| ←Issue 15 | Star of the West Volume 5 - Issue 16 |
Issue 17→ |
 Proofread onceReturn to PDF view
|
We are working hard to have proofread and nicely formatted text for you to read. Here is our progress on this section:
|
IT IS self-evident that humanity is at variance. Human tastes differ; thoughts, nativities, races and tongues are various. The need of a Collective Center, by which these differences may be counterbalanced and the people of the world be unified, is obvious. Consider how nothing but a spiritual power can bring about this unification;—for material conditions and mental aspects are so widely different that agreement and unity are impossible through outer means. But it is possible for all to become unified through One Spirit just as all may receive light from one sun. . . . Today, His Holiness BAHA'O'LLAH is the Collective Center of Unity for all humanity.
—ABDUL-BAHA ABBAS.
See page 246
TABLET FROM ABDUL-BAHA
To the beloved of God and the maid-servants of the Merciful, London.
Upon them be BAHA'O'LLAH-EL-ABHA!
HE IS GOD!
O firm ones in the Covenant!
Your letter was received and its contents became known. A Tablet (lit. letter) was written to Teheran fifteen months ago and it was published and spread in all parts of Persia and now is in the hands of all (the friends). The exact text of that Tablet is this:
"O servant of the Blessed Threshold!
"Thou didst complain of the decline of trade. This year calamities, unfortunate decline and corruption have encompassed the world. Now the proof is apparent to all. Abdul-Baha in churches (lit. synagogues) and meetings in many of the cities of Europe and America loudly proclaimed the Cause of His Holiness BAHA'O'LLAH and called (people) to the Kingdom of ABHA. And he (Abdul-Baha) brought forth luminous proofs and stated clear conclusions and manifest arguments. There remained no excuse for any soul whatsoever, because most of the talks were published in newspapers and spread in the world. Notwithstanding this, still the people are captives in the sleep of negligence and are prisoners of nature and inattentive to Reality. Still the people desire material luxury to such a degree that Sur-i-Israfil (i. e., the trumpet of summoning mankind to resurrection) does not awaken them. Of course this negligence, unthankfulness and unmindfulness are the causes of regret, distress, war and dispute and produce devastation and misfortune. If the people of the world do not turn to the Greatest Name, great misery will follow. But for the sake of the believers it is my hope that traces of the favors of God may be apparent and their affairs become exceptional.
"Upon thee be BAHA-EL-ABHA!
"(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS."
This (above) Tablet was written fifteen months ago and the distressed happenings of today were mentioned in it. Notwithstanding this we pray with the utmost supplication and lamentation at the Threshold of God that He may purify and free the horizon of the world of humanity from this dark cloud.
Upon ye be BAHA-EL-ABHA!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Translated by Lotfullah S. Hakim, November 25, 1914, (Kowl 3rd, 70), London, England.
STAR OF THE WEST
"We desire but the good of the world and the happiness of the nations; that all nations shall become one in faith and all men as brothers; that the bonds of affection and unity between the sons of men shall be strengthened; that diversity of religion shall cease and differences of race be annulled. So it shall be; these fruitless strifes, these ruinous wars shall pass away, and the ‘Most Great Peace’ shall come."—BAHA'O'LLAH.
Vol. V Sharaf 1, 70 (December 31, 1914) No. 16
TABLET FROM ABDUL-BAHA
"NO SANE PERSON CAN AT THIS TIME DENY THE FACT THAT WAR IS THE MOST DREADFUL CALAMITY IN THE WORLD OF HUMANITY"
To the maid-servant of God, Miss Beatrice Irwin, London.
HE IS GOD!
O thou beloved daughter!
Thy letter was received and I have written for thy sake this Message. This article, in answer to thy question, is very important. Display ye the utmost effort in its publication.
After the declaration of the constitutional regime in Turkey in 1908, by the members of the Committee of the Union and Progress, this prisoner of forty years, travelled and journeyed for three years—from 1910 to 1913—throughout the countries of Europe and the vast continent of America. Notwithstanding advancement in age with its natural consequences, with a resonant voice I delivered detailed addresses before large conventions and in historical churches. I enumerated all those principles contained in the Tablets and Teachings of BAHA'O'LLAH concerning War and Peace.
About fifty years ago, His Holiness BAHA'O'LLAH proclaimed certain Teachings and raised the Song of Universal Peace. In numerous Tablets and sundry Epistles He foretold, in the most explicit language, the present cataclysmal events; stating that the world of humanity was facing the most portentious danger and asserting categorically that the realization of Universal War was unfortunately inevitable and unavoidable. For these combustible materials which were stored in the infernal arsenals of Europe would explode by contact with one spark. Among other things, "the Balkans will become a volcano and the map of Europe will be changed." For these and similar reasons He (BAHA'O'LLAH) invited the world of humanity to Universal Peace. He wrote a number of Epistles to the kings and rulers and in those epistles He explained the destructive evils of war and dwelt on the solid benefits and nobler influences of Universal Peace. War saps the foundation of humanity; killing is an unpardonable crime against God, for man is an edifice built by the Hand of the Almighty. Peace is life incarnate; war is death personified. Peace is the divine spirit; war is satanic suggestion. Peace is the light of the world; war is stygian darkness and cimmerian gloom. All the great prophets, ancient philosophers and heavenly Books
have been the harbingers of Peace and monitors against war and discord. This is the Divine foundation; this is the Celestial outpouring; this is the basis of all religions of God.
In short, before all the meetings in the West I cried out: "O ye thinkers of the world! O ye philosophers of the Occident! O ye scholars and sages of the earth! A threatening black cloud o'ershadows, which ere long shall envelop the horizon of humanity; an impetuous tempest is ahead, which shall shatter to splinters the ships of the lives of mankind, and a turbulent, furious torrent shall soon drown the countries and nations of Europe. Awaken ye! Awaken ye! Become ye mindful! Become ye mindful! Thus in the spirit of co-operation we may all arise with the utmost magnanimity and through the Favor and Providence of God hold aloft the flag of the Oneness of Humanity, promote the essentials of Universal Peace and deliver the inhabitants of the world from this Most Great Danger!"
While travelling in Europe and America I met altruistic and sanctified souls who were my confidants and associates concerning the question of Universal Peace and who agreed with me and joined their voices with mine regarding the principle of the Oneness of the World of Humanity; but alas, they were very few! The leaders of public opinion and the great statesmen believed that the massing of huge armies and the annual increase of military forces insured peace and friendship among nations. At that time I explained that this theory was based on a false conception; for it is an inevitable certainty that these serried ranks and disciplined armies will be rushed one day into the heat of the battlefield and these inflammable materials will unquestionably be exploded and the explosion will be through one tiny spark; then a world conflagration will be witnessed, the lurid flames of which shall redden all the horizons. Because the sphere of their thoughts was contracted and their intellectual eyes blind they could not acknowledge the above explanation.
From the beginning of the Balkan Confederation a number of important personages inquired of me whether this Balkan war was the expected universal war, but it was answered, "It will terminate in universal war."
In brief, the point to make clear is this: His Holiness BAHA'O'LLAH nearly fifty years ago warned the nations against the occurrence of this "Most Great Danger." Although the evils of war were evident and manifest to the sages and scholars, they are now made clear and plain to all the people. No sane person can at this time deny the fact that war is the most dreadful calamity in the world of humanity, that war destroys the divine foundation, that war is the cause of eternal death, that war is conducive to the destruction of populous, progressive cities, that war is the world-consuming fire, and that war is the most ruinous catastrophe and the most deplorable adversity.
The cries and lamentations are raised from every part to the Supreme Apex; the meanings and shriekings have thrown a mighty reverberation through the columns of the world; the civilized countries are being overthrown; eyes are shedding tears, hearing the weeping of the fatherless children; the hearts are burning and being consumed by uncontrollable sobbings and piercing wailings of helpless, wandering women; the spirits of hopeless mothers are torn by rayless
grief and endless sorrows and the nerve-racking sighs and the just complaints of fathers ascend to the Throne of the Almighty.
