الحقیقه کلیسا پر از نفوس بود بعد هم قسیس اظهار شکر و ممنونیّت و سرور کرد در این سفر هرچند ما در نهایت عجز و ضعف بودیم لکن تأییدات جمال مبارک مثل دریا موج میزد در هرجا که وارد شدیم چون بنای صحبت گذاردیم دیدم جمیع ابواب مفتوح و انوار شمس حقیقت چنان تأیید مینماید که حدّ و وصف ندارد .
صفحه 2 - 1
در هر جائی که وارد شدیم چه در کنائس چه در معابد چه در مجامع اوّل توجّه بملکوت ابهی نمودم یک چند دقیقه و تأیید میطلبیدم بعد ملاحظه میکردم که تأییدات جمال مبارک در روح آن محفل اوج میزد آنوقت بنای صحبت میکردم .
صورت بیانات مبارک روز 22 محرّم سنه 133 در بیت مبارک .
هوالله
اوروز رفتم یک قدری تا این پائین ها راه رفتم خوب بود عجب است انسان اگر توی رختخواب بخوابد دیگر میخوابد من عادت ندارم بخوابم من تا بحال در وقت ناخوشی هیچ در رختخواب نخوابیدم همینقدر است که انسان باید خودش را از سرما حفظ کند مثلا اگر در مصر و لندن و در پاریس در رختخواب میخوابیدم اینجا نمیرسیدم الحمدلله بفضل و عنایت جمال مبارک بآستان مقدّس رسیدم هیچ آرزوئی نداشتم مگر اینجا برسم بسیار شبها فکر میکردم که چه بخواهم دیدم هیچ چیز غیر این نمیخواهم و ابدا هوائی مثل هوای اینجا نیست برای من این همه ممالک که سیر و سیاحت کردم در بهترین هواهای عالم که مشهور است رفتم مثل دوبلین محلّ ییلاقی وزرای و وکلای واشنگتون خیلی محلّ بلندی است درختهای جنگلی بسیار دارد هوایش در نهایت لطافت است خیلی از سطح دریا مرتفع است مثلا به دنور رسیدیم .
صفحه 1 – 2
هوایش بسیار لطیف است شهر بسیار باصفائی است ما در « سویسرا» بودیم آن دیگر معروف آفاق است چون از از اطراف در موسم تابستان آنجا میآیند ولی مثل هوای حیفا نیست هوای عکا بهتر از هوای حیفاست لکن این برج و بارو خانه ها متصّل بیکدیگرند و رطوبت بسیار دارد اگر اینها برداشته شود هوایش خوبست وقتیکه آمدیم ما را توی قشله کردند ده پانزده روز نگذشت که مثل برگ درخت میریختند کسی نماند سرپا مگر من و آقا رضای مرحوم روزی یک دیگ شوربا و شب یک دیگ ترپلو از برای آنها می پختم دیدم حاجی علی اصغر مرحوم چشمهایش را رویهم گذاشته میگوید « ننه جان ننه جان » من از از آنجا گذشتم چشمهایش را باز کرد خیلی خجل شد حرمش والده حسین آقا تب کرده بود میگفت چه شده است مرا از طرف دیگرش حسین آقا افتاده بود میگفت «دلم میسوزد آمان » خلاصه جمیع خوابیدند کسی که آب بآنها بدهد نبود اینطور بود هوای عکا ضابطیها که محافظ ما بودند ده نفر
بودند دیدم نه نفر آنها خوابیدند چاههای عکا مثل زهر تلخ بود حالا شیرین شده در بیست و پنج سال که جمال مبارک در عکا تشریف داشتند هیچ ناخوشی نشد چهار مرتبه در همه جا وبا واقع شد و تا دم عکا آمد ولی داخل نشد چهار نفر از عکا بیرون رفتند دم دروازه افتادند وقتی که گفتند وبا رسید بحیفا خواجات نصرانی عکا فرار کردند رفتند بیرون توی دهات آنجا ها هم وبا واقع شد آن وقت فرار کرده آمدند عکا از حکیم گنجشک نمسادی مشهور پرسیدند چه شد که در عکا وبا نیامد اوّل جواب نداد بعد گفت این برجها و بارودها محافظت نمود باری هیچ ناخوشی در عکّا واقع نشد تا آنکه صعود واقع شد آن وقت همه جا وبا نبود آنجا وبا شد کلّ نصاری گفتند « طلسم عکا شکست » از جمیع ظهور مظاهر مقدّسۀ الهیّه روحی لهم الفدا آثار قدرت و عظمت ظاهر بود لکن بر مؤمنین مثلا در ایّام ظهور حضرت موسی روحی له الفدا آن نفوسی که مؤمن باو بودند ستایش میکردند .
