| ←Issue 14 | Star of the West Volume 5 - Issue 15 |
Issue 16→ |
 Proofread onceReturn to PDF view
|
We are working hard to have proofread and nicely formatted text for you to read. Here is our progress on this section:
|
"BRING THEM TOGETHER AGAIN, O LORD BY THE POWER OF THY COVENANT!"
Supplication
Bring them together again, O Lord, by the power of Thy Covenant, and gather their dispersion by the might of Thy Promise, and unite their hearts by the dominion of Thy Love; and make them love each other so that they may sacrifice their spirits, expend their money, and scatter themselves for the love of one another. O Lord, cause to descend upon them quietness and tranquillity! Shower upon them the Clouds of Thy Mercy in great abundance, and make them to characterize themselves with the characteristics of the Spiritual! O Lord, make us firm in Thy noble command, and bestow upon us Thy Gifts through Thy Bounty, Grace and Munificence.
Verily, Thou art the Generous, the Merciful and Benevolent.
—ABDUL-BAHA ABBAS.
[As announced in our last issue, the subject of "The Center of the Covenant" is continued in this issue.—The Editors]
"YE ARE ALL THE FRUITS OF ONE TREE AND THE LEAVES OF ONE BRANCH"—Baha'o'llah
--PHOTO--
"This is THE BRANCH that hath extended from the Bower of Thy Oneness and from the TREE of Thy Unity. Thou beholdest Him, O My GOD, gazing unto Thee and holding fast to the Rope of Thy Providence. Preserve Him in the neighborhood of Thy Mercy!" —Revealed by BAHA'O'LLAH
--SIGNATURE--
STAR OF THE WEST
"We desire but the good of the world and the happiness of the nations; that all nations shall become one in faith and all men as brothers; that the bonds of affection and unity between the sons of men shall be strengthened; that diversity of religion shall cease and differences of race be annulled. So it shall be; these fruitless strifes, these ruinous wars shall pass away, and the ‘Most Great Peace’ shall come."—BAHA'O'LLAH.
Vol. V Massa'ul 1, 70 (December 12, 1914) No. 15
"With the utmost resolution and constancy call the souls to the Kingdom of ABHA and invite them to firmness and steadfastness in The Covenant and Testament. Read to them the translation of the Tablet of The Branch and speak with gentleness, moderation and loving-kindness."
[See page 233] —ABDUL-BAHA ABBAS.
"THE COVENANT" AND "THE CENTER OF THE COVENANT"
DURING Abdul-Baha's sojourn in America in 1912, he awakened many to an understanding of the Covenant BAHA'O'LLAH made with all the people of the world. He outlined "The Covenant” from the time of Abraham down to the present, and explained the meaning of "The Center of The Covenant," showing this phase to be unique in the Bahai Dispensation. He demonstrated that the appointing of "The Center" by BAHA'O'LLAH is the greatest characteristic or teaching of His Revelation. That is: BAHA'O'LLAH Covenanted with all the people of the world regarding the Interpreter of His Teachings, thereby making provision against differences, so that no one shall be able to create a new sect—thus closing the greatest door to dissension, strife and war. In this unique Covenant Abdul-Baha admonished all to remain firm and steadfast, saying:—
"Today, the most important affair is firmness in The Covenant, because firmness in The Covenant wards off differences.
"In former cycles no distinct Covenant was made in writing by the Supreme Pen; no distinct personage was appointed to be the Standard differentiating falsehood from truth, so that whatever he said was to stand as truth and that which he repudiated was to be known as falsehood. At most, His Holiness Jesus Christ gave only an intimation, a symbol, and that was but an indication of the solidity of Peter's faith. When he mentioned his faith, His Holiness said, 'thou art Peter'—which means rock—'and upon this rock will I build my church.' This was a sanction of Peter's faith; it was not indicative of his (Peter) being the expounder of the Book, but was a confirmation of Peter's faith.
"But in this Dispensation of the Blessed Beauty (BAHA'O'LLAH) among its distinctions is that He did not leave people in perplexity. He entered into a Covenant and Testament with the people. He appointed a CENTER OF THE COVENANT. He wrote with His own pen and revealed it in the Kitab-el-Akdas, the Book of Laws, and Kitab-el-Ah'd, the Book of the Covenant, appointing him (Abdul-Baha) the Expounder of the Book. You must ask him (Abdul-Baha) regarding the meanings of the texts of the verses. Whatsoever he says is correct. Outside of this, in numerous Tablets He (BAHA'O'LLAH) has explicitly recorded it, with clear, sufficient, valid and forceful statements. In the Tablet of THE BRANCH He explicitly states: Whatsoever THE BRANCH says is right,
or correct; and every person must obey THE BRANCH with his life, with his heart with his tongue. Without his will, not a word shall anyone utter. This is an explicit text of the Blessed Beauty. So there is no excuse left for anybody. No soul shall, of himself, speak anything.* Whatsoever his (Abdul-Baha's) tongue utters, whatsoever his pen records, that is correct; according to the explicit text of BAHA'O'LLAH in the Tablet of THE BRANCH.
"His Holiness Abraham covenanted in regard to Moses. His Holiness Moses was the Promised One of Abraham, and He, Moses, covenanted in regard to His Holiness Christ, saying that Christ was the Promised One. His Holiness Christ covenanted in regard to His Holiness 'The Paraclete,' which
REVEALED BY BAHA'O'LLAH FOR ABDUL-BAHA
O Thou MY GREATEST BRANCH!
Thy letter was surely presented before this Oppressed One, and I heard that which Thou hast communed with GOD, the Lord of the world.
Verily, We have ordained Thee the Guardian of all the creatures, and a Protection to all those in the heavens and earths, and a Fortress to those who believe in GOD, the One, the omniscient!
I beg of God to protect them by Thee; to enrich them by Thee; to nourish them by Thee; and to reveal to Thee that which is the Dawning-point of riches to the people of Creation, and the Ocean of Generosity to those in the world, and the Rising-point of Favor to all nations. Verily, He is the Powerful, the All-Knowing, and the Wise!
I beg of Him to water the earth and all that is in it by Thee, that there may spring up from it the Flowers of Wisdom and Revelation and the Hyacinths of science and knowledge.
Verily, He is the Friend to those who love Him, and an Assistant to those who commune with Him!
There is no GOD but He, the Mighty and the Magnified!
means His Holiness Mohammed. His Holiness Mohammed covenanted in regard
to The Bab, whom He called, ‘My Promised One,’ His Holiness The Bab, in
all His books, in all His epistles, explicitly covenanted in regard to the Blessed
Beauty, BAHA'O'LLAH, that BAHA'O'LLAH was the Promised One of His Holiness
The Bab. His Holiness BAHA'O'LLAH covenanted, not that I (Abdul-Baha)
am the Promised One, but that Abdul-Baha is the Expounder of the Book and
the CENTRE OF HIS COVENANT, and that the Promised One of BAHA'O'LLAH
will appear after one thousand or thousands of years. This is the Covenant which
BAHA'O'LLAH made. If a person shall deviate, he is not acceptable at the Threshold
of BAHA'O'LLAH. In case of difference, Abdul-Baha must be consulted. They
must revolve around his good pleasure.
"After Abdul-Baha, whenever the Universal House of justice is organized it will ward off differences."
THE EDITORS.
* The words must be according to what has proceeded from the Mouth of the Will of God and is recorded in Tablets.
FROM THE KITAB-EL-AH'D—"BOOK OF THE COVENANT"
It is revealed in the Kitab-el-Akdas conceming this, that which from the Horizons of its Words, the Lights of the Divine Bounties gleam, rise and glitter:—
O My Branches! In this Existent Being the greatest strength and the most perfect power is hidden and concealed; look towards it and gaze in the direction of its union and not at its seeming differences. This is the TESTAMENT OF GOD: that the Branches (Aghsan), Twigs (Afnan), and Relations (Muntessabeen), must each and every one look to the Greatest Branch (Ghusn Azam). Reflect upon that which is revealed in My Book, The Akdas:—"When the Ocean of My Presence hath disappeared and the Book of Origin is achieved to the end, turn your faces towards Him whom GOD hath purposed, Who hath branched from this Pre-Existent Root." The aim of this blessed verse hath been the Greatest Branch. We have likewise elucidated the Command as a favor from before Us; and I am the Generous, the All-Dispenser!