Ah me! The world of creation is totally deprived of its normal rest; the clash of arms and the sound of murderous guns and cannon are being heard like the roaring of thunder across the heavenly tract, and the explosive materials have changed the battlefields into yawning graveyards, burying for eternity the corpes of thousands upon thousands of youths—the flower of many countries who would have been evolving factors in the civilization of the future.
The results of this crime committed against humanity are worse than whatever I may say and can never be adequately described by pen or by tongue.
O ye governments of the world! Be ye pitiful toward mankind! O ye nations of the earth, behold ye the battlefields of slaughter and carnage; O ye sages of humanity, investigate sympathetically the conditions of the oppressed; O ye philosophers of the West, study profoundly the causes that led to this gigantic, unparalled struggle; O ye wise leaders of the globe, reflect deeply so that ye may find an antidote for the suppression of this chronic, devastating disease; O ye individuals of humanity, find ye means for the stoppage of this wholesale murder and bloodshed. Now is the appointed time! Now is the opportune time! Arise ye, shew ye an effort, put ye forward an extraordinary power, and unfurl ye the Flag of Universal Peace and dam the irresistible fury of this raging torrent which is wreaking havoc and ruin everywhere!
Although this captive has been in the prison of despotism for forty years, yet he has never been so sad and stricken with regret and grief as in these days. My spirit is aflame and burning; my heart is broken, mournful, heavy and despondent; my eyes are weeping and my soul is on fire. Oh! I am so bowed down and sorrowful.
O people! Weep and cry, lament and bemoan your fate. Then hasten ye, hasten ye, perchance ye may become able to extinguish with the water of the new-born ideals of spiritual democracy and celestial freedom, this many-flamed, world-consuming fire, and through your heaven-inspired resolution you may usher in the Golden Era of International Solidarity and World Confederation.
O kind God! Hearken to the cry of these helpless nations! O pure Lord, show Thy pity to these orphaned children! O incomparable Almighty, stop this destructive torrent! O Creator of the world and the inhabitants thereof, cause the extinction of this burning fire! O Listener to our cries, come to the rescue of the orphans! O Ideal Comforter, console the mothers whose hearts are torn and whose souls are filled with the blood of irremediable loss! O Clement and Merciful, grant the blessing of Thy grace to the weeping eyes and burning hearts of the fathers. Restore calmness to this surging tempest and change this world-encircling war into Peace and Conciliation.
Verily, Thou art the Omnipotent and the Powerful and, verily, Thou art the Seer and the Hearer!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Translated by Mirza Ahmad Sohrab, October 4, 1914, Acca, Syria.
"Temples are symbols of the Reality and Divinity of God . . . That is, the Manifestation of God is the real Divine Temple and Collective Center of which the church is a symbol . . . This Mashrak-el-Azkar, being the first one in the Occident, has great importance"
"THE HOUSE OF THE COVENANT:" THE MASHRAK-EL-AZKAR
THREE ADDRESSES BY ABDUL-BAHA DELIVERED IN AMERICA IN 1912
(Published in the STAR OF THE WEST, Vol. III)
ADDRESS OF ABDUL-BAHA AT PROTESTANT EPISCOPAL CHURCH OF THE ASCENSION, FIFTH AVE. AND 10TH ST, NEW YORK CITY, SUNDAY, JUNE 2, 1912, 8 P. M., REV. DR. PERCY STICKNEY. RECTOR.
IN THE terminology of the Holy Books, the church has been called the "House of the Covenant" for the reason that the church is a place where people of differing thoughts and diverging tendencies,—where all races and nations may come together in a covenant of permanent fellowship, In the temple of the Lord, in the house of God, man must be submissive to God. He must enter into a covenant with his Lord in order that he shall obey His commands and become unified with his fellow-man. He must not consider divergence of races nor difference of nationalities; he must not view variation in denomination and creed, nor should he take into account the differing degrees of thoughts; nay, rather he should look upon all mankind and realize that all must become united and agreed. He must recognize all as one family, one race, one nativity; all the servants of one God, dwelling beneath the shelter of the Mercy of one God.
The purpose is that the church is a collective center. Temples are symbols of the Reality and Divinity of God, the collective center. Consider how within a temple every race and people are seen and represented;—all in the presence of the Lord, covenanting together in a covenant of love and fellowship;—all offering the same melody, prayer and supplications to God. Therefore it is evident that the church is a collective center for mankind. For this reason there have been churches and temples in all the Divine religions. But the real Collective Centers are the Manifestations of God, of whom the church or temple is a symbol and expression. That is to say, the Manifestation of God is the real Divine Temple and Collective Center of which the outer church is but a symbol.
Recall the statement of His Holiness Jesus Christ recorded in the Gospel: addressing Peter, He said, "Thou art Peter and upon this rock will I build my church." It is evident therefore that the Church of God is the Law of God and the actual edifice is but one symbol thereof. For the Law of God is a collective center which unites various people, nativities, tongues and opinions, All find shelter in its protection and become attracted by it. For example, His Holiness Moses and the Mosaic Law were the unifying center for the scattered sheep of Israel. He united these wandering flocks, brought them under control of Divine Law, educated them, unified them, caused them to agree and uplifted them to a superlative degree of development. At a time when they were debased they became glorified; ignorant they were made knowing; in the bonds of captivity they were given freedom; in short they were unified. Day by day they advanced until they attained the highest degree of progress witnessed in that age. It is therefore proven that the Manifestation of God and the Law of God accomplish unity.
It is self-evident that humanity is at variance. Human tastes differ;—thoughts, nativities, races and tongues are various. The need of a Collective Center by which these differences may be counterbalanced and the people of the world be unified, is obvious. Consider how nothing but a spiritual power can bring about this unification;—for material conditions and mental aspects are so widely different that agreement and unity are impossible through outer means. But it is possible for all to become unified through one Spirit just as all may receive light from one sun. Therefore assisted by the Collective and Divine Center, which is the Law of God and the Reality of His Manifestation, we can overcome these conditions until they pass away entirely and the races advance.
Consider the tie of His Holiness Christ. How many different peoples, races and governments there were; how many varying sects and denominations; but when His Holiness appeared, the Messianic Reality proved to be the Collective Center which brought together and unified them beneath the same tabernacle of amity. Reflect a moment! Could His Holiness
Jesus Christ have united these divergent factors or brought about such results through political power? Was this unity and agreement possible through material forces? It is evident that it was not; nay, rather these various peoples were brought together through Divine Power,—through the breaths of the Holy Spirit. They were revived through the infusion of a fresh spirit. The spirituality of the Christ overcame their difficulties so that their disagreements utterly passed away. In this way these varying peoples were unified, agreed and became welded in a bond of love which alone can unite hearts. Therefore it is proved that the Manifestations of God,—the great Mouth-pieces of God are the Collective Centers of God. The Prophets of God are these Collective Centers, for they are the real shepherds. The real shepherd unites the scattered sheep as they have done in the past. The Collective Center has ever appeared from the Orient. His Holiness Abraham was a Collective Center and He appeared in the East. His Holiness Moses was a Collective Center and He appeared in the East. His Holiness Jesus Christ was a Collective Center and He appeared in the East. His Holiness Mohammed was a Collective Center appearing among the nomadic tribes of the Arabian peninsula. Today His Holiness BAHA'O'LLAH is the Collective Center of Unity for all humanity and He has come from the East. He founded the oneness of humanity in Persia. He established amity among the various peoples of different religions, denominations, sects and cults by rescuing them from the fetters of past imitations and superstitions, and led them to the very foundation of the Divine Religions. And from this foundation shines forth the radiance of spirituality which is Unity, the Love of God, the Knowledge of God, praiseworthy morals and the virtues of the human world.
BAHA'O'LLAH again renewed these principles just as the coming of the spring refreshes the earth and confers new life upon all phenomenal beings. For the freshness of the former springtime had waned, its vivification had ceased, the life-giving breezes were no longer wafting their fragrances; winter and the season of darkness had come. His Holiness BAHA'O'LLAH came to renew the life of the world with this new and Divine springtime which has pitched its tent in the countries of the Orient in the utmost power and glory. It has refreshed the world of the Orient and there is no doubt that if the world of the Occident should abandon dogmas of the past, turn away from empty imitations and superstitions, investigate the Reality of the Divine religions, holding fast to the example of His Holiness Jesus Christ, acting in accordance with the teachings of God and becoming unified with the Orient, an eternal happiness would be thereby attained.
