| ←Issue 13 | Star of the West Volume 5 - Issue 14 |
Issue 15→ |
 Proofread onceReturn to PDF view
|
We are working hard to have proofread and nicely formatted text for you to read. Here is our progress on this section:
|
"The Song of The Covenant"
The Divine Minstrel held the stringed instrument in His Hand, and preluded a melody and tune after the Persian note, and sang this Song with a loud voice, as follows:
- This is the Ancient Covenant!
- This is the One Who has the Cup in His Hand!
- This is the One Who has brought failure in the market of
the Joseph of the Merciful God!
- This is the Testament of Accord!
- This is a Covenant to hold to, and utterly detach one's self
from aught else!
- This is the cause of stopping the cries of contradiction
(made by deniers) through the Divine Mercy!
- This is the Pre-existent Covenant!
- This is the weighty Mystery!
- This is the Greatest Secret of the countenance of El-Baha
- —May my soul redeem His beloved ones!
—ABDUL-BAHA ABBAS.
[Extract from Tablet]
[Following its usual custom, this issue of the STAR OF THE WEST especially
emphasizes "The Center of The Covenant" in the person and function of ABDUL-BAHA,
inasmuch as the 26th of November is "The Feast of the Appointment of
The Center of The Covenant." This subject will be continued in No. 15 issue.
—The Editors]
THE CENTER OF THE COVENANT, ABDUL-BAHA ABBAS.
--PHOTO--
"O ye loyal friends of the Blessed Perfection! It is hoped that through the wonderful bestowals of that Peerless Adored One, a new dynamic acclamation and stirring activity be realized amongst the divine believers so that they may obtain a boundless rejoicing and exultation through the Melody of the Kingdom of Abha, which has moved the invisible world, and arise in the delivery of the Word of God;—so that the Holy Fragrances of God may transform the East and the West into the Paradise of Abha!"
—See Tablet opposite page.
Photograph copyright, Mrs. Cabot, 1912
STAR OF THE WEST
"We desire but the good of the world and the happiness of the nations; that all nations shall become one in faith and all men as brothers; that the bonds of affection and unity between the sons of men shall be strengthened; that diversity of religion shall cease and differences of race be annulled. So it shall be; these fruitless strifes, these ruinous wars shall pass away, and the ‘Most Great Peace’ shall come."—BAHA'O'LLAH.
Vol. V Kowl 1, 70 (November 23, 1914) No. 14
TRUMPET CALL TO THE EAST AND WEST
TABLET FROM "THE CENTER OF THE COVENANT"
To the believers of God and the maid-servants of the Merciful!
Upon them be BAHA'O'LLAH-EL-ABHA!
East and West.
HE IS GOD!
GLORY be unto Thee, O God! for Thou hast opened the Doors of the Kingdom of Grandeur and Majesty before the faces of Thy beloved ones; overshadowed them with the wide-spreading Tree of Thy Mercifulness; stirred them into cheerfulness by the Breezes of Acceptance from the Garden of Thy Singleness and caused the downpour of pure Waters from the heaven of Thy Generosity, through which Thou didst cleanse the hearts of Thy friends.
Thou didst resuscitate the spirit of those who have arisen in Thy service with the Breaths of the Holy Spirit and reinforced them with the angels of Thy Sanctification and the unseen Cohorts from the Supreme Concourse. Verily, this was no other but a reinforcement from Thee and a fresh Confirmation on Thy part; in order that they might arise in the proclamation of Thy Word, the diffusion of Thy Fragrances, the perusal of Thy Verses, the promulgation of Thy Religion, the propagation of Thy Teachings, the universalization of Thy Grace and the strengthening of Thy Covenant. Verily, they have pitched on the apex of the world, the Tabernacle of Thy Oneness, whose cords are unbreakable, under whose shade nations and peoples shall dwell and which is glorified with the Bestowal of Thy Effulgence.
O Lord! We are weak, fortify us with Thy Power; we are prisoners, shine upon us the Light of Thy Freedom!
O God! This captive has no other protector save Thee; this afflicted one has no other guardian except Thee, and this weak soul has no other support beside Thee!
O Lord! O Lord! Grant endurance and fortitude to these broken wings and brace and steel the nerves of these suppliant birds;—so that they may soar towards the apex of prosperity, wing their way through the immensity of success to the highest station of worthiness, stretch forth their pinions to reach the loftiest point in Thy ABHA Kingdom and the apogee of grandeur in Thy Supreme Concourse: thus their eyes may be brightened by beholding the lights and their ears be charmed by listening to the singing of the mysteries!
O Lord! Assist them in the promotion of Thy Glad-tidings between the East of the world and the West thereof; inspire them to speak of Thy glorification in the congregations of fellowship and enliven them to impart the gospel of the appearance of Thy Kingdom in the zenith of the universe. Thus, through mutual attraction, hot tears might flow from their eyes, their hearts be drawn towards the refulgent Light of God, supplicating Thee, beseeching in Thy Presence, their breasts expanded by the signs of Thy Singleness and their visions clarified by perceiving the Standards of Thy Victory amongst Thy creatures.
O God! Suffer their joy to be in the glad-tiding of Thy Manifestation; their happiness in the shining forth of Thy Light; their serenity in the obtainment of Thy Favor, their health in the healing wonders of Thy Name; their life in the Breaths of the Spirit of Thy Holiness; the consolation of their hearts in the winning of Thy Bounty; their hope in the propagation of Thy Cause and their aspirations in the promotion of Thy Word.
Verily, Thou art the Confirmer, the Omnipotent, the Self-Subsistent, the Giver, the Mighty and the Most Beautiful, and verily Thou art powerful over all things.
O ye friends of Abdul-Baha! It has been sometime since correspondence and letter-writing has been postponed, because this servant of the Threshold of the Almighty—Abdul-Baha—has been travelling continually throughout the East and the West for the last four years, reminding the people of the appearance of the Manifestation of the Lord of Hosts;—so that the Occiclent might become illumined and the Orient perfumed. Therefore, in all the meetings and temples the cry of, "Ya-Baha-El-ABHA!" reached to the zenith of the Supreme Concourse and the voice of, "O my Lord the Supreme!" soared unremittingly towards the Court of His Highness the Almighty. In the temples of many a nation the Cause of the Possessor of Existence was taught and in the houses of the worship of many a religion meetings were held for announcing the Signs of the Clement Lord. In the Christian Churches the Spirit was breathed and in the Synagogues of the Jews the Gospel of the Appearance of the Lord of Hosts was proclaimed. In the Universities of Europe and America, such as the University of Oxford, England, and the Leland Stanford University in San Francisco, California, which are considered in the vanguard of educational institutions of the world, eloquent addresses were delivered. In the last mentioned university there were present one hundred and seventy-five professors and one thousand eight hundred students. Many speeches were given before the various Theosophical, Spiritualistic and Esperanto Societies, and a speech was delivered before the Open Forum in San Francisco, explaining the aim of Eastern and Western systems of philosophies. In all these churches, temples, synagogues, meetings and clubs, through the Favor and Bounty of the Blessed Perfection,* there was not found one soul who could utter a word of opposition and criticism. Every one listened most attentively to the explanation of teachings and proofs, and all expressed thanks and gratitude at the end of the
* Blessed Perfection: A title of BAHA'O'LLAH.
meetings. This was only made possible through the grace and bestowal of BAHA'O'LLAH. For under all circumstances the Sea of the Confirmation of the Kingdom of ABHA was waving high and the cry of Abdul-Baha ascended to the highest apex.
Undoubtedly you have read the contents of the American and European newspapers which are mirrors reflecting the public opinion of other nations. Verily, truth is that which is concurrently testified to by all wise men! The contents of these magazines and newspapers are the traces of the pen of the followers of Christ, the people of Moses, philosophers, professors and thinkers of the West. For example, amongst them might be mentioned, the Palo Altan, published in the town wherein the Leland Stanford University is founded, the newspapers of Oxford, Christian Commonwealth, Century, Herald, Standard, Review of Reviews, the Arabic newspapers of New York, etc., etc. The philosophers, professors and literary men have expressed their opinions concerning this Cause in these periodicals. This was again through the mercy and providence of the Blessed Perfection whose Absolute Will had ordained the promotion of the Cause of God in all parts of the world and who confirmed this servant of the Threshold in this service.
In short, although Abdul-Baha considers himself as a drop, yet this drop is connected with the Most Great Sea. Although he looks upon himself as an atom, yet this atom is related to the world-illuminating sun. As it is said: "The Originator of all these voices is the King himself;" or in other words: "It is through His assistance."