FROM THE TABLET OF THE BRANCH
Verily a WORD hath gone forth in favor from the Most Great Tablet and GOD hath adorned it with the Mantle of Himself and made it Sovereign over all in the earth and a Sign of His Grandeur and omnipotence among the creatures; in order that, through it, the people shall praise their Lord the Mighty, the Powerful, the Wise; and that, through it, they shall glorify their Creator and sanctify the Self of GOD which standeth within all things. Verily this is naught but a Revelation upon the part of the Wise, the Ancient One! Say: O people, praise ye GOD for its Manifestation (THE BRANCH), for verily it (THE BRANCH) is the Most Great Favor upon you and the Most Perfect Blessing upon you; and through him every mouldering bone is quickened. Whosoever turns to him hath surely turned unto GOD and whosoever turneth away from him hath turned away from My Beauty, denied My Proof and is of those who transgress. Verily, he is the Remembrance of GOD amongst you and His Trust within you and His Manifestation unto you and His Appearance among the servants who are nigh. Thus have I been commanded to convey to you the Message of GOD, your Creator; and I have delivered to you that of which I was commanded. Whereupon, thereunto testifieth GOD, then His Angels, then His Messengers, and then His Holy Servants.
Inhale the fragrance of the Rizwan from his roses and be not of those who are deprived. Appreciate the Bounty of GOD upon you and be not veiled therefrom—and verily We have sent him forth in the temple of man. Thus praise ye the Lord, the Originator of whatsoever He willeth through His wise and inviolable command!
Verily those who withhold themselves from the Shelter of THE BRANCH are indeed lost in the wilderness of perplexity,—and are consumed by the heat of self-desire,—and are of those who perish.
Hasten, O people, unto the Shelter of GOD, in order that He may protect you from the heat of the Day whereon none shall find for himself any refuge or shelter except beneath the Shelter of His Name, the Clement, the Forgiving. Clothe yourselves, O people, with the Garment of Assurance, in order that He may protect you from the dart of doubts and superstitions, and that ye may be of those who are assured in those days wherein none shall ever be assured and none shall be firmly established in the Cause except by severing himself from all that is possessed by the people and turning unto the Holy and Radiant Outlook.
"THE PURPOSE OF THE COVENANT WAS SIMPLY TO WARD OFF DIFFERENCES"
Address delivered by Abdul-Baha at the home of Mrs. Corinne True, Chicago, November 1, 1912.
Dr. Ameen U. Fareed, interpreter; stenographic notes by Miss Gertrude Buikema
THIS evening I am well pleased with every person here and in meeting the friends of God and the maid-servants of the Merciful. Praise be to God! the faces are radiant and the hearts are attracted to the Kingdom of ABHA. In the countenances of all faith is expressed and this is a source of joy. The Blessed Perfection, BAHA'O'LLAH, for fifty years endured hardships and vicissitudes. There was no vicissitude which He did not experience. There was no ordeal which He did not sense. Notwithstanding that, He endured all in the utmost joy and happiness.
Whosoever beheld the Blessed Perfection was certain of His great happiness—not a trace of sorrow was ever visible in His face. In prison even He was like a king enthroned upon the throne of majesty and greatness and He ever conducted Himself with majesty, great certainty and dignity. Whenever the grandees and the officers of the government were presented to Him, they at once became most respectful. His dignity and majesty were awe inspiring. . . . Remember He was a prisoner—He was in prison. That is to say, He endured all these ordeals for the sole purpose of illuminating us, in order that our hearts might be attracted to the Kingdom of God; in order that our faces might be radiant through the glad tidings of God; in order that we might be wholly submerged in the Ocean of Lights; in order that we might be as radiant candles shining and illuminating the dark recesses, flooding all the regions with radiance. Now, as I look around, I observe that your faces—praise be to God!—are radiant, your hearts are filled with the love of God, you are thinking of service in the Cause of God. Therefore I am very happy to be here and I hope that this happiness will be with you always—an eternal condition.
I went to San Francisco and from there to Los Angeles. In reality I found there most attracted friends. Truly zealous and set aglow with the fire of the love of God, their sole purpose is ever to serve the Kingdom of ABHA. Therefore I am hopeful that you may serve more faithfully, that you may take precedence over all the others. I hope that the fire of the love of God may be so enkindled in Chicago that all the cities of America shall be ignited. This is my hope. In brief, this is my third visit to you here and this in itself expresses the degree of my longing to see you and the extent of my love for you. It was thought that I should go from San Francisco to the Orient, going directly to New York, but out of excessive love for you all here, during my second visit I passed through here and in my third journey I have sojourned in Chicago in order to visit with you and to associate with you in good fellowship. I hope that these three visits of mine may be most productive in the future. May you all become signs of unity; may each one of you be a standard of BAHA'O'LLAH; may each one of you shine even as a star; may each one of you become very worthy in the Kingdom of God; may you experience such a state as to astound the people; may they all say of you, "Verily, these persons are proofs in themselves of the validity of BAHA'O'LLAH, for through the training of BAHA'O'LLAH they have been so regenerated. These souls are peerless; these souls are truly the people of the Kingdom; these souls are distinguished above the people. This is the proof of BAHA'O'LLAH. Consider how well educated they are."
Although this Cause appeared in the Orient, the friends of the Orient were self sacrificing to the utmost, they forfeited everything. It is a significant fact that to a human being the dearest thing on earth is his life, yet 20,000 people offered their lives and were willing to have their blood shed in the pathway. In the last episode, which transpired in the city of Yezd, two hundred of the Bahai friends were exterminated and they went to the place of martyrdom in the utmost state of attraction, even smiling with the greatest joy and gratitude. Some of them offered rock candy to their executioners, saying, "Do taste of this, so that with sweet taste you may give me the cup of martyrdom." Among these beloved ones were a number of women who were subjected to the most cruel manner of execution. They were cut to pieces, and not content with that, some of them were set on fire and their bodies were consumed; but not a single soul among the Bahai friends recanted or objected to them.
No resistance at all was manifested. The Bahais in that city were most courageous and strong. In point of strength and fortitude one single Bahai could have withstood many of the others, but they proved non-resistant. They were martyred in the utmost state of resignation. Many of the friends thus wronged were crying, "O Lord! forgive them; pardon them, they know not what they do. If they knew, they would not commit such a thing." Thus were they exposed to martyrdom, but they willingly offered all they possessed in this life.
It is stated in certain prophecies in the east that when the Standard of God appears in the East, its tokens will become evident in the West. This is truly good news—this is great glad tidings for you. I hope that you may be able to fulfil this prophecy. Thus may all testify to the veracity of this prophecy, saying, "Verily, the Standard of God did appear in the East, but its tokens became resplendent in the West." Verily this will become a source of great joy for those in the East. All the friends in the East are anticipating the good news and glad tidings which may come from the West. They look forward to hearing that the friends of the West are in the utmost state of firmness and steadfastness; that the friends of the West are distinguished in founding the oneness of the world of humanity; the friends of the West are even offering their lives for the establishment of International Peace; the friends of the West are the Lights of the Kingdom; the friends of the West have all proved to be the manifestation of God's mercy; the friends of the West have proved to be the expression of the favors of the Blessed Perfection; the friends of the West are all the very stars of God's bestowal; the friends of the West are all blessed trees, and that the friends of the West are all flowers of the garden of sanctity and purity. In short, any good news which may leave here for the East is the cause of their rejoicing and holding a feast; is a source of great gratitude on their part, and they praise God therefor. If it were possible for them, they would give their lives for you. They would not hesitate in sacrificing. The friends in the East are all united and agreed.
There are no waverers in the East; there are none who oppose the Covenant of God. There is not a single soul in Persia who is opposed to the Covenant. They are all steadfast. Not a single person in Persia can speak against the Covenant of God—not outwardly nor inwardly. There are three persons in all the country who were the enemies of BAHA'O'LLAH and they have made this as a pretext, because a division would be disastrous to the Cause of God. It is confined to three persons—the rest of them are all steadfast and firm. Surely Dr. Moody has kept you informed. You may ask about the conditions and ask if there is one nakazeen. There is not a single one—all are perfectly firm, solidly steadfast and obedient to the blessed command. If any soul wishes to say a word, they will ask him: "Is this a word of your own or from the Center of the Covenant? If you have a certificate from the Center of the Covenant, show it. Where is the letter from him? Where is his signature?" If he can produce it, they will accept it. If he has not that in his hand, they say: "We cannot accept this because this is from you and returns to you. From the Blessed Perfection we have no command to obey you, and the Blessed Perfection has revealed a Book of the Covenant in which He has covenanted with us to obey a certain Center of the Covenant. He has not covenanted with us to obey you. Therefore this statement of yours is rejected. You will have to advance a proof. We are commanded to turn to One Center. We do not obey various centers. The Blessed Perfection has taken a Covenant with us and we are holding to this Covenant and Testament. We do not listen to such nonsense." Perhaps people will arise who may speak words of their own and we are not commanded to obey them. This is not like the past dispensation, for His Holiness Christ did not appoint a Center; He did not say, "Obey that Center." Jesus said to His disciples: "But whom say ye that I am?" And Simon Peter answered and said, "Thou art the Christ, the Son of the Living God, the Word of God." And His Holiness wished to make firm the faith of Peter, and He said, "Thou art Peter, and upon this rock I will build my church"—which means that this faith of thine is the correct faith. It was a sanction of the faith of Peter. He did not say that all should turn to him. He did not say, "He is the appointed Center of My Covenant." He did not say, "He is the Branch extended from My Ancient Root." He did not say, "O God! render as dear all who serve Peter. O God! degrade anyone who is not obedient to him. O God! Verily shun him who is a violator of the Covenant. O God! Thou knowest that I love everyone who is steadfast in the Covenant."