In the Western world material civilization has attained the highest point of development, but the Divine civilization was founded in the Orient. Now the Orient must acquire material civilization from the Occident and the Occident must acquire spiritual civilization from the Orient. This will establish a mutual bond. When the East and West shall come together, the world of humanity will present a glorious aspect and extraordinary progress will be achieved. This is clear and evident;—there is no proof needed. The status of material civilization in the Occident cannot be denied; nor can any one deny the confirmation of the spiritual civilizations of the Orient, for all the Divine foundations of civilization have appeared in the East. This, too, is clear and evident. Therefore you must strive to assist the Orient in order that it may acquire material progress. Likewise the Orient must promulgate the principles of spiritual civilization in the Occident. By the commingling of these two civilizations the world of humanity will attain the highest bond of prosperity and progress. Material civilization alone is not sufficient and will not prove productive. The physical happiness of material conditions was alloted to the animal. Consider how the animal has reached the utmost degree of physical felicity. For example, a bird perches upon the loftiest branch and builds there its nest in the utmost beauty and skill. All the grains and seeds of the meadows are its wealth and food; all the fresh water of mountain springs and rivers of the plain are for its enjoyment. Truly this is the acme of material happiness to which even a human creature cannot attain. This is the honor of the animal kingdom. But the honor of the human kingdom is the attainment of spiritual happiness in the human world, the acquisition of the Knowledge and Love of God. The honor alloted to man is the acquisition of the supreme virtues of the human world. This is his real happiness and felicity. But if material happiness and spiritual felicity be conjoined, it will be "delight upon
(Continued on Page 248)
STAR OF THE WEST
PUBLISHED NINETEEN TIMES A YEAR
By the BAHAI NEWS SERVICE, 515 South Dearborn Street, Chicago, Ill., U. S. A.
Entered as second-class matter April 9, 1911, at the post office at Chicago, Illinois, under the Act of March 3, 1879.
Editorial Staff: ALBERT R. WINDUST — GERTRUDE BUIKEMA — DR. ZIA M. BAGDADI
Honorary Member: MIRZA AHMAD SOHRAB
Terms: $1.50 per year; 15 cents per copy.
Note—Until further notice, distribution in the Orient is through Agents.
Make Money Orders payable to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U. S. A.
To personal checks please add sufficient to cover the bank exchange.
Address all communications to BAHAI NEWS SERVICE, P. O. Box 283, Chicago, Ill., U.S.A.
TABLET FROM ABDUL-BAHA.
HE IS GOD!
O thou Star of the West!
Be thou happy! Be thou happy! Shouldst thou continue to remain firm and eternal, ere long, thou shalt become the Star of the East and shalt spread in every country and clime. Thou art the first paper of the Bahais which is organized in the country of America. Although for the present thy subscribers are limited, thy form is small and thy voice weak, yet shouldst thou stand unshakable, become the object of the attention of the friends and the center of the generosity of the leaders of the faith who are firm in the Covenant, in the future thy subscribers will become hosts after hosts like unto the waves of the sea; thy volume will increase, thy arena will become vast and spacious and thy voice and fame will be raised and become world-wide—and at last thou shalt become the first paper of the world of humanity. Yet all these depend upon firmness, firmness, firmness!
(Signed) ABDUL-BAHA ABBAS.
Vol. V
No. 16
MASHRAK-EL-AZKAR BUILDING FUND
Semi-Annual Report of Treasurer to December 31, 1914.
| Total contributions to date | $5,051.25 |
| Interest | 46.18 |
| In bank April 25, 1914 | 2,321.97 |
| Total | $7,419.40 |
| Bank exchange | $3.20 |
| Miscellaneous expense | 480.46 |
| 483.66 | |
| Cash on hand, December 31, 1914 | $6,935.74 |
BERNARD M. JACOBSEN, Treasurer.
"THE HOUSE OF THE COVENANT:" THE MASHRAK-EL-AZKAR
[Continued from page 247]
delight"—as the Arabs say. And now we pray that God will unite the East and the West in order that these two civilizations shall be exchanged and mutually enjoyed. I am sure it will come to pass for this is the Radiant Century. This is an age for the outpouring of Divine Mercy upon the exigency of this new century,—the unity of the East and the West. It will surely be accomplished.
ADDRESS OF ABDUL-BAHA AT PUBLIC MEETING, CONCLUDING THE BAHAI TEMPLE UNITY CONVENTION, DRILL HALL, MASONIC TEMPLE, CHICAGO, TUESDAY, APRIL 30, 1912
AMONG the institutes of the Holy Books is that of the foundation of Holy Edifices. That is to say, an edifice is to be built in order that humanity might find therein a place of meeting, and this is to be conducive
to unity and fellowship amongst them. The real Temple is the very Law of God, for to that all humanity must resort, and that is the Center of Unity for all mankind. That is the collective center. That is the cause of accord and unity of the hearts. That is the cause of solidarity of the human race. That is the source of the life eternal. Temples are the symbols of that uniting force, in order that when the people gather there in a given edifice of God, in the house and Temple of God, they may recall the fact that the law has been revealed for them and that that law is to unite them. That just as this edifice was founded for the unification of mankind, the law preceding and creating this Temple was issued therefor. . . . . . . In brief the purpose of places of worship and edifices for adoration is simply that of unity, in order that various nations, divergent races, varying souls, may gather there and among them amity, love and accord may be realized. The original purpose is this. That is why His Holiness BAHA'O'LLAH has commanded that a place be built for all the religionists of the world; that all religions and races and sects may gather together; that the Oneness of the human world may be proclaimed; that all the human race are the servants of God, and that all are submerged in the Ocean of God's Mercy. The world of existence may be likened to this place. It is the Mashrak-el-Azkar. Just as the external world is a place where various peoples of different hues and colors, of various faiths and denominations, meet; just as they are submerged in the same Sea of Favors; likewise all may meet under the dome of the Mashrak-el-Azkar and adore the One God in the same spirit of truth, for the ages of darkness have passed away and the century of light has arrived. The imaginary prejudices are in the process of dispersion and the Light of Unity is shining. The difference which exists among the nations and the peoples is soon to pass away, and the fundamentals of the Divine Religions, which are no other than the solidarity and the oneness of the human race, are to be established. For six thousand years the human race has been at war. It is enough! Now let them, for a time at least, consort in amity. They entertained enmity formerly. Let them for a period exercise love. For six thousand years have they negated each other, each nation considering the other as infidel. It is sufficient! We must all know that we are the servants of One God; that we are turning to One God; that we have one kind Father; that we have one Divine Law; that we have one Reality; that we have one desire. Thus may we live together in the utmost of amity and love together, and for this love, for this amity, the favors and bounties of God shall surround us; the world of humanity will be reformed; human kind will find a new life, eternal light shall shine; merciful and heavenly morals shall become manifested. The Divine policies shall rule, for the Divine policy is the oneness of the human world. God is kind to all. He considers all as His servants. He does not exclude anybody, and the policy of God is the correct and just policy. No matter how complete human policy and foresight be, it is imperfect. If we do not emulate the policy of God, or if we refuse to follow His dictates, that will be a presumptive evidence of our saying, as it were, that we know better than God; that we are knowing and wise, whereas God is ignorant; that we are sagacious, and God is not. God forbid! We seek shelter in God's Mercy therefor! No matter how far the human intelligence shall advance, it is still as a drop, whereas the Divine Omniscience is the very Ocean. And now is it just for us to say that a drop is imbued or endowed with qualities wherewith the ocean itself is minus or not endowed? To say that the policy of the atom or the drop is greater and superior to that of the ocean? There is no greater ignorance than this! At most it is this: That there are some people who are as children. They are ignorant, and with the utmost love are we to educate them in order that they may become wise. They are sick; they are ill. We must tenderly care for them and treat them until they become well. Their morals are unpraiseworthy. We must train them in order that they may become imbued with morals commendable. Otherwise we are all the servants of One God, and we are beneath the protection and providence of One God. These are the institutes of God and the foundations of the Mashrak-el-Azkar, or His Temple. The outer edifice is a symbol of the inner. May the people be admonished thereby! I pray in your behalf, that your hearts may be enlightened with the Light of the Love of God; that your minds may develop daily; that your spirits may be set aglow with the fire of His Glad-Tidings; until the Divine Foundations in the human world may become promulgated. And the first of these institutes is the oneness of the human world and love
among all mankind, and secondly is the Most Great Peace. Praise be to God, this American democracy presents capacity, showing forth its readiness to become the flag-bearer of the Most Great Peace. May they be the hosts of the oneness of humanity. May its people serve the Threshold of God and spread that which is the good pleasure of God!