صفحه 2 – 2
در ایّام حضرت روح روحی له الفداء عظمت امر بر یازده نفر ظاهر بود همچنین در ایّام ظهور حضرت رسول عظمت امر بر مؤمنین ظاهر بود امّا در این ظهور مبارک همه کس در ایّام صعود مبارک قصائدی نوشته اندکه مافوق آن نمیشود شخص مسیحی میگوید « من معتقد بجمال مبارک نیستم ولکن معجزاتش مثل آفتاب است » در بغداد جمیع علما و فضلا و اعاظم و اکابر خاضع بودند یک سیّد داود افندی بود عبدالرحمن افندی آلوسی بود باری جمیع علما در نهایت خضوع بود یک بود در صفحات کردستان که رئیس آنها احمد بیک پسر خسر بیک و عبدالغفار پاشا پسر کیخسرو بودند اینها آمدند بغداد بحضور مبارک مشرّف شدند آنوقت جمال مبارک همیشه در اندرون تشریف داشتند مردم میآمدند در بیرون می نشستند بعد یکی یکی را احضار میفرمودند مشرّف می شدند عبدالرحمن گفت بحضرات که شما باید باصول حضور پادشاهان داخل شوید آمدوم در ارسی ایستاد عرض کرد « قربانت گردم عبدالغفار پاشا احمد پاشا . . . خلاصه باین ترتیب اینها داخل شدند من آمدم بیرونی دیدم یک کردی میآید ولی با لباس عجمی یک شال ترمه برسر و یک شال ترمه بر کمر او هم از اهل چارسو بود گفت « از شما یک خواهش دارم آرزوی من این است که روی درویش وحمّد را ببینم یک طوری گفت که من بدون اینکه از جلو رفته بگویم کسی نباشد باو گفتم بیا حالت مرا منقلب کرد آمد دم در ارسی ایستاد فرمودند « بیا» رفت بالا او را با پاشاوات نشاندند باری کسی بحضورمبارک مشرّف نشد مگر آنکه او را منقلب کرد نفوسی که از خارج آمدند و مشرّف شدند کلّ منقلب می شدند و محبّت پیدا می کردند .