Unquestionably this physical body and human energy would have been unable to stand this constant wear and tear, and were it not for the support of the angel of Providence even the bones of this servant would have mouldered away. But the aid and help of His Highness the Desired One was the Guardian and Protector of the weak and humble Abdul-Baha. Through the many annoyances and inconveniences of the journey, physical exhaustion was produced in the nerves and the various indispositions caused poor health, but the Spirit was so energized that this great weakness and excessive feebleness disappeared in a short period of time, and ere long Abdul-Baha will be occupied again with reading and writing.
However, back of this apparent silence and interruption of all correspondence for the time being, there was hidden another wisdom. It was this: That the believers of God might walk in the foot steps of Abdul-Baha and raise such a melody and show forth such a firmness and steadfastness that the diffusion of the Fragrance of God might continue whether he does exist or not, nay, rather that all of them might roar like unto the sea and break forth into joyous songs of thanksgiving. Thus these souls who are anticipating the death or departure of this servant at the Divine Threshold might be afflicted with regret and remorse and realize that the exaltation of the Blessed Cause and the increasing majesty of the Word of God does not depend upon the existence of Abdul-Baha.
Praise be to God! How inscrutable are His ways! When His Holiness the Bab—may my life be a ransom to Him!—was martyred; the enemies vociferously cried out that this Cause was totally annihilated!
Afterwards, they witnessed the result contrary to their expectations; for with the martyrdom of His Holiness the Bab, the Word of God was promulgated more widely. Then, changing their front, they expected the departure of the Blessed Perfection, dreaming vainly that after His ascension the Blessed Tree would be uprooted. Praise be to God, that through the Bounty and Bestowal of the Blessed Perfection they were stricken with self-condemnation and grief. In a similar manner, the pretenders and Covenant-breakers are waiting the decease and the passing away of Abdul-Baha in various and divers manners; i. e., either that he may be cast to the bottom of the sea or be suspended high on a cross, either be banished to the remotest country, be imprisoned in the dark dungeon of a fortress or through manifold sickness and illness he may quit singing the Songs of Life and the Anthems of Light—that thus after him they might obtain a field for the display of their nefarious activities and the promotion of their poisonous ideas.
Alas! Alas! Vain is their imaginings. Whether Abdul-Baha does exist or not the Cause of God shall be protected and preserved from all these supposed dangers through the Power of the Kingdom of ABHA. Were the wheels of the Cause of God stopped in their onward progressive march through the setting of those two brilliant suns (The Báb and BAHA'O'LLAH)? Or is it possible that through the death of this servant of the Threshold, the Cause of God will lose its influence? Alas! Alas! Ere long you shall see them (the nakezeen) in manifest loss!
Soon after the ascension of BAHA'O'LLAH, while they were weltering in the midst of rebellion and violation, I predicted that in a short space of time you would see the nakezeen in evident deprivation! The present condition is an unmistakable assurance that that prediction has literally been fulfilled.
Therefore, rest ye assured that their present baseless surmises will be as barren and as fruitless as their past imaginings. Some have also asserted that Abdul-Baha is on the eve of bidding his last farewell to this world, that his physical energies are being depleted and drained and that ere long these complications shall put an end to his life. This is far from truth. Although in the outward estimation of the violators and defective-minded the body is weak on account of the great ordeals in the Blessed Path, yet, praise be to God, through the Providence of the Blessed Perfection the spiritual forces are in the utmost rejuvenation and strength. Thanksgiving behooveth the Lord, that now, through the blessing and benediction of BAHA'O'LLAH, even the physical energies are fully restored, divine joy obtained, the supreme glad-tidings are resplendent and ideal happiness overflowing. I hope that, in the future, letter-writing and correspondence may continue uninterruptedly.
O ye loyal friends of the Blessed Perfection! It is hoped that, through the wonderful bestowals of that Peerless Adored One, a new dynamic acclamation and stirring activity be realized amongst the divine believers so that they may obtain boundless rejoicing and exultation through the Melody of the Kingdom of ABHA, which has moved the invisible world, and arise in the delivery of the Word of God;—so that the Holy Fragrance of God may transform the East and the West into the Paradise of ABHA, the Clouds of Grace change the surface of the earth into a delectable Rose-garden and
the Breeze of Compassion give fragrance and perfume to the plain and the meadow. This state is only made possible through teaching the Cause of God, explaining the Proofs of God, demonstrating the Religion of God with divine evidences and irrefutable arguments and guiding the inhabitants of the earth to the Fountain of Reality!
Consider, that the Apostles of Christ were few in number, but because they were filled to overflowing with His Graces, and the essence of His Advice and Commandments was circulating, like unto the spirit, through their veins and arteries, to such an extent that one could find nothing else throughout their beings save His Love, and they girded up the loins of endeavor to convey the Message. Now it has become manifest what a tremendous effect and result their services produced! We must also act accordingly and follow in their footsteps.
O ye divine believers! Today any soul who is a teacher of the Cause is confirmed. The teachers are in the front rank, are favored at the Threshold of the Almighty and helped from the Kingdom of ABHA! The believers of God must exercise the utmost love, respect and consideration towards the teachers;—so that in whatever place they may enter, joy and happiness be obtained. But regarding the qualifications of the teachers, they are revealed in the Divine Tablets. They must adorn themselves with those attributes. I declare by God, beside whom there is no God, that it today a weak mosquito is characterized with the qualifications of the teachers and summons the people to the Divine Kingdom, it will become a soaring falcon of heaven and the ephemeral moth will be changed into an eagle of the apex of the Merciful; the drop will be transformed into a surging ocean and the atom will emit the brilliancy of the sun. From every part the cry of, "Where are the teachers?" is being raised, and from the Kingdom of ABHA, the voice of, "Where are the attracted ones? Where are the severed ones? Where are the righteous ones? Where are the sanctified ones?" reaches to the ear of intelligence. The inhabitants of the world have attained to a most astonishing capacity and are ready to hearken to this Call.
O ye friends of God! Show ye an effort, put ye forth an extraordinary exertion—so that this Candle may become the witness of every congregation, and this lay or strain be the Cause of happiness to every human soul.
Next spring whosoever has competency, or in other words, can provide sufficient and adequate travelling expenses for his coming and return, so that he can journey with the utmost joy and fragrance, if he asks for permission to visit the Holy Threshold, it will be granted. Now, the present conditions show the wisdom of withholding permission in the past, for during these days of general revolutions and disturbances, the pilgrims would have been obliged to suffer innumerable difficulties. Be ye admonished! O ye possessors of intelligence! Hence, it is plain that all which is written is based on a consummate wisdom.
Upon ye be Baha-El-ABHA!
Glory be unto Thee, O Thou whose Seas of Bestowals are waving and whose Breezes of Providence are wafting over all those who have arisen to
[Continued on page 218]
STAR OF THE WEST
PUBLISHED NINETEEN TIMES A YEAR
By the BAHAI NEWS SERVICE, 515 South Dearborn Street, Chicago, Ill., U. S. A.
Entered as second-class matter April 9, 1911, at the post office at Chicago, Illinois, under the Act of March 3, 1879.
Editorial Staff: ALBERT R. WINDUST — GERTRUDE BUIKEMA — DR. ZIA M. BAGDADI
Honorary Member: MIRZA AHMAD SOHRAB
Terms: $1.50 per year; 15 cents per copy.
Note—Until further notice, distribution in the Orient is through Agents.
Make Money Orders payable to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U. S. A.
To personal checks please add sufficient to cover the bank exchange.
Address all communications to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
TABLET FROM ABDUL-BAHA.
HE IS GOD!
O thou Star of the West!
Be thou happy! Be thou happy! Shouldst thou continue to remain firm and eternal, ere long, thou shalt become the Star of the East and shalt spread in every country and clime. Thou art the first paper of the Bahais which is organized in the country of America. Although for the present thy subscribers are limited, thy form is small and thy voice weak, yet shouldst thou stand unshakable, become the object of the attention of the friends and the center of the generosity of the leaders of the faith who are firm in the Covenant, in the future thy subscribers will become hosts after hosts like unto the waves of the sea; thy volume will increase, thy arena will become vast and spacious and thy voice and fame will be raised and become world-wide—and at last thou shalt become the first paper of the world of humanity. Yet all these depend upon firmness, firmness, firmness!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Vol. V
No. 14
MESSAGE TO THE BAHAIS OF THE WEST
"TODAY, WHOEVER IS A HERALD OF 'THE COVENANT', IS THE LIGHT OF THE REGIONS!"