Prayer.
O Thou kind Lord! This gathering is turning to Thee. The hearts are radiant through Thy love. The thoughts and the spirits are exhilarated through Thy Glad-Tidings. O God! Let this American democracy become glorious in spiritual degrees even as it has aspired to the material degrees, and render this just government victorious! Confirm this revered nation to hoist the standard of the Oneness of Humanity; to promulgate the Most Great Peace; to become thereby most glorious and praiseworthy among all the nations of the world. O God! This American nation is worthy of Thy Favors and is deserving of Thy Mercy. Make it dear, near to Thee, through Thy Bounty and Bestowal!
ADDRESS OF ABDUL-BAHA AT THE DEDICATION OF THE MASHRAK-EL-AZKAR GROUNDS, CHICAGO, HIGH NOON, MAY 1, 1912.
TODAY you have endured considerable difficulty in coming out, withstanding the cold and wind; but the power which has gathered you here is truly a colossal power. It is the extraordinary power. It is a Divine Power which gathers you hither. It is the Divine Favor of BAHA'O'LLAH which gathered you together. Therefore we praise God that this power does assemble people in this fashion, fashion.
Thousands of Mashrak-el-Azkars,—which means the Dawning-Points of Praise for all religionists,—will be built in the world. In the Orient and in the Occident of the world will they be built. But this Mashrak-el-Azkar, being the first one in the Occident, has great importance. In after years there will be many Mashrak-el-Azkars, even in this City of Chicago many will be established. In Asia there will be many. In Europe there will be many. Even in Africa there will be many. Even in Australia and New Zealand; but this is of great importance. In Ishkabad, Caucasus, Russia, the Mashrak-el-Azkar has the same great importance, being the first one built there. In Persia there are many Mashrak-el-Azkars. Some were houses which have been rented for that purpose. Others have given their homes entirely for that purpose, and in some places temporary and small places have been built therefor. In all the cities of Persia there are Mashrak-el-Azkars; but the great Mashrak-el-Azkar was founded in Ishkabad. Because it was the first Mashrak-el-Azkar, it possesses the superlative degree of importance. All the friends of Ishkabad agreed and put forward the greatest effort. His holiness the Afnan devoted all his wealth to it. Everything he had he gave for it. Hence such a tremendous edifice was built. A colossal effort was put forward. Notwithstanding their contributions to that Mashrak-el-Azkar, they have, as you know, contributed to the one here in this city. Now that one is almost complete, that is to say, with all its gardens. That Mashrak-el-Azkar is centrally located. It has nine avenues, nine gardens, nine fountains, so it is nine on nine, all nines. It is like a beautiful bouquet. Just imagine an edifice of that beauty in the center, very lofty, surrounded by gardens, variegated flowers, with nine avenues interlacing nine gardens, nine pools and nine fountains, and think how delightful it must be! That is the way it should be. It is matchless, most beautiful! Such is the design. And now they are at work building a Hospital and a School for Orphans and a Home for Cripples and a large Dispensary and a Hospice. They are now planning, thinking of these things. When that, God willing, shall be complete, it will be a Paradise! There will be no greater geometry than this, and I hope that in Chicago it shall be like this. It will be even so.
OUR PERSIAN SECTION this issue contains: (1) Tablet from Abdul-Baha "The Voice of Universal Peace," published in the London Times; (2) talk by Abdul-Baha delivered in the Unitarian Church at San Francisco in 1912; (3) translation of article published in the Daily Chronicle, San Francisco; (4) Bahai Convention to be held at the Panama-Pacific Exposition in 1915.
PAGE 1
VOL V
No. 16
نجم باختر 1329 . 31 ماه دسمبر
جلد پنجم . شماره شانزدهم
این جریده بر حسب تاریخ بهائی هر نوزده روز چاپ و توزیع میگردد و در نهایت آزادی در مسائل یگانگی بشر و وحدت ادیان و ترویج صلح عمومی و تربیت اطفال و پیشرفت امر حضرت بهاء الله در اطراف جهان و توضیح حقائق این دین عمومی خواهد نوشت و مقالات مفید که موافق سبک اداره است قبول و نشر خواهد گردید .
صفحه 1 - 1
صوت سلام عام
صورت لوح مبارکی است که بعد از ظهر روز پنجشنبه اوّل اکتوبر در شهر عکّا برای جریدۀ تیمس لندن و سائر جرائد اروپا و امریکا از فم اطهر حضرت عبدالبهاء صادر گردید .
هوالله
این مسجون چهل ساله بعد از آزادی مدّت سه سال یعنی از سنۀ هزار ونهصد و و ده تا نهایت سنۀ هزارو نهصد سیزده در اقلیم اروپا و قارۀ وسیع امریکا سیر و سفر نمود و با وجود ضعف و ناتوانی شدید در جمیع شهرها در محافل عظمی و کنائس کبری نعره زنان نطقهای مفصّل کرد و آنچه در الواح و تعالیم بهاء الله در مسئله جنگ و صلح بود انتشار داد . حضرت بهاء الله تقریبا پنجاه سال پیش تعالیمی انتشار فرمود و آهنگ صلح عمومی بلند کرد و در جمیع الواح و رسائل بصریح عبارت از این وقایع حالیّه خبر داد که عالم انسانی در خطر عظیم است و در استقبال حرب عمومی محتوم الوقوع زیرا مواد ملتهبه در خزائن جهنمیّه اروپا بشرارۀ منفجر خواهد گشت از جمله بالکان ولکان خواهد گردید و خریطۀ اروپ تغییر خواهد یافت لهذا عالم انسانی را دعوت بصلح عمومی فرمود و الواحی بملوک و سلاطین نگاشت و در آن الواح مضرّات شدیدۀ جنگ بیان فرمود و فوائد و منافع صلح عمومی آشکار کرد که حرب هادم بنیان انسانی است و انسان بنیان الهی صلح حیات مجسّم است و حرب ممات مصوّر صلح روح الهی است جنگ نفثات شیطانی صلح نور آفاق است و جنگ ظلمت علی الاطلاق جمیع انبیاء عظام و فلاسفۀ قدماء و کتب الهیّه بشیر صلح و وفا بودند و نذیر جنگ و جفا این است اساس الهی این است فضل آسمانی این است اساس شرایع الهی . باری من در جمیع مجامع فریاد زدم که ای عقلای عالم و ای فلاسفۀ غرب و ایدانایان روی زمین