صفحه 1 -3
نجم باختر : این ششقصیده را از اشعار آبدار حضرت ( منشد) میرزا مهدی بروجنی من محّلات اربع اصفهان (کاتب) کاتب (110)
قصیده با بهجت در بشارت ظهور یوم رجعت :
منوّر عالم از فرّ بها شد هیچ میدانی . مزیّن هستی از وجه خدا شد هیچ میدانی . ببذل نعمت بی منتها از جلوۀ جانان . دهان جان پر از حمد و ثنا شد هیچ میدانب . بهر سو از فروغ جلوه اش دلهای مشتاقان . همه مرآت پاک حقّ نما شد هیچ میدانی . بهلء الله را در ظلّ پیمان از دل و از جان . زتحت ارض تا فوق سما شد هیچ میدانی بسان وادی ایمن فضای طور دل روشن . ز یمن حضرت عبدالبها شد هیچ میدانی . زطوفان بلای ظالمان داد مظلومان . بپا هرسو هزاران کربلا شد هیچ میدانی . ذبیحان حسام عشق را اند منادی او . روان صد زمزم از نون فدا شد هیچ میدانی . کنون ای مردۀ غفلت که از آب حیات حقّ . دل اموات تسلیم بقا شد هیچ میدانی . تو روی دل بطغیان سوی باطل کرده امّا حق ّ . بدارالملک دل فرمانروا شد هیچ میدانی . دراین فیروز روز ای مانده اندر ظلمت غفلت . زاسرار قدم کشف غطا شد هیچ میدانی . زشرق و غرب بر شد تا بگردون بانگ جاء الحقّ . بدین برهان حق از باطل جداشد هیچ میدانی . بمکتب خانۀ علمش شبق خوان هرکه شد فارغ . زجهل و سهو و نسیان و خطا شد هیچ میدانی . بجهل ای آنکه چشم دانش از وجه خدا بستی . شب قدر آمد و روز لقا شد هیچ میدانی . پی بلع جمال جها و و هم و غفلت و ذلتّ . کلیم حقّ نمایان با عصا شد هیج میدانی . سلیمان الهی شد بفوق تخت آگاهی . زهر سو پیک امرش در سبا شد هیچ میدانی پی احیای اموات شقاوت بر زمین نازل . مسیح الله از اوج سما شد هیچ میدانی . پی فتح قلاع دل ز خلف پردۀ رحمت . چنان بر خلق ختم انبیا شد هیچ میدانی . علیّ مرتضی با ذوالفقار حجّت و برهان . بامر حقّ مهیّای غزا شد هیچ میدانی . امام انس و جان انباز قرآن قاطع برهان . بشمشیر بیان کشورگشا شد هیچ میدانی . حسین آن کو بخاک کین عجین شد خون حلقومش . کنونش خونبها وجه خدا شد هیچ میدانی . چه مصدر بود عهد ثابت و پیمان محکم را . جنابش مرجع اهل وفا شد هیچ میدانی . چو آن ذات قدم زد دم پی سلطان عالم . بصد اقلیم دل صاحب لوا شد هیچ میدانی . ظهورش مظهر و مصداق الفاظ و معانی را . همه از ابتدا تا انتها شد هیچ میدانی . وجودش شاهد شاهی و آگاهی بحقیّت . بخیل انبیا و اولیا شد هیچ میدانی . جهان با آن همه طغیان و کبر و کین ز تأییدش . قرین صلح و تسلیم و رضا شد هیچ میدانی . دل هر ذرّه زو بیت الشرف از مهر دانش شد . لب هر مرده زو عین البقا شد هیچ میدانی . ز تقسیمات او آفاق و انفس با همه عصیان . زبین عصمت و حلم و حیا شد هیچ میدانی . بهاء کرمل آمد بر سر تخت خداوندی . از او ساعیر و فاران با صفا شد هیچ میدانی . زحقّ آن نخوت و کبری که در دل بود زاهد را . کنون آن کبر و آن خوت کجا شد هیچ میدانی .
صفحه 2 - 3
بگو با شارق مسکین که آن سلطان باذل را . زمان بذل و هنگام عطا شد هیچ میدانی . ز توحید بهاء الله تو اینان غافلی امّا . جمادی ناطق و مدحت سرا شد هیچ میدانی .