(Continued on Page 234)
STAR OF THE WEST
PUBLISHED NINETEEN TIMES A YEAR
By the BAHAI NEWS SERVICE, 515 South Dearborn Street, Chicago, Ill., U. S. A.
Entered as second-class matter April 9, 1911, at the post office at Chicago, Illinois, under the Act of March 3, 1879.
Editorial Staff: ALBERT R. WINDUST — GERTRUDE BUIKEMA — DR. ZIA M. BAGDADI
Honorary Member: MIRZA AHMAD SOHRAB
Terms: $1.50 per year; 15 cents per copy.
Note—Until further notice, distribution in the Orient is through Agents.
Make Money Orders payable to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U. S. A.
To personal checks please add sufficient to cover the bank exchange.
Address all communications to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
TABLET FROM ABDUL-BAHA.
HE IS GOD!
O thou Star of the West!
Be thou happy! Be thou happy! Shouldst thou continue to remain firm and eternal, ere long, thou shalt become the Star of the East and shalt spread in every country and clime. Thou art the first paper of the Bahais which is organized in the country of America. Although for the present thy subscribers are limited, thy form is small and thy voice weak, yet shouldst thou stand unshakable, become the object of the attention of the friends and the center of the generosity of the leaders of the faith who are firm in the Covenant, in the future thy subscribers will become hosts after hosts like unto the waves of the sea; thy volume will increase, thy arena will become vast and spacious and thy voice and fame will be raised and become world-wide—and at last thou shalt become the first paper of the world of humanity. Yet all these depend upon firmness, firmness, firmness!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Vol. V
No. 15
WORDS OF ABDUL-BAHA TO THE BAHAIS REGARDING THEIR ATTENDANCE AT THE PANAMA PACIFIC INTERNATIONAL EXPOSITION IN SAN FRANCISCO IN 1915
From Tablet Dated July 12, 1911.
"The future of California, whether in regard to its material or its spiritual affairs, is very important. It is my hope that the people of California may become the sons and daughters of the Kingdom, and be the means of promoting the religion of God.
"Regarding the Exposition of 1915 which will be inaugurated in San Francisco, America, undoubtedly from now on the Bahais must arrange and prepare ways and means so that a great number of them may be present on that occasion."
From Tablet Dated April 14, 1914.
"The believers of God from now on must think about going to the Panama-Pacific International Exposition (in San Francisco). Every one goes to the Exposition either for amusement, or recreation, or in the hope of obtaining commercial benefits. But you, who are the believers of God, enter the Exposition with the desire to summon the people to the divine Kingdom, and hope to receive the breaths of the Holy Spirit."
WITH ABDUL-BAHA UPON MOUNT CARMEL BY CHARLES MASON REMEY.
BEFORE leaving Egypt for Syria, both the United States consular agent and Cook's representative in Port Said tried to discourage Mr. Latimer and me from going into Turkish country, for they knew that war was imminent. However, we had Abdul-Baha's instructions to come to Haifa by the most feasible route; so we left Egypt by the first steamer bound for the Syrian ports.
Upon our arrival in Haifa we found that the troubled condition of the land had not been exaggerated. The mobilization of the army had been on for some time. All the foreign post offices were closed; the banks were also shut; consequently business was almost at a standstill, and the mass of the people were under the spell of war panic.
In the midst of all the unrest and confusion we found Abdul-Baha serene, calm and peaceful. After sending to a place of safety in the
mountains the various Bahai families of Haifa and Akka, Abdul-Baha had gone up into the hills himself to see to their welfare, and it was upon his return to Haifa from this mission of service that we met him.
During the fourteen days we were with Abdul-Baha he spent most of his time on Mount Carmel. Upon a shelf half way up the mountain overlooking the bay of Haifa with Akka in the distance, is the tomb of The Bab, and near this are several houses. In one of these lived a friend and in one room of his house Abdul-Baha stayed. In another building nearby some of the Bahais lived. We lodged the nights in Haifa, but the days we spent upon the mountain near Abdul-Baha.
EXTRACT FROM TABLET TO CHARLES MASON REMEY
"With the utmost resolution and constancy call the souls to the Kingdom of ABHA and invite them to the firmness and steadfastness in The Covenant and Testament. Read to them the translation of the Tablet of The Branch and speak with gentleness, moderation and loving-kindness, saying:—
"We have no other aim save the protection of the Fortified Fortress of the Cause of God. We must guard this Fortified Fortress from the attack of the thoughtless ones. Hence we must all turn our faces to the appointed Center in order that the Bahai Unity might be preserved; otherwise in one year the Bahais would be divided into a thousand sects. We entertain no other object except the safety of the Cause of God."
—ABDUL-BAHA ABBAS.
Because of the condition of unrest in the
country, there were but few people coming
to see Abdul-Baha. He spent much time alone
in his room writing Tablets. We often saw
him apparently lost in meditation, and we felt
that he must have been sending his spirit out
to the people in all parts who were suffering
so intensely for that which he had to give.
All pilgrims will testify to the atmosphere of the spirit which rests upon Carmel, "The Mountain of God." From the earliest times God's revelators have stood upon her slopes proclaiming their messages to the world, and now from this same holy ground Abdul-Baha is demonstrating the Cause of BAHA'O'LLAH and establishing the ABHA Peace in the heart of humanity.
During those fourteen days in that Holy Spot a real inner awakening came to us. It was a greater realization of the spirit of The New Day—the spirit of The Covenant of God—the spirit of BAHA'O'LLAH which is radiating so fragrantly from His Branch, Abdul-Baha.
During our visit we had several personal interviews with Abdul-Baha and many times we heard him give short, informal, general talks, but the greatest blessing which was ours seemed to come to us from within our hearts as we responded to the spirit of Abdul-Baha—that spirit—impossible to describe in words—the spirit in which he does all things, and which, coming from him, penetrates to the hearts of all who in soul contact with him, taking with it joy, love, peace and the life of The Covenant.
Amid this shower of bounty I realized as never before that the Bahai Message can only
be given effectively by coupling with the letter of The Truth the spirit of the Cause of God! It is this spirit of love and gentleness which penetrates the souls of those whom we meet, and when the souls are thus attracted, the message penetrates through the minds into the hearts of the people, and thus spiritual seeds are sown which in due time bring forth only its like. War brings forth war, and peace brings forth peace. Abdul-Baha stands as the central exponent of The Cause of BAHA'O'LLAH which is the Oneness of humanity and Peace.
The mission of all those who have received this light is to go forth to humanity carrying to the people of all classes, nations, races and religions the Bahai Message, in the spirit in which it has been revealed. Therefore let us all hasten to so purify our hearts that nothing may remain there save love and peace, so that we may lead the people to the source of Divine Bounty.
"THE PURPOSE OF THE COVENANT WAS SIMPLY TO WARD OFF DIFFERENCES"
(Continued from Page 231)
In all His Books, Writings and Epistles this has been revealed. Therefore, the Bahai dispensation is distinguished. No one can cause any differences. After Christ there were various sects, there were various denominations, each one claiming to be the right one, and none of them had any written document from Christ—no proof from Him. Therefore each claimed to be the right one, but BAHA'O'LLAH, with His own pen, has written a Covenant and Testament in which He declares Himself, covenanting that the one who is the Center of the Covenant is the one to be turned to. Therefore you must thank God that BAHA'O'LLAH has made the pathway straight. Everything He has illustrated and every door He has opened for you. There is no occasion for any hesitation on the part of any soul. The purpose of the Covenant was simply to ward off differences, so no one can say, "My opinion is the valid one." Any opinion expressed by the Center of the Covenant is correct, and there is no way for disobedience for anyone. You must be very careful; perchance amongst you may be those who will be nakazeen, the violators of the Covenant. Do not listen to them. Read the Book of the Covenant. All have been commanded to obey the Covenant, each and all, and the first is addressed to the Branches. You must turn to the Center—He is the Expounder of the Book. Should any soul so clearly disobey the Command, can he even say he is a Bahai? If anyone should have disobeyed the explicit Command of Christ, could he truthfully have said that he was a Christian? Impossible!