صفحه 2 -1
ابر تاریکی در پی که افق انسانی را احاطه نماید و طوفان شدیدی در عقب که کشتیهای حیات بشر را درهم شکند و سیل شدیدی عنقریب مدن و دیار اروپ را احاطه کند پس بیدار شوید بیدار شوید هوشیار گردید هوشیار گردید تا جمیع بنهایت همّت برخیزیم و بعون و عنایت الهیّه علم وحدت عالم انسانی را برافرازیم و صلح عمومی ترویج کنیم تا عالم انسانی را از این خطر عظیم نجات دهیم
در امریک و اروپ نفوس مقدّسی ملاقات شد که در قضیّه صلح عمومی همدم و همراز بودند و در عقیدۀ وحدت عالم انسانی متفقّ و هم آواز ولی افسوس که قلیل بودند و اعاظم رجال را گمان چنان بوده که تجهیز جیوش و تزیید قوای حربیّه سبب حفظ صلح و سلام است و صراحتا بیان شد که نه چنین است این جیوش جرّاره لابد روزی بمیدان آید و این مواد ملتهبه لابد منفجر گردد و انفجار مربوط به شراره است که بغتتا شعله بآفاق زند ولی از عدم اتّساع افکار و کوری ابصار این بیان اذعان نمیشد تا آنکه بغتته شرارۀ بالکان را ولکان نمود در بدایت حرب بالکان نفوسی مهمّه سئوال نمودند که آیا این حرب بالکان حرب عمومی است ؟ در جواب ذکر شد که منتهی بحرب عمومی گردد . باری مقصود این است تقریبا پنجاه سال پیش حضرت بهاء الله تحذیر از این خطر عظیم فرمود هرچند مضرّات جنگ در در پیش دانایان واضح و آشکاربود ولی حال نزد عموم واضخ و معیّن گشت که حرب آفت عالم انسانی است و هادم بنیان الهی و سبب موت ابدی و مخرّب مدائن معموره و آتش جهانگیر و مصیبت کبری لهذا نعره و فریاد است که از هر طرف باوج اعلی میرسد آه و فغان است که زلزله بارکان عالم انداخته است اقالیم معموره است که مطموره میگردد از ضجیج اطفال
صفحه 1 - 2
بی پدر است که چشمها گریان است و از فریاد واویلای زنان بیچاره است که دلها در سوز و گداز است و ثمرۀ وااسفا و واویلاست که از دلهای مادرها بلند است و آه و فغانست که از پدرهای سالخورده باوج آسمان میرسد عالم آفرینش از آسایش محروم است صدای توپ و تفنگ است مانند رعد میرسد و مواد ملتهبه است که میدان جنگ را قبرستان جوانان نورسیده مینماید آنچه گویم بدتر از آن است . ای دول عالم رحمی بر عالم انسانی ای ملل عالم عطف نظری بر میادین حرب ای دانایان بشر از حال مظلومان تفقدّی ای فلاسفۀ غرب در این بلیّه عظمی تعمقیّ ای سروران جهان در دفع این آفت تفکرّی ای نوع انسانی در منع این درّندگی تدبرّی حال وقت آن است که علم صلح عمومی براندازید و این سیل عظیم را که آفت کبری است مقاومت نمائید . هر چند این مسجون چهل سال در حبس استبداد بود ولی هیچوقت مثل این ایّام متأثرّ و متحسّر نبوده روح در سوز و گداز است و قلب در نهایت اسف و التهاب چشم گریان است و جگر سوزان بگوئید و بنالید و بشتابید تا آبی بر این آتش پرشعله بریزید بلکه بهمّت شما این نائره جهان سوز خواموش گردد . ای خداوند مهربان بفریاد بیچارگان برس ای پاک یزدان بر این اطفال یتیم رحم فرما ای خداوند بی نیاز این سیل شدید را قطع کن ای خالق جهانیان این آتش افروخته را خواموش کن ای دادرس بفریاد یتیمان برس ای داود حقیقی مادران جگرخون را تسّلی ده ای رحمن رحیم برچشم گریان و دل سوزان پدران رحم نما این طوفان را ساکن و این حنگ جهانگیر را بصلح و آشتی مبدّل فرما توئی مقتدر و توانا و توئی بینا و شنوا . ع ع
خطابۀ مبارک
صورت خطابۀ مبارک حضرت عبدالبهاء در کلیسای موحّدین شهر سانفرنسیسکو کالیفورنیا امریکا که قریب دو هزار نفر حاضر بودند صبح یکشنبه 6 ماه اکتوبر سنه 1912 در ایّامی که دول بالکان در جنگ بودند .
هوالله : حقیقت الوهیّت بر جمیع کائنات بمحبّت طلوع نموده زیرا محبّت اعظم فیض الهی است مصدر ایجاد محبّت است اگر محبّت الهی نبود هیچ کائنی بساحت وجود قدم نمی نهاد و از فیض الهی است که در میان جمیع کائنات محبّت و الفت است چون در کائنات ملاحظه کنیم چه کلیّ و چه جزئی جمیع را .
صفحه 2- 2
مرتبط بیکدیگر می بینیم و این ارتباط منبعث از صلح است و این صلح منبعث از این ارتباط اگر چنین ارتباطی بین کائنات نبود بعبارة اخری اگر صلح بین کائنات نبود عالم وجود بفا نداشت این کائنات موجوده حیاتش منوط بصلح و محبّت است همین قوّه جاذبه که بین کائنات است و بین عناصر است و بین اجزاء فردیّه هر شئ است این نوعی از انواع محبّت است زیرا عالم جماد استعداد بیش از این ندارد و چون بعالم نبات می آید این قوّۀ جاذبه منضمّ بقوّۀ نامیه شود محبّت و الفت بیشتر ظاهر میشود و چون بعالم حیوان میآید چون عالم حیوان اخصّ از عوالم جماد و نبات است لطیف تر است استعدادش بیشتر است این است احساسات مخصوصه در عالم حیوان بیشتر است و روابط جنسیّه بیشتر ظاهر . و چون بعالم انسان آید چون دارای استعداد فوق العاده است این است که انوار محبّت در عالم انسان روشن تر است و روزبروز بیشتر میگردد و جاذبۀ محبّت در عالم انسان بمنزلۀ روح است پس واضح شد که محبّت و و مودّت و الفت حیات عالم است و مخالفت و نفرت و جنگ ممات امم . این اجسام عظیمه که در این فضای نامتناهی است اگر روابط جاذبه مین آنها نبود جمیع ساقط میشدند سبب بقاء اینها آن قوّۀ جاذبه است که روابط ضروریّه این اجسام عظیمه است و همین اساس صلح است اگر چنانچه بین این اجسام عظیمه روابط جاذبه قطع شود و صلح بدل بجنگ گردد متلاشی گردد پس جنگ در عالم جماد نیز سبب ممات و هلاک است و همچنین چون در عناصر ملاحظه میکنیم می بینیم که از اجتماع و الفت این عناصر این کائنات نامتناهی پیدا میشود زیرا اگر وجود هر کائنی از کائنات را درست تحقیق کنی می بینید از اجتماع و الفت آن عناصر است مثلا انسان . عناصری الفت یافته ترکیب شده و نتیجه اش وجود انسان شده پس ترکیب و الفت سبب وجود کائنات است و چون بین این عناصر اختلاف و تفریق حاصل شود و تحلیل گردد آن وقت فناء است و همچنین در سائر کائنات خواه جزئی و خواه کلیّ ملاحظه کن از الفت و اجتماع و ترکیب عناصر حیات حاصل شود و این عین صلح است و اختلاف و تحلیل متلاشی شود پس در جمیع کائنات صلح و الفت سبب حیات است و اختلاف و جنگ سبب ممات چون نظر در عالم حیوان کنیم ملاحظه مینمائیم که حیوانات .