قصیده تنبیه در مذمّت غفلت از طلعت رحمن و تجاهل از معرفت حیّ سبحان تعالی شاعر عرفان اهتل الامکان
دعوت حقّ را بصد برهان ندانستی چرا . قدر این الطاف بی پایان ندانستی چرا . حقّ ز قرآن داشت صد برهان تو جاهل زامتحان . احتجاج جهل از برهان ندانستی چرا . با چنین نعمت که حقتّ چشم حق بین کرده باز . حق رحمن باز از شیطان ندانستی چرا . ای شده مغرور جهل خویش و نامش کرده علم . جهل را از علم گو نقصان ندانستی چرا . ای بشکّو ظنّ تمسّک جسته حقّ شد آشکار . با لوای علم القرآن ندانستی چرا . از تو حقّ با خون پاک خویشتن پیمان گرفت . ای سیه رو قدر آن پیمان ندانستی چرا . جای طاعت روز وشب طغیان همیورزی بحقّ . فرق طاعت آخر از طغیان ندانستی چرا . عدل حق میزان و قربش جنتّ و بعدش جحیم . این جحیم و جنتّ و میزان ندانستی چرا . راستی را از چه رو نسبت بمی دادی بکذب . شعر نحبان زآیت سبحان ندانستی چرا . ای بعمر خویش مغرور و بدنیا داده دین . از فنا فرق بقا چندان ندانستی چرا . آدم از تشریف دانائی به است از گاو و خر . قدر این تشریف ای نادان ندانستی چرا . ای بشکّ و وهم قانع گشته از حقّ الیقین . وهم را توفیری از ایقان ندانستی چرا . حق بناحق از چه با باطل مقابل ساختی . ای سیه دل از جمادی جان ندانستی چرا . از خدا بگذشتی و با خودپرستی ساختی . مرگ را از عم جاویدان ندانستی چرا . جای حبّ حق درون انباشتی از بغض حقّ . نار نیران از گل و رضوان ندانستی چرا . خارو خس از سوری و سنبل نفهمیدی ز چه . دیو و دد را رتبه از انسان ندانستی چرا . مرکز پیمان کجا و ناقض پیمان کجا . گرگ را از یوسف کنعان ندانستی چرا . خود توکاین سان جای ایمان جوئی از کفر احتجاج . زابتدا
پس معنی ایمان ندانستی چرا. پیشه ات آزار مردم شیوه ات درّندگی است . از بهائم معنی انسان ندانستی چرا. بهر اعطای سعادت دست توفیق خدا . مملکت زو پنجه بر دامان ندانستی چرا . درد بی درمان جهلت را طبیب فضل حقّ . خواست از علم ابد درمان ندانستی چرا . اجتهاد پیر عقل از احتجاج غول نفس . این دو را از بد سری سامان ندانستی چرا . حق ترا عزّت بایمان داد در خذلان کفر . شادی از غم عزّت از خذلان ندانستی چرا . شارق از نور وفا یک ذرّه گویا در تو نیست . ورنه جان را در ره جانان ندانستی چرا .
مخمّس در بشارت نفس ظهور ناهر النور مکلمّ طورو ثنای هیکل میثاق
خیزید و بپوئید همه کون و مکان را . پوئید و بگوئید کهان را و مهان را .