In conclusion I would say that I am well pleased with you. I am very glad to meet you all. I shall pray for you, seeking confirmation from the Blessed Perfection, and you must be grateful that—praise be to God!—He has chosen you out of the people and that such glorious bestowal and such endless graces and favors have been specialized for your benefit. You must not look at the present time, for this is the beginning, as it was the beginning at the time of Christ. Ere long you will see that you will be distinguished among all the people. The Divine Confirmation from all standpoints will uphold you; the radiance of the Kingdom of BAHA'O'LLAH will illumine all your countenances. The utmost gratitude must be expressed, and I am hopeful that after I leave here I shall ever hear good news from you, showing that the friends in Chicago are occupied with the services of the Cause, are occupied with the joy of promoting the Word of God and are occupied in spreading the teachings of BAHA'O'LLAH; they are kind to all people and they exhibit the utmost love impartially to all humanity. This is the one hope that I have. This is the anticipation on my part and I am sure you will endeavor so that all the friends in Persia and I may experience the utmost happiness. May you be a source of joy to us; may you be a source of our good pleasure; may you be the source of great comfort, ease and composure.
MASHRAK-EL-AZKAR BUILDING FUND
Received previously, $6,118.61; received during November, $519.50.
Total received to date, $6,638.11.
OUR PERSIAN SECTION this issue contains: (1) Tablet revealed by BAHA'O'LLAH pertaining to Birthday Anniversary Feast; (2) "The Birthday of BAHA'O'LLAH," by Mirza Abdul-Kassim G. Shirazi, Egypt; (3) continuation of article from India; (4) brief article by the editor of Sind Gazette; (5) the Teachings of BAHA'O'LLAH; (6) The Day of the Lord and the war of the world; (7) channels of correspondence closed; (8) arrival of Mr. Remey and Mr. Latimer in America; (9) "The Wolves in London," by Mirza Lotfulla Hakim; (10) Feast of the Anniversary of Abdul-Baha's ascending the throne of The Covenant; (11) translation of an article by the editor of the Palo Altan Times in same paper; (12) news of the death of Mirza Mohammed Javad, son of Hadji Mirza Hassan Khorassani, of Cairo, Egypt; (13) Basheer, a servant at Acca, stricken by the arrow of disaster.
PAGE 1
VOL V
No. 15
نجم باختر 1329 جلد پنجم
شماره پانزدهم دسمبر 12
این جریده بر حسب تاریخ بهائی هر نوزده روز چاپ و نش میگردد و در نهایت آزادی مسائل یگانگی بشر و وحدت ادیان و ترویج صلح عمومی را و تربیت اطفال و پیشرفت امر حضرت بهاء الله در اطراف جهان و توضیح حقائق این دین عمومی خواهد نوشت و و مقالت مفید که موافق سبک اداره است قبول و نشر خواهد گردید .
صفحه 1 – 1
قد جاء عیدالمولود . الواح مبارک حضرت بهاء الله جواهر الارواح لتراب روضته المطهّر الفداء الاقدس الامنع الاعظم
قد جاء عبدالمولود واستقر علی العرش جمال الله المقتدر العزیزالودود طوبی لمن حضر فی هذا الیوم لدی الوجه و توجّه الیه طرف الله المهیمن القیوم قل انا اخذنا الصبر فی السّجن الاعظم بعد الذیّقائم علینا الملوک لایمضا سطوة کلّ العالم ولا تضطربنا جنود الملک هذا ما شهد به ارّحمن فی هذا المقام المحمود قل هل نضتطرب کینونة الاطمینان موضوضاء الامکان لاو جماله المشرق علی ماکان و مایکون هذه سطوة الله قد اساطت کلّ الاشیاء و هذه قدرته المهیمنة علی کلّ شاهد و مشهود تمسّکوا بحبل الاقتدار ثمّ اذکروا ربکمّ المختارفی هذا الفجر الذیّ به اضاء کلّ خیب مکنون کذلک نطق لسان القدم فی هذا الیوم الذیّ فیه قک الرّحیق المختوم ایّاکم ان تصتطربکم اوهام الذیّن کفروا بالله و تمنعکمالظنون عن هذا الصراط المحدود یا اهل البهاء طیروا بقو ادمر الانقطاع فی هواء محبّة ربّکم الرّحمن ثم انصروه بما نزل فی لوح محفوظ ایّاکم ان تجاد الی منع احد من عباد ان اظهروا بعرف الله و بیانه بهما یتوجّه کلّ الوجوه ان الذیّن غفلوا الیوم اولئک فی سکر الهوی وهم لا یفقهون طوبی لمن یتوجّه الی مطلع آیات ربّه بخضوع و اناب وانکّ انت فم بین العباد ثمّ ذکرّهم بما نزل فی کتاب ربّهم العزیز المختار قل اتقو الله ولا تبعوا اوهام الذیّن تعقبّوا کلّ فاجر من تاب ان اقبلوا بقلوب نوراء الی شطر عرش ربکمّ مالک الاسماء انّه یؤیّد کم بالحق لا اله الا هو العزیز المنّان هل ترعون الی القدیر والبحر الاعظم فاجر وجوهکم توجّهوا ولا تتبعوا کلّ مشرک مکّار کذلک دلع دیک البقاء علی افنان سدرتنا المنتهی تالله بنغمة منها استجذب الملاء الاعلی ثمّ سکّان مدائن الاسماء ثم الذّین یطوفون حول العرش فی العشبیّ والاشراق کذلک حطلت امطار البیان من سماء مشیّة ربّکم الرّحمن ان اقبطوا یاقوم ولاتبعوا الذیّن جادلوا بآیات الله ان نزلت و کفروا بربّهمالرّحمن اذانی بالحجة و البرهان . .
مولود مقدّس بهاء الله
به قلم جناب فاضل آقا میرزا ابوالقاسم گلستانه شیرازی مقیم در قاهره مصر: هوالله
مولود مقدّس حضرت بهاء الله جلّ ذکره الاعلی اوّل فجر روز سه شنبه دوّم
صفحه 2 -1
شهر محرّم سنه 1233 موافق یازدهم ماه نوثمبر سنه 1817 که حال یکصد سال قمری و نود و هفت سال شمسی است انشاء الله برکلّ دوستان و جمیع اهل جهان مبارک و میمون باد در این قرن عظیم و دور کریم عالم امکان بطراز بدیع مطرّز و بخلعت جدید مخلعّ گردید وعده های کتب آسمانی محققّ گشت و آیات و علامات ظاهر شد ندای الهی و صدای رحمانی بگوش ملل و ادیان رسید و تعالیم روحانی منتشر ومشتهر گردید بهار جانفزا بکمال طراوت و صفا جلوه نمود و شمس حقیقت باعظم اشراق بدرخشید اجتنا کائنات حیات تازه یافت و عقول و افکار متسّع شد کشف حقائق موجودات گشت و قوای مافوق الطبیعة بحیّز شهود آمد اسرار مکنونه مشهود شد و آثارعظیمه آشکار گردید علوم بدیعه و فنون جمیله ظاهر گشت و اختراعات عظیمه و صنایع جدیده نمودار گردید نهان استبداد و ظلم گذشت و ایّام حریّت و عدل رسید دور دور محبّت و انس و الفت شد و قرن قرن وحدت عالمانسانی و اتحّاد عمومی .
جمیع ملل و ادیان را بوحدانیّت الهی و حقیقت مظاهررحمانی و وحدت عالم انسان و اتحاد و الفت عمومی و تهذیب اخلاق و تحسین اعمال و نیکی گفتار و کردار و ترک تعصّبات دینی و جنسی و وطنی و سیاسی و بغض و کینه و عیب جوئی و رفع جنگ و جدال و ترویج صلح و سلام و خدمت و صداقت بحکومت و دولت و اهتمام بمحبّت و مودّت و معاشرت با همدیگر و خیر خواهی یکدیگر دعوت فرمودند و ابواب راحت و خیر سعادت گشودند جمعی از مسلمان و مسیحی یهود و زردشتی هنود و بودائی حتیّ طبیعی مادّی از هر طایفه و مذهب از اهالی آسیا و امریکا و اروپا و افریقا تصدیق نمودند و مؤمن و موقن شدند و پیروی تعالیم کردند و گروهی ایرانیان بخون خویش شهادت دادند و در سبیل امر مبارک جان و مال انفاق و ایثار نمودند و تعالیم الهی در اکثر بلاد شرق و غرب انتشار یافت . از جمله الواح ملوک و سلاطین و امرا و رؤسای ادیان و اعضای مجالس از ادرنه واوائل ورود بعکّا تقریبا چهل و پنج سال قبل عزّ صدور یافت و جمیع را باتحّاد و اتفاق و نگاهداری نفوس و حفظ دین و ناموس و صلح و سلام و اجرای عدل و انصاف در امور رعایا و خیرخواهی جمهور برایا نصیحت فرمودند و برآنچه سبب عزّت و سعادت دولت و ملتّ و راحت و آسایش عموم است دلالت کردند و مضرّات اختلاف و جنگ را بیان نمودند و تأسیس محکمه کبرای بین دول و بین الملل را لازم شمردند .