صفحه 1 - 3
بسیار که با یکدیگر در نهایت الفت و محبّتند نظیر گوسفندان و کبوتران و طیور سائره اینها جمیع با همدیگر الفت نمایند و در جنگ نیستند و با همدیگر صلحند لکن حیوانات درنده در میان آنها ابدا الفتی نیست منفردا زندگانی کنند و چون بیکدیگر رسند جنگ در گیرد نظیر گرگان و کلاب پس می بینیم که الفت از خصائص حیوانات مبارکه است و جنگ از خصائص حیوانات درّنده . انسان گرگی را چون بدست ارد میکشد زیرا گوسفندی را پاره پاره کرده است ولی نفوسی از بشر صد هزار نفر را زیر تیغ آبگین میگذارند . ملاحظه کنید الآن در بالکان چه خونه ریخته میشود جوانان شرحه شرحه میشوند مادرها بی پسر میگردند اطفل بی پدر میشوند خانه ها خراب میگردد خلاصه جمیع بلایا و محن باین بیچارگان وارد میآید . باری در بالکانجنگی است خونریزکه آتش سوزان بقلوب خیرخواهان عالم انسانی زده است سبحان الله عجب است که گرگ را درّنده مینامند و آن را می کشند ولکن مردمان درّنده را می پرستند چه قدر انسان بی فکر است بی انصاف است گرگی که یک گوسفند را می درد اینقدر مبغوض است امّا اگر یک انسانی الآن در بالکان سردار باشد و صد هاهزار نفر را بکشد جمیع سیاسیّون و جنگجویان میگویند این شخص شجاع بی نظیر و مثیل است این شخص سزاوار ستایش است زیرا صد هزار نفر را کشته است . این چه قدر بی فکری است اگر شخصی یک دلار بدزدد او را مجرم نامند امّا اگر یک سردار مملکت را تالان و تاراج نماید او را فاتح گویند و ستایش و نیایش نمایند باری مختصر اینست که عالم انسانی ولکان آتش جو و اعتساف است . و چون از بدایت انسان الی الآن بتاریخ نظر میکنیم همینطور می بینیم که همیشه خونریزی بوده و همیشه حرب بوده همیشه خانه ها خراب شده ابدا عالم انسانی راحت و آسایش نیافتند حال این قرن نورانی آمده عقول بشر ترقیّ کرده علوم و فنون توتعّ یافته اهذا سزاوار چنین است که بر حسب نبوّات کتب مقدّسه شرق و غرب متحدّ شوند و زمانی بیاید که گرگ و میش از یک چشمه بنوشند و باز و کبک در یک لانه و آشیانه زندگانی نمایند و شیر و آهو در یک چمن چرا نمایند بلکه انشاء الله عالم انسانی راحت جوید باید جمیع ماها بکوشیم و جانفشانی کنیم و متحملّ هر مشقتی شویم تا آنکه صلح عمومی تأسیس یابد وحدت عالم انسانی جلوه نماید الحمدلله ماها بندگان خدا هستیم و جمیع در رحمت او مستغرق شعاع شمس حقیقت بر جمیع ماها تابیده باران
صفحه 2 - 3
رحمت الهی بهمه ماها رسیده و نسیم عنایت بر جمیع ماها وزیده پروردگار بجمیع ماها مهربان است بجمیع ماها محبّت میفرماید بجمیع ماها رزق عطا میکند و جمیع ماها را حفظ میکند باین درجه مهربان است زیرا کلّ در پناه او راحت و آسایش مینمائیم و خداوند از برای ما محبّت خواسته است اتحّاد و اتفاق خواسته است تعاون و تعاضد خواسته است مهربانی خواسته است چرا ما این موهبت را از دست بدهیم چرا این نور را به ظلمت تبدیل کنیم چرا این حیات را مبدّل بممات نمائیم چرا این محبتّو الفت را مبدّل بحسد و بغض کنیم پروردگاری که جمیع ماها را خلق کرده و باین درجه بما مهربان است آیا سزاوار است که مخالف رضای او رفتار نمائیم بر ضدّ سیاست او معیشت کنیم بندگان او را صدمه و اذیّت نمائیم خون یکدیگر را مباح بدانیم اموال یکدیگر را غارت کنیم . خدا ما را ملائکه خلق نموده است آیا جائز است جیوان درّنده گردیم چه قدر سبب حسرت است اگر انسان در این وحشت بماند . باری جمیع مظاهر الهیّه بجهت محبّت و الفت آمده اند جمیع کتب آسمانی بجهت محبّت و الفت نازل گشته جمیع تعالیم سبحانی بجهت محبّت و الفت بوده لکن ما این حقیقت را فراموش کردیم بتقالیدی گرویدیم و چون تقالید مختلف است نزاع و جدال بمیان آمد و آتش حرب و قتال شعله زده پس بهتر آن است که رجوع بحقیقت کنیم یعنی حقیقت تعالیم الهیّه را تحرّی نمائیم و هیچ شبهه نیست که حقیقت تعالیم الهیّه یکی است و آن محبّت است و ترک جنگ و جدال حقیقت تعالیم الهی نور است و بغض و عداوت ظلمت حقیقت تعالیم الهی حیات است ولکن درّندگی و خونخواری ممات تقالید هادم بنیان انسانی است زیرا سبب تعصّب اسا و تعصّب سبب جنگ مظاهر مقدّسۀ الهی زحمتها و بلایای شدید تحملّ نمودند یکی هدف هزاران تیر شد یکی در تاریکی حبس افتاد و دیگری نفی در بلاد شد یکی بالای صلیب رفت و دیگری در قعر زندان افتاد این بلایا را بجهت این کشیدند که در بین قلوب محبّت حاصل شود بایکدیگر الفت نمایند با یکدیگر مهربان باشند جان خود را فدای یکدیگر کنند راحت و آسایش خود را فدای خیر عموم نمایند مدّت حیات را در نهایت زحمت بودند تا ما را هدایت کنند و ما را بحقیقت دلالت نمایند آیا سزاوار است که ما زحمات آنها را ضایع کنیم مشقتّ های آنها را بی ثمر نمائیم بر ضدّ تعالیم آنها قیام کنیم متابعت شیطان نمائیم و هر روز بجنگ و جدال مشغول شویم و هر روزی سبب خونریزی
صفحه 1- 4
و خرابی گردیم آیا کفایت نیست این همه قرون و اعصار جنگ بوده لهذا جنگ را تجربه کردیم و دیدیم که حرب و قتال و بغض و عداوت سبب اضمحلال اسا سبب غضب الهی است سبب محرومیّت از رحمت پروردگار است خوب است حالا در این عصر نورانی یک چندی الفت و محبّت را تجربه نمائیم صلح عمومی را اعلان کنیم وحدت عالم انسانی را نشر دهیم شب و روز بکوشیم تا بین بشر اتحّاد و اتفاق جلوه نماید این را نیز چندی امتحان کنیم اگر دیدیم که محبّت و الفت و صله ضرر دارد آسان است دوباره بجنگ برمیگردیم امّا چون ملاحظه کردیم محبّت سبب ترقیّ انسان است سبب نورانیّت بشر است سبب وصول برضای الهی است سبب قربیّت درگاه کبریاء است بنهایت قوّت تمسّک بآن کنیم . باریمن شب و روز دعا میکنم که این آتش حرب و قتال خواموش شود و چشمۀ صلح و حیات بجوشد امیدوارم که جمیع ماها بکوشیم راحتمان را فدا کنیم ثروتمان را صرف کنیم حتیّ جانمان را فدا نمائیم تا نورانیّت صلح و وفاق در جمیع آفاق بتابد و عالم انسانی روشن گردد . ازجمله اساس حرب و جنگ در بالکان امروز تعصّب دینی است شما درست ملاحظه کنید که دین را تأسیسفرمود تا محبّت بین بشر زیاد شود و سبب الفت و مؤانست گردد ما چنین موهبت الهی را سبب جنگ و جدال نموده ایم دین را که باید سبب ارتباط باشد سبب خونریزی شد دین که باید سبب عدل و انصاف باشد سبب ظلم بی پایان گردید پس اگر دین سبب جنگ و جدال شود البّته بیدینی بهتر است زیرا مقصد از دین محبّت است تا قلوب را بیکدیگر ارتباط دهد ولی اگر دین سبب شود که قلوب را از یکدیگر منفصل نماید و سبب این ظلم و عدوان گرد د البّته این دین نیست بل عین ضلالت و گمراهی است و بی دینی خوشتر . جمیه مظاهر مقدّسۀ الهی با یکدیگر در نهایت محبّ بودند یکدیگر را بسیار ستایش میکردند یکدیگر را بی نهایت تنزیه و تقدیس مینمودند مثلا حضرت موسی حضرت ایراهیم را تبریک و تقدیس کرد و نهایت ستایش را نمود و بیان نمود که او شمع هدایت الهی بود همنطور حضرت مسیح نهایت تمجید را از حضرت موسی نمود تنزیه و تقدیس کرد و نام موسی را در شرق و غرب عالم منتشر نمود کتاب موسی را در اقطار عالم انتشار داد انبیای بنی اسرائیل را ستایش کرد بلکه بنی اسرائیل را مفتخر و سرافراز فرمود همچنین حضرت محمّد نهایت ستایش از حضرت مسیح در قرآن موجود که حضرت مسیح کلمة الله است حضرت مسیح روح الله است حضرت مسیح از روح القدس تولدّ یافت و مریم در قدس الاقداس بود معتکف بود و مائده از آسمان
صفحه 2 – 4
بر او نازل می شد باری نهایت ستایش را از حضرت مسیح نمود حتی یک سوره باسم مریم در قرآن موجود است و جمیع مضمون ستایش از یوحّنای مغمدانی و حضرت مسیح و حضرات حواریّون و حضرت مریم است همینطور حضرت باب و حضرت بهاء الله جمیه مظاهر مقدّسه الهی را ستایش نموده اند که ابدا در تصوّر نمیگنجد البّته اگر جمع شود یک کتاب میشود حضرت بهاء الله سبب نشر تورات و انجیل شریف و قرآن شد و شروح مفصّله بر بعضی آیات انجیل نوشت و اسرار انجیل را ظاهر نمود اینها که با یکدیگر در نهایت الفت و محبّت بودند و حیات یکدیگررا تنزیه و تقدیس مینمودند و نهایت ستایش را میفرمودند چرا ما که پیروان آنها هستیم بر ضدّ یکدیگر قیام کنیم همدیگر را بکشیم خانمان یکدیگر را خراب کنیم خون یکدیگر را بریزیم مثل اینکه الآن در بالکان همین تعصّب دینی سبب این توحّش این خونریزی و این ظلم و عدوان شده است لهذا همه دعا کنید که خدا اینها را هدایت کند این برّهها را از چنگال گرگان نجات بخشد کلّ طیور سلام شوند و حمامۀ صلح عامّ گردند با یکدیگر الفت کنند تا این ظلمت از عالم زائل شود و نورانیّت تعالیم الهی شرق و غرب را روشن این است نهایت آرزوی ما این است نهایت رجای ما ولی ما بقدر قوّه میکوشیم بلکه شمس جناح و فلاح از افق عالم انسانی طلوع نماید . من از شرق آمده ام مسافت بعیده را طی کرده ام از بسکه شماها را دوست داشتم زیرا شنیدم که شماها صلحجو هستید راحت و آسایش عالم انسانی را میخواهید لهذا از این افکار عالیۀ شما از این مقاصد خیریّه شما نهایت سرور را دارم .