MR. GEORGE LATIMER WRITES OF VISIT TO ABDUL-BAHA
To the STAR OF THE WEST:
This present trip of nine months through and culminating in our visit with Abdul-Baha in the Holy Land has brought a new realization of the Cause to Mr. Remey and myself. I feel we are entering upon a new era of progress,—one in which the Call of the Kingdom must be raised in such a manner as to reach the entire world. The method by which this can be accomplished is through the unity and attraction of the friends. We have had the letter of the Teachings and now is the time to get the Spirit of the Divine Admonitions. It is this spirit—which Abdul-Baha radiates so bountifully—that the world of humanity is crying out for in its present crisis. In considering how to reach the people through writing and speaking Abdul-Baha said, "You must be very moderate. Consider the taste of the public. This is the best policy. Moderation, moderation. You must speak and write in such a manner as not to anyone. The LORD addressed Moses and Aaron saying: When you go to Pharaoh, speak in a moderate, sweet language'."
The keynote of Abdul-Baha's Message to the American friends is to be found in the following talks given to us during our stay in Haifa, and they bring out two essentials which are so necessary for today. One—the acquiring of the spirit of harmony and happiness of the Kingdom of ABHA; the other, the giving of that spirit to the world.
He gave the following talk on Oct. 9th: "On this journey I hope that both of you will return to America with a new power, filled with the glad tidings of the Kingdom. Be ye full of joy to such an extent that in whatever meeting you enter those present may be permeated with a spirit of heavenly blessedness."
On Oct. 18th we were called into his presence about 6:30 in the evening and after a few remarks he spoke as follows: "There are many heralds in this world. Here is a herald who summons the people to the love and defense of his country, calling out at the top of his voice: 'O my country, O my beloved country!' There is a herald who blows the bugle of New Nationalism. Here is another herald who calls the people to politics, in order that he may wield great powers of state. There is another person who is a herald of literature and science. Here you find a soul who is the herald of the commercial interests and its expansion. And there is still another herald who sounds the trumpet of war and militarism. But praise be to God, that you are the heralds of the Kingdom of God. All these contending voices which are raised in the world today will ere long be silenced and hushed, but the call of the Kingdom of God will gain volume and impetus day by day. The popularity of these worldly heralds may last for a year or two, but the fame of the souls, who are the heralds of the Kingdom, is eternal for they are sounding the trumpet of celestial, Universal Peace.
Their voices will ring throughout the future centuries and will be immortal and age-abiding. Thank ye God that ye are the heralds of the Kingdom of Abha, the heralds of the Covenant of the Almighty. All other voices will be repressed but this harmonic song of the Kingdom of Peace and Truth is eternal and everlasting.
"Now, I desire to send you back to the United States. I supplicate and beseech at the Threshold of the Kingdom of ABHA that you
--PHOTO-- Abdul-Baha's handwriting—Facsimile of Tablet to American Bahais—English translation appeared in No. 13 issue of the STAR OF THE WEST.
may go forth into the world with a heavenly power, with radiant hearts and with breaths imbued with the Fragrances of the Holy Spirit! May you be confirmed and assisted and may you raise such a melody and sing such a song as to stir and move the hearts of the American people. I anticipate to receive glad-news from you."
Abdul-Baha's farewell talk was given to us Oct. 19th about four in the afternoon. We were ushered into his room where he was writing the Tablet to the American friends (see facsimile herewith). On being shown this Tablet after our return a Persian scholar immediately called our attention to the firmness of the hand-writing indicating the strength and health of Abdul-Baha. Never have I seen him in better physical health and spirits and he confirmed that impression in the following talk: "One of the things that ill-wishers circulated in London is that 'I have grown old and weak and that my physical forces are on the wane, consequently some people have gained ascendancy over my mind and caused me to issue these commands.'
"My power consists of the Bestowals of the Blessed Beauty. They are all spiritual Favors given to me by BAHA'O'LLAH. From early
morning until now I have been reading and writing and I am feeling exceedingly well. Young people like you can only work three or four hours without ceasing. When in America, although I had a nervous fever, yet I attended churches, meetings, conventions, speaking and crying out at the top of my voice. Never was I attacked with a spiritual weakness or inability. In Budapest I had a high fever and a severe cold. Notwithstanding this, from six in the morning until twelve at night, I was either speaking, calling on the people, addressing meetings or writing. At nine in the evening there was a meeting on the top floor of a high building in a remote part of the city. A heavy snow was falling. It was very cold weather. I had this cold and fever, but notwithstanding
this, I went, ascended 120 steps and addressed the people for about two hours.
"In short I am sending you away. I supplicate and entreat confirmation for you; I beg strength and power for you. I hope that the confirmations of the Kingdom of ABHA may encircle you and that you may become the means of the guidance of the people. With reinforced hearts, strong resolution and heavenly assistance may you loose your tongues, deliver eloquent speeches and promote the Word of God. You have undertaken much trouble in coming here. You must be very happy; you must be very rejoiced because you have come to this Sacred Spot and worshipped at the Holy Tomb of the Bab. For many days you have associated with me and I have enjoyed your visit, and I hope that good results will issue therefrom. Today whosoever is a herald of the Covenant is the light of the Regions. In the Supreme Concourse the Heavenly Cohorts are arrayed, watching to see who will enter the arena of service of the Covenant, that they may rush forward to reinforce, to strengthen and to confer upon him triumph. In brief, be ye overflowing with joy; be ye overflowing with happiness for ye are the objects of the Favor of the Blessed Beauty. Be ye full of clamour and acclamation like unto a cup which is overflowing to the brim."
May the friends arise as never before to pass this cup of Divine Joy to the thirsty, parched world.
Faithfully in the Spirit of the Covenant,
GEORGE LATIMER.
TRUMPET CALL TO THE EAST AND WEST
(Continued from page 215)
promote Thy Word amongst mankind and are hastening towards the city of self-sacrifice with a heart overflowing with love and fidelity and a tongue eloquent with the praise of Thy ABHA Beauty!
O Lord! Confirm whoever opens his mouth in the explanation of Thy Cause; arises in the diffusion of Thy Fragrances, from whose lips flows the irresistible torrents of evidence in the elucidation of Thy Religion; waves like unto the surging of the mighty ocean; sings like unto the singing of the golden-tongued nightingale in the Garden of Thy Knowledge, and roars like unto the roaring of the lion in the Forest of Thy Favor.
O Lord! Cause them to quaff from the goblet which is filled with the Wine of Thy Guidance, exhilarate them with the intoxication of Thy Elixir, suffer them to speak of Thy most incontrovertible proofs, inspire them with irrefragable evidences and demonstrations and teach them the essences of wisdom and understanding.
Verily, thou art the Clement, Thou art the Confirmer, the Powerful, the Mighty and the Omnipotent, and verily there is no God beside the Lord of Grace and Mercy!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Translated by Mirza Ahmad Sohrab, September 22, 1914. "Baha'i Nest," Mount Carmel, Haifa, Syria.
OUR PERSIAN SECTION this issue contains: (1) Verses and commands of BAHA'O'LLAH regarding the station of The Center of The Covenant, Abdul-Baha, and the violators; (2) quotation from the Koran regarding the hypocrites and the violators; (3) and (4) utterances from the Blessed Tablets regarding The Covenant and the violators; (5) "The light of the moon shall become like the light of the sun," by Mirza Abul-Fazl; (6) "The Covenant Unique," from the eloquent words of Sheikh-ol-Rais; (7) "The ego of satan is the cause of his infidelity," by M. Moustafa Bagdadi.
VOICE RECORDS OF ABDUL-BAHA may be obtained from Mrs. Howard MacNutt, 935 Eastern Parkway, Brooklyn, N. Y., at 85 cents each, including packing and shipment via parcel post. These are disc records and can be used on various phonographs.
PAGE 1
VOL V
No. 14
نجم باختر 1329
جلد پنجم . شمارۀ چهارم . نوامبر 23
این جریده بر حسب تاریخ بهائی هر نوزده روز چاپ و توزیع میگردد و در نهایت آزادی در مسائل یگانگی بشر و وحدت ادیان وترویج صلح عمومی و تربیت اطفال و پیشرفت امر حضرت بهاء الله در اطراف جهان و توضیح حقائق این دین عمومی خواهد نوشت و مقالات مفید که موافق سبک اداره است قبول و نشر خواهد گردید .