صفحه 1 - 4
کز کوس بشارت بنوازید زمان را . کان جلوه که حق داد بما وعدۀ آن را . از پردۀ اسرار همین است و جز این نیست . آن سرّ الهی که خدا داشت نهانش بی پرده ببینید بلا فاش و عیانش . جانانه عیان شد بستائید بجانش . کان روی که مانند ببر خوبرخانش . چون نقش بدیوار همین است و جزاین نیست . ای اغلسیان چنگ و دف و تاربگیرید . دوران بها شد میسرشار بگیرید . از پیش نظر پردۀ پندار بکیرید داد دل مهجور زدیدار بگیرید . کاین طلعت دادار همین است و جز این نیست آن ذات قدیمی که بیاراست نهان را . آن غیب منیعی که بپیراست عیان را . آن وجد لمیعی که برافروخت زمان را . آن شوخ که دزدید دل خلق جهان را . زان نرگس عیّار همین است و جزاین نیست . آن فیض بسیطی که در او کون و مکان بود . آن غیب غیوبی که نهان بود و عیان بود . آن نام فریدی که براز نام و نشان بود . آن شوخ که زنجیری او پیر و جوان بود . زان طرّه طرّار همین است و جزاین نیست . المژده که آن نور قدیمی ز پی نور . شد طالع و صاحب نظران را شده منظور . صد حیف که درک لمعاتش نکند کور . آن صاعقه کز بهرکلیم از شجر طور . گردید نمودار همین است و جزاین نیست . تا در لهب بغض ودور از برتحقیق . لب تر نکنی هیچ از کوثر تحقیق . رو پای طلب جوی چوداری سر تحقیق . گر حق بحقیقت طلبی از در تحقیق . باز آی که زنهار همین است و جزاین نیست . ای پند بداندیش بگوشت در شهوار . ایزد بتجّلی و تو در پردۀ پندار . پنداری از آن پند شوی عالم اسرار . جز وسوسه در عالم پندار مپندار . در عالم پندار همین است و جز این نیست . آن وجه لقاء الله وآن طلعت سبحان . کش داد خداوند بانجیل و بفرقان . برداشت ز رخ پرده و شد فاش بکیهان . آن پنجه که از قوّت او رایت عصیان . گردیه نگونسار همین است و جز این نیست . از جلوۀ او چشم جهان یافت بصارت . مطمورۀ آفاق از اویافت عمارت . زآب سخنش لوث زمین یافت طهارت . آب آب که پسرزآمدنش داد بشارت . با قدرت قهّار همین است و جزاین نیست . بنوشت بدلها خط مهری که زدودند . بنشاند ز جانها تف قهری که فزودند . بر بست بگیتی درجوری که گشودند . آن شاهد بازاری ما را که شنودند .
صفحه 2 – 4
در هر سر بازار همین است و جزاین نیست . شد چشمۀ حیوان زعطای شه قیّوم . معلوم و هویدا و تو در ظلمت موهوم . ای گشته ز هو هوم تو موجود تو معدوم . آن خضر که صد همچو کلیمش شده محروم . از عالم اسرار همین است و جزاین نیست . آن عبد بها غصن خدا مظهر تجرید . آن ذات عبودیّت و آن جوهر تفرید . زد خیمۀ یکرنگی احزاب بخورشید . شارق پی تعمیر طربخانۀ توحید . خوش باش که معمار همین است و جز این نیست .
در توضیح صفات و توضیح خواصّ دیانت
ای دل قوام کون و مکان از دیانت است . آرایش زمین و زمان از دیانت است قانون اعتصام زمان در شریعت است . اوضاع انتظام جهان از دیانت است . تأسیس اتحاد بجازآیت هدی است . توفیق اتفاق عیان از دیانت است . آنچه از فساد بنگری او از خدا جدا است .آنچه از صلاح بینی آن از دیانت است . آن وحشتی که مستعدّش نفس آدمی است . دستی کزاو گرفته عنان از دیانت است . رخشنده شمس طالع روح از شریعت است . تابنده مهر خاورجان از دیانت است . در چشم ملک نور زتأیید انبیا اسا . در جسم خلق روح روان از دیانت است . عهد و وفا و صدق و صفا و بخشش و عطا . صلح و صفا و امن و امان از دیانت است . مهر و وداد و عصمت و ناموس و عدل و داد . جودو سخانام و نشان از دیانت است . آسایش کهان و مهانت گرآرزو است . آسایش کهان و مهان از دیانت است . تحصیل سود و دفع زیانت اگر هوا است . تحصیل سود و دفع زیان از دیانت است . تشخیص حق مردم و تحدید حدّشان . رانند اگر بکلک و بنان از دیانت است . تشریح قبض و بسط حیات و ممات را . هرکوبرآورد بزبان از دیانت است . بازوی اختیار نظام زمانه را . این اقتدار تاب و توان از دیانت است . از گوهر علوم بدینسان کز خلق رواست . در دل هزار معدن و کان از دیانت است .این فیض منبسط که زگنج غنای حق .آمد محیط کون و مکان از دیانت است . بر خلق این سعادت مطلق که همچو مهر . شد بر سپهر جلوه کنان از دیانت است . این فیض ارتباط که از شرق و غرب . جاری است چون محیط روان از دیانتست . آن چشمه یقین که بشست از جهان . نقش سواد وهم و گمان از دیانت است . جهل و دغل اگر بجهان از ضلالت است . علم و عمل اگر بمیان از دیانت است . حق ماجاء است و مرجع اگر که ممکنات بروی رجای پیر و جوان از دیانت است . شارق کنون بمنطق عقل از پی صلاح . گوید اگر چنین و چنان از دیانت است .