منا جات : پروردگارا رحیما کریما مشاهده میفرمائی که در بالکان چه آتش اعتسافی شعله میزند چه شعله نائره فسادی زبانه میکشد این اقوام بجان همدیگر افتاده اند ولی تو صلح میخواهی آنان جنگ می طلبند ولی تو محبّت میجوئی آنان بغض و عداوت میخواهند ولی تو نورانیّت آسمانی میطلبی . ای پروردگار دلها در ظلمت حیوانی مستغرق است پس انوار شمس حقیقت روشن فرما خداوندا رحمت کن این درّندگان را بصفات حسنه مزیّن نما و این حیوانات را از خونریزی باز دار این جنگ را تغییر بصلح کن و این کلفت را مبدّل بالفت نما و این بغض و عداوت را بمحبّت منقلب فرما خداوندا این ظلمت را زایل کن ونورانیّت رحمت را منتشر فرما در بین قلوب ارتباط آسمانی بخش و بر جمیع به نور صلح و صلاح جلوه کن خداوندا این گرگان را
صفحه 1 - 5
اغنام نما و این درندگان را انسان کن این نفوس را هدایت کن تا رضای تو طلبند و از برای خاک با یکدیگر جنگ و مخالفت ننمایند خداوندا این خاک را پست ترین موجودات خلق فرمودی و قبر عموم بشر است قبرستان دائمی انسان است با وجود این این غافلان و مدهوشان بجهت این قبر ابدی جنگ نمایند خون یکدیگر ریزند خانمان یکدیگر نهب و غارت نمایند و ممالک را خراب کنند خدایا بارقۀ هدایت بفرست و اینها را از این اخلاق و اطوار نجات بخش و بملکوت خویش دلالت فرما تا استفاضه از ملکوت صلح و سلام نمایند خدایا رحم کن خدایا هدایت نما خدایا تأیید بخش خدایا توفیق ده توئی کریم و توئی رحیم و توئی توانا
نجم باختر : بعد از آنکه این خطابۀ مبارک ادا فرمودند اصوات جرائد کالیفرنیا بلند شد از جمله جریدۀ یومیّۀ کرنیکل شهر سانفرنسیسکو مورّخۀ 18 ماه اکتوبر سنه 1913 یک مقاله چاپ نموده گه ترجمۀ آن این است :
عبدالبهاء تعلیم میدهد که امر ایشان اتحاد ادیان است :
معلمّ عظیم دینی ایرانی مقاصد حیات خود را بیان میفرماید : روز یکشنبه صبح حضرت عبدالبهاء اوّل در کلیسای موّحدین شهر سانفرنسیسکو نطقی فرمودند این کلیسا مملوّ بود از نفوس محترمه «کشیش دکتر برادفورد لیونیت » با شرحی مفصّل معرّفی نمود از جمله این بیانات گفت : که آنچه دین و هر مسیحی نتوانسته بعمل بیاورد امر بهائی آن را به تحققّ رسانیده چنانچه معلوم میشود در اطراف عالم سه میلیون بهائی موجود است این دین وحدت عمومی عالم انسانی و اساس اتحّاد ادیان را تعلیم میدهد شکیّ نیست که هیچ یک از حرکات دینیّه این عصر مهمّ تر و عظیمتر از این دین نیست و این افتخار شماست که امروز بیانات بزرگترین مؤسس این امر را گوش میدهید این شخصی است که هیکل فخیم عالم ادیان است . عبدالبهاء عبّاس از حبس دولت شرق آزاد شده حال در ممالک غرب سفر مینماید که دین پدر خود حضرت بهاء الله را که اساس این حرکت بهائی است نشر دهد ابتدای این امر در ایران در سنۀ 1844 بود یعنی بدایت ظهور حضرت باب حضرت بهاء الله در ایّام حیات در حبس بود و در اواخر ایّام در سجن صعود فرمود و پسر ایشان که اوّل دفعه در شهر سانفرنسیسکو صحبت فرمود مرکز این امر گردید . خطابۀ عبدالبها که اهالی این شهر
صفحه 2 - 5
دیروز گوش دادند از صلح بود از محبّت و اتحاد بود و خطابۀ ایشان مانند سائر خطابه هایشان مفصّل نبود ولی پر معنی بود و بواسطۀ مترجم صحبت فرمودند و بیانات ساده اصول دین خود را بیان فرمودند چنین معلوم شد که این مذهب سعی و کوشش مینماید که جمیع کنائس را مغ جمیع فرق متحد و متفنّ کند ایشان سعی مینمایند که پیروان هر دینی چه مسیحی چه بودائی چه کونفوسیوسی با بهترین تعالیم جمع کنند و بر حسب آن زندگی نمایند تا اینکه گلهای متنوعه یک دسته ئی با نهایت طراوت و لطافت جمع شود و همچنین سخصی که موفقّ براین عمل شود از دین خود دست نکشیده و عقائد نیکوی خود را فراموش ننموده برعکس قبول تعالیم حضرت بهاء الله سبب ازدیاد ایمان آن شخص و اتسّاع افکار او گردد . عبدالبهاء بجهت اینکه ایمان خود را ثابت کند چهل سال در حبس بود تا عقائد پدر محترمشان در مسئله استقرار صلح عمومی محبّت و و اتحّاد بشری محققّ گردد در سنۀ 1908 آزاد شدند در عکا بعد از آزادی دو سال توقفّ کردند زیرا جمیع دوستان ایشان در آنجا متوطنّ هستند لهذا میل نداشتند آنها را تنها بگذارند هر نفسی که به هیکل عبدالبهاء میکند مجذوب میشود آثار علم و قدرت از جمال ایشان هویداست هیکل ایشان مانند پدر اسرائیل با محاسن سفید و فینۀ سفید و اگر اوّل دفعه بحضورش مشرّف شود فی الفور چنان گمان کند که در حضور یکی از انبیاء اولوالعزم ایّام قدیم است ایشان در نهایت وقار و جلال صحبت میدارند گویا هر کلمۀ که از فم ایشان جاری میشود مانند روح حقیقت است که در اجساد میّته دمیده میشود . حضرت عبدالبهاء دو هفته در این شهر توقفّ خواهند فرمود و در ایّام توقفشان بسیاری از بهائیان مشرّف میگردند چنین معلوم میشود که اهل انجمن این شهر بیش از پانصدنفرند . حضرت عبدالبهاء در لندن در کلیسای وست مینستر صحبت فرمودند و بواسطۀ درچ بیشاب ویلبرفورس معرّفی شدند و همچنین در سیتی تمپل که بزرگترین کنائس لندن است خطابۀ عظیمی دادند حاکم لندن مشهور به « لورد میپر» ایشان را استقبال نمود از وقتی که وارد امریکا شدند در کنائس عظیمه نیویرک شیکاغو و سایر شهرهای شرق امریکا نطقهای مفصّل فرموده اند . امروز صبح حضرت عبدالبهاء در دارالفنون لیلاند استنفرد صحبت خواهند فرمود و شب را در کلیسای موّحدین پالوآلتو خطابه ادا خواهند فرمود روز چهارشنبه
صفحه 1 - 6
در خانۀ روت در شهر برکلی خطابۀ دیگر میدهند شب پنجشنبه در کلوب فورون نطق خواهند فرمود و صبح شنبه در بزرگترین معبد یهودیان موسوم بانجمن یونیل نطق خواهند کرد و بعد از ظهر یکشنبه در انجمن کوران این شهر صحبت خواهند فرمود .