صفحه 1 -1
از آیات و اوامر جمال مبارک در حقّ مرکز میثاق عبدالبهاء
در کتاب مستطاب عهد میفرمایند :
وصیّت الله آنکه باید اغصان و افنان و منتسبین طرّا بغصن اعظم ناظر باشند . انظروا ما انزلناه فی کتابی الاقدس اذا فیض بحر الوصال و قضی کتاب المبدء فی المآل توجّهوا الی من اراده الله الفرع المنشعب من هذالاصل القدیم مقصود از این آیۀ مبارکه غصن اعظم بوده کذلک اظهرنا الامر فضلا من عندنا و انا الفضّال الکریم .
درلوح دیگر میفرمایند :
یا اهل الانشاء اذا طارت الورقاء من ایک الثناء و قصدت المقصد الاقصیالاخفی ارجعوا مالاعرفتموه من الکتاب الی الفرع المنشعب من الاصل القدیم .
ایضا : انت تعلم یا الهی بانیّ لایروده الا بما اردته و ما اختربّه الا بما اصطفیته فانصره بجنود ارضک و بهائک .
ایضا : یا الهی هذا قضی انشعب من سدرة وحدانیّتک و دوحة فردانیّتک .
ایضا : انا جعلناک حرز العالمین و هذ ظالمن فی السّموات و الارضین و حصناالمرّابن الله الخبیر
ایضا : طوبی لمن والاک و السفر لمن عاداک
ایضا : فانصر یا الهی من نصره ثمّ اخذل من انکره و لم یرده .
و در حقّ اهل وفاء و در حقّ اهل نقض میفرمایند : انّ الذیّ توفق برداء الوفاء بین الارض و السّماء یصّلی علیه و الملآء الاعلی و الذی نقض العهد بلعنه الملک و الملکوت .
و در حقّ ناقض میفرمایند : و اگر آن از ظلّ امر منحرف شود معدوم صرف خواهد بود .
از آیات فرقان کریم : در حقّ منافقین و ناقضین :
صفحه 2 – 1
میفرمایند : و انّ القوا الذیّن آمنوا قالوا آمنا و اذاخلوالی شیاطینهم قالوا امّا معکم انمّا نحن مستهزئون الله یستهزئی بهم و یمدّهم فطغیانهم یعمهون . . . الذیّن ینقضون عهدالله من بعد میثاقه و یقطعون ماامرالله به ان یوصل و یفسدون فی الارض اولئک هم الخاسرون
از الواح مبارکۀ مرکز میثاق که در خصوص میثاق نازل شده . مناجات . هوالله :
ای پروردگار در این کور عظیم بسلطان مبین تجلیّ فرمودی و در حشر اکبر بجمال انور اشراق نمودی این قرن سلطان قرون و این عصر نوبهار اعصار در جمیع شئون و چون بجمیع جهات و مراتب این کور را ممتاز از سائر ایّام ظهور مظاهر احدیّت فرمودی محض سدّ باب خلاف و شقاق و قطع ریشۀ فساد و دفع شبهات و منع ارتیاب در کتاب اقدست که ناسخ کلّ کتب و صحف است بنصّ جلیل قاطع حقّ را از باطل واضح فرمودی و جمیع مدّعیان حجت از ثری عذاری کتاب اقدست سی سال بلبن عهد و میثاق پرورش دادی و در جمیع الواح و صحائف متمسّک و مبهوت نوازش و ستایش فرمودی و متزلزل و ناقض را نفرین و نکوهش نمودی پس باثر قلم اعلایت کتاب عهد مرقوم نمودی و لوح میثاق نگاشتی تا مجال شبهه و ارتیاب نماند و امر و مقرّ امرالله چون آفتاب واضح و روشن باشد و هیچ نفسی نتواند رخنه نماید و در امر مبارک که سبب اعظم اعظم اتحّاد عالم و دافع اختلاف امم است رائحۀ خلافی و نقابی افکند و این بنیان عظیم را خراب کند و این جنتّ ابهی را خارستان جفا نماید حال نوعروسانی چند در فکر نقض میثاق افتادند و بی خردانی چند در صدد قلع و قمع این بنیان در سر بلکه الیوم جهارا تیشه بر ریشۀ ایمان و پیمان امرت زنند و سیف بر هیکل بشاقت روا دارند در هر دقیقۀ بظلمی برخیزند و جفا وارد آرند و فریاد مظلومی بلند کنند الواحت را که به نصّ صریحت مبین و واضح و مشهود باوهام خویش معنی کنند و در جیب و بغل نهند و استدلال بر اوهامات و ترّهات خود کنند و بر بندگان مظلومت استهزاء نمایند تیری نماند که پرتاب ننمودند سهم و سنانی نماند که رو نداشتند طعنی نماند که نزدند زخمی نماند که وارد نیاوردند ای پروردگار تو آگاهی ای آمرزگار تو ملجأ و پناهی ای کردگار تو گواهی دوستان ثابتت گرفتارند تو نجات بخش ویاران سخت مبتلایند تو رهائی ده علم منیعت را بلند کن و ثعبان مبین را اجازت تا از آستین کلیمت بدر آید فاذا حی تلقف مابأفکرن و البهاء علی کلّ ثابت علی عهد الله المحکم المتین ع ع
نجم باختر : چون مسئله ثبوت و رسوخ در عهد و میثاق جمال قدم جلّ ذکره الاعظم امور عملا اساس ایمان در این امر مبارک است لهذا این شماره را در این موضوع چاپ نموده مخصوص از برای حضرات مبتدیان .
صفحه 1- 2
ایضا : لوح مبارک برای یکی از یاران الهی قدیم در مشرق . هوالله
یا من استبشر ببشارات الله . در این قرن اعظم مبارک که آفتاب روشن قرون اولی و نیّر منوّر قرون اخری است نفوسی از روز هدی مبعوث شوند که چون شمع در انجمن عالم به نور استقامت برفروزند و چون بحر بحبّ جمال مبارک بخروشند و چون بیان عظیم و چون سدّی از زبر جدید بعهد و میثاق الهی مستقیم و بایمان و پیمان ربّانی مستدیم گردند و مقاومت و داومت شدید بجنود نقض و نکث نمایند و کلّ را به ثبوت و رسوخ بر امرالله دلالت فرمایند حصن حصین کلمة الله را لشکر پر شکوهند و مدینة امرالله را محافظ و مدافع بر مهاجمین انبوه از خدا میخواهم که آنجناب از اعاظم این جنود ربّ ودود باشند و از اکبر های سرّ این بنیان عظیم محضرت معبود در هر عهد و عصر مظاهر مقدّسه الهیّه نه عهدی و پیمانی و نه ایمانی و میثاقی در عصر حضرت ابراهیم در حقّ اسحق برکت و دعائی در عصر موسوی یوشع ابن نون را از لسان حضرت مختصر مدح و ثنائی و در ظهور عیسوی در حقّ شمعون بات الضخرة و علی هذه الصخرة ابنی کنیسی بیان عملی و در طلوع شمس محمّدی در قدیر خم من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه عبارت مختصری و در این کور اعظم و دور اقوم ظهور حقّ و طلوع شمس حقیقت که بجمیع شئون ممتاز از سائر اکوار و مشرق بر جمیع ادوار است در کتاب اقدس که مهیمن بر جمیع کتب و صحف و زبر است و کلّ در آنچه مذکور ناسخ جمیع صحائف و کتب حتیّ اوامر و احکام و اعلان و اظهار آن ناسخ جمیع اوامر غیر مطابق و احکام غیر متساوی مگر امری و حکمی که در آن کتاب مقدّس الهی غیرمذکور در چنین کتاب مبین و زبور یقین بنصّ صریح من دون تأویل و تلویح بیان فرموده و بکتاب عهد باثر قلم اعلی تأکید و توضیح و تشریح نموده تا مقرّ امر در این کوثر اعظم واضح و مبرهن گردد و محلّ توقفّ و نزاع و خلافی از برای نفسی نماند و مقصد اصلی الهی و رضای حقیقی ربّانی یعنی اتحّاد علی الارض بر کلمۀ واده حاصل گردد و جوهر توحید در حقائق نفوس ظاهر و لائح شود این عبد خود را در جمیع شئون محو و فانی مشاهده میکند و ایّامش قلیل است و عنقریب رجوع بعتبۀ مقدّسۀ مالک الوجود نماید مقصدی جز حفظ وحدت امرالله و اتحّاد احبّاء الله نداشته و ندارم . ملاحظه شود که حضرت اعلی روحی له الفداء جمیع بلایا را در در سبیل این امر تحملّ فرمود و نهایت بآن مظلومیّت