حضرت عبدالبهاء ارواح المشتاقین له الفداء در ایّام سجن عکّا بصدور الواح و بیانات اعلی یار و اغیار را آگاه و بیدار فرمودند و پس از آزادی از حبس در اوقات مسافرت باروپا و امریکا در مجالس و محافل و کنائس با حضور علما و عقلا و فلاسفه و پروفسرهای اقوام و ادیان تعالیم مبارک را اظهار نمودند و به نصائح مشفقانه
صفحه 1 - 2
و ادّله و برهین عقلیّه و تاریخیّه فوائد اتحّاد و اتفاق و صلح و سلام و وحدت عالم انسانی و خیر و سعادت عمومی و مفاسد اختلاف و انشقاق و جنگ و جدال را توضیح و مبرهن داشتند و فرمودند دین باید سبب علم و عرفان و ظهور اتحّاد محبّت و الفت بین اهل جهان باشد نه باعث جهالت و نفرت و اختلاف و دوری مردمان و فرمودند از ابتدای تاریخ تا یومناهذا همیشه سبب تعصّبات و اختلافات جنگ و جدال و حرب و قتال بین ملل و ادیان بوده و سبب خرابی ممالم و اتلاف نفوس و خسارت اموال و خسران ابدی گشته و عالم انسانی آسایش نیافته حال چندی هم همّت و کوشش در اتحّاد و اتفاق و صلح و سلام و تحرّی حقیقت و آسایش عالم بشریّت نمائید و اثرات آن را درک کنید و بایّام سابقه موازنه و مقایسه نمائید جمعی از بزرگان و فضلای ادیان تصدیق کردند و اظهار همراهی و ترویج نمودند و مقاله های مفصّله در جرائد مهمّه اروپ و امریک تحریر و درج کردند و در عالم انتشار دادند و انما حجّت بر من علی الارض گردید .
تتمّۀ مقلۀ از هند که در شمارۀ 13 جلد 5 نحم باختر چاپ شده
و حکومت قانونی مستقرّ گردید و باب آزادی مفتح شد . در این مقام مسس استنارد چند حکایت شخصی ادا نمود که بی نهاین حزین و دلنشین بود و شرحی داد که چه نوع در آن ایّام لباسهای خود را تغییر داده از دست جاسوسان و مستحفظین فرار کرده داخل این حبس خانه گردید و ساعتهای متمادی با آقای خود در مسائل روحانی صحبت مینمود و دوباره بدون اینکه کسی از وجود او آگاه شود خارج میگردید مسس استنارد میگفت که تحققّ این مسئله بواسطۀ قوّل روحانی بود و او را محفوظ مینمود باری شهرت این پیغمبر روزبروز باطراف و اکناف عالم نشر نمود و از جمیع جهات ایران و سایر بلاد صد ها نفوس مسافرت نموده که در حضور این شخص روحانی حاضر شده از تعالیم سماوی او بهره و نصیبی گیرند پس از صعود بهاء الله عبدالبهاء که در یوم اعلان امر باب متولدّ شده بود بموجب نصّ قاطع بهاء الله جانشین امر پدر خود گردید و رئیس بهائیان عالم شد و در قلیل مدّتی قوّۀ روحانی این امر بهائی شرق و غرب را فتح کرد باری پس از بیانات تاریخی این امر مسس استنارد شروع نمود بشرح تعالیمی که چه نوع روشن و ساده و مورث سعادت بشر است و چگونه کافل صون و حمایت هر فرد از نوع انسان است ، دین مسئله ئیست وجدانی و انبعاثات دین باید موافق مسائل علمی باشد دین حرف روحانیست و متعلقّ بمحبّت انسانی ساده دلان بنعمات دین فائز گردند و علمای ارض از آن محروم شوند فیوضات دین مانند باران آسمانی تمام است انسان هوشمند قوای روحانی و ادراک تعالیم بهائی را در میان امّی های بعضی جهات لندن میبیند ولیکن رؤسای دینی که لاف دانش میزنند و خود را رئیس دارالفنون ها میدانند از دین عطیّه سبحانی محروم مقصود اصلی امر بهائی اتحّاد است نه فقط اتحّاد ادیان بل اتحّاد ملل و نژادهای عالم انسانی این اختلافات متنوّعه در نظر شخص بصیر مانند گلستانی است که گلهای رنگارنگ از هر قسم و هر بوی در آن دیده میشود و نتیجۀ جامعۀ این نوع اختلافهای فی الحقیقه اتحّاد است زیرا که جمال و کمال هریک سبب تزئین و آرایش دیگری است امر بهائی را مقصود آنست که عالم انسانی بر این حقیقت واضحه بدرستی آگاه
صفحه 2 - 2
و معترف گردد و همچنین از آثار و تعالیم این امر معلوم میشود هر فردی نجات و آسایش عمومی را باید بر نجات و آسایش شخصی خود ترجیح دهد امر بهائی از پیغمبران قبل نمی کاهد بل انسان را بر شرف و کمالات آنها بهتر و خوشتر آگاه میکند زیرا که هرکدام از پیغمبران منجی قرن خود بر حسب مقتضیّات وقت بوده اند مسس استنارد بیان کرد که اگرچه مقصد کلی امر بهائی اتحّاد است ولکن مساوات درجات ممکن نیست تا این عالم هست نفوسی خواهند بود که در عقل و صفات و فهم و درایت مساوی نخواهند بود همیشه نفوسی خواهیم دید در مقامات مختلفه رو بصعودند بعضی بمقامات عالیه فائز و برخی در نقطء سفلی ساکن ولی تکلیف اشخاصی که بمقامات عالیه فائز شده اند اینست که شب و رور بکوشند و جهد نمایند تا برادران و خواهران خود را تأیید بخشیده آنها راهم مایل بصعود نمایند مسئله دیگر اینکه حقّ جلّ شأنه در وجود هر فردی قوّه عظیمی ودیعه گذاشته است که اگر انسان آن را چنانچه باید و شاید تربیت نماید و ترقیّ دهد از ملائکه عالم بالا بگذرد این شعلۀ الهی در قلب هر شخصی موجود ولی تکلیف ماها آنست که این شعله را به لمعء بیضای الهی ترقیّ دهیم . مسس استنارد بیان کرد که در امر بهائی کشیش و ملا نیست و مروّجین سایر ملل طالب اجر و جزای خلقی نیستند نفوسی که در خود احساس مینمایند که قوّۀ نشر این تعالیم را دارند قیام نموده اند و تأییدات از هر جهت بایشان میرسد . مسس استنارد پیشگوئی نمود که این امر در جمیع اقطار عالم نشر خواهد یافت و جمیع ملل و ادیان عالم را متحدّ و متفقّ خواهد نمود اگرچه از یک جهت مسس استنارد مذمّت حکومت مستبدّه و علما و رسوم آن وقت ایران را نمود ولکن از جهت دیگر اظهار کرد که عالم انسانی الی الابد دینی عظیمی به ایران دارد بذرهای این حقایق و معانی در آن ارض کشته شد که در قرون و اعصار لاتعدّی و لاتحصی گلهای پرنفحه شکفته خواهد شد و از طیبّ طیّبه آن مشام عالمیان معطرّ خواهد گردید در آخر خطابۀ خود مسس استنارد شرحی از ضیافت رئیس بهائیان عبدالبهاء که اهالی در شهر «ادین بورغ » برای پذیرائی او مهیّا کرده بودند بیان نمود و از مهمان نوازی و محبّت و مهربانی دکتر هدایت که یکی از اساقفۀ دانا و مشهور آن شهر و مصنفّ کتاب حیات مسیح است اظهار کرد دکتر هدایت رئیس کشیشهای کلیسای آزاد دین بوزغ است و کتاب او در نهایت فصاحت و بلاغت است .
مقالۀ مختصری بقلم مدیر جریده سیند گازت هندوستان
یک شخص بسیار بزرگی وارد کراجی شده اسم او مسس استنارد و مبلغّ امر بهائی است این شخص از جمیع بزرگان و اعضای این کنگره و کنفرانس بیشتر قابل ملاحظه است این زن نتائج مطالب ادیان و فلسفه های عالم را تحصیل کرده است و نتیجۀ غریبی گرفته است و آن اینست که هیچ یک از آنها در طریق خطا نیستند بل کلّ مؤسّس حقیقت بوده اند این بشارت جدیدی است که از برای ما آورده است ولیکن این مژده از خود او نیست بلکه از آقای او عبدالبهاء رئیس امر بهائی هست باید ماها اذعان کنیم که هنوز از این بشارت جدید آگاه نشده ایم ولیکن در این چند روزه که مسس استنارد در این شهر هست امیدواریم کلّ وقت را غنیمت شمرده چنانچه باید و شاید بر تعالیم و اصول این امر اطلاع یابیم .