نجم باختر : «الا بذکرالله تطمئن القلوب » شعر باشد یا نثر .
صفحه 1 – 5
قصیده ترجیع بند در وجوب تربیت بنات و بنین بر اهل آسمان و زمین
مژده گوئید اهل دنیا را . که ستایند ذات ابهی را . آن خدائی که کلک موهبتش . نفی کرد از جهان معمّا را . ابر توحیدش از عنایت کرد . عرق توحید کوه و صحرا را . خواند بر خلق رسم یکتائی را . که ستایند ذات یکتا را . دست فیض هویّتش برداشت . از جهان ذلتّ من و ما را . تا زابها افق تجّلی کرد . ساخت معدوم ظلم و بغضا را . زشتی از روی اهل ارض ببرد . تا عیان ساخت چهر زیبا را . تاکند جنگ از جهان منسوخ . دم زد از صلح اهل دنیا را . پی تعلیم جملۀ اطفال . فرض کرد این ندای اعلی را . که شد ار زبّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین . دل بدانش دهید ای اطفال تا ز ذلتّ رهید ای اطفال . پند گیرید تا بچرخ کمال . مهر رخشان شوید ای اطفال . شد دبستات علم ایزد باز . رو بدو آورید ای اطفال . نسمۀ تربیت زساحت قدس . بدو گیتی وزید ای اطفال . عندلیب ادیب گلشن علم . نغمه هابر کشید ای اطفال . هر کجا نغمه زن هزار هزار . بچمن آرمید ای اطفال . علم جوئید جمله تا گردید . عصر خود را فرید ای اطفال . بگشائید گوش پند نیوش . پند حق بشنوید ای اطفال . این هذا هر دم از منادی حق . گوش هرکس شنید ای اطفال . که شد از ربّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین . قرب ایزد صفای تربیت است . دین حقّ از برای تربیت است . باش از آن بندگی دلابیزار . که مفادش سوای تربیت است . هست بیگانه از ضلالت جهل . هرکه او آشنای تربیت است . زندگانی ز تربیت جوئید . که بقا در بقای تربیت است . دست در ذیل غصن حقّ بزنید . که بظل خدای تربیت است . بر سرش تاج عزّت ابدی است . هر که او خاک پای تربیت است . نشود تا بحشر زار و فقیر . هرکه اندر غنای تربیت است . آنچه از وی مقام جان خوشنود است . نفحۀ مشگسای تربیت است . بگفتارش دل که از هر سوی . جاری این سان ندای تربیت است . که شد از ربّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین .
صفحه 2 – 5
از وصایای حضرت دادار . پند گیرید یا اولی الابصار . پند گیرید و دیده بگشائید . که جهان شد ز علم پر انوار . . هرکه از طفل خود بپوشد چشم . گفته حق بایدش کنند اجبار . طفل کز علم بی نصیب آمد بهتر آن کش بخون کشی صد بار . الحذر از بلای جهل و غرور . زینهار از چنین خطا زنهار . گر زتعلیم طفل پوشی چشم . کرد باید ز کرده استغفار . دختر اندر چنین بلا مپسند . پسر اندر چنین جفا مسپار . پسر دختران مقدّم گیر . این چنین گفته ایزد دادار . هله گوئید با نشاط و سرور . چه بیاران حقّ چه با اغیار . که شد از ربّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین . هرکه حق را زخود رضا فرمود . بخود اجرای این عطا فرمود . کودکان را بتربیت بگمار . که چنین خضرت بها فرمود . قلب روشن ز معرفت باید . خلق را این چنین خدا فرمود . کودکان را بجهل وامگذار . که خدا نهی از این خطا فرمود . معرفت جز بتربیت نرسد . کاین چنین مالک عطا فرمود . ناجی از ذلتّ دو عالم شد . هرکه بر علم التجا فرمود . هرکه در ظلّ علم منزل جست . فقر را صرف بر غنا فرمود . هرکه بوئی ز علم و معنی برد . همۀ درد ها دوا فرمود . کرد باید باهل ارض ابلاغ . کاین چنین خسرو بقا فرمود . که شد از ربّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین . علم نور یقین ایمان است . علم فیض بسیط یزدان است . علم کز خفای معرفت است . علم مهر سپهر عرفان است . علم در ظلمت قلوب امم . رمز مکتوم آب حیوان است . آنکه بر اهل ارض آمده فرض . از خداوند علم و ایمان است . علم خلد عطا و موهبت است . علم یبنوع تعلق و احسان است . تا بسنجند جملۀ اعمال . علم از حق کشیده میزان است . علم بحر محیط لاحدّی است . که در اتحّاد را کمان است . علم در چشم مردمان نور است . علم در جسم مردگان جان است . باز گوئید ای گروه بهاء . هرکه را از نژاد انسان است . که شد از ربّ آسمان و زمیت . تربیت فرض بر بنات و بنین . تا خدا باب علم و دین بگشود . بخلایق در یقین بگشود . از پی جلوه گاه حور العین . در فردوس برزمین بگشود .
صفحه 1 - 6
تربیت را برای موجودات . ربّ ایجاد آستین بگشود . از عنایت مدیر عالم کون . چه کمانها که از کمین بگشود . پیر عقل از جنین عنایت و جود . لب بتحسین و آفرین بگشود . دست حق از در خزانۀ علم . ناگهان قفل آهنین بگشود . شاهد علم و دین بغمزه و ناز کرد از جعد پر زچین بگشود . کلک مشّاطه بهاء الله . برقع از چهر آن و این بگشود پی ز هر سو منادی مقصود . لب باعلا ندا چنین فرمود . که شد از ربّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین .فضل حق را که مستمرّ خوانند . لایق شکر بی ثمر خوانند . هرچه جوئی ز علم او میجوی . برتو آن نکته مختصر خوانند . در چنین کور اعظمی کو را . دورۀ وحدت بشر خوانند . هرکه بی بهره شد زعام و ادب . هیکلش نخل بی ثمر خوانند . هرکه لب تر کند ز نشاه علم . کام او چشمۀ خضر خوانند . آنکه عاری ز علم و معرفت است عاری از نطق و از بصر خوانند . آنکه از فضل و علم محروم است . تنش از روح بی خبر خوانند . این سخن کز عنایت ابهی است . درهمه ملک منتشر خوانند . دشمن و دوست یک بیک گویند . یارو اغیار سر بسر خوانند . که شد از ربّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین . کلک حقّ کایت عطا گوید . حکم تعلیم را بما گوید . حکم تأدیب بر بنات و بنین . گوید و اصل مدّعا گوید . لوح تهدید در کبائر جهل . هرکجا گفت جابجا گوید . هرکه ابلاغ فضل و علم نمود . هرچه گوید باو ثنا گوید . مرض مهلک جهالت را . کی جز از تربیت دوا گوید . علم را بهتریت عطا شمرد . جهل را بدترین خطا گوید . هرچه جز دین بود هوس خواند . هرچه جز علم شد هوا گوید علم را خاصیت به پیر و جوان . ابتدا تا بانتها گوید . خامه این چامه بر ورق بندد . شارق این شعر برملا گوید . که شد از ربّ آسمان و زمین . تربیت فرض بر بنات و بنین .