هدف صد هزار تیر گشت و جناب قدّوس و جناب « باب الباب» و جناب وحید و جناب ملا محمّد علی و حضرت خال و جناب سلطان الشهداء و محبوب الشهداء و ده بیست هزار نفوس از صغیر و کبیر و رجال و نساء دماء مطهّرشان در این سبیل ریخته شد و جمال اعظم روحی لتراب اقدام احبّائه فداه این همه صدمه و بلایای متتابعه و سلاسل و اغلال را تحملّ فرمودند و بکرّات و مرّات آفتهای شدیده بر وجود مبارک وارد گشت و آثار سمّ در دو طرف جسم مبارک همیشه ظاهر بود و این مدّت مدیده را در جمیع اوقات در حبس و زندان و نفی و سرگون بسربردند و عاقبت محبوس و مسجون و محکوم صعود بملکوت تقدیس فرمودند و همیشه ناله و فریاد مبارک این بود که من بجهت اتحّاد من علی الارض خود را فدا نمودم ای احبّا بکوشید که آثار اختلاف را از روی زمین زائل نمائید و انوار اتحّاد را بین عباد ساطع و لائح کنید حال بعوض آنکه متحدّا متفّقا بذیل اتحّاد منشبّث و بعروة اتفاق متمسّک و متحّدا و متفقا وفاء بعنایات جمال مبارک و اسم اعظم بر اتحّاد من علی الارض قیام نمایند از بعضی گوشه و کنار سرّا و باطنا در کمال احتیاط نفحات غیر مرضیّه میوزد که سبب اختلاف عظیم در نفس امر مبارک میشود نعوذ بالله من ندلک باری این عبد قسم بجمال مبارک خود را وجودی مشاهده نمی نمایم و در ساحت احبّای مخلصین فانی می بینم و ابدا ادّعائی نداشته و ندارم و تا بحال اظهار کلمۀ که دلالت بر آفتاب آستان مبارک باشد ننمودم ولی اینقدر التماس از احبّای الهی دارم که سبب اختلاف در این امر که جوهر تقدیس است نگردند واسرار
صفحه 2 -2
و رموز و اشارات سریّه را روا ندانند امرالله ظاهر و مشهود است الحمدلله در این کور اعظم امر مصرّح و مشروح غیر مستور و مرموز نه مراتب شریعت و طریقت حقیقت و نه مظاهر ظاهر و مظاهر باطن از بیمزگیهای متصوّفه موجود بل کلّ این مسائل تصریح آیات الله مذموم و مردود باری حال باید ما بشکرانه الطاف و عنایات الهیّه جمیع این اذکار و اقوال را فراموش نموده کلّ متفقا متحدا باعلاء کلمة الله بکوشیم و در نشر نفحات الله سعی بلیغ نمائیم . حال آنجناب الحمدالله بشرف لقا فائز و از تفاصیل مطلعّ و برضای رحمن واقف هر نفسی را که ملاحظه نمائید که نفحه ئی از روائح غیر مرضیّه در مشامش تأثیر نموده نصیحت فرمائید که متنبّه و بیدار گردد و از غیر رضای جمال مبارک بیزار شود و البهاء علیک . ع ع
ایضا : لوح مبارک برای یکی از اماء الرّحمن در امریکا . شیکاغو بواسطۀ دکتر ضیاء بغدادی . مسس جولیت اویسون . هوالله
یا امّة الله نامۀ تو رسید مرا مقصد چنان است که سبب ثبوت و استقامت نفوس بر میثاق شوی تا رویت روشن گردد و قلبت بفیض ملکوت ابهی ملهم شود ثبوت بر پیمان را رایحه ئی مثل مشک معطرّ است مشامها را معنبر نماید و نقض را رایحۀ که مشاء را معذبّ کند پس بمشام جان استنشاق نمائید البّته فرق در میان دو رایحۀ میگذارید عالم نقض مثل درخت بی ریشه است عنقریب بکلیّ خشک گردد ولی عالم عهد مثل شجرۀ مبارکه است که در جویبار آب حیات در نهایت طراوت و لطافت است و روز بروز در نشو و نما است عنقریب اثری از عالم نقض باقی نخواهد ماند کسی حضرت بهاء الله را و نصّ قاطع او را ترک نخواهد نمود و عقب اوهام ناقضین نخواهد رفت زیرا کلّ ناقضین را بصریح عبارت و خطّ مبارک بکمال قوّت امر باطاعت فرمودند و این ناقض را که میبینی آنها کلّ این حقیقت را میدانند ولی غرض در میان آمده است که عقب نقض میروند . ازخیرالله مکاتیبی بخطّ او موجود که صراحتا میگوید که من شهادت میدهم که تو مسیح ابن اللهّی ولی من این را از ا. نپذیرفتم مرقوم نمودم که من عبدالبهاء هستم حال بجهت غرض متابعت ناقضین نمود ولی این غرض نمیماند زائل میشود این جیل بگذرد در جیل ثانی یک نفر ناقض نمیماند و علیک البهاء الابهی . عبدالبهاء عبّاسّ .
نجم باختر : این خانم محترمه در عریضه اش سئوال نموده بود که چگونه ثابت از ناقض شناخته میشود .
ایضا:
لوح مبارک برای امّة الله مسس کورین ترو در شیکاغو در خصوص امتحانات الهیّه
( هوالله)
ایّنها الشعلة الحبیّة الملتهبة بنار محبّت الله انیّ قرئت کتابک الوارد من عندک و ابتهجت قلبا بالمعنی البدیع و المضمون البلیغ الدّال علی فرط خلوصک فی امرالله و ثبوتک علی صراط ملکوت الله و استقامتک فی امرالله لأن هذا اهم
صفحه 1 - 3
الا مجور عندالله من نفوس اقبلوا الی الله و دخلوا فی ظلّ کلمة الله و اشتهروا فی الأفاق کیهوذ الأسخر یوطی ثمّ عند ما اشتدّ الامتحان و عظم الافتتان زلتّ اقدامهم عن الصّر اط و رجعوا من الاقرار الی الانکار و ارتدّوا من الحبّ و الرفاقت الی اشدّ النفاق فظهرت قوّة الامتحان الذیّ تیزعزع منه الامکان . انّ یهوذا الاسخر یوطی کان اعظم الحواریّین و یدعوا الی المسیح فظن ان المسیح زادت عواطفه علی پطرس الحواری و لماقال له انت پطرس و علی هذا الصّخر انبی کهنبتی فائز هذا الخطاب و التخصیص لپطرس تأثیرا اورث حسدا فی قلب یهوذا و لاجل هذا اعرض بعد ما اقبل و انکر بعد ما اقرّ وابغض بعدما لحبّ حتیّ صارببالصلب ذلک السیّد الجلیل و انوّر المبین و هذا عاقبة الحسد الذی حر اعظم سبب لارتداه البشر عن الصراط المستقیم و بمثل هذا قد حدوث و سجدث فی هذا الامر العظیم ولکن بأس فی هذا لانه هو السّبب لظهور ثبوت الأخرین و قیام النفوس الثابتة الرّاسخة کالجبال الراسیات علی حبّ النور المبین و انکّ انت بلغیّ اماء الرحمن باموفن یثبتن علی حبّ البهاء اذا اشتد الامتحان والافتتان لان الزرّاببع والارواح تمرّ فی موسم الشتاء ثم بأتی الربیع بالمنظر البدیع و بزیّن التلول و السّهول بالرّیاحین و الورد لاینق و تترنمّ الطیّور بالحان السّرور علی غصون الاشجار و تخطب باحسن الانعام علی منابر الافنان بابدع الالحان فسوف تریت ان لانوار قدسطعت ورایان الملکوت قد خفقت و نفحات الله قدانتشرت و جنود الملکوت قد نزلت و ملائکة السماء قد ایّدت و روح القدس قد نفثت علی ملک الآفاق فترین المتزلزلین والمتزلزلات خائبین و خائبات و خاسرین و خاسرات و هذامر محتوم من ربّ الآیات و انک انت طوبی لک لثبوتک علی امرالله و رسوخک علی میثاق الله و ان ابتهل الی الله ان یعطیت روحا رحمانیّا ودما ملکوتیّا و یجعلک ورقة ریانة نضرة علی شجرة الحیاة حتی تخذ می اماء الرّحمن بالرّوح والرّیحان و ربّ الکریم یؤیّدک علی خدمته فی کرمه العظیم و یجعلک واسطة لبثّ روح الاتحّاد و الانفاق بین اماء الرّحمن و یفتح بصیرتک بنور العرفان و یغفر السّیئات و ببدلها بالحسنات ان ربّک غفور رحیم وذوفضل عظیم و علیک التحیّة و الثناء ع ع .