صفحه 1 - 3
تعالیم حضرت بهاء الله
تعالیم حضرت بهاء الله جلّ ذکره الاعلی هر یک شمسی است ساطع و کوکبی است لامع کتابی است جامع و حجّتی است قاطع قانونی است متین و نظامی است متقنو مبین روح بدیع بجمیع اهل عالم مبذول فرماید و ابواب خیر و سعادت بروی امم مفتوح نماید سبب صلاح جهان و جهانیان است و باعث راحت و آسایش اهل امکان وسعت عقول و افکاردهد و من علی الرض را از موهومات نجات بخشد حقوق ملوک و رؤساء و جمیع رعایا را محفوظ دارد و مقام تابع و متبوع را محققّ و معلوم فرماید اختلاف بین مذاهب و ادیان را بائتلاف و اتحّاد مبدّل نماید وتعصّبات دینی و مذهبی و جنسی و سیاسی را زائل فرماید . قریب چهل و پنج سال پیش الواح ملوک و سلاطین عزّ نزول یافت و در عالم منتشر و مشتهر گشت نصائح مشفقانه در نگاهداری و حفظ رعایا بعبارات شتی فرمودند و بصلح و سلام و اتحّاد و اتفّاق و وحدت عالم انسانی دعوت نمودند و مضرّات جنگ و جدال و حرب و قتال و خسارت تدارک مهمّات حربیّه را توضیح و بیان فرمودند از جمله قوله عزّ بیانه : « یا معشر الملوک انا نزلکم فی کلّ سنة تزدا روزمصارفکم و تحملونها علی الرعیّة ان هذا الا ظلم عظیم اتقوا ازفرات المظلوم و عبراته ولاتحملوا الرّعیة فوق طاقتهم ولاتحزبونهم لتعمیر قصورکم اختاروالهم ماتختارونه لانفسکم کذلک بنین لکم ما ینفعکم ان کنتم من المقرّبین وانهم خرالئکم ایّاکم ان تحکموا علیهم بمالا حکم به الله وایّاکم ان تسلمّوها بایدی السّارقین بهم تحکمون و تاکلون و تغلبون و علیهم تستکبرون ان حذالاامر عجیب لمانبذتم الصلح الاکبر ورائکم تمسّکوا بهذا الصلح الاصغر لعّل به تصلح امورکم و امور الذیّن فی ذلکم علی قدر یا معشرالامرین اصلحوا ذات بینکم اذالاتحتاجون الی کثرة العساکر و مهمّاتهم الا علی قدر تحفظون به ممالککم و بلدائکم ایّکم ان تدعوا مانصحتم به مولدن علیم امین اتحدوا یا معشر الولوک به تسکن ارواح الاختلاف و تستریح الرعیّة و من حولکم ان کنتم من العارفین » و صریحا فرمودند : « انّا لانرید ان نتصرّف فی ممالککم بل جثنا لتصرّف القلوب انها لمنظر البهاء یشهد بذلک ملکوت الاسماء لو انتم تفقهون » و در لوح دیگر خطاب باهل ارض قوله تعالی : لعمری و عمرکم این مظلوم خیال ریاست نداشته و ندارد و مقصد رفع آنچه سبب اختلاف احزاب عالم و تفریق امم است بوده و میباشد . از این قبیل بیانات احلی و آیات عزّ اعلی بسیار است که اغلب احبّاء زیارت و تلاوت نموده اند حضرت عبدالبهاء ارواح المشتاقین لرأفته الفداء در مدّت سه سال مسافرت در بلاد اروپا و امریکا فرموده اند « که این جیوش جراره روزی بمیدان آید و این موادّ ملتهبه لابد منفجر گردد و انفجار منوط به شراره ایست که بغتتا شعله بآفاق زند » هزار افسوس که این مسئله ظاهر گشت مهمّات حربیّه و تدارک مواد جهنمیّه که از رنج و شقاق بیچارگان جمع و حاضر شده بود آلت ظلم و اعتساف گشت و آتش جهانسوز برافروخت و بنیان الهی که عالم انسانی است بسوخت . سه ماه است آتش حرب و قتال در نقاط متعدّده مشتعل و لشگر جرّار به خونریزی و اتلاف نفوس و اموال مشغول که چنین ظلمی فاحش و چنین سفّاکی و توحّشی در عالم وقوع نیافته و در کتب تواریخ امم نظیرش مذکور نیست که در این قرن بیستم از مراکز تمدّن بروز و ظهور نمود .
یوم الربّ و جنگ دنیا
حال از طرفی غلغله و هاهلۀ یوم الربّ العظیم و عهد خداوند رحمن رحیم در آفاق است و صلای اتحّاد و اتّفاق و محبّت و وفاق و صلح و سلام و مهربانی و یگانگی با خواصّ و عام و وحدت عالم انسانی و اخوّت عمومی بلند است و مانند روح در عروق و شریان امم و ایان نافذ و جاری است .
صفحه 2 - 3
و نوع بشر را بحرکت و اهتزاز درآورده و بشارت بسعادت ابدی و عیش و عشرت سرمدی میدهد که ای اهل عالم بدانید و مطمئن باشید که عنقریب ابر تیره ظلمانی جهالت زائل و شمس نورانی علم و معرفت ساطع و لامع گردد و از خطرات و بلیّات نجات یافته در ظلّ امرالله و خیمۀ میثاق الله راحت جان و آسایش وجدان یابید . از طرف دیگر هجوم عساکر برّ و بحر و غرّش توب و تفنگ بخونریزی و سفاکی و هدمبنیان الهی که عالم انسانی است مشغول و فریاد آه و فغان پدران پسر کشته و مادران داغدیده و زنان بی شوهر و طفلان بی پدر و اسیران دربدر از هر کشور بعنان آسمان رسیده بلاد معموره و قصور عالیه خراب و ویران و بازمین یکسان است . قیامت عظمی است و مصیبت کبری روز امتحان و افتتان است و انقلاب آخر زمان عالم انسانی دچار خطرات بی پایان و بلای ناگهانی مانند باران نازل بر اهل جهان معذلک حرکت جنگجویان خواموشی نپذیرفت و بغض و کینه در سینه اهل فتنه و دسیسه افسرده نگشت بخرابی اروپا قناعت نکردند و رحم بر خود و اهل عالم ننمودند فلاکت و بدبختی اهل آسیا را بیشتر از پیشتر خواستند و حکومت عثمانی را هم اغوا و تحریص و تحریک بجنگ کردند از اوایل ماه نوفثمبر جنگ و قتل سرایت بآسیا کرد و حرب بین حکومت عثمانی و دول متحالفه انگلیس و روس و فرانسه درگرفت خداوند عالم است بکجا خواهد انجامید و خاتمه جنگ کی و چگونه خواهد بود .
راه ها مقطوع شده
در این مدّت حرب پوسته ها و تلگرافخانه ها جاری و مشغول و مکاتبات و مراسلات باطراف متبادل و متواصل بود حال قریب یک ماه است تلگراف و پوسته بین مصر و سوریّه متروک شده و اخبارات از ساحت امنع اقدس مقطوع گردیده و باین سبب افئده و قلوب یاران محروق است از نسائم جان پرور محرومیم و از روائح روحبخش مهجور محزونیم و دلخون مهمومیم و مغموم افسرده ایم و پژمرده ناچاریم و درمانده نالانیم و پریشان و از فراق و هجران حضرت جانان مانند ابر گریان چنانچه میفرمایند : « راهها مقطوع شده هیچ خبری نمیرسد حالا که وسائل مکاتبات جسمانی مقطوع گشته باید بکاتبات روحانی پرداخت قلب پیک مبین است قاصد امین است دعا در حقّ احبّای الهی بکنید در روضۀ مبارکه در مقام اعلی خیلی دعا بکنید و طلب تأیید نمائید و تضرّع و زاری بکنید تا توفیقات صمدانیّه شامل حال یاران رحمن گردد دیشب من مناجات کردم که خدایا این مکاتبه سبب روح و ریحان احبّای الهی بود در همه جا خبر از اینجا میرسید از اطراف اخبار میآمد و یک فرح و سروری از برای آنها حاصل میشد حال که این وسائط نیست خدایا مشام آنها را بنفحات قدس مهطرّ کن و قلوبشان را بتأییدات ملکوت ابهی مبشرّ فرما و ارواحشان را به نسیم عنایت سرور و شعف بخش توئی توانا و قادر و بینا » انتهی قوله الاحلی
نمیدانیم احبّای سائر بلاد هم مثل فانیان از اخبارات ساحت اقدس محروم و مهجورند یا این امتحان عظیم بهره و نصیب این چاکران است .
صفحه 1 - 4
ولی لله الحمد و المنّه شمس میثاق در کنال اشراق در آفاق درخشان است و یقین مبین داریم آنچه در عالم واقع میشود و ظاهر گردد اسباب ارتفاع امرالله و بیداری عباد خواهد بود و آنچه در کتب و صحف الهیّه نازل و مذکور است ظاهر و مشهود خواهد گشت .