قصیده در تهنیت عید رضوان و صدور اتحادبشر از ظهور آن
خندید گل بساحت رضوان اتحاد . زد نغمه عندلیب گلستان اتحاد . باد صبا زگلشن توحید شد وزان . بشکفت بس شکوفه برضوان اتّحاد .
صفحه 2 - 6
حق چای زد بعرصۀ میدان دلبری . صد گوی دل کشید بچوگان اتحاد . گیتی ورق گشود ز دیوان ببندگی . تا باز کرد حقّ سر دیوان اتحاد . نوباوگان قدس بها را ادیب حقّ زد بانگ الصلا بدبستان اتحاد . شد دست شرق و غرب بقطب جهان بلند . ز امر بها ببستن پیمان اتحاد . گبر و یهود و مسلم و ترسا و بت پرست . بنشسته اند خوش بسر خوان اتحاد . شاه بها است صاحب فرمان و غصن او . عبدالبهاست حامل فرمان اتحاد . سلطان امر وخلق که جاری بامراوست . روح حیات در تن کیهان اتحاد . آن خالق مسیح چویحیی بمردگان . تعمید روح داد ز ریحان اتحاد . کلکش چو در بنان مشیّت قرار یافت . دهد بلوک عالم اعلان اتحاد . کای اهل ارض ذلتّ تفریق تا بچند . دستی برآورید بدامان اتحاد . نیک دهید گوش که زو عندلیب قدس . از شاخسار عالم دستان اتحاد . آمد بهار وحدت و سرسبز شد زمین از ریزش لئالی نیسان اتحاد . گل شعله خیز گشت و شقایق سپند ریز . شاید شوند حجمره گردان اتحاد . زه زه که خنده بر شرر طور میکند . در بوستان عالم نعمان اتحاد . باد صبا بطرّۀ دوشیزگان باغ . هر دم زند گرو بگروکان اتحاد . مجموع تر زطرّۀ سنبل کنون مجوی . در باغ اگر چه بود پریشان اتحاد . از نسمۀ نسیم صبا زلف ضیمران . روز و شب است سلسله جنبان اتحاد . کلّ را هرآنچه کلک قدر بر ورق نوشت . خوش خواند عندلیب بعنوان اتحاد . یا حبذا که سم غزالان معنوی . زمرّد نشان شود ببیابان اتحاد . از گل یگانه گوهری مخزن وجود . یاقوتها برآورد از گمان اتحاد . ای مردگان غفلت و جهل و نفاق و ظلم . نابرده بوی روح ز ریحان اتحاد . خضر حیات آمده تبلیغ میکند . اموات را بچشمه حیوان اتحاد . خرّم شوید از آنکه در اجساد ممکنات . روح بقا دمید حقّ و جان اتحاد . درد زمانه را بتقاضا طبیب حقّ . آخر علاج کرد بدرمان اتحاد . نیکو ببین که پنجۀ توحید چون بگذاشت . اعمال کائنات بمیزان اتحاد . هر گوشه دو صد ید بیضا عیان نمود . از جیب جود موسی عمران اتحاد . ای مشرک جلی ز گریبان سری برآر . دستی بزن بدامان ایمان اتحاد . تو در مغاک بغض تو خفاش و خیمه زد . در قطب چرخ مهر درخشان اتحاد . در کوی حقّ اطاعت و طغیان دگر مجوی شارق بجز اطاعت و طغیان اتحاد . این وحشت و دوئِبت و تفریق و اعتراض . کی زان تست زانکه توئی زان اتحاد .
نجم باختر این قصائد را بانگلیسی ترجمه کرده و در حضور جمعی از احبّای اینجا خوانده جمیع منتشر شدند . دکتر ضیاء بغدادی