بعضی از بیانات مبارکه در مسئله میثاق :
امر مبارک امر الهی است ولی از هرجهت آفاق آن را احاطه کرده است جمیع ملل آفاق مهاجم بر امرند .
مقصد اینجاست که امر مبارکرا خطر از هر جهت احاطه کرده است جمال مبارک را تربیت فرمود و بانواع عنایات و الطاف احاطه نمود تا در چنین روزی سراج امر او را از بادهای مخالف حفظ نمائیم و به هرکدام بقدر امکان سعی و جهد نمائیم تا این امر از شرّ مارقین محفوظ ماند و خللی در این بنیان رضین نیفتد والا والله الذی لا اله الا هو محو میشود اثری باقی نمیماند جمیع این زحمات و سرگونیها بهدر میرود وقتی از حضرت رسول پرسیدند که آیا حالا که در میان عرب ظاهر شد و مردم را دعوت میکد پیغمبر بود؟
جواب دادند که پیغمبر بزرگی بود ولی بعد از او پیروانش قیام بر خدمت ننمودند خواموش شد حالا هم اگر ماها محافظه ننمائیم جانفشانی نکنیم در فکر نشر نفحات نباشیم منقطع و منجذب نباشیم فداکاری نکنیم خواموش میشود علی الخصوص بعد از من و اگر در چنین ایّام نکوشیم کی کوشش نمائیم باری من اوّل در حقّ خودم دعا میکنم بعد در حقّ شما که جمیع شما در صون و حمایت او باشید خادم امر او باشید ناصر .
صفحه 2 - 3
امر او باشید فدائی امر او باشید شب و روز بکوشیم و بجوشیم تا هر یک بقدر امکان و قوّۀ خود امر مبارکرا صیانت کنیم الحمدلله کلّ در ظلّ عنایت و الطاف او بودید الحمدلله شما ها را از میان جمیع عالم انتخاب کرد و در سجن اعظم در معیّت او بودید اگر در هر دقیقه صدهزار شکر نمائیم از عهدۀ شکر او برنیائیم این دنیا پنج روز است میگذرد ببینید ما ما هفتاد و دو نفر بودیم که وارد این حبس شدیم حالا سه چهار نفر بیشتر نمانده است ماها هم میرویم .
تأییدات الهی با ناقضین نیست
چون بعضی اشراق انوار شمس حقیقت را از افاق امریک دیده اند بخیال آن افتادند که نفوسی بآن صفحات بفرستند بلکه بتوانند دسته ئی را باطراف خود جمع نمایند ولی زحمت بی فایده میکشند زیرا تأییدات الهیّه با چنین اشخاص نه عون و عنایت جمال مبارک میرسد و جمیع این اشکالات را از میان خواهد برد ما توکلّ باو داریم . . . .
عداوت دو نوع است عداوت دو نوع است یک عداوت دینی و یک عداوت شخصی نفس مسلم که دشمنی در حقّ دوستان دارد از روی عداوت دینی است گمان میکنند که این عداوت سبب تقرّب بدرگاه حضرت احدیّت میشود ولی ناقضین این طور نیستند اینها عداوت شخصی دارند بهرکس بگویم چرا چنین عمل قبیحی کردی چرا دروغ گفتی چرا خیانت کردی ؟ میرود ناقض میشود ولی اگر بگویم بارک الله خوب کاری کردی مسرور میگردد خود ناقضین میدانند چه کرده اند بر آنها پوشیده نیست این نفوسی که از صراط منحرف میشوند هرقدر انسان با آنها خوش رفتاری و چشم پوشی و عفو و سماح کند بیشتر سبب غفلت و جسارت آنها میشود اگر شخصی کلنگ در دست گرفته بنیان امرالله را خراب کند چنین توقعّ دارد که من بگویم بسیار خوب مرحبا خوب کاری کردی بعضی نفوس چنین میدانند که از برای این خلق شده اند که جان و مال و رتبه شان و مقام خود را در سبیل جمال مبارک فدا کنند و همچنین اشخاصی پیدا میشوند که گمان مینمایند که شهادت حضرت اعلی و شهادت احبّای الهی و جمیع این محن و بلایا و مصائب و رزایا بجهت این بوده است که بآنها خوش بگذرد جمیع اینها مقدّمه بوده است که او کیف بکند خوشگذرانی نماید و اگر بگوئی خیر جان من چنین نیست ناقض میشود این همه بلایا و مصائب و محن برای چشم و ابروی شما نبوده است چه قدر بی انصافی است چه قدر ظلم است که انسان این همه صدمات و رزایاء جمال مبارک را فدای یک هوی و هوس خود نماید عوض اینکه شب و روز بکوشد فکر کند که این شهدا چه طور جانفشانی نمودند چگونه در زیر غلّ و زنجیر تحملّ هر بلائی کردند جمال مبارک چه صدماتی کشید حضرت اعلی چه مشقتّ ها دید حضرت قدّوس چطور تکه تکه شد جناب باب الباب چگونه ریزه ریزه شد سلطان الشهداء چطور جانفشانی نمود حال انشاء الله اقل مایکون من هم ریزه خوار آنها باشم .
شب و روز بکوشید
شب و روز بکوشید تا علم میثاق چنانچه باید و شاید در آن آفاق موج زند زیرا الیوم بقوّۀ میثاق نفوس باهتزاز آیند بروح میثاق زنده شوند به نداء میثاق بحرکت آیند والا پژمرده و افسرده شوند جسمی بیجان گردند و زجاجی بی سراج شوند .
توجّه کلّ باید به نقطۀ واحده باشد
نجم باختر در وقتی که دکتر حبیب الله خدابخش و آقا میرزا عزیزالله خان مأذون بسفر اروپا شدند بعضی از فرمایشات مبارک برای آنها این بود :
صفحه 1- 4
در این سفر باید بعون و عنایت الهی معجزه نمائید و صحبت شما باید در نهایت روحانیّت باشد بگوئید جمال مبارک این میثاق را برای این گرفته تا توجّه کلّ بنقطه واحده باشد اگر چنین نبود تابحال هزار فرقه در میان بهائیان تشکیل شده بود ما کاری بکسی نداریم ما میخواهیم حصن حصین امرالله را محفوظ کنیم شما ببینید که بعد از حضرت مسیح چه قدر فرق و مذاهب ظاهر شد حال جمال مبارک یک نقطه را معیّن نموده اندکه دیگر اختلافی در میان نماند .
این مسائل مثل کف دریا می آید و میگذرد
دریکی از الواح از اشکالاتی که در امر اتفاق افتاده و می افتد میفرمایند : این مسائل مثل کف دریاست می آید و میگذرد شما مطمئن بتأییدات الهیّه باشید احبّای الهی چون پای ثبات و استقامت بنمایند توفیقات صمدانیّه شامل حال گردد روزی خواهد آمد که ذکری از اینها نخواهد ماند محزون مباشید مغموم نگردید بکمال قوّت قیام نمائید زیرا این نفوسمانند ثعالب اند و بندگان جمال مبارک اسد غالب و عن فریبین ظاهر و آشکار شود . شخصی بر من اعتراض نموده که تمدّن الملک چرا طرد شد و حال آنکه باید جمیع طوائف عالم را دوست داشت ولکن اینقدر ملاحظه ننموده که نفس مبارک حضرت بهاء الله نفوسی را طرد نمودند و در کلمات مبارک نهایت تحذیر از معاشرت از منافقین میفرمایند . بلی با جمیع طوائف عالم باید نهایت دوستی داشت ولی با منافقین معاشرت و الفت ممکن نیست زیرا مضرّت بر امر واقع شود منافقین در امر رخنه نمایند و بکلیّ اساس امر الهی را از ریشه براندازند الفت با منافقین مانند آن است که انسان ماری را در قمیص خود بپروراند یا عقربی را در آستین خود منزل دهد جمیع حواریّون مسیح از یهودای اسخریوطی اجتناب نمودند و همچنین در مکاتیب پولس مطالعه نمائید که چه قدر منع معاشرت با منافقین کرده است . آیا باید چنین انسانی را نهایت آمیزش و الفت و محبّت نمود یا آنکه باید نفوس را از چنین نفوس محفوظ نمود ولی بجمیع عالم باید در نهایت محبّت و مهربانی باشیم یعنی نفوسی که نمیدانند نه منافقین زیرا منافق سبب شود فسادی عظیم در میان آید ما با کسی نزاعی نداریم نهایتش این است که تمدّن الملک بین اصحاب فتنه انداخت بدرجه ئی بود که نزدیک بود بکلیّ بنیان الهی برافتد بکرّار توبه کرد بعد از توبه باز فساد کرد نهایت تلغرافی در حقّ او مرقوم گشت که تمدّن توحّش است معاشرت با او جائز نیست و اگر چنین نمیشد بنیان الهی بکلیّ در طهران منهدم میگشت این عبد را مقصدی جز خیر عموم عالم انسانی نه ولی اگر ماری مثل تمدّن الملک هجومکند مجبور بر آنم که احبّا را بیدار کنم و اگر نکنم عندالله و عندالخلق مسئولم امّا اگر نفسی ضرّی بر نفس من وارد آرد نه امرالله ولو عضوی از اعضای مرا قطع نماید فورا عفو نمایم و بنهایت مهربانی باو پردازم دشمن را دوست شمرم امبا اگر نفسی ضرّ بامرالله رساند او را دوست نشمرم و اگر وهنی بر امرالله وارد آید البّته تمکین نمایم . . .