« کانونشن» انجمن عمومی بهائیان امریک در معرض پناما انعقاد خواهد شد . چون در 22 ماه فبوری سنه 1910 در شهر سانفرنسیسکو معرض عمومی بجهت افتتاح کانال پاناما تشکیل خواهد یافت و از هر ملتّ و دولتی در آن شرکت خواهد نمود و ملیونها نفوس از اطراف جهان بجهت تماشا بآن جهت رهسپار خواهند گشت لهذا بهائیان راهم فکر بر آن است که در آن ایّام مجمع عظیمی در آنجا منعقد نمایند که دارای جلسه های متعدّد باشد و در آن محافل نطقهای فصیح ادا نموده نفوس غافله را بشریعۀ رحمانی و ملکوت ابهی دعوت نمایند و از این تاریخ مشغول تهیّه و تدارک در انتخاب نمایندگان از هر شهر و ولایت هستند .
والشّی بالشیّ یذکر
بر عموم غرّاء گرام مخفی نباشد که بدایت تاریخ انتشار این امر مبارک در امریکا از سنۀ 1893 که در ایّام معرض شیکاغو بوده و نداء یا بهاء الابهی و یا علی الاعلی از این شهر بجمیع ایالات متحّدۀ امریکا و کندا و جزائر بحر پاسیفیک و و اتلانتیک شهرت و انتشار یافته لهذا امروز جمیع بهائیان منتظر هستند که در این معرض پناما نیز فتوحات روحانیّه ظاهر گردد ولی از عون و عنایات جمال مبارک از حالا نفحات تأیید بمشام یاران رسیده اوّلا از جملۀ قوانین قاطبه این است که در این معرض بجز صحبت از امر بهائی کسی از ادیان سائره مأذون نیست که نطقی دینی ادا نماید . ثانیا در پیش میخواستند که جای بهائیان در خارج معرض قرار دهند ولی الآن در نهایت خوشی و مهربانی محلی وسیعی در داخل معرض داده اند . ابواب این معرض از 22 ماه فبروری تا 4 ماه دسمبر سنه 1910 مفتوح خواهد ماند و انجمن عمومی بهائیان در این معرض از 19 ماه آپریل تا 25 سنه 1915 یعنی در ایّام مبارکۀ عید رضوان منعقد خواهد شد و چون در این اواخر لوحی از فم اطهر بافتخار یاران سانفرنسیسکو در این مسئله عظمی نازل شده لهذا بعضی از مندرجات آن برای سرور .
صفحه 2 – 6
قلوب احبّای شرق در اینجا درج میشود .
« هوالله »
ای نفوس مبارکه : نامۀ شما رسید و بر تفاصیل اطّلاع حاصل گردید الحمدلله بکمال قوّت بخدمت امرالله قیام نموده اید . مسئله صلح عمومی یک تعلیم از تعالیم حضرت بهاء الله است باید ضمن مسائل بهائیان باشد نه مسائل بهائیان ضمن مسئله صلح عمومی . تعالیم حضرت بهاء الله بسیار یک مسئله از آن تعالیم این صلح عمومی است جز باین وسیله یعنی قوّه الهیّه قوّه دینی مسئله صلح عمومی چنانکه باید و شاید تحققّ نیابد . در خارج معرض محلّ مکملی باز نمائید که مجمع بهائیان باشد و محلّ نشر تعالیم حضرت بهاء الله که اوّل تعالیم آن وحدت عالم انسانی و صلح عمومی است در همانجا انجمن مشرق الاذکار در رضوان تشکیل شود و همچنین نفوس ناطقی از اطراف دعوت کنی که در ایّام معرض در آن مکان نطقهای بلیغ در تبلیغ امرالله و ترویج بهاء الله بدهند مثل : مستر هنن . مستر هریص . مستر مکنات . مستر هال . مستر آیفژ و مستر الفرد لنت . مستر هیل . مستر هوز و نفوس ناطق دیگر این نفوس را دعوت نمائید و مدعوین را نهایت رعایت مجری دارید اصل مقصود ترویج امرالله و اعلاء کلمة الله است این قوّه ایست در قلب عالم تأثیر میکند زیرا مؤیّد بروح القدس این قضیّه روح بجسم امکان دهد الیوم اگر نفس منجذبی بمحبّت الله مثل آتش در فوران باشد و زبان بگشاید و در حالت انجذاب بیان نماید یا خطابه بدهد تأثیر عجیب در قلوب کند و نعره بزند ای ناس ای ناس شمس حقیقت از افق عالم طلوع نمود و پرتو بر شرق وغرب زد و به تعالیم آسمانی عالم انسانی را تربیت نموده و سبب وحدت بشر گشته لهذا صلح عمومی چون یک تعلیم از تعالیم بهاء الله است باین قوّه آسمانی ترویج گردد و بدون آن این ارزو تحققّ نیابد زیرا تعالیم حضرت بهاء الله وحدت عالم انسانی را اعلان نماید دین را اساس اتحاد و اتفاق عالم قرار دهد و سبب الفت بین بشر گردد دین را با علم و عقل تطبیق نماید تعصّب سیاسی و تعصّب مذهبی و تعصّب جنسی را از میان بردارد مساوات بین رجال و نساء را تأسیس کند وحدت لسان را ترویج نماید تعمیم معارف را اساس گذارد اقتصاد را در نهایت اعتدال ترویج کند بیان عداوت و بغضا را از بین بشر بکلیّ براندازد جمیع اقالیم را اقلیم واحد کند و نوع بشر را جنس واحد نماید پرده این اوهامات را بتمامه بدرد و نور حقیقت در انجمن عالم جلوه نماید قلوب را به نور هدایت منوّر کند ارواح را به نفثات روح القدس زنده کند و بماء حیات ابدیّه و نار محبّت الله و فیض روح الهی تعمید دهد عالم انسانی را از ظلمات طبیعت نجات دهد و در نورانیّت ملکوت داخل کند ای عالم انسانی بیدار شو ای غافل از ملکوت الهی هوشیار شو هوشیارشو ای ااسیر طبیعت آزاد شو آزاد شو ای مبتلای بتقالید پوسیده از اوهامات عتیقه بیزار شو بیزار شو ای محروم از مواهب آسمانی بهره دار شو بهره دار شو ای بیخبر از عالم الهی آگاه شو آگاه شو این بیانات را نعره زنان در آن جمع بجمهور خطاب نمائید . دکتر ضیاء بغدادی .