ورود مستر ریمی و لایتمار
این دو جوان مشتعل منجذب نورانی مستر چارلز ماسون ریمی و مستر جورج لایتمار بعد از زیارت ساحت اقدس و سیاحت در اروپا در این ایّام مراجعت بامریکا کردند بشارت صحّت وجود مبارک و الواح جدید که از قلم اعلی نازل شده آوردند ومحبّت حقیقی طائفین و زائرین کعبۀ مقصود و سکّان مصر و اروپ به برادران و خواهران روحانی امریک ابلاغ فرمودند و حال در نشر نفحات عهد مبارک مشغولند و در هر شهری که وارد میشوند سبب سرور کلّ یاران میگردند .
گرگ ها در لندن
بقلم جناب آقا میرزا لطف الله حکیم مورّخۀ 16 دیمبر سنه 1914
در چندی قبل بعضی گرگها محض تضییع امرالله و اجرای مقاصد نفسانی خود در بین دوستان الهی باین صفحات حمله آوردند و بگمان خود بلباس میش در آمدند می توانند مقاصد خود را مجری دارند ولی الحمدالله صد هزار شکر خدا را که آن شبان حقیقی اغنام الهی را بیدار فرمود و از چنگال این گرگهای بی وفا نجات داد همین حمله این نفوس مضرّه باعث شد که جمیع دوستان این سامان مگر چند نفری که غرض دارند ثابت تر و مستقیم تر در عبودیّت طلعت عهد و میثاق الهی شوند . از قرار معلوم که چون چنگال این بی وفایان به سنگ خورد و تنوانستند مقاصد دنیّۀ خود را در بین دوستان ثابتان مجری دارند مفتریاتی و القائاتی چند نسبت دادند که حقیقتا زبان و قلم از فکرش حیا میکند و آن مفتریّات و تزویرات افکیّه را در سائر نقاط عالم منتشر نموده اند تا اذهان دوستان را مضطرب نمایند بگمان اینکه میتوانند مقاوت امرالله و مقاومت مرکز عهد و پیمان الهی نمایند و حال آنکه هنوز هیکل انور اطهرش در این عالم موجود نهایت صحّت و سلامتی را دارا است و انوار طلعت عهد و میثاقش مانند شمس بر آفاق جهان مشرف و جمیع عالم بر بزرگواریش شهادت داده و میدهند این بی وفایان بگمان خود میتوانند ستر
صفحه 2 - 4
اشعۀ آفتاب حقیقت نمایند . هیهات هیهات که این آرزو را بهمراه خود بقبر خواهند برد . ملاحظه فرمائید که که در جمیع ایّام مظاهر مقدّسه مانند حضرت موسی و حضرت مسیح و حضرت رسول و بعد از صعود مبارکشان چه قدر از این قبیل نفوس پیدا شدند که خواستند بنیان الهی را متزلزل نمایند و امرالله را خواستند که دکّانی باشد برای منافع جیب خود و بهوی و هوس نفسانی خویش قصد القاء شبهات نمودند ولی در اندک زمانی نابود گردیدند و همچنین در این امر مبارک ملاحظه فرمائید این میرزا محمّد علی که نسبت به جمال مبارک داشت چون بر نقض عهد الله برخواست چه توانست بکند و همچنین آقا جمال این همه شهرت داشت و دیگران و دیگران چون بر نقض خود افزودند چه منفعتی بردند مگر آنکه عاقبت جمیع خود را بخسران مبین انداختند در هر صورت از حقّ جلّ جلاله حفظ و حمایت جمیع دوستانش را سائل و آملم . واز درگاه جمال ابهی میطلبم که این گمراهان را نیز از چاه غفلت و نادانی نجات بخشد .
نجم باختر : از جملۀ خطاب جمال قدم جلّ ذکره الاعظم باین اشخاص ضالّه مضّله در کلمات مکنونه میفرمایند :
ای جهلای معروف بعلم : چرا در ظاهر دعوی شبانی کنید و در باطن ذئب اغنام من شده اید مثل شما مثل ستارۀ قبل از صبح است که در ظاهر درّی روشن است و در باطن سبب اضلال و هلاکت کاروانهای مدینه و دیار من است .
بلی چندی از این گرگان به امریکا آمدند و به هزار حیله و انواع مکر و دسیسه خواستند که با اغنام الله ملاقات و معاشرت کنند ولی خائب و خاسر گشتند و بر روی آنها جمیع ابواب بسته میشود زیرا در جمیع ایالات متحّدۀ آمریک زمام امور خدمت در دست احبّای معروف ثابتین بوده و هست و بدون اذن و رضای مبارک هیچ کاری نمیکنند علم میثاق فوق الرؤس موج موج میزند و انوار عهد جمال قدم طیور لیل نقض را بابوم شرم در خرابه های تاریک مأوی داده . مختصر اینست که کار حضرات ناقضین منحصر بیک چیز و بس وآن سبب گمراهی و ضلالت بعض نفوسی که تازه دذ امرالله داخل میشوند .
عید جلوس مرکز میثاق .
در بیست ونهم ماه نوثمبر سنه 1914 ضیافتی بسیار روحانی در .
صفحه 1 - 5
منزل امّة الله مسس هریک برای احتفال در عید جلوس مأنوس طلعت من اراده الله بر عرش میثاق منعقد گشت جمعی از دوستان الهی حاضر شدند پس از صرف چای و شیرینی و کیک های مختلف مجلس از ساعت پنج شروع شده به تلاوت الواح و مناجاتهای مبارکه و بعد چند نفر از دوستان رحمانی قدری صحبت نمودند یکی از محبّت صحبت نمود دیگری از اتحّاد دیگری از صلح عمومی دیگری از اهمیّت ثبوت در عهد الهی و قس علی ذلک و لوحی که بافتخار عموم از ساحت اقدس نازل شده و تازه رسیده مع الواح خصوصی که بافتخار بعضی از احبّا رسیده بود تلاوت گردید . فی الحقیقه مجلسی بسیار با روح و ریحان بود و تبریک نامه ها نیز از این ضیافت بسائر دوستان که در سائر نقاط هستند فرستاده شد و و همچنین عرقصّه عموما نیز بساحت اقدس حضرت مولی الوری ارواح العالمین له الفدا عرض گردید و جمیع امضا نموده ارسال حضور گشت و همچنین یاران رحمن این عبد را امر فرمودند که از قبل کلّ احبّای لندن خدمت جمیع دوستان آن سامان و بخصوص احبّای یاران تبریک این جشن اعظم را عرض نماید لهذا جمیع احبّای ثابتین این ارض متحدّا متفقا تبریک و تهنیت مینمایند و از جمیع التماس دعا دارند . عبد فانی . لطف الله حکیم .
نجم باختر : این عبد مبارکرا در جمیع شهرهای آمریک بنهایت روح و ریحان گرفته شده و احبّا از صغیر و کبیر دعا و تضرّع نموده اند که خداوند تبارک و تعالی بحقّ این یوم مبارک عمر اولیاء او را مبدّل بسیر فرماید .
ترجمه مقالۀ مدیر جریده پالیانتو تایمز بتاریخ 7 ماه اوکتوبر سنه 1912 . پالیالتو از شهرهای کالیفورنیا در امریکا و محلّ دارالفنون آنجاست .
فردا صبح در دارالفنون عظمی و فردا شب در کلیسای موحدّین شهر پالیالتو رئیس عظیم امر عالمگیر بهائی حاضر میشود مقاصدش صلح عمومی بین ادیان و اخوّت عمومی اهل عالم است نام این شخص محترم عبدالبهاء است در بعضی السن باسم عبّاس افندی موسومند ملتّا ایرانی ولی من حیث الحیات وطنشان عالم است پس از صعود والدشان « حضرت بهاء الله » ردای ریاست و ترویج این امر بر شانۀ ایشان گذارده شد در جمیع مشاکل و مصائب سهیم و شریک با والد محترم خود بودند چهل سال از عمر خود را بواسطۀ ظلم و تعدّی سلطان ترکی « عبدالحمید » در سجن گذراندند چنانچه سنگ زاویه را معماران ردّ نموده اند و یا رؤیای صادقۀ پیغمبران را خلق قدر ندانستند این وجود نفیس را نیز قدر دانی ننمودند ولی ستارۀ ایشان متلئلأ و درخشنده است و عالم را بسوی
صفحه 2- 5
معرفت و درجۀ بلوغ میرساند و این بلوغ عبارت از مبادی اساسی جمیع ادیان است که مصداقش در هیکل انسانی ظاهر میگردد .