دهقان الهی و مخرّّین
امروز در احوال بعضی نفوس سیر میکردم که دهقان آسمانی آمد و اراضی را از خس و خاشاک پاک کرد آن دهقان آسمانی بکمال زحمت و مشقتّ و تحمّل بلایا و رزایا این زمین را پاک و مقدّس
صفحه 2 – 4
نمود شخم زد و بعد تخم پاکی در این زمین افشاند و کم کم سبز و خرّم شد لکن مقصد این بود که توده توده خرمنها تشکیل دهد و فیض و برکت آسمانی هویدا شود نهالهای بیهمال غرس نمود نسیم بهاری بر آنها وزید و از فیً غمام عنایت آب داد و حرارت آفتاب بر آنها تابید و نفوسی را انتخاب نمود و گفت شماها از جان و دل خدمت باین نهالها بکنید خدمت باین کشت و زرع بنمائید تا نشو ونما نماید و خوشه ها و برکت آسمانی حاصل شود و گفت این طور این نهالها را آب دهید باغبانی کنید تا بثمر برسد . حالا بعضی نفوس آمده اند این کشت را درو میکنند میگوئی چرا درو میکنی آن دهقان الهی کشت را باین درجه رسانیده که خوشه دهد و خرمنها جمع شود میگوید خیر من تعجیل دارم چه کار دارم باین چه کارها من حالا علف میخواهم نهالها را میکند که من حال هیزم میخواهم هرچه گفته میشود که ای رفیق درختهای جنگلی بسیار است برو آنها را ببر چه کار داری باین نهالهای پر طراوت و پر لطافت جواب میدهد من این چیزها را نمی فهمم منفعت میطلبم آن معلمّ الهی چراغهای نورانی روشن کرده است می آید یکی یکی خواموش می کند میگوئی چرا چنین میکنی میگوید من تاریکی میخواهم تا سرقت نمایم برای دزدی تاریکی لازم است این چه قدر بی انصافی است چه قدر ظلم است چه قدر بی پاکی است چه قدر ستم است که انسان این نهالهای پرطراوت را که باغبان الهی کشته ببرده و بسوزاند .
باری مقصود اینجاست که حضرت اعلی روحی له الفدا و جمال مبارک روحی لاحبّائه الفداه زحمتها و صدمات و بلیّات و حبس و نفی و شتم و لوم دیدند تا این زمین را مستعدّ نمودند و شخم زدند و با هزار بلایا و محن آب دادند ماها باید بکوشیم تا این کشت را از سارقین طریق محافظت نمائیم و آبیاری کنیم و بخدمت این نهالها کنیم تا بار دهد و آن زرع خوشه ها و خرمنها ببار آرد نفوسی که منقطع از ماسوی الله هستند و موقن بآیات الله هستند آن نفوش شب و روز میکوشند تا اینکه این کشت الهی نشو و نما نماید و این نهالهابر طراوت و لطافت بیفزاید از روی جان و دل خدمت باین کشت مینمایند آنوقت خرمن مشاهده مینمایند نهایت سرورخرّمی بر آنه روی میدهد و مستبشر و میسرط میگردند .
احبّ الاشیاء عندی الانصاف
خداوند بلسان مظهر خود وحی نموده که : احبّ الاشیاء عندی الانصاف و هو ان تری بعینک لابعین العباد لهذا انسان هرچیزی را باید بعین خودش نظر کند نه بدیدۀ دیگران باید خودش تحرّی حقیقت نماید تا درست بفهمد که حقیقت واقع چگونه است و الا اقوال مختلفه است هر قومی در عالم یک قولی دارد هر ملتیّ یک غرضی دارد و اگر چنانچه ناس انصاف میدادند و تحرّی حقیقت میکردند اختلافی نمیماند و جمیع متحدّ و متفقّ میشدند مثلا چه طور شد نفوسی که از اصحاب و از مهاجرین و از سلالۀ انصار بودند با آن شدّت و قوّت بر قتل حضرت سیّد الشهداء روحی له الفدا قیام نمودند جمیعش از روایات و حکایات
صفحه 1- 5
پرغرض بود زیرا در میان مردم انداختند که این شخص حللّ ما حرمّ الله و حرّم ما حللّ الله و ترک الصیّام و ترک الصّلوة و ترک الجهاد و ارتدّعن دین جدّة و باین جهت است که در زیارت آن حضرت میفرمایند اشهد بانّک اقمتّ الصلوة و اتیت الزکوة باری هفتصد نفر از علما مهر کردند که این شخص از دین جدّش برگشته لهذا بر هر مسلم قتل او واجب ببینید چه قدر امر را مشتبه کردند حالا العیاذ بالله آیا حضرات از دین جدّشان برگشته بودند برعکس ترویج دین جدّ خود را مینمود جانش را در سبیل دین الله فدا کرد همیشه این نوع روایات است که کار را خراب میکند علی الخصوص وقتی که من دون بعتیّه و برهان باشد مردم هم از کثرت شنیدن باور میکردند مثلا عمر ابن سعد ابن عمر پسر سعد وقاصّ است کسی که جمیع ایران را باسلام فتح کرد همچنین سنان ابن انس انس بن مالک که از اعظم اصحاب حضرت رسول بود چگونه امر بر آنها مشتبه شد امّا آنکه تحرّی حقیقت میکند بر اصل مطلب آگاه می شود ما در یک سبیلی مشی میکنیم کاری به کسی نداریم .
عبدالبهاء مبیّن جمیع کتب الهی در یک لوحی که بافتخار یکی از یاران امریک نازل شده در این باب میفرمایند: هوالله
ای ثابت بر پیمان نامۀ شما رسید بنصّ کتاب اقدس و صریح کتاب عهد عبدالبهاء مبیّن جمیع کلمات و کتب جمال مبارک است و نه کتاب اقدس تنها و این مسئله پیش نفوسی که مطلعّ بر صحائف و الواح هستند واضح و عیان است و اگر چنین نبود هرکس بهوای خود تفسیری می نمود و تفسیر خویش را مرجحّ بر تفسیر دیگران میشمرد و سبب اختلاف عظیم میشد . حال وقت تفسیر نیست وقت تبلیغ است جمیع احبّا باید زبان به تبلیغ بگشایند زیرا تبلیغ سبب هدایت من علی الارض است تبلیغ سبب روشنائی عالم است تبلیغ سبب هدایت عالم انسانی است تبلیغ سبب تأییدات نفثات روح القدس است این است امر عظیم ولکن اگر نفسی آیۀ از آیات الهی بخواند و بیانی بنماید که ضرر بامر داشته باشد باو اعتراض ننمائید صحبتی است می نماید . . .
عبودیّت در ظلّ علم میثاق . در لوح دیگر میفرمایند :
عبدالبهاء را نهایت آرزو عبودیّت این مظاهر مقدّسۀ الهی است و نهایت آمال جانفشانی و شهادت کبری در سبیل آنان . من بعبودیّت آستان مقدّس مباهات نمایم این حبور نور ساطع جبین من است و گوهر درخشندۀ صدف قلب حزین من و سراج زجاج جان غمگین من این است نهایت عزّت ابدیّۀ من ولی جمیع را در ظلّ علم میثاق محشور نمائید تا بکلیّ ارادۀ خویش را فراموش نمایند و بارادۀ مرکز میثاق حرکت کنند این است سلطنت ابدیّه احبّاء الله این است نورانیّت آسمانی این است جلوۀ رحمانی .
صفحه 2 -5
ازل بعد از صعود حضرت اعلی چه کرد ؟
حضرت اعلی روحی له الفدا میفرمایند : که بیک کلمه و با یک آیه من یظهره الله حجّت است از برای جمیع من علی الارض حالا این همه آیات و تفاسیر و خطب و شئون علمیّه و مناجات از فم جمال مبارک روحی لاحبّائه الفدا نازل شده آیا دیگر جای انکار مانده است با وجود این جمعی از بیخردان ازل را در جلو جمال مبارک بگذارند همه میدانند که این شخص از هرفضلی عاری بود و نوشتجاتش که الآن در کتابخانۀ لندن موجود است بنوعی سخیف و بی معنی که حتیّ اطفال مدرسه قبول نمیکنند که به آنها نسبت داده شود یعنی از اوّل یوم آدم الی یومناهذا عباراتی باین رکیکی نوشته نشده بعد از شهادت حضرت اعلی مکتوبی در زمان وجود مبارک در بغداد میرزا سعید خان نوشته است به میرزا حسین خان مشیر الدّوله که به وزرای عثمانی برساند مضمون این است که که این امر بکلیّ تمام شد دیگر کسی نیست جز جمال مبارک و بس جمیع کشته و ریشه کن گشتند و بنیاد این امر بکلیّ برافتاد حال ریشۀ این امر جمال مبارک است اگر جمال مبارک از میان برداشته شود بکلیّ این امر معدوم میشود زیرا کسی دیگر نیست و حال آنکه میرزا یحیی موجود بود ولی بی نام و نشان در سوراخها از شدّت خوف بی نام و اثر شده بود ولی جمال مبارک در بغداد امر را بلند نمود و واضحا مشهودا مقابل جمیع ملل و نحل ایستادند و بعد از آن تفاصیل مدهشه و صدور فرمان سرگونی بآن عظمت و جلال از بغداد حرکت فرمودند ولی این نفس ازل بعد از صعود حضرت اعلی چه کرد؟ آیا یک شخص را تبلیغ نمود؟ یک خدمتی بحضرت اعلی کرد؟ کاری که کرد پشت سر هم عیال گرفت و اوقات خود را با آنها گذرانید حتیّ جسارت بر این نمود که حرم حضرت اعلی را گرفت که بنصّ بیان حرام است چهل سال در قبریس در نهایت حریّت بود آیا یک نفس را تبلیغ کرد حال نفسی باین بیعرضگی میخواست ادّعای وجود نماید مثل آن میماند که ذرّه در مقابل آفتاب ادّعائی نماید واقعا چه قدر قساوت قلب لازم دارد آن شهادت حضرت اعلی و این نوع مشغول شدن بلهو و لعب چه قدر غفلت است . پس از حضرت اعلی جمال مبارک در زیرزنجیر تبلیغ میفرمودند در زیر شمشیر آیات هدی میخواندند و او در هزار سوراخهای تنگ و تاریک بود .
نجم باختر : از اهمّ لوازم احبّای جدید اینست که کتاب مبارک عهد و لوح الغصن را اگر تا بحال زیارت نکرده اند از بهائیان معروف ثابت قدیم بطلبند و همجنین امیدواریم که کافۀ اطفال مؤمنین وصایای جمال مبارک را از بر یادبگیرند و بخوانند .
صفحه 1 – 6
و یکون نور القمر کنور الشمسّ
از فرائد مدیّه بحرالعلم من ادرک لقاء ربّه آقا میرزا ابوالفضل گلپایگانی در خصوص مرکز میثاق میفرمایند : و همچنین نظر فرمائید در اصحاح ثلتین از سفر اشعیای نبی که در این اصحاح اوّلا از حلول مصائب و آلام بنی اسرائیل خبر میدهد و پس از آن از ظهور موعود اخبار میفرماید : و یکون نور القمر کنورا لشمس و نورالشمس یکون سبعة اضعاف کنور سبعة ایّام فی یوم یجبر الرّب کسر شعبه و یشفی رضضربه یعنی روزی که خداوند شکستگی قوم خود را خواهد بست و جراحت ایشانرا شفا عنایت خواهد نمود نور ماه مثل نور آفتاب خواهد شد و نور آفتاب هفت باره مضاعف مانند نور هفت روز خواهد گشت و این آیه مبشرّ است بر اینکه در یوم ظهور انوارمشرقه از شمس حقیقت بهفت مرتبه از ظهور قبل افزونتر خواهد گشت و اشعۀ ساطعۀ از قمر ولایت که فرع منشعب از اصل قدیم است مانند اشعۀ ساطعه از شمس حقیقت خواهد بود و این آیات مذکوره در اسفار مقدّسه را هرگز هیچ عاقلی نمیتواند بر شمس و قمر ظاهری حمل نماید چه که منتهی بجمیع بین النقیضین میشود زیرا که ممکن نیست در یوم ظهور موعود هم شمس و قمر مظلم و تاریک شود و هم نور قمر مانند نور شمس و نور شمس بهفت مرتبه مضاعف گردد لذا نزد اشخاصی که قلوبشان مطبوع و مظلم و مقلوب نیست در غایت وضوح ثابت است که در یوم ظهور موعود شمس و قمر دیانت سابقه مظلم و تاریک و منسوخ خواهد شد و شمس و قمر سماء دین جدید در غایت اشراق و سطوع طلوع خواهد نمود چنانکه هرنفس نیک بختی که مرتبۀ بیچارگی و فقیری و عدم قدرت بر مسافرت نخواند و بهجرت الی الله قیام نمود بمشاهدۀ همین انوار باهره فائز گشت و از اشعۀ این نیّر مشرق صدر و فؤادش منشرح و منوّر شد « ذلک فضل الله و بوتیه من یشاء » . در این مقام از احبّاء الله رجا مینمایم که در این نکته قدری تدقیق فرمایند و بنظر تحقیق بنگرند که نیّر مشرق بازغ ساطع النوری را که خداوند تبارک و تعالی در کتاب اشعیا زیاده از دوهزارو پانصد سال قبل بعبارت « و یکون نور القمر کنور الشمس» وجود مبارکش را ستود و در قرآن کریم و فرقان عظیم بقوله جلّ و علا : « والشمس و ضحیها و القمر اذا تلیها» بوجود مسعودش قسم یاد فرموده و عظمت مقام محمود و رفعت لواء مفقودش را باین عبارات عظیمۀ رهیبه بیان نموده است ناقضین عهد الله و ناکثین میثاق الله بمساعی باطله و دسائس دنیّه
صفحه 2 – 6
خود میخواهند خلق را از توجّه بوجه منیرش ممنوع دارند و عباد را تضلیل کنند و مرکز میثاق را تحویل دهند و خود بر صفت طیور لیل در ظلمت ضلالت طائر آیند با هریک در تفسیر کتاب مفسّری مطاع الرأی گردند و در دین حضرت ربّ الارباب مجتهدی نافذالحکم شوند . زهی تصوّر باطل ف زهی خیال محال . باری بر اهل بها و اصحاب سفینۀ حمرا که از شرب عذب ایقان آشامیده و از رشحات بیان رحمان سرشار گشته اند مشتبه نشود و تخلیط و تمویه ناقضین و ناکثین پس از تفسیر و تبیین معانی شمس و قمر در ایقان شریف و سایر الواح مقدّسه بر احدی مخفی و مستور نماند و نیّر بازغ بکلام واهی فارغ زائل و آفل نگردد
و هبنی قلت ان الصبح لیک ایعمی العالمون عن الضّیاء
اعهد مخصوص
از عبارات بلیغۀ حضرت شیخ الرئیس در خصوص عهدالله . قوله :
اعهد مخصوص و ولی الامر منصوص . و یحفظ الله عهده من شسر اللنصوص الذیّنهم فی خواتیم الشقاوة فصوص
انانیّة الشیطان علتّ کفره
من نطم من ادرک لقاء ربّه آقا محمّد مصطفی بغدادی
خلیلی انّ الحاسدین تهامتوا . علی نقض عهدالله من شدّة البغض . نقولون رورا والاباطل قولهم . ولایرعوا و اعما افتروه من الرفض
یریدون نقض العهد و العهد ثابت . من الله مابین السموات والارض و ظنوّا بان الذیّن اخبولة الدّنی . و اکبرهم قد صار ینعق بالنقض .
ولکن امرالله قدغلب الوری . و قد خسر الشیطان مااوخاء للبغض . انانیّة الشیطان علتّ کفره . و قد ظهرت فی اکبر ناقض محض
دکتر ضیاء بغدادی .