در فنّ عکاسی ترتیب تازه ئی احداث شده که بواسطۀ این ترتیب اجزاء مستحنۀ صور متعدّده را تجزیه نموده و بعد جمع کرده طلعت مکمّلی در نهایت کمال و جمال میسازند یعنی هر جزئی جمیع از صورتی گرفته شده و باین صورت مقصود پیوند میشود و نتیجه صورت نیکوئی مکملّ میگردد مثل این ترتیب فنّ عکاسی بتمامه مثل امر بهائی است در اخذ جمیع شئون مستحنه یعنی تعالیم مفیدۀ ادیان در امر بهائی که آنچه خوب بوده گرفته اند و دون آنرا قابل ذکر ندانسته اند جمع آوری حقائق نموده اند این نوری که ساطع است عنقریب عالمگیر خواهد شد و جمیع مذاهب مختلفه را در ظلّ خیمۀ یک حقیقت واحده داخل خواهد نمود زیرا دارای مبادی وتعالیمی است که دائره معقولۀ بس وسیعی است . مثل دیگری بنظرم آمده در اینجا ذکر مینمایم اگر شخص معماری در آتیه مختلفه آثار مستحنه مشاهده مینماید در قوّۀ حافظه و ملکۀ خود گرفته هر ستون خوب و زاویۀ متینی هر منظر دلگشائی از هرجا گرفته در عمارتی از نو بنا نماید ملاحظه نمائید که چه اساس متین و بنای پایداری خواهد شد چنین است امر بهائی که بمثابۀ معماری جمیع مستحنات را گرفته بنائی بر این هندسه ساخته است بهائیان بنائی تأسیس نموده و بیتی ساخته اند که بابش بر مسیحی و یهودی و مسلمان و بودائی بر جمیع ادیان بلا استثنا باز است در این بنا و میدان از وجدان خود اعلان مینمایند که خدا یکی است و خدای یکتای واحد شارع جمیع ادیان است اراده و آسایش عالمیان و اتحّاد بندگان است بناء این امر بناء محبّتی است که محیط بر کلّ اشیاء است دائره این محبّت بقدری وسیع است که بر جمیع سایه افکنده ولی جای عداوت و اختلاف ندارد نوری است از ظلمت فارغ و شهدی است از تلخی دور هروقت علم اکتشافی مینماید حقیقتی از حقایق اشیا را کشف کند آن اکتشاف محصور بعلم نیست نه بمحلّ بلکه آن اکتشاف تعلقّ بجمیع الم دارد مثل اینکه ماغرائب و عجائب قوّۀ برقیّه را محصور به ادیسون یا محمل او که منلوپارک است نمیدانیم که این قوّه ای که کشف شده ما جمیع از او بهره میبریم هر نعمتی که بر انسان نازل باید انسان برکت را باخوان خود برساند در ایّام گذشته نظر نمائیم که مخترع را اهمیّتی نمایند هرچند تمجید و تعریف به مخترع راجع است ولی اصل اختراع است هرچند مؤسّس امر بهائی در مملکت قدیمۀ ایران ظاهر شده مملکتی که حال خوابست این بناء صادق از آنجا بشرق و غرب عالم ابلاغ گشته ما را محلّ تأسیس و مملکت نباید حجاب گردد اصل بناء است که صادقست و عالمگیر شده حضرت عبدالبهاء بزبان فارسی صحبت میفرمایند ولی بیاناتشان بانگلیزی ترجمه میشود بروید و بشنوید .
مجملی از تاریخ این امر :
در سنۀ 1844 میلادی« موافق سنه 1260 هجری قمری» در ایران جوانی میرزا علیمحمّد نام
صفحه 1 - 6
ظاهر شد ملقبّبه باب یعنی عالم انسانی بواسطۀ آن معلمّ الهی و حقیقت فائزه او بر ضدّ اسلام چیزی نفرمود لکن تقالید علمای مسلمانان را مذمّت نمود باین سبب جمیع آن علما بر خلاف او برخواستند پیروان او را شهید کردند آخرالامر حکومت ایران او را مصلوب نمود معهذا تعالیم او محو نشد از هر جهت پیروان او زیاد شدند با آنکه ظلم و اعتساف بسیار بود و این دین در تحت تحقیر بود بهاء الله قیام فرمود بر تأسیس تعالیم الهیّه و وحدت عالم انسانی و صلح عمومی حضرت بهاء الله از عائلۀ نجبا و اغنیای ایران بودند چون بتعلیم این امر مشهور آفاق شدند در طهران محبوس گشتند چندی در زیر غلّ و زنجیر بودند آخر نفی به بغداد گشتند در آنجا باز تعالیم خود را نشر دادند که آن انتشار سبب عداوت رؤسای مسلمین شد لهذا ایشان را از مملکتی بمملکتی سرگون نمودند جمیع ایّام خود را در حبس و بلایا گذراندند پس از صعودشان ردای ترویج این امر بر دوش پسرشان عبدالبهاء افتاد ایشان در همان سنۀ بعثت حضرت باب متولدّ شدند . این شخص محترمی است که بجمیع ممالک غرب مسافرت نموده علی الخصوص انگلستان و پاریس و امریکا که امر بهائی را نشر دادند حضرت بهاء الله در کتاب خود پیروان خویش را نصیحت میفرمایند که الی الابد باید شمشیر در غلاف ماند و بجای او کلمۀ صلح ظاهر شود . حضرت بهاء الله اعلان صلح عمومی نمود و خطاب بملل عالم میفرماید که اختلاف و نزاعهای خود را بواسطۀ محکمۀ عظمی رفع نمائید . همچنین میفرماید روح محبّت و الفت و آزادی باید در جمیع ملل عالم تحققّ یابد یهائیان دوستی با جمیع بنمایند . در ایجاد یا ترویج لسان عمومی بکوشند زیرا این سبب الفت و ارتباط عالم خواهد شد . تعلیم و تربیت عمومی را نیز فرض فرمود . و همچنین فرمود هر نفسی باید دارای صنعتی باشد و یا شغلی که اگر آن را با نهایت روح و ریحان عامل شود حکم عبادت دارد . ازدواج را واجب و رهبانیّت را ممنوع فرمود . حضرت بهاء الله را اراده چنان که دینشان سبب سرور و سعادت عالم گردد و قمار و شرب و امثال اینها را منع کرد . آسایش این تعالیم روح جدیدی است قابل توجّه جمیع . اصطلاحاتی که مصلحین غرب در تحققّ آن ساعی هستند در این دین دیده میشود و عجب تر اینکه جمیع این قوانین را پنجاه سال پیش وقتیکه حضرت بهاء الله محصور در زندان بودند در شرق تأسیس فرمودند .
صفحه 2 – 6
خبر وفات آقا میرزا محمّد جواد در قاهره مصر
جناب آقا میرزا محمّد جواد فرزند ارجمند حضرت حاجی میرزا حسن صاحب تاجر خراسانی از اعاظم احباب و ثابت و راسخ بر عهد و میثاق ربّ الارباب صبح روز سه شنبه 27 اکتوبر سنه 1914 در حال توجّه و تسلیم و رضا ارتحال بعالم بقا نمودند و از جسد ترابی بعالم روحانی شتافتند رحمة الله علیه و اسکنه الله فی جوار عنایته . سه شبانه روز مجلس ختم علی الرسّم مهیّا و جمعی از بزرگان و تجّار ایرانی و مصری و اروپائی جمع و بتعزیت و تسلیت ذاکر بودند . الحقّ بر جناب حاجی میرزا حسن صاحب و جمیع دوستان بسیار مؤثرّ واقع گشت خداوند اجر جزیل و صبر جمیل کرامت فرماید .
نجم باختر : بنهایت اسف و حزن حضرت والد والد ماجد این مرحوم را مراسم تعزیت تقدیم مینماید و از خداوند تبارک و تعالی بقضائه و تلیما لارادته برای جمیع این عائله شریفه صبر و تسلیت و اجر جزیل میطلبد و همچنین از قبل احبّای امریک علی الخصوص آنانی که حضرت حاجی را و مغفورله را شخصا میشناسند سرسلامتی و انالله و انا الیه راجعون میگوید .
تیر قضا به بشیر خورد
هرکس از احبّای الهی که در ایّام اخیرۀ جمال مبارک جلّ ذکره عازم کعبۀ مقصود شده تا امسال لابد که جناب بشیر خادم مخلص را خوب می شناسد زیرا این جوان در خدمت آستان مبارک بزرگ شده و همیشه ثابت و راسخ بوده حال خبری آمد که تیر قضا باو خورد و ایّام فانیّه اش را بانتهی رسیده است از قرار معلوم شبی در حیفا پیش یکی از رفقایش رفته و چون ثمر این ایّام امنیّت نیست رفیقش بگمان اینکه سارق دید یک گلوله زد که بجسم بشیر خورد بعد معلوم شد که سارق نبوده همان بشیر ما بود و روز بعد حیاتش را بخالقش تسلیم کرد . باری این قضیّۀ مؤثرّه بسیارسبب حزن جمیع قلوب حرم قدس و یاران و آشنایان این جوان گشته ولی الحمدلله که بشیر به حسن خاتمه و حسن عاقبة فائز شد و آن رضا و عنایات لاتحصی حضرت مولی الوری ارواحنا لرضائه الفداء ولابد لهذا القضاء من حکمه کبری حکم حارت البرّیّتها و حقیق بانّها تحتار . دکتر ضیاء بغدادی .